τι απίστευτη μπαντάρα ήταν οι Black Sabbath

[Λεγεών]

Έχω εδώ και μερικούς μήνες που είμαι σε μία rock n' roll φάση, και ξεκίνησα να εξερευνώ την δισκογραφία κάποιων παλαιότερων συγκροτημάτων που είχα ξεχάσει ή αμελήσει όταν έμπαινα στον σκληρό ήχο. Η διαδρομή μου 20+ χρόνια πριν ήταν η εξής: Scorpions, Iron Maiden, Metallica, Nirvana, Iced Earth, Judas Priest, Manowar, Bathory (πάνω στον θάνατο του Quorthon), και μετά με πήρε η μπάλα με Primordial, Immortal, Graveland, και πέρασα 10+ χρόνια ακούγοντας κάθε είδους black metal.

Οπότε τον τελευταίο καιρό τον έχω περάσει ακούγοντας κλασικές μπάντες (που ήδη προανέφερα), αλλά και άλλες όπως Led Zeppelin, Motorhead, Cream.

Καμία δεν με έχει εντυπωσιάσει τον τελευταίο καιρό περισσότερο από τους Black Sabbath. Τι υπέρτατη διαστημική μπαντάρα ήταν αυτή; Βάζω ένα κομμάτι τους στο Spotify και όταν ξαναβρίσκω τον εαυτό μου έχουν περάσει 1-2 ώρες, είμαι με ένα χαμόγελο, και το κεφάλι πηγαίνει πάνω κάτω.

Τα πρώτα 5 τους είναι απίστευτοι δίσκοι, ίσως οι καλύτεροι 5 στην σειρά δίσκοι που μία μπάντα έχει κυκλοφορήσει. Φρέσκες ιδέες, απίστευτες ριφάρες, τρομερή έμπνευση. Από τα επόμενα ξεχωρίζω κυρίως το Heaven and Hell και το Headless Cross, ενώ θα ήθελα να ακούσω περισσότερο και το Sabotage. Τα υπόλοιπα εν καιρώ.

Αγαπημένο τραγούδι το National Acrobat, με το υπνωτιστικό ριφ και τους μυστικιστικούς στίχους.

[vantono]

Συμφωνώ με όλα.
Εμένα μ'αρέσει πάρα πολύ και αυτο

[Σενέκας]

Τα περισσότερα είναι ψιλο-dated, αλλά ακούω ακόμα το master of reality στο repeat. Ίσως το πιο υποτιμημένο album ever, αναλογικά με την επιρροή που είχε στην ιστορία της μουσικής, απο kyuss μέχρι gorgoroth. Είναι ωραίο να ακούς

αυτό



και στο καπάκι αυτό



και να σκέφτεσαι ότι μια ιδιοφυία κατάφερε με κάποιο τρόπο να τα συνδυάσει και να φτιάξει τους soundgarden

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

τι να πει κανείς για τους black sabbath
ό,τι ακούμε σήμερα εμείς του σκληρού ήχου υπάρχει εξαιτίας τους

[sys3x]

Σκληρός ήχος, λες και ακούτε τπτ Βιβάλντι, φλώροι.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Ε ήταν κωλοφαρδος. αυτό δημιούργησε το Μέταλ με την ριφολογικη του, αυτός βρήκε ευκολα και τα πρώτα ριφς. μετά για τους επόμενους, ήταν και πιο δύσκολο να βρούνε αλλά. φαντάσου τώρα,53 χρόνια κερά, να βρεις πρωτότυπα ριφς, δράμα.

[Μπίστης]

Aυτά που κάνουν οι Buttler & Ward στις αρχές τους είναι τόσο έξυπνα και γεμάτα μουσικότητα, και το μεταλ κατάντησε να είναι το πιό προβλέψιμο και κυρίως βαρετό είδος.

Και ο όποιος σατανισμός του Όζυ μοιάζει να είναι υπαρξιακή αγωνία, αναζήτηση & λοξοδρόμηση, ενώ μετά με στυγνούς επαγγελματίες τύπου μέιντεν, πάμε να φορτώσουμε πράγματα που δεν πιστε'υουμε και τα γραφουμε και στα αρχίδια μας, να έχουμε να αγοράζουν : 250γρ Άντι, ξύσμα δράκου, 9 τραγούδια αντρίλας και 1 λυρικό σλώου γιατί οι μαλλιάδες είναι αγνά λαικά παιδιά και τον πούτσο κλαίγανε

Δοξα και τιμή στους Σάμπαθ

[Σενέκας]

Aυτά που κάνουν οι Buttler & Ward στις αρχές τους είναι τόσο έξυπνα και γεμάτα μουσικότητα, και το μεταλ κατάντησε να είναι το πιό προβλέψιμο και κυρίως βαρετό είδος.

Και ο όποιος σατανισμός του Όζυ μοιάζει να είναι υπαρξιακή αγωνία, αναζήτηση & λοξοδρόμηση, ενώ μετά με στυγνούς επαγγελματίες τύπου μέιντεν, πάμε να φορτώσουμε πράγματα που δεν πιστε'υουμε και τα γραφουμε και στα αρχίδια μας, να έχουμε να αγοράζουν : 250γρ Άντι, ξύσμα δράκου, 9 τραγούδια αντρίλας και 1 λυρικό σλώου γιατί οι μαλλιάδες είναι αγνά λαικά παιδιά και τον πούτσο κλαίγανε

Δοξα και τιμή στους Σάμπαθ

ποιες υπαρξιακές ανησυχίες ρε ψηλέ, ο άνθρωπος είναι μόνιμα χαπακομένος εδώ και 70 χρόνια, έχει πέσει στη μαρμίτα και δεν μπορεί ούτε την καρέκλα του να παλέψει



που χρόνος για υπαρξιακές ανησυχίες? Ο "σατανισμός" ήταν μάρκετιγκ τρικ, εφεύρεση της Σάρον(που όντως παίζει να είναι σπόρος του σατανά btw)

[Μπίστης]

[Σενέκας]

όχι, δες την. Αλήθεια, με κάνει και πιστεύω στα κακά πνεύματα, με τρομάζει. Η Γιόκο και η Κόρτνι έχουν δεχτεί άδικες επιθέσεις, η Σάρον είναι όντως σατανική φιγούρα

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

η αλήθεια είναι πως οι black Sabbath έχουν και πολλές τζαζ επιρροές και πολλά τραγούδια τους τελειώνουν κάπως.. κουφά, αφηρημένα, με τους νεομεταλαδες να τα θεωρούν πιο αδύναμα ,γιατί δεν ακολουθούν την κλασική συνταγή, ριφς, κούπλε, ρεφρέν, σόλο,αουτρο και πάει λέγοντας.

[sys3x]

όχι, δες την. Αλήθεια, με κάνει και πιστεύω στα κακά πνεύματα, με τρομάζει. Η Γιόκο και η Κόρτνι έχουν δεχτεί άδικες επιθέσεις, η Σάρον είναι όντως σατανική φιγούρα

Πες, τι σε φοβίζει; ότι θα στον καταπιεί και θα στον εξαφανίσει; φοβάσαι μην μπεις και τελικά είναι μαύρη τρύπα;

[Isildur]

SpoilerShow

Έχω εδώ και μερικούς μήνες που είμαι σε μία rock n' roll φάση, και ξεκίνησα να εξερευνώ την δισκογραφία κάποιων παλαιότερων συγκροτημάτων που είχα ξεχάσει ή αμελήσει όταν έμπαινα στον σκληρό ήχο. Η διαδρομή μου 20+ χρόνια πριν ήταν η εξής: Scorpions, Iron Maiden, Metallica, Nirvana, Iced Earth, Judas Priest, Manowar, Bathory (πάνω στον θάνατο του Quorthon), και μετά με πήρε η μπάλα με Primordial, Immortal, Graveland, και πέρασα 10+ χρόνια ακούγοντας κάθε είδους black metal.

Οπότε τον τελευταίο καιρό τον έχω περάσει ακούγοντας κλασικές μπάντες (που ήδη προανέφερα), αλλά και άλλες όπως Led Zeppelin, Motorhead, Cream.

Καμία δεν με έχει εντυπωσιάσει τον τελευταίο καιρό περισσότερο από τους Black Sabbath. Τι υπέρτατη διαστημική μπαντάρα ήταν αυτή; Βάζω ένα κομμάτι τους στο Spotify και όταν ξαναβρίσκω τον εαυτό μου έχουν περάσει 1-2 ώρες, είμαι με ένα χαμόγελο, και το κεφάλι πηγαίνει πάνω κάτω.

Τα πρώτα 5 τους είναι απίστευτοι δίσκοι, ίσως οι καλύτεροι 5 στην σειρά δίσκοι που μία μπάντα έχει κυκλοφορήσει. Φρέσκες ιδέες, απίστευτες ριφάρες, τρομερή έμπνευση. Από τα επόμενα ξεχωρίζω κυρίως το Heaven and Hell και το Headless Cross, ενώ θα ήθελα να ακούσω περισσότερο και το Sabotage. Τα υπόλοιπα εν καιρώ.

Αγαπημένο τραγούδι το National Acrobat, με το υπνωτιστικό ριφ και τους μυστικιστικούς στίχους.

Τιτανοτεράστιοι και εμβληματικοί. Κι όλα αυτά, με μια φωνή σαν του Όζυ, που αν αφήσουμε στην άκρη συμπάθειες και νοσταλγίες, κακά τα ψέματα, σαν χαλασμένη ντουντούκα ήταν* (οκ, βαράτε οι οζικοί, αντέχω). Δεν λέω ότι δεν ταίριαζε με τα τραγούδια τους (τα περισσότερα), ούτε ότι δεν είχε έναν δικό της χαρακτήρα. Αλλά σαν φωνή, έτσι από μόνη της... νοπ.

* Με εξαίρεση το Solitude φυσικά.

[user0972003]

SpoilerShow

Έχω εδώ και μερικούς μήνες που είμαι σε μία rock n' roll φάση, και ξεκίνησα να εξερευνώ την δισκογραφία κάποιων παλαιότερων συγκροτημάτων που είχα ξεχάσει ή αμελήσει όταν έμπαινα στον σκληρό ήχο. Η διαδρομή μου 20+ χρόνια πριν ήταν η εξής: Scorpions, Iron Maiden, Metallica, Nirvana, Iced Earth, Judas Priest, Manowar, Bathory (πάνω στον θάνατο του Quorthon), και μετά με πήρε η μπάλα με Primordial, Immortal, Graveland, και πέρασα 10+ χρόνια ακούγοντας κάθε είδους black metal.

Οπότε τον τελευταίο καιρό τον έχω περάσει ακούγοντας κλασικές μπάντες (που ήδη προανέφερα), αλλά και άλλες όπως Led Zeppelin, Motorhead, Cream.

Καμία δεν με έχει εντυπωσιάσει τον τελευταίο καιρό περισσότερο από τους Black Sabbath. Τι υπέρτατη διαστημική μπαντάρα ήταν αυτή; Βάζω ένα κομμάτι τους στο Spotify και όταν ξαναβρίσκω τον εαυτό μου έχουν περάσει 1-2 ώρες, είμαι με ένα χαμόγελο, και το κεφάλι πηγαίνει πάνω κάτω.

Τα πρώτα 5 τους είναι απίστευτοι δίσκοι, ίσως οι καλύτεροι 5 στην σειρά δίσκοι που μία μπάντα έχει κυκλοφορήσει. Φρέσκες ιδέες, απίστευτες ριφάρες, τρομερή έμπνευση. Από τα επόμενα ξεχωρίζω κυρίως το Heaven and Hell και το Headless Cross, ενώ θα ήθελα να ακούσω περισσότερο και το Sabotage. Τα υπόλοιπα εν καιρώ.

Αγαπημένο τραγούδι το National Acrobat, με το υπνωτιστικό ριφ και τους μυστικιστικούς στίχους.

Τιτανοτεράστιοι και εμβληματικοί. Κι όλα αυτά, με μια φωνή σαν του Όζυ, που αν αφήσουμε στην άκρη συμπάθειες και νοσταλγίες, κακά τα ψέματα, σαν χαλασμένη ντουντούκα ήταν* (οκ, βαράτε οι οζικοί, αντέχω). Δεν λέω ότι δεν ταίριαζε με τα τραγούδια τους (τα περισσότερα), ούτε ότι δεν είχε έναν δικό της χαρακτήρα. Αλλά σαν φωνή, έτσι από μόνη της... νοπ.

* Με εξαίρεση το Solitude φυσικά.

Δεν θεωρώ ότι οι ορίτζιναλ Black Sabbath είναι με Όζυ κι ούτε είναι ο αγαπημένος μου. Ξέρεις ποιος είναι, όμως μου αρέσει εξίσου παρά πολύ και ο Τόνυ Μάρτιν, ο οποίος έχει κάνει επίσης πολλές άλλες καταπληκτικές δουλειές. Μου αρέσει όμως πολύ κι ο Ozzy.
Οι αγαπημένες μου εποχές Black Sabbath είναι με Dio και Tony Martin.

Το Tyr ήταν η πρώτη μου επαφή με Tony Martin


Αλλά πάρε έναν Ozzy
Σου την έφερα

[enterprise-psi]