Eίναι το κορυφαίο ζεϊμπέκικο των τελευταίων 40 χρόνων;

[Νon4me]

Μακράν το αγαπημένο μου τραγούδι
Η ερμηνεία του τερλεγκα είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές καλύτερη από αυτο που εβαλες

Εχεις και τις δυο ερμηνειες το βιντεακι.

Εγω δεν το ξερα και το ακουσα σημερα, στο ρεφραιν ανατριχιασα.

.

δυνατο .

[taxalata xalasa]

Κι αν οχι ποιο ειναι;

Ακουω γνωμες.








Άμα ρωτήσεις σήμερα 100 Έλληνες να σου πούνε ένα ζεϊμπέκικο, να σου πούνε το πρώτο που θα τους έρθει στο μυαλό, οι 90 θα σου πούνε το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», οι 9 δήθεν ψαγμένοι θα σου πούνε τη «Ρόζα» και μπορεί να βρεθεί και κανας χριστιανός (ή ιεχωβάς ή μασόνος, δεν έχει σημασία), που μπορεί να σου πει, λέμε τώρα, τη «Γαρδένια» του... Τερλέγκα.

Το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» για μένα είναι ένα τελείως ψεύτικο τραγούδι. Μπορεί να έχει μία λειτουργικότητα μέσα στην ταινία, αλλά σαν τραγούδι είναι τελείως δήθεν και φτιαχτό, εντελώς γλυκερό, όπως πολλά του Λ. Παπαδόπουλου. Θα το χαρακτήριζα δε... λαϊκίστικο, αν υπήρχε τέτοιος όρος για τραγούδια. (Για μένα υπάρχει δηλαδή, αλλά δεν είναι γενικευμένος).

Η γνώμη μου είναι ότι κανένας έντεχνος δεν μπορεί να φτιάξει αληθινά λαϊκό ζεϊμπέκικο, ούτε καν ο Μούτσης, και τραγούδια σαν τη «Ρόζα» π.χ. τα θεωρώ τελείως για πέταμα – δεν πιάνουν μία, δηλαδή, μπροστά σε μια δυνατή ζεμπεκιά της «Ομόνοιας».

Λοιπόν η... Γαρδένια από το '86. Στίχοι και ερμηνεία από τον Νίκο Λέκκα, έναν τραγουδιστή που δεν βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στη ζωή και που δεν τον ξέρει «κανείς», και μουσική επίσης από κάποιον «άγνωστο» τον Κώστα Κατσίγρα (κι αυτός μάλλον έχει αποχαιρετήσει), χωρίς περγαμηνές και αφιερώματα στις τηλεταβέρνες.

Και κάπως έτσι αυτοί οι δύο, οι παντελώς ασήμαντοι για τους πεφωτισμένους άνθρωποι, θα έφτιαχναν ίσως το κορυφαίο ζεϊμπέκικο των τελευταίων 40 χρόνων.

Προσέξτε τους στίχους αυτού του τραγουδιού, για να σας φύγει τελείως το καφάσι.

Εδώ, μιλάει ο νεκρός μέσα απ’ τον τάφο! Τον έχουν φρεσκοχώσει, αλλά η ψυχή του είναι ακόμη ζωντανή, οπότε λέει στην αγαπημένη του:

«Ρίξε λάδι στο καντήλι πριν λησμονηθώ / κι άναψέ μου το φιτίλι για να ζεσταθώ / Μια γαρδένια η καρδιά μου κι όμως άντεξε / φλόγα αγάπης η χαρά μου, μα δεν βάσταξε / κι αν ταξίδι απόψε πάω μες στη λησμονιά / μη ξεχάσεις, σ’ αγαπάω για παντοτινά».

Τι να γράψει, τώρα, ο όποιος σημερινός;

Το σπουδαίο λαϊκό τραγούδι μάγκες μου είναι κάπως σαν το δημοτικό τραγούδι. Είναι σκέτη ποίηση, αλλά με στόχο το μυαλό και την καρδιά του αγνού και αμόλυντου ανθρώπου. Και αυτοί βεβαίως αναζητούνται πλέον...

https://www.facebook.com/permalink.php? ... 4406333349

.

ακούγεται σαν την Ευδοκία με κάποιες αλλαγές... ξαφνικά στρίβει η μελωδία σε άλλο δρόμο...

[Πτολεμαίος]

Τα κορυφαία των τελευταίων 40 ετών που μου έρχονται στο μυαλό είναι:
Μια στάση εδώ - Μητροπανος
Εμείς οι ναυτικοί - Μαργαρίτης
Παραγγελία - Τερλεγκας

[Μπίστης]

SpoilerShow

Όλα τα καλά ζειμπέκια γράφτηκαν πριν το 1980

Γι' αυτό και έχει αλλάξει και ο χορός σε μπαλέτο-φλαμένκο

[Μπίστης]

γιά μένα αυτό !:


...
αν και δεν κάνει επίδειξη ανδρισμού , είναι γιά όσους παραδέχονται τις ήττες τους, όπως παλιά


είναι αργό και ... ρυθμικό, σε αντίθεση με τα νέα στάνταρ που θέλουν τον χορό δερβισο-στροφιλιζόμενο

αν είσαστε αριστεροφοβικοί ακούστε το με τον Κότσιρα

[Μπίστης]

Επί του θέματος, κάποιο άλλο του Τερλέγκλα σίγουρα, από τους λίγους σκύλους που μου αρέσουν

[Japetus]

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

[πληροφοριοδότης μαμάς μαρίας]

[nemo]

Προσέξτε τους στίχους αυτού του τραγουδιού, για να σας φύγει τελείως το καφάσι.

Εδώ, μιλάει ο νεκρός μέσα απ’ τον τάφο! Τον έχουν φρεσκοχώσει, αλλά η ψυχή του είναι ακόμη ζωντανή, οπότε λέει στην αγαπημένη του:

«Ρίξε λάδι στο καντήλι πριν λησμονηθώ / κι άναψέ μου το φιτίλι για να ζεσταθώ / Μια γαρδένια η καρδιά μ06333349

.

αριστο το ακουω συνεχως αλλα απο τον τερλεγκα

[Οργισμένος]

Η ατμοσφαιρα ηλεκτρισμενη.

[Οργισμένος]

Λεξη απο τα χειλη μας δεν βγαινει