Phorum.com.gr

Stalker έγραψε: ↑

29 Μάιος 2018, 08:24

Πως να χαρακτηρίσεις μια διασκευή που αφαιρεί επιτηδευμένα τον χαρακτήρα του αρχικού πέρα από παρωδία; Το ότι είναι οπερατικό και upbeat το ΤΕΤΜD κόντρα στην θεματολογία του νομίζω είναι ακριβώς η τομή που το κάνει ξεχωριστό, τέτοιου είδους διασκευή είναι βασικά πισωγύρισμα παρά εναλλακτική άποψη. Αυτό είναι το δέσιμο που περιγράφεις, ότι ταιριάζει ναι παιχτεί έτσι, σαν μπαλάντα της σειράς, αλλά όλος ο λόγος ύπαρξης του κομματιού είναι η συνειδητή επιλογή να γίνει οτιδήποτε παρά αυτό.

Το ότι είναι πισωγύρισμα είναι κάτι υποκειμενικό, το ότι είναι εναλλακτική άποψη είναι αντικειμενικό. Για μένα πισωγύρισμα είναι πχ όσοι προσπαθούν να κάνουν cover και επιλέγουν να παίξουν το κομμάτι περίπου όπως το έπαιξε το αρχικό συγκρότημα με μικρές παραλλαγές, καθώς φαίνεται σαν να συγκρίνονται με τους Maiden στο ίδιο τους το πεδίο. Δεν με ενδιαφέρει να ακούσω κάποιους που προσπαθούν να παίξουν το κομμάτι με τον ίδιο τρόπο όπως ο στιβ και ο μπρους. Θα προτιμώ 11 φορές στις 10 τον στιβ και τον μπρους στα ίδια τους τα κομμάτια, από οποιονδήποτε άλλο.

Αυτή η εναλλακτική της μπαλάντας μπορεί να φαίνεται κλισέ (και είναι σε κάποιο βαθμό), αλλά αναδεικνύει το τραγούδι με έναν διαφορετικό τρόπο, που είναι πιθανό να αρέσει σε πολλούς. Όπως και συμβαίνει.

^Καταπληκτικός!

μπαίνει και στα γαμάτα live

The Wave Pictures - Just A Spark (Jason Molina)

Δεν τον πολυγουστάρω, αλλά εδώ ο Moby θυμάται τα νιατά του με τους Vatican Commandos, και παραδίδει τιμιότατη διασκευή του "That's When I Reach For My Revolver" των τιτανοτεράστιων "Mission of Burma".