Τραγούδια εναντίον της TV/ που προσπαθούν να μας προστατεύσουν από την οθόνη
Δημοσιεύτηκε: 20 Οκτ 2022, 16:14
Το να είναι κάποιος σε εγρήγορση σημαίνει πως δεν αποτελεί μέρος της πραγματικότητας. Η πραγματικότητα απαιτεί να μην είσαι σε εγρήγορση, αλλά/για να αποτελείς μέρος της.
Για να δώσουμε μία εικόνα αυτού θα πρέπει να σκεφτούμε πόσο δύσκολο είναι να γελάσουμε όταν παρακολουθούμε μία παράσταση (είμαστε δλδ σε εγρήγορση, είμαστε προετοιμασμένοι). Όταν είμαστε θεατές σε μία παράσταση είμαστε σε εγρήγορση, για να γελάσουμε θα πρέπει ο άλλος να προσπαθήσει πολύ (σκέφτομαι τον Περάκη με το Θέλω άδεια γιατί η οικογένεια μου έχει ζώα, και την απάντηση Το βλέπω κ σκέφτομαι τον Περάκη με την επανάληψη του αγώνα για να απαθανατιστεί το γκολ - το γέλιο στη β περίπτωση είναι πιο δύσκολο). Όταν είμαστε μέρος της πραγματικότητας αντιθέτως είναι πολύ εύκολο να γελάσουμε με όσα συμβαίνουν. Είμαστε μέρος της πραγματικότητας, η οποία είναι για γέλια.
Αυτό το επεσήμανε ίσως ο Πλάτωνας μιλώντας για το περίφημο σπήλαιο όπου ο θεατής του αποτελεί μέρος της παράστασης που εκτυλίσσεται ως πραγματικότητα, κατά συνέπεια του είναι εύκολο να μη βρίσκεται σε εγρήγορση παρακολουθώντας μία παράσταση στην οποία/της οποίας αποτελεί μέρος. Σαν να βλέπει δλδ τηλεόραση. Η τηλεόραση διαμορφώνει την πραγματικότητά του και διαμορφώνει τον ίδιο, με συνέπεια να μπορεί να γελάσει όταν βλέπει την πραγματικότητα αυτή, (έστω) και (αν) η όλη κατάσταση είναι για γέλια.
Αναρωτιέται κανείς αν αυτό ανακάλυψε/κάτι τέτοιο εννοεί η Δανέζικη μετεμψύχωση τρόπον τινά του Άμλετ, ο Κίρκεγκωρ, ο οποίος μπαίνοντας στο Σπήλαιο του Τροφωνίου μας διαβεβαίωνει
“When I was young, I forgot how to laugh in the cave of Trophonius; when I was older, I opened my eyes and beheld reality, at which I began to laugh, and since then, I have not stopped laughing. I saw that the meaning of life was to secure a livelihood, and that its goal was to attain a high position; that love’s rich dream was marriage with an heiress; that friendship’s blessing was help in financial difficulties; that wisdom was what the majority assumed it to be; that enthusiasm consisted in making a speech; that it was courage to risk the loss of ten dollars; that kindness consisted in saying, “You are welcome,” at the dinner table; that piety consisted in going to communion once a year. This I saw, and I laughed.”
Αν υποθέσουμε πως απέχουμε από την πραγματικότητα, η τηλεόραση βρίσκεται ανάμεσά μας
Για να δώσουμε μία εικόνα αυτού θα πρέπει να σκεφτούμε πόσο δύσκολο είναι να γελάσουμε όταν παρακολουθούμε μία παράσταση (είμαστε δλδ σε εγρήγορση, είμαστε προετοιμασμένοι). Όταν είμαστε θεατές σε μία παράσταση είμαστε σε εγρήγορση, για να γελάσουμε θα πρέπει ο άλλος να προσπαθήσει πολύ (σκέφτομαι τον Περάκη με το Θέλω άδεια γιατί η οικογένεια μου έχει ζώα, και την απάντηση Το βλέπω κ σκέφτομαι τον Περάκη με την επανάληψη του αγώνα για να απαθανατιστεί το γκολ - το γέλιο στη β περίπτωση είναι πιο δύσκολο). Όταν είμαστε μέρος της πραγματικότητας αντιθέτως είναι πολύ εύκολο να γελάσουμε με όσα συμβαίνουν. Είμαστε μέρος της πραγματικότητας, η οποία είναι για γέλια.
Αυτό το επεσήμανε ίσως ο Πλάτωνας μιλώντας για το περίφημο σπήλαιο όπου ο θεατής του αποτελεί μέρος της παράστασης που εκτυλίσσεται ως πραγματικότητα, κατά συνέπεια του είναι εύκολο να μη βρίσκεται σε εγρήγορση παρακολουθώντας μία παράσταση στην οποία/της οποίας αποτελεί μέρος. Σαν να βλέπει δλδ τηλεόραση. Η τηλεόραση διαμορφώνει την πραγματικότητά του και διαμορφώνει τον ίδιο, με συνέπεια να μπορεί να γελάσει όταν βλέπει την πραγματικότητα αυτή, (έστω) και (αν) η όλη κατάσταση είναι για γέλια.
Αναρωτιέται κανείς αν αυτό ανακάλυψε/κάτι τέτοιο εννοεί η Δανέζικη μετεμψύχωση τρόπον τινά του Άμλετ, ο Κίρκεγκωρ, ο οποίος μπαίνοντας στο Σπήλαιο του Τροφωνίου μας διαβεβαίωνει
“When I was young, I forgot how to laugh in the cave of Trophonius; when I was older, I opened my eyes and beheld reality, at which I began to laugh, and since then, I have not stopped laughing. I saw that the meaning of life was to secure a livelihood, and that its goal was to attain a high position; that love’s rich dream was marriage with an heiress; that friendship’s blessing was help in financial difficulties; that wisdom was what the majority assumed it to be; that enthusiasm consisted in making a speech; that it was courage to risk the loss of ten dollars; that kindness consisted in saying, “You are welcome,” at the dinner table; that piety consisted in going to communion once a year. This I saw, and I laughed.”
Αν υποθέσουμε πως απέχουμε από την πραγματικότητα, η τηλεόραση βρίσκεται ανάμεσά μας
