Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Πλέριος » 27 Δεκ 2023, 18:09
''Όταν ο Μιχαλακος δούλευε νταλίκα στα μάρμαρα, πηγαίνοεφερνε τον Βασιλάκη τον Καρρά, 17-18 χρόνων τότε, στη Θεσσαλονίκη, που δούλευε ως σερβιτόρος για τα προς το ζην. Και επειδή δεν περισσεύαν λεφτά για λεωφορεία, έκανε ωτοστόπ στη παλιά εθνική οδό Καβάλας-Θεσσαλονικης, να περάσει καμία νταλίκα να τον πάρει. Τον έβαζε από καμία φορά να τραγουδάει και στη νταλίκα, γιατί τα έλεγε τα γράμματα το παιδί, πατούσε καλά.
Κάποια στιγμή στο κέντρο που δούλευε, αρρώστησε ένας από τους καλλιτέχνες και επειδή ξέρανε οτι ο Βασίλης τα λέει, του είπαν να μπει τσόντα, να αντικαταστήσει τον τραγουδιστή. Έτσι και έγινε. Και από τότε ο Βασίλης ξεκίνησε να χτίζει μια καριέρα που πολλοι ζήλεψαν.
Ο φίλος μου ο Π. που έτυχε να συνεργαστεί μαζί του, με είχε πει: καλοπληρωτης σε όλα του, σερβιτόροι , λουλουδουδες, παιδιά του μεροκάματου, και άμα είχες πρόβλημα, δεν ρώτουσε, απλα έβγαζε και σε έδινε. Ρε χόρτα/σκονες ήταν , τζόγος ήταν, ο Βασίλης θα εδινε. Ήξερε τι πάει να πει αδυναμία, ήξερε πως είναι να "καίει το αίμα" σε τέτοιες περιπτώσεις και άμα δεν έχεις περάσει από αυτό το στάδιο, βουλώνε και μη μιλάς, δεν ξέρεις ούτε τα μισά.
Άμα δεν είχε ουϊσκι στο καμαρίνι, δεν μπορούσε να βγεί, θα επινε το μισό πριν βγει κι όταν θα έμπαινε να αλλάξει πουκάμισο ( το έλεγε πάντα στις εμφανίσεις του) έπινε το άλλο μισό. Και μετά το υπόλοιπο βράδυ, πάλι ουϊσκι αλλά το παρεϊστικο.
1985 και έπειτα.
Η Ελλάδα δεν έχει πολλά χρόνια που είναι στην μεταπολίτευση, η λαϊκή τάξη δεν ξέρει ακόμα τι σημαίνει χρήμα, έρχεται στην εξουσία ο Ανδρέας με το παλιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο. Πέφτουν λεφτά, πακέτα Ντελόρ, μελορ και η εργατική τάξη από το πουθενά, βλέπει γεμάτες τσέπες. Εκεί ξεκινάνε και ανθούν τα σκύλαδικα της επαρχίας, τα μπουζούξιδικα των πόλεων με τα μεγάλα ονόματα και γενικότερα επικρατεί μια εποχή πλουραλισμου, υπερβολής, δουλειάς το πρωί και ξενύχτιου το βράδυ και στο καπάκι δουλειά. Μπορεί να έβγαζες ένα χαρτί και το ίδιο βράδυ να το έτρωγες στον Καρρά η σε κάποιο άλλο όνομα της εποχής.
Ο Καρράς τραγουδάει εκείνη την εποχή, τον έρωτα, την καψούρα, αλλά όχι κάποιον έρωτα γκλαμορους, αλλά τον απλό, τον λαϊκο, του ουισκιου και του κλαματος.
Το πρωί στη δουλειά, φάμπρικες, συνεργεία, μαγαζια, αποθηκες, μεταφορείς στα βανακια και όπου μπορείς να φανταστείς, ακούνε Καρρά, Τερζή , Γονίδη και το βραδυ τους τα ακουμπάνε.
Αλλά και τα μπουζούξιδικα της επαρχίας παίζουν Καρρά, οπότε υποσυνείδητα, μπαίνει στο μυαλό όλων. Φεύγανε από καβαλα να πάνε Θεσσαλονίκη για ένα βράδυ, να ακούσουν Καρρά, να τα φάνε όλα, και το πρωί κατευθείαν στην δουλειά.
Ο Καρράς είπε τα σωστά τραγούδια, την σωστή εποχή, και ήταν ακριβώς το ιδανικό timing, να δημιουργήσει γύρω απο το όνομα του, τον μύθο του.
Εποχή δεκαετία 90.
Τα λεφτά συνεχίζονται με μια πιο μικρής κλίμακας εισροή.
Ο Δρακουμέλ aka μπαμπάς Μητσοτάκης ανοίγει τα σύνορα και ξεπηδάνε σιγά σιγά τα πρώτα κλμπαρα.
Τι νομίζατε ότι έπαιζε στα κλμπαρα; Τσαϊκόφσκι;
Καρράς, Μελάς, λαϊδη και δεν συμμαζευεται, έχουν την τιμητική τους.
Εκείνη την περίοδο ξεκινάνε και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα λαϊκών άνθρωπων του μεροκάματου, που έπιασαν απότομα λεφτά στα χέρια, έκαναν τη καλή καβατζα τους, αφού από μαρτυρίες που έχω ακούσει ο ίδιος, έτρωγες και δεν τελειωναν, και ετσι αρχίζουν να ερωτεύονται παράφορα τα "εισαγόμενα κορίτσια" ως επί το πλείστον γυναίκες του ανατολικού μπλοκ.
Σπίτια, αυτοκίνητά, περιουσίες ολόκληρες στα πόδια τους. Ξενύχτια μέχρι το πρωί, έρωτες επίκαιροι χαμένοι, μέσα στο αλκοόλ τους καπνούς και στους ήχους του Καρρά και το πρωί στο σπίτι κουβέντα με την γυναίκα, ότι το πήρε απόφαση, έχει ερωτευτεί την Ρωσίδα και πως θα χωρίσουν.
Η Ρωσίδα βέβαια έχει κάνει φτερά, η γυναίκα του προφανώς και τον έχει στείλει στο διάολο αφού τα έφαγε όλα και ο τύπος έχει μείνει στον άσσο (εξού και η ατάκα το μνι και το μπουκάλι με έφεραν σαυτο το χαλί) και ποιος θα τραγουδήσει καλύτερα τον πόνο μου; ο Καρράς.
Όλα αυτά που περιγράφω, εμείς τα παιδιά της γενιάς του 85 και άνω, που ζούσαμε στην επαρχία, που καταγόμαστε από οικογένειες λαϊκών στρωμάτων και που αυτό ήταν το περιβάλλον συναναστροφής μας, τα είχαμε στην καθημερινότητα μας.
Πώς λοιπόν αυτός ο άνθρωπος ο Τεράστιος Βασίλης Καρράς, να μην δημιουργήσει μια κουλτούρα η μία υποκουλτούρα όπως συνηθίζουν πολλοί να λένε;
Δεν ξέρω αν ήταν υπό η όχι.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι έδωσε παρηγοριά σε πάρα πολλούς ανθρώπους, που είτε καλά έκαναν είτε όχι, πήραν καποιες αποφάσεις στη ζωή τους, που τους βγήκαν ή δεν τους βγήκαν. Το έβλεπα καθημερινά, το ζουσα τόσο συνηθισμένα, οπως μπαίνεις κάθε μέρα στο αυτοκίνητο σου ή να παίρνεις τον ηλεκτρικό για να πας στη δουλειά.
Αν εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ένας Καρράς, ένας Μελάς, ένας Τερζής, η Αντζελα ένας Γονίδης για να κάνουν τους ψυχολόγους, η Ελλάδα θα έπεφτε από τα μπαλκόνια, όπως έγινε με το κραχ του χρηματιστηρίου το 99.
Εγώ τον Μπιλ Κάρρας να τον άκουσα λάιβ 5-6 φορές. Τις μισές έτυχε, τις άλλες το επιδίωξα, γιατι ήθελα να ακούσω Καρρά, το ζητούσε η ψυχή μου.
Και ώρες ατελείωτες, χωρισμών, καψουρας, πόνου και αχ βαχ, πάντα έπαιζαν τα λάιβ του Καρρά.
Καλησπέρα και καλή βραδιά και δως του ουίσκι και τσιγάρο, από φυλάκια και σκοπιές μέχρι άκυρες παρέες, καταγώγια που σου παίρνουν το νεφρό για πλάκα, με άγνωστες παρέες που έγιναν "αδέρφια" στην εικόνα του ήλιου του ξημερώματος, όταν μας έδιωχναν για να κλείσουν.
Τέλειος δεν είναι κάνεις.
Ζητάμε να βρούμε την πολιτική ορθότητα σε νέες γενιές και δεν την βρίσκουμε, και την απαιτούμε από ανθρώπους όπως ο Καρράς που έζησαν σε μια εποχή που όλα επιτρεπόταν και όλα συγχωρούταν.
Υπάρχουν πολύ χειρότεροι από τον Καρρά, που ούτε στον Άγγελο τους έδωσαν νερό, ούτε και προσαρμόστηκαν ποτέ με τις συνθήκες των εποχών και έχουν πει πολύ χειρότερα. Ο Καρράς είχε πει πως όταν κουράστω, θα πάω στο Κοκκινοχωρι και θα βγάζω κρασί και τσίπουρο. Και αυτό και έκανε. Ούτε βαρυγδουπες δηλώσεις, ούτε φανφάρες.
Να ξέρουν οι αδαείς ότι ο Βασίλης ο Καρράς βοηθήσε παρα πολύ κόσμο, χωρίς να κοιτάει σεξουαλικό προσανατολισμό, χρώμα, καταγωγή κτλπ, χωρίς να το διαφημίσει, χωρίς να το φωνάξει, ανθρώπους που τον πρόδιδαν και μετά ξαναγυρνουσαν για τα ρέστα.
Αυτά τα λίγα, ως φόρο τιμής στον άρχοντα και ως απάντηση στους δενακουγαΚαρρα.
Ωστόσο αν ψάξουν πολύ βαθιά στο υποσυνείδητο τους, κάπου θα παίζει το "νύχτα ξελογιαστρα", "αστην να λέει", " μη με παίρνεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο".
I would have lived in peace. But my enemies brought me war.
τουλάχιστον ελπίζω να πηγαίνουν στη σοβαρή χιπ χοπ γρήγορα.