Η μουσικη ιδιοφυια που ονομαζεται Damon Albarn

[Portia]

Το cult favourite:



Και η φαση ειναι πως 25 χρονια πισω μπαιναμε και στο διλλημα να διαλεξουμε Blur η τα Τσαβακια απο το Stockport...

[neon imposter]

Εμείς 24 χρόνια πριν κατηφορίσαμε να δούμε τους Placebo στο ρόκγουέηβ (βέβαια, οι headliners ήταν οι δικοί σου, πράγματι εκείνη την εποχή παιζόταν παντού το coffee and tv - νομίζω είχε βγει πριν το 99, και γεγονός είναι ότι έχει πλάκα το συγκεκριμένο βίντεο κλιπ).

Υποθέτω κάποιος λόγος θα υπήρχε για να έχουν τόσο γκελ σε κάποιο κοινό (η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό μου απλώς συγκρούονταν με τους Oasis για το ποιος είναι επικεφαλής της brit pop - τη συγκεκριμένη εποχή μου ήταν ψιλο-αδιάφορο). Και δεν εξοικειώθηκα ποτέ μαζί τους - μόνο το Girls and Boys μου άρεσε, που έβαζε συνέχεια στο Memphis κ έπειτα για κάποιο λόγο συνδύασα με την Ίο.

Να φανταστείς ότι μόλις ανέφερες τους Blur προσπάθησα να θυμηθώ αν τους είχαμε δει live εκείνη την ημέρα - όπως προανέφερα, είχαμε κατέβει για τους Placebo (ψιλοοικτρή επιλογή, υπό την έννοια ότι η καλή ημέρα εκείνου του ρόκγουέηβ ήταν των Prodigy, που έγιναν και τα επεισόδια στην παραλιακή - αλλά και των Manowar πρέπει να είχε πλάκα, εκείνη την εποχή δεν έδιναν συναυλίες αλλά περιέφεραν το αγωνιστικό τους φρόνημα με χάρλεϊ επί της σκηνής - γραφικότατοι). Τεσπά, πράγματι, μετά τους Placebo είχαν εμφανιστεί - επειδή τότε η brit pop δεν ήταν του γούστου μας πολύ φύγαμε μάλιστα αν δεν κάνω λάθος όταν έπαιζαν το Song 2 για να προλάβουμε λεωφορείο για το κέντρο.

Η αλήθεια είναι ότι και τα άλλα συγκροτήματα δεν βοηθούσαν - ποιοι μέρκιουρυ ρεβ και ποιοι ντέους, έλεος. Οι Placebo σαχλαμάρες ήταν και αυτοί, εξαργύρωναν την επιτυχία του Every u every me αλλά έπαιζαν και κομμάτια από τον πραγματικά καλό πρώτο τους δίσκο. Θυμάμαι, στην εισαγωγή του 36 degrees ο Μόλκο είπε "Όταν ανακοινώθηκε η θερμοκρασία μόλις προσγειωνόμαστε ήταν 36 βαθμοί. Μπορείτε να το πιστέψετε;"

Χαίρω πολύ - εκείνες τις εποχές η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ήταν ακριβώς ίδια με του σώματός μας, υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις.

Κάποια κοπέλα από το κοινό του είχε πετάξει και την παντόφλα της - ή τεσπά κάτι του είχε πετάξει. Στο κοινό δεν άρεσε η ιδέα του Μόλκο να φορέσει φούστα - δεν είχαμε δει ακόμη τον Τζιμπρίλ Τσιτσέ να φοράει φούστα, οπότε συμπεριφερόμαστε κάπως χουλιγκανικά.

Για να αφήσω όμως τις προσωπικές μου εμπειρίες με τους Placebo και να γυρίσω στην ιδιοφυία του Damon Albarn (αληθινά εύηχο όνομα, γαμάτο ηχητικά όνομα), αργότερα θα μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ενώ μου αρέσουν τόσο πολύ οι νονοί της brit pop (που βέβαια έθεσαν τον πήχη τόσο ψηλά ώστε να μη μπορεί να τον περάσει κανείς - νομίζω) μου αρέσουν τόσο λίγο τα πνευματικά τους τέκνα (με εξαίρεση τους Pulp).

Σκεπτόμενος περί αυτού, σκέφτηκα το ακόλουθο - αν θεωρήσουμε δικέφαλο το συγκρότημα που έθεσε τις βάσεις για τη brit pop (για την οποία βέβαια έχω μόνο επιφανειακή γνώση) τότε εμένα μου άρεσε πολύ περισσότερο ο Moz από τον Marr.

Όχι ότι ο Marr είναι κανάς τυχαίος - ίσα-ίσα. Απλώς βλέποντάς τον έτσι πυγμαίο στα βίντεο της εποχής των Smiths πράγματι μου θυμίζει τους εκπροσώπους της brit pop αργότερα. Με τα γνωστά ρούχα brit pop (δλδ nothing in particular) χτίζει την περσόνα του στη σκηνή βασιζόμενος στην κιθάρα του (και μάλλον καλά κάνει αλλά...)

...ο άλλος, με τις γλαδιόλες του και τον Όσκαρ Γουάιλντ, χμ - άλλο πράγμα. Και οι στίχοι...

Αλλά, για να μην το πάρω μόνο επιφανειακά, και χωρίς να γνωρίζω το ιδεολογικό υπόβαθρο του Marr, αλλά γνωρίζοντας του Moz, σκέφτομαι -

Τι έκανε ο άνθρωπος - μίλησε ταξικά και στην ψυχή του νεολαίου βγαίνοντάς τους την από τα δεξιά (don't get me wrong, αυτά πλέον δεν έχουν κάποια σημασία, αλλά πρέπει να οριοθετήσουμε κάπως τον χώρο, να χρησιμοποιήσουμε το λεξιλόγιό του).

Δλδ σε μία εποχή και σε μία σκηνή που όλοι παρουσιάζονταν αριστεροί (...) αυτός έκανε την κριτική του από τα δεξιά (ένα πράγμα, με ευτελή μέτρα κ σταθμά, σαν να κατηγορεί κάποιος καλλιτέχνης τον Κυριάκο μας από τα δεξιά του - φαντάσου κάποιον (και δεν αναφέρω όνομα καλλιτέχνου για να μη μαγαρίσω το θέμα) που ας πούμε εργάζεται περιστασιακά σε κρατικά κανάλια να βγει να κατηγορήσει τον Κυριάκο μας από τα δεξιά του (δεν υπάρχει, όλοι είμαστε αριστεροί).

Ο Moz όμως έγραφε στίχους για τη νεκρή Βασίλισσα και δεν δίσταζε να στείλει τη Μάγκι στη γκιλοτίνα.

Αυτό, πλέον, σκέφτομαι - πόσο μπορεί να ενόχλησε το σύστημα; Ξέχνα τα National front disco για μια στιγμή και σκέψου το NME κ λοιπούς κονδυλοφόρους να καταγγέλλουν βουτώντας την πένα τους στα think tanks των άλλων και υπερασπιζόμενοι τις ιδέες των άλλων πάντα βάλλοντας κατά του Moz.

Για να το συνδέσω δε λίγο με τη brit pop των 90s - και μη γνωρίζοντας τη θεματολογία των Blur - την ίδια τακτική ακολουθεί ο Jarvis, αν και νομίζω αυτός ακολουθώντας λίγο την πεπατημένη, εκ των αριστερών επιτιθέμενος (πάντως έχει στιχουργικά το ταλέντο να το κάνει αυτό, βλ. I spy, Cocaine Socialsm, γεια σου Τόνυ, heart and soul of our nation

)

όμως κάνοντάς το τόσο καλά που είναι απόλαυση στην τα/οξική του επίθεση στον κοκορετσάτο χαβιαροκεντροαριστερισμό (διότι η κεντροαριστερά όπως κ το κοκορέτσι, όπως έχει σωστά σημειωθεί, πρέπει να έχει κ λίγο σκατό στην άκρη για να είναι νόστιμη (άλλο που καμιά φορά το παρακάνει).

Το κάνει δε καλά νομίζω διότι εκτός από πνευματικό τέκνο του Moz κατανοεί ενστικτωδώς και αυτό που ο δάσκαλος εννοεί λέγοντας urgency of life



κ κατανοεί βέβαια ότι δεν είναι αγώνας κοριτσιών εναντίον αγοριών αλλά εχόντων εναντίον μη εχόντων (αν κ θα τολμούσα να προσθέσω, κλέβοντας λίγο με το επιφανειακό των γνώσεών μου περί brit pop) ότι πλέον δεν είναι καν εχόντων εναντίον μη εχόντων, είναι των beautiful ones εναντίον των ugly counterparts τους

ο αγών τους είναι αισθητικός

(sorry και πάλι, δεν είπα τπτ για τους Blur, αλλά υποθέτω συγκαταλέγονται στους beautiful ones)

(ποια είναι τα τσαβάκια από το στοκπορτ;)

[Sid Vicious]

Ωραίο θέμα. Μιας και λέμε για Damon να αναφέρουμε και τους Gorillaz.

Όντως τα τσαβάκια από το Στόκπορτ ποιά είναι;

[Sid Vicious]

Με άρεσε και το parkllife, ωραίο τραγούδι, κάπου με θύμιζε και πράγματα από Buzzcocks, Alternative TV κτλ

[Portia]

Ωραίο θέμα. Μιας και λέμε για Damon να αναφέρουμε και τους Gorillaz.

Όντως τα τσαβάκια από το Στόκπορτ ποιά είναι;

Οι αδερφοι. Gallagher :-)

[Portia]

Εμείς 24 χρόνια πριν κατηφορίσαμε να δούμε τους Placebo στο ρόκγουέηβ (βέβαια, οι headliners ήταν οι δικοί σου, πράγματι εκείνη την εποχή παιζόταν παντού το coffee and tv - νομίζω είχε βγει πριν το 99, και γεγονός είναι ότι έχει πλάκα το συγκεκριμένο βίντεο κλιπ).

Υποθέτω κάποιος λόγος θα υπήρχε για να έχουν τόσο γκελ σε κάποιο κοινό (η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό μου απλώς συγκρούονταν με τους Oasis για το ποιος είναι επικεφαλής της brit pop - τη συγκεκριμένη εποχή μου ήταν ψιλο-αδιάφορο). Και δεν εξοικειώθηκα ποτέ μαζί τους - μόνο το Girls and Boys μου άρεσε, που έβαζε συνέχεια στο Memphis κ έπειτα για κάποιο λόγο συνδύασα με την Ίο.

Να φανταστείς ότι μόλις ανέφερες τους Blur προσπάθησα να θυμηθώ αν τους είχαμε δει live εκείνη την ημέρα - όπως προανέφερα, είχαμε κατέβει για τους Placebo (ψιλοοικτρή επιλογή, υπό την έννοια ότι η καλή ημέρα εκείνου του ρόκγουέηβ ήταν των Prodigy, που έγιναν και τα επεισόδια στην παραλιακή - αλλά και των Manowar πρέπει να είχε πλάκα, εκείνη την εποχή δεν έδιναν συναυλίες αλλά περιέφεραν το αγωνιστικό τους φρόνημα με χάρλεϊ επί της σκηνής - γραφικότατοι). Τεσπά, πράγματι, μετά τους Placebo είχαν εμφανιστεί - επειδή τότε η brit pop δεν ήταν του γούστου μας πολύ φύγαμε μάλιστα αν δεν κάνω λάθος όταν έπαιζαν το Song 2 για να προλάβουμε λεωφορείο για το κέντρο.

Η αλήθεια είναι ότι και τα άλλα συγκροτήματα δεν βοηθούσαν - ποιοι μέρκιουρυ ρεβ και ποιοι ντέους, έλεος. Οι Placebo σαχλαμάρες ήταν και αυτοί, εξαργύρωναν την επιτυχία του Every u every me αλλά έπαιζαν και κομμάτια από τον πραγματικά καλό πρώτο τους δίσκο. Θυμάμαι, στην εισαγωγή του 36 degrees ο Μόλκο είπε "Όταν ανακοινώθηκε η θερμοκρασία μόλις προσγειωνόμαστε ήταν 36 βαθμοί. Μπορείτε να το πιστέψετε;"

Χαίρω πολύ - εκείνες τις εποχές η θερμοκρασία του περιβάλλοντος ήταν ακριβώς ίδια με του σώματός μας, υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις.

Κάποια κοπέλα από το κοινό του είχε πετάξει και την παντόφλα της - ή τεσπά κάτι του είχε πετάξει. Στο κοινό δεν άρεσε η ιδέα του Μόλκο να φορέσει φούστα - δεν είχαμε δει ακόμη τον Τζιμπρίλ Τσιτσέ να φοράει φούστα, οπότε συμπεριφερόμαστε κάπως χουλιγκανικά.

Για να αφήσω όμως τις προσωπικές μου εμπειρίες με τους Placebo και να γυρίσω στην ιδιοφυία του Damon Albarn (αληθινά εύηχο όνομα, γαμάτο ηχητικά όνομα), αργότερα θα μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ενώ μου αρέσουν τόσο πολύ οι νονοί της brit pop (που βέβαια έθεσαν τον πήχη τόσο ψηλά ώστε να μη μπορεί να τον περάσει κανείς - νομίζω) μου αρέσουν τόσο λίγο τα πνευματικά τους τέκνα (με εξαίρεση τους Pulp).


(sorry και πάλι, δεν είπα τπτ για τους Blur, αλλά υποθέτω συγκαταλέγονται στους beautiful ones)

(ποια είναι τα τσαβάκια από το στοκπορτ;)

Οι Placebo ηταν υπερεκτιμημενοι, δεν αντεξαν στο χρονο.

Τα Τσαβακια ειναι οι αδερφοι Gallagher.

[Sid Vicious]

Ωραίο θέμα. Μιας και λέμε για Damon να αναφέρουμε και τους Gorillaz.

Όντως τα τσαβάκια από το Στόκπορτ ποιά είναι;

Οι αδερφοι. Gallagher :-)

Δεν με άρεσε ποτέ η μουσική των Oasis να πω την αλήθεια. Βέβαια ο Noel κάπου είχα πετύχει να λέει ότι ήταν φαν των Slade πράγμα θετικό. Από την άλλη οι Blur με σαφέστατα καλύτερα τραγούδια και κάπου είχα πετύχει τον Damon να φοράει fred perry και doc martens που αν μη τι άλλο δείχνουν άνθρωπο με υψηλό γούστο.
Στην Ιγκλετερία βρέθηκα για λίγο και μόλις μια φορά, πολύ πολύ παλιά παλιά. Βρισκόμουν στην Σουηδία τότε και οι Σουηδοί φίλοι μου είπαν άντε πάμε βολτίτσα England να τα πιουμε με τα παιδιά της Chelsea να δούμε και την ομάδα. Πολλά δεν θυμάμαι γιατί ήταν πολλές οι μπύρες, θυμάμαι την Chelsea, θυμάμαι μια παμπ, θυμάμαι και μια φασαρία και να ζαλίζομαι στην επιστροφή στην Σουηδία.
.

[Portia]

Ωραίο θέμα. Μιας και λέμε για Damon να αναφέρουμε και τους Gorillaz.

Όντως τα τσαβάκια από το Στόκπορτ ποιά είναι;

Οι αδερφοι. Gallagher :-)

Δεν με άρεσε ποτέ η μουσική των Oasis να πω την αλήθεια. Βέβαια ο Noel κάπου είχα πετύχει να λέει ότι ήταν φαν των Slade πράγμα θετικό. Από την άλλη οι Blur με σαφέστατα καλύτερα τραγούδια και κάπου είχα πετύχει τον Damon να φοράει fred perry και doc martens που αν μη τι άλλο δείχνουν άνθρωπο με υψηλό γούστο.
Στην Ιγκλετερία βρέθηκα για λίγο και μόλις μια φορά, πολύ πολύ παλιά παλιά. Βρισκόμουν στην Σουηδία τότε και οι Σουηδοί φίλοι μου είπαν άντε πάμε βολτίτσα England να τα πιουμε με τα παιδιά της Chelsea να δούμε και την ομάδα. Πολλά δεν θυμάμαι γιατί ήταν πολλές οι μπύρες, θυμάμαι την Chelsea, θυμάμαι μια παμπ, θυμάμαι και μια φασαρία και να ζαλίζομαι στην επιστροφή στην Σουηδία.
.

Xαχα, η Chelsea ειναι η ομαδα που υποστηριζει ο Damon!

Καπου εδω να δωσουμε και τα απαραιατητα credits στους αλλους τρεις της δημιουργικης παρεας, Coxon, James και Rowntree που μας αφησαν αυτη την ανεκτιμητη μουσικη κληρονομια.