Vinyl Stories

[Sid Vicious]

To 1966 o Ardy Strüwer, Ινδονησιακής καταγωγής Ολλανδός ζωγράφος που διέμενε στην Σουηδία κυκλοφορεί υπό την επωνυμία Andy The Painter of Love το επτάιντσο Pregnant Rainbows. Ένα ψυχεδελικό τραγούδι με τζαζ και έθνικ στοιχεία. Είναι και η μοναδική του μουσική κυκλοφορία. Σε 99 μόλις αντίτυπα και δινόταν στα εγκαίνια μιας έκθεσης. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό κάπως είναι ότι η μια του πλευρά είναι χειροποίητο έργο του ζωγράφου. I like to paint- I paint what I like όπως ακούγεται να λέει και μέσα στο τραγούδι.

[Sid Vicious]

Μια πρακτική σε επτάιντσα που δεν είχαν εξώφυλλα ήταν (και είναι) να δημιουργούνται αυτοσχέδια οικιακά εξώφυλλα. Κάποιες φορές ανάλογα την φαντασία του/της άλλου/άλλης το αποτέλεσμα ήταν ξεχωριστό.
Κάποια στιγμή στην Γερμανία σε ένα παλαιοπωλείο σε ένα κουτί με ως επί τω πλείστων πανκ επτάιντσα υπήρχε και το Surfin Bird των Trashmen με το παρακάτω υπέροχο fanmade εξώφυλλο.

[Λεγεών]

more, more

[Sid Vicious]

Υπήρξε μια εποχή που έδιναν δώρο δισκάκι σχεδόν με οτιδήποτε. Το απορρυπαντικό Roll π.χ. είχε κυκλοφορήσει πολλά βινύλια. Αλλά να είσαι φαρμακευτική εταιρεία και να θέλεις να προωθήσεις υπόθετα δίνοντας μαζί τους και ένα βινύλιο δώρο με ορχηστρικά easy listening τραγούδια με τίτλους όπως Let the sunshine in το λες και trolling.

[Sid Vicious]

Τι το ξεχωριστό είχε το δισκάκι Battle των The Scrubs που κυκλοφόρησε το 1986 πέρα από το γεγονός ότι το ομότιτλο κομμάτι είναι ένα από τα καλύτερα New Wave of British Heavy Metal τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ;
Ότι ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου στην Βρετανική φυλακή Wormwood Scrubs, μια από τις χειρότερες φυλακές της χώρας, την οποία οι Times την είχαν αποκαλέσει "σκουπιδοτενεκέ".
Οι Scrubs ήταν μια Heavy Metal μπάντα της φυλακής αυτής αποτελούμενη από τρεις δεσμοφύλακες και τρεις ισοβίτες και τα έσοδα από το δισκάκι δόθηκαν για την καταπολέμηση του λιμού της Αιθιοπίας.

[Sid Vicious]

Υπάρχουν και τα shaped discs που ασχέτως του μουσικού μέρους στέκονται ως και διακοσμητικά ή έργα τέχνης. Δύο χαρακτηριστικά shaped discs τα παρακάτω, της Poppy από το 2018 και των Prefab Sprout από το 1985.

[Isildur]

Υπάρχουν και τα shaped discs που ασχέτως του μουσικού μέρους στέκονται ως και διακοσμητικά ή έργα τέχνης. Δύο χαρακτηριστικά shaped discs τα παρακάτω, της Poppy από το 2018 και των Prefab Sprout από το 1985.

Ναι ρε φίλε, τι θυμήθηκες τώρα; Είχα κι εγώ 2 τέτοιους, το Fuck like a beast των WASP που είχε σχήμα δίσκου δισκοπριόνου με έναν κεραυνό να περισσεύει, κι έναν άλλον που μου έκαναν δώρο με το soundtrack του ET.

[Sid Vicious]

Λίγο πολύ τσόντες έχουμε δει όλοι. Και τι προσέχει κανείς πρώτα από όλα σε μια ταινία πορνο; Μα την μουσική βέβαια. Για αυτό και η κλασσική πορνογραφική ταινία, Το Βαθύ Λαρύγγι, του1972, κυκλοφόρησε και soundtrack. Tα περισσότερα αντίτυπα του οποίου διανεμήθηκαν κατά προβολές της ταινίας το 1974. Όλως περιέργως μιλάμε για μια πολύ καλή μουσική δουλειά που μπορεί να σταθεί μόνη της ανεξάρτητα από τη ταινία. Μάλιστα ο σκηνοθέτης, Gerard Damiano, έκανε την συρραφή των σκηνών της ταινίας έτσι ώστε να ταιριάζουν επάνω στα τραγούδια.

[Feindflug]

Για τέτοια βινύλια λέτε ρε τύποι;

Ξενέρωσα... Νόμιζα η φάση ήταν

[Sid Vicious]

Για τέτοια βινύλια λέτε ρε τύποι;

Ξενέρωσα... Νόμιζα η φάση ήταν

Σε τέτοια φάση καλό είναι να προτιμάς νιτρίλιο, το βινύλιο δεν κάνει

[BigChiefWahoo]

Μια πρακτική σε επτάιντσα που δεν είχαν εξώφυλλα ήταν (και είναι) να δημιουργούνται αυτοσχέδια οικιακά εξώφυλλα. Κάποιες φορές ανάλογα την φαντασία του/της άλλου/άλλης το αποτέλεσμα ήταν ξεχωριστό.
Κάποια στιγμή στην Γερμανία σε ένα παλαιοπωλείο σε ένα κουτί με ως επί τω πλείστων πανκ επτάιντσα υπήρχε και το Surfin Bird των Trashmen με το παρακάτω υπέροχο fanmade εξώφυλλο.

Αυτά είναι και γαμώ - τα fanmade εννοώ.
Αναρωτιέμαι τι μπορεί να πιάνουν στο διαδίκτυο (τιμές)

[BigChiefWahoo]

To 1966 o Ardy Strüwer, Ινδονησιακής καταγωγής Ολλανδός ζωγράφος που διέμενε στην Σουηδία κυκλοφορεί υπό την επωνυμία Andy The Painter of Love το επτάιντσο Pregnant Rainbows. Ένα ψυχεδελικό τραγούδι με τζαζ και έθνικ στοιχεία. Είναι και η μοναδική του μουσική κυκλοφορία. Σε 99 μόλις αντίτυπα και δινόταν στα εγκαίνια μιας έκθεσης. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό κάπως είναι ότι η μια του πλευρά είναι χειροποίητο έργο του ζωγράφου. I like to paint- I paint what I like όπως ακούγεται να λέει και μέσα στο τραγούδι.

Αυτό πάλι σε original έκδοση φαντάζομαι θα χτυπάει καλά λεφτά.

[Sid Vicious]

Μια κατηγορία ακόμη είναι τα flexi, ηχογραφήσεις επάνω σε πολύ λεπτό και ελαστικό βινύλιο. Πρωτοεμφανίστηκαν το 1962 και ήταν πολύ διαδεδομένα στην Σοβιετική Ένωση (λόγω φτήνειας) και κατά δεύτερο λόγο στην Ιαπωνία (για άγνωστους λόγους, μιλάμε για Ιάπωνες). Ενδεικτικά το παρακάτω διάφανο γαλάζιο flexi του 1981 από το Ιαπωνικό avant garde ψυχεδελικό σχήμα των Katra Turana. Το τραγούδι Mortera in the Moonlight θα μπορούσε να βρίσκεται και ανάμεσα στις Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς του Χατζιδάκι.

[Beria]

Άλλη ξεχωριστή κατηγορία βινυλίων είναι τα κόκκαλα рёбра, οι δίσκοι που αναπαράγονταν στην Σ. Ένωση πάνω σε ακτινογραφίες




Κυρίως καλλιτεχνών που ήταν απαγορευμένοι στη ΣΕ ή δεν έφταναν ποτε

https://en.wikipedia.org/wiki/Ribs_(recordings)

[Sid Vicious]

Άλλη ξεχωριστή κατηγορία βινυλίων είναι τα κόκκαλα рёбра, οι δίσκοι που αναπαράγονταν στην Σ. Ένωση πάνω σε ακτινογραφίες




Κυρίως καλλιτεχνών που ήταν απαγορευμένοι στη ΣΕ ή δεν έφταναν ποτε

https://en.wikipedia.org/wiki/Ribs_(recordings)

Σωστά! Ρώσικη λαϊκή ευρεσιτεχνία ήδη από τα 50ς ώστε να παρακάμψουν τις Σοβιετικές απαγορεύσεις όσο αφορούσε την Ροκ και την Δυτική μουσική γενικότερα. Παίζαν στις 78 στροφές αυτά και γινόταν στα κρυφά η συναλλαγή. Μπορούσες να δώσεις και παραγγελία στον music dealer τι απαγορευμένο ήθελες και να στο ηχογραφήσει στην ακτινογραφία.