τι απίστευτη μπαντάρα ήταν οι Black Sabbath

[vantono]

SpoilerShow

Έχω εδώ και μερικούς μήνες που είμαι σε μία rock n' roll φάση, και ξεκίνησα να εξερευνώ την δισκογραφία κάποιων παλαιότερων συγκροτημάτων που είχα ξεχάσει ή αμελήσει όταν έμπαινα στον σκληρό ήχο. Η διαδρομή μου 20+ χρόνια πριν ήταν η εξής: Scorpions, Iron Maiden, Metallica, Nirvana, Iced Earth, Judas Priest, Manowar, Bathory (πάνω στον θάνατο του Quorthon), και μετά με πήρε η μπάλα με Primordial, Immortal, Graveland, και πέρασα 10+ χρόνια ακούγοντας κάθε είδους black metal.

Οπότε τον τελευταίο καιρό τον έχω περάσει ακούγοντας κλασικές μπάντες (που ήδη προανέφερα), αλλά και άλλες όπως Led Zeppelin, Motorhead, Cream.

Καμία δεν με έχει εντυπωσιάσει τον τελευταίο καιρό περισσότερο από τους Black Sabbath. Τι υπέρτατη διαστημική μπαντάρα ήταν αυτή; Βάζω ένα κομμάτι τους στο Spotify και όταν ξαναβρίσκω τον εαυτό μου έχουν περάσει 1-2 ώρες, είμαι με ένα χαμόγελο, και το κεφάλι πηγαίνει πάνω κάτω.

Τα πρώτα 5 τους είναι απίστευτοι δίσκοι, ίσως οι καλύτεροι 5 στην σειρά δίσκοι που μία μπάντα έχει κυκλοφορήσει. Φρέσκες ιδέες, απίστευτες ριφάρες, τρομερή έμπνευση. Από τα επόμενα ξεχωρίζω κυρίως το Heaven and Hell και το Headless Cross, ενώ θα ήθελα να ακούσω περισσότερο και το Sabotage. Τα υπόλοιπα εν καιρώ.

Αγαπημένο τραγούδι το National Acrobat, με το υπνωτιστικό ριφ και τους μυστικιστικούς στίχους.

Τιτανοτεράστιοι και εμβληματικοί. Κι όλα αυτά, με μια φωνή σαν του Όζυ, που αν αφήσουμε στην άκρη συμπάθειες και νοσταλγίες, κακά τα ψέματα, σαν χαλασμένη ντουντούκα ήταν* (οκ, βαράτε οι οζικοί, αντέχω). Δεν λέω ότι δεν ταίριαζε με τα τραγούδια τους (τα περισσότερα), ούτε ότι δεν είχε έναν δικό της χαρακτήρα. Αλλά σαν φωνή, έτσι από μόνη της... νοπ.

* Με εξαίρεση το Solitude φυσικά.

Ολόσωστα τα ειπες, ποιος και γιατί να σε βαρέσει?
Ειναι δεδομένο οτι χωρις Οζυ στα βοκαλς, οι σαμπαθ θα ηταν ακομα πιο μπαντάρα.
Ποτέ μου δεν τον συμπάθησα σαν καλλιτέχνη. Ανεκαθεν τον ειχα πολύ λιγο για τους Σαμπαθ.

[vantono]

Ο Τονι ειναι η προσωπική μου αδυναμία, τολμώ να παραδεχτώ.

[Sid Vicious]

Σεβομαστε Iommi γιατι αυτος ειναι η αιτια που γεννηθηκε το ενα απο τα δυο αξεπεραστα Μεταλ επη ολων των εποχων. Το τιτανοτεραστο Hail to England των Manowar. Σε περιοδεια των Sabbath στις ΗΠΑ ειχαν εναν πανκ τον Joey στο roadcrew και για σαππορτ ειχαν την μπαντα ενος αλλου πανκη του Ross. Καποια μερα ο Iommi στα μπακστεητζ γυρναει απευθυνομενος στον Ross και στον Joey: " Εσεις οι δυο πρεπει να κανετε μια μπαντα μαζι".
Και γεννηθηκαν οι Manowar.
H Μουσικη ποτε δεν θα ηταν η ιδια ξανα.

[user0972003]

Είμαι εγγεγραμμένη σε ένα κανάλι black metal κι ανάμεσα σ' όλα αυτά...έχει κι ένα κομμάτι των black Sabbath. Η περιγραφή λέει κάτι σαν...αν δεν ξέρεις τους Black Sabbath δεν ξέρεις πως βρέθηκες εδώ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
(Προφανώς για τους μικρότερους)

Black Sabbath...the first gate



Υγ Judas Priest

Αυτά είναι gatekeeping κρυφοροκάδων

Γενικά μπορείς να ακούς μέταλ δεκαετίες και να μην είχες ποτέ διάθεση να ακούσεις πάνω από δυο κομμάτια συνεχόμενα Sabbath. Πουθενά δεν είναι γραμμένο ότι αν άρχισες να ακούς μέταλ επειδή σου αρέσουν τα blast beats και τα συμφωνικά περάσματα χρωστάς να έχεις παραπάνω από εγκυκλοπεδικό ενδιαφέρον για Black Sabbath κ.λπ.

Συμφωνώ πως δεν είναι απαραίτητο να έχεις υπάρξει παθιασμένος ροκάς ώστε να περάσεις στη φάση του σκληρού μεταλά. Μπορείς να μπεις κατευθείαν, ό,τι γουστάρει ο καθένας! Υπάρχουν πολλοί δρόμοι!
Αλλά κάπως ξεκίνησαν όλα κι εξελίχθηκαν, αυτό λέμε.

Προσωπικά δεν είμαι κρυφοροκ. Κι ούτε ξέρω αν θεωρούμαι μεταλούδα. Ξέρω μόνο πως νιώθω. Μεγάλη συζήτηση αυτό..

[Jimmy81]

Εννοείται μιλάμε για μπάντα-σταθμό στη σκληρή μουσική, υπεύθυνη κατά πολύ για την ανάπτυξη του heavy metal. Πήγε την έννοια του riff ένα σκαλί παραπάνω. Η απόκοσμη, παρανοϊκή φωνή του Ozzy ταιριάζει με το μελαγχολικό, μυστηριακό κλίμα που βγάζουν τα riffs και οι συνθέσεις. Δεν είναι στα επίπεδα των μεγάλων τενόρων του metal αλλά δένει άψογα με τον ήχο των πρώιμων Sabbath και εκεί ακριβώς βρίσκεται η επιτυχία της συνταγής. Και με τον Dio έβγαλαν κάποιους καλούς δίσκους αλλά ποτέ δεν χώνεψα την επιλογή των συντακτών του περιοδικού Metal Invader κάποτε να βγάλουν καλύτερο album του heavy metal, το Heaven and Hell. Άντε μέσα στη δεκάδα αλλά πρώτο μάλλον πάει πολύ.