Στέκι Ρεμπέτικο

[The Rebel]

[The Rebel]

29.01.2023
Η ιστορία του ρεμπέτικου.
Πότε ακούστηκαν πρώτη φορά τα απαγορευμένα τραγούδια που άνθισαν στον Πειραιά.



Η μεγάλη και σπουδαία ιστορία του ρεμπέτικου που γεννήθηκε στο μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας.

Είναι από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, είναι η πόλη του Ολυμπιακού αλλά ο Πειραιάς είναι, παράλληλα, και η περιοχή στην οποία καθιερώθηκαν τα ρεμπέτικα, το είδος μουσικής που παραπέμπει στους μάγκες, τα ακούσματα που σε όλους αρέσουν, αυτό το στυλ τραγουδιών που ήρθε στη χώρα μας από τα μέσα προς τέλη του 19ου αιώνα και από τότε κατάφερε να καθιερωθεί και να γράψει τη δική του μεγάλη ιστορία.



Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, τα ρεμπέτικα τραγούδια ακούστηκαν για πρώτη φορά το 1834 στις φυλακές του Μεντρεσέ, στην παλιά Αθήνα. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές επίσης, το ρεμπέτικο ουσιαστικά αποτελεί την εξέλιξη του δημοτικού τραγουδιού και των κλέφτικων.

Εκδοχές που όλοι αποδέχονται ότι ισχύουν, αφού υπάρχουν και οι μαρτυρίες των Παπαδιαμάντη, Δάφνη, Καρκαβίτσα, όπως και του Γάλλου ευγενή Απέρ, ο οποίος είχε επισκεφθεί την Ελλάδα εκείνη την εποχή για να μελετήσει το πρόβλημα που υπήρχε στις οθωνικές φυλακές. Και οι τέσσερις λοιπόν, στις σημειώσεις τους, αναφέρονταν στα τραγούδια που έλεγαν οι κρατούμενοι.



Τραγούδια τα οποία τα επόμενα χρόνια θα… έβγαιναν από της φυλακής τα σίδερα και θα ακούγονταν και στην υπόλοιπη Αθήνα, στα περίφημα καφέ-σαντούρ και καφέ-αμάν της εποχής. Είναι η εποχή που θα γίνουν αλλαγές στα καλλιτεχνικά δρώμενα, στα ακούσματα, αφού μέχρι τότε στην Αθήνα κυριαρχούσε το ιταλικό μελόδραμα.

Η αντίστροφη μέτρηση, όμως, για την αλλαγή είχε ήδη αρχίσει. Και σε αυτό βοηθούσαν και τα γεγονότα της εποχής. Η είσοδος του 20ου αιώνα θα φέρει τον διπλασιασμό του ελληνικού εδάφους το 1912 αλλά και τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922.

Καταστάσεις που θα ευνοήσουν την εξάπλωση των ρεμπέτικων, τα οποία αρχίζουν να συνδυάζονται με τα τραγούδια των Ελλήνων προσφύγων. Τραγούδια που τότε παρουσιάζονταν σαν ιδανικά για ανθρώπους του περιθωρίου, επειδή προήλθαν κυρίως από πόλεις που είχαν λιμάνια, όπως ο Πειραιάς, η Σμύρνη, η Αλεξάνδρεια, η Κωνσταντινούπολη φυσικά.



Για τον ελληνισμό δεν είναι καλά χρόνια, για το ρεμπέτικο τραγούδι, όμως, αυτά που ακολουθούν είναι τα καλύτερα. Με τον Πειραιά, ασφαλώς, να παίζει κεντρικό ρόλο, αφού εκεί, εκτός των άλλων, συστάθηκε και η πρώτη επίσημη… κομπανία.

Ο λόγος για την «Τετράς την Ξακουστή του Πειραιά», όπως έμεινε στην ιστορία, την οποία αποτελούσαν οι Μάρκος Βαμβακάρης, Στράτος Παγιουμτζής, Ανέστης Δελιάς και Γιώργος Μπάτης. Εκεί, το ανατολίτικο στυλ στο ρεμπέτικο τραγούδι θα δώσει τη θέση του στο πειραιώτικο, με τους στίχους να αναφέρονται κυρίως σε πράξεις που δεν της λες και τόσο νόμιμες, ενώ «υλικό» έδιναν πάντα και οι ερωτικές σχέσεις.

Ο Πειραιάς είναι, πλέον, το σημείο αναφοράς σε ό,τι αφορά το ρεμπέτικο τραγούδι, το οποίο είχε μπροστά του ακόμη πιο λαμπρά χρόνια. Ένας από τους πιο σπουδαίος ρεμπέτες ερμηνευτές, οργανοπαίκτες και συνθέτες ήταν και ο Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας.



Λίγο μετά άλλωστε, το 1937, εμφανίζεται ένας τύπος που θα γράψει ιστορία στη συνέχεια και θα μνημονεύεται μέχρι και σήμερα: Βασίλης Τσιτσάνης το όνομά του. Μαζί του, όμως, εμφανίστηκε και η χούντα του Μεταξά, η οποία δεν έδειχνε να απολαμβάνει τα συγκεκριμένα τραγούδια, οι στίχοι των οποίων θα έπρεπε να αλλάξουν.

Οι αναφορές σε τεκέδες, χασίς και όλα τα σχετικά απαγορεύονται με βάση το νόμο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όντως έπαψαν να ακούγονται παντού. Στο κάτω-κάτω, αυτοί που τα τραγουδούσαν υμνούσαν και παραβατικές πράξεις, οπότε τι πιο παραβατικό για τους ίδιους από το να τραγουδούν αυτά που απαγορεύονταν;

Εκτός αυτού, πρόκειται για μια εποχή στην οποία αυτοί στους οποίους απευθύνονταν τα ρεμπέτικα αποτελούσαν την πλειοψηφία. Οι φτωχογειτονιές του Πειραιά εκφράζονταν καλύτερα μέσω των συγκεκριμένων ακουσμάτων, παρά με οτιδήποτε άλλο. Τα ιστορικά γεγονότα της εποχής όμως, με την κατοχή, δεν βοηθούν τη δισκογραφία.

Οι συνθέτες γράφουν αρκετά ρεμπέτικα τραγούδια τα οποία δεν μπορούν να ηχογραφηθούν αφού είναι όλα κλειστά και για τους ρεμπέτες τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα. Γεγονός που αποδεικνύεται και από διάφορες ιστορίες που έχουν κυκλοφορήσει σχετικά με το πώς κατάφεραν να συντηρηθούν εκείνη την εποχή οι συνθέτες και τραγουδιστές.
https://www.pronews.gr/politismos/i-ist ... ou-vinteo/

[The Rebel]

10.05.2023
Μάρκος Βαμβακάρης: Σαν σήμερα το 1905 γεννήθηκε ο «πατριάρχης» του ρεμπέτικου.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης διαμόρφωσε την ελληνική λαϊκή μουσική όσο κανείς άλλος.



Ο Μάρκος Βαμβακάρης γεννήθηκε σαν σήμερα στις 10 Μαΐου του 1905 στον συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια καθολικών και ήταν ο πρώτος από τα έξι παιδιά του Δομένικου και της Ελπίδας Βαμβακάρη. Η οικογένειά του ήταν φτωχή, έφερε όμως το «μικρόβιο» της μουσικής. Ο πατέρας του έπαιζε γκάιντα και ο παππούς του έγραφε τραγούδια.

Πριν καλά – καλά ξεκινήσει το σχολείο, ο Μάρκος αναγκάστηκε να διακόψει, διότι πήραν τον πατέρα του στο στρατό, και έπιασε δουλειά με τη μητέρα του σε ένα κλωστήριο. Τα επόμενα χρόνια δούλεψε ως χασάπης, εφημεριδοπώλης, οπωροπώλης, λούστρος, και το 1917, σε ηλικία 12 ετών, έφυγε για τον Πειραιά.



Αρχικά, εγκαταστάθηκε στα Ταμπούρια κι έπιασε δουλειά ως γαιανθρακεργάτης. Δούλεψε ακόμα ως λιμενεργάτης και ως εκδορέας στα σφαγεία, ενώ τα βράδια σύχναζε στους τεκέδες, όπου το 1924 άκουσε για πρώτη φορά στη ζωή του μπουζούκι. Εντυπωσιάστηκε και μέσα σε ελάχιστους μήνες έγινε ένας από τους καλύτερους αυτοδίδακτους μπουζουξήδες.



Την περίοδο αυτή έκανε και τον πρώτο του γάμο με τη Ζιγκοάλα, την οποία όπως έλεγε μίσησε στο τέλος όσο καμία άλλη γυναίκα στον κόσμο.

Το 1925 κατατάχθηκε στο στρατό και όταν απολύθηκε άρχισε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια. Έως το 1933 είχε γράψει πάνω από 50 τραγούδια και με την πιεστική παρότρυνση του Σπύρου Περιστέρη, o Μάρκος Βαμβακάρης γραμμοφώνησε στην Odeon τον πρώτο δίσκο με μπουζούκι στην Ελλάδα, που από τη μία μεριά είχε το «Καραντουζένι» (Έπρεπε να ‘ρχόσουνα μάγκα μες στον τεκέ μας) και από την άλλη μεριά το «Αράπ» (ένα σόλο ζεϊμπέκικο).

Την επόμενη χρονιά δημιούργησε με τρεις φίλους του -τον Γιώργο Μπάτη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Ανέστη Δελιά- ένα πρωτοποριακό για την εποχή μουσικό σχήμα που ονομάστηκε «Η Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς». Ο Μάρκος άνοιξε το δικό του μαγαζί στα Άσπρα Χώματα.

Η αστυνομία, όμως, δεν του έδωσε άδεια. Έτσι αναγκάστηκε να το κλείσει και για πρώτη φορά έπειτα από 20 χρόνια ταξίδεψε με τον Μπάτη στη Σύρο. Έπαιξαν μαζί για περίπου δύο μήνες σ’ ένα μαγαζί της παραλίας και όταν γύρισε στον Πειραιά έγραψε τη Φραγκοσυριανή, ίσως το πιο γνωστό τραγούδι του.

Η περίοδος λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν και η πιο παραγωγική.

Τα τραγούδια του έβγαιναν σε δίσκους και ο Μάρκος έγινε περιζήτητος. Αφού περιόδευσε στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα και σε πολλές ακόμα πόλεις, άρχισε εμφανίσεις στον Βοτανικό, μαζί με τον Γιάννη Παπαιωάννου, τον Κώστα Καρίπη και τον Στέλιο Κερομύτη.

Με την έναρξη του πολέμου, ο Βοτανικός έκλεισε και ακολούθησαν δύσκολα χρόνια. Το 1941 πέθανε ο αδερφός του Λεονάρδος και το 1942 η μητέρα του Ελπίδα. Την εποχή εκείνη, έπειτα από παρότρυνση της μεγάλης του αδελφής, ο Μάρκος παντρεύτηκε με ορθόδοξο γάμο τη δεύτερη σύζυγό του, τη Βαγγελιώ.

Για το γεγονός αυτό αφορίστηκε από την καθολική εκκλησία και μόλις το 1966 του δόθηκε και πάλι η κοινωνία των Καθολικών. Τα δύο πρώτα παιδιά τους χάθηκαν πρόωρα. Το 1944 η Βαγγελιώ γέννησε τον Βασίλη και ακολούθησαν άλλα δύο αγόρια, ο Στέλιος το 1947 και ο Δομένικος το 1949.

Μετά τον πόλεμο, ο Μάρκος Βαμβακάρης άρχισε να βγάζει ξανά δίσκους σε διάφορες εταιρίες και όλοι γίνονταν ανάρπαστοι. Το 1954 αρρώστησε με βαριά αρθρίτιδα και σταμάτησε να παίζει. Όταν θέλησε να επιστρέψει στο πάλκο, όλοι τον είχαν ξεχάσει. Η ελληνική μουσική βιομηχανία τον θεωρούσε «ξεπερασμένο» και δεν τον έπαιρνε κανένας σε κάποιο μαγαζί.

Η κατάσταση άλλαξε δραματικά το 1960, όταν έπειτα από πρωτοβουλία του Βασίλη Τσιτσάνη, κυκλοφορούν από την Columbia παλιά και καινούρια τραγούδια του Βαμβακάρη, τραγουδισμένα από τον ίδιο και από καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Καίτη Γκρέι, η Άντζελα Γκρέκα, ο Στράτος Διονυσίου, κ.ά.

Το εγχείρημα σημείωσε τεράστια επιτυχία και ο Μάρκος είχε την ευκαιρία να ξαναδουλέψει στα λαϊκά πάλκα, αλλά και να δώσει συναυλίες σε πρωτόγνωρους για τους ρεμπέτες χώρους. Το 1966 έκανε την εμφάνισή του σε μπουάτ στην Πλάκα, ενώ ακολούθησε η συναυλία στο θέατρο «Κεντρικόν» το χειμώνα της ίδιας χρονιάς και στη συνέχεια πολλές εμφανίσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1972, ο Μάρκος Βαμβακάρης πέρασε στην ιστορία, αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη.
https://www.pronews.gr/politismos/marko ... ou-vinteo/
https://www.olympia.gr/1542309/viral/sa ... amvakaris/

[The Rebel]

[The Rebel]

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.





.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Το τραγουδι είναι του μπουζουκαρου Κωστα Καπλάνη που του το ''εφαγε'' η εταιρεια κ το ειχε παράπονο μεχρι που εσβησε - βασισμενο στο αρχετυπικο Μινορε του Τεκε του Χαλικιά - οπως και τοσα άλλα.

Εδω το κεντάει με την Μαργαρώνη στο πιανο.

.


Αν και είναι απο τους λίγους απαράδεκτους τρόπους κλαψομουρμούρας ο ρυθμός του μινόρε.....


ΤΙ ΞΥΛΟΖΟΥΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝ ΑΦΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.....

ΞΎΝΕΙ ΤΗΣ ΜΟΥΝΑΣ ΤΟ ΜΟΥΝΙ.....

Γιατί δε βγάζουν πια τέτοια σχέδια ;;;







.





.

[Αγις]

Το τραγουδι είναι του μπουζουκαρου Κωστα Καπλάνη που του το ''εφαγε'' η εταιρεια κ το ειχε παράπονο μεχρι που εσβησε - βασισμενο στο αρχετυπικο Μινορε του Τεκε του Χαλικιά - οπως και τοσα άλλα.

Εδω το κεντάει με την Μαργαρώνη στο πιανο.

.


Αν και είναι απο τους λίγους απαράδεκτους τρόπους κλαψομουρμούρας ο ρυθμός του μινόρε.....


ΤΙ ΞΥΛΟΖΟΥΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝ ΑΦΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.....

ΞΎΝΕΙ ΤΗΣ ΜΟΥΝΑΣ ΤΟ ΜΟΥΝΙ.....

Γιατί δε βγάζουν πια τέτοια σχέδια ;;;



[img]https://i.postimg.cc/HLDQSgyN/knee ... .gif[/img]



.





.

εισαι ασχετος - εγραψες μεγαλειωδη μαλακια

[Λοξίας]

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ
Καλά σου λέει ο Αγις..."έγραψες" επική μαλακία!

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Το τραγουδι είναι του μπουζουκαρου Κωστα Καπλάνη που του το ''εφαγε'' η εταιρεια κ το ειχε παράπονο μεχρι που εσβησε - βασισμενο στο αρχετυπικο Μινορε του Τεκε του Χαλικιά - οπως και τοσα άλλα.

Εδω το κεντάει με την Μαργαρώνη στο πιανο.

.


Αν και είναι απο τους λίγους απαράδεκτους τρόπους κλαψομουρμούρας ο ρυθμός του μινόρε.....


ΤΙ ΞΥΛΟΖΟΥΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝ ΑΦΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ.....

ΞΎΝΕΙ ΤΗΣ ΜΟΥΝΑΣ ΤΟ ΜΟΥΝΙ.....

Γιατί δε βγάζουν πια τέτοια σχέδια ;;;



[img]https://i.postimg.cc/HLDQSgyN/knee ... .gif[/img]



.





.

εισαι ασχετος - εγραψες μεγαλειωδη μαλακια

.

Αποψη χωρίς αιτιολόγηση συνήθως είναι αρχίδια άποψη.....εγώ ψιλοαιτιολόγησα.....

Επίσης την ίδια μαλακία απάντηση θα μούδινε κι ένας Καζατζιδικός για την κλαψομουνίλα του Καζάν.....έλα όμως πού ναι αλήθεια.....

Αυτός ο ρυθμός είναι Ρεμπέτικος Καζατζίδης.....αν νομίζεις άλλο γράψε τι σου βγάζει και χαρακτήρισέ τον μουσικά κ σαν συναίσθημα.....

Και το Δίχτυ έχει κάτι κλαψοάσχημο.....πιό ήπιο αλλά σα να σέρνεται το τραγούδι σε ομίχλη μιζερομουντίλας.....

Πρωταρχικά μου θυμίζουν τη διαφορά των μίζερων σερνάμενων Κρητικών αργών Ριζίτικων με τα υπόλοιπα Κρητικά.....

Γράψε και πόσα τραγούδια έχουν παρόμοια κλαψοθλιβερίλα να δούμε αν άρεσε και άν επικράτησε αυτή η μουζίκα ή αν είναι εξαίρεση.....


Παρεπιπτώντος πές μου και τι ρυθμός ειν αυτός που βγάζει ο Μούφλου στο 0.47 γιατι τον ψάχνω και σε αλλα τραγούδια.....


.





.

[Λίνο Βεντούρα]

Παρεπιπτώντος πές μου και τι ρυθμός ειν αυτός που βγάζει ο Μούφλου στο 0.47 γιατι τον ψάχνω και σε αλλα τραγούδια.....


.

όλο το κομμάτι σε έναν ρυθμό είναι. Είναι κάπως σπάνιος. Κάτσε να δεις πως τον λένε, ζντεμπέρκικο, ζερμπέκικο κάπως έτσι

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Παρεπιπτώντος πές μου και τι ρυθμός ειν αυτός που βγάζει ο Μούφλου στο 0.47 γιατι τον ψάχνω και σε αλλα τραγούδια.....


.

όλο το κομμάτι σε έναν ρυθμό είναι. Είναι κάπως σπάνιος. Κάτσε να δεις πως τον λένε, ζεμπέικικο, ζεμπέκικο, κάπως έτσι

.


Αν προσέξεις το ίδιο αναρωτιέται και η Πόλυ Πάνου μερικά δευτερόλεπτα μετά.....

Τι λές ;;; .ούτε αυτή ήξερε αυτό που ξές εσύ ;;; .


.

[Λίνο Βεντούρα]

Παρεπιπτώντος πές μου και τι ρυθμός ειν αυτός που βγάζει ο Μούφλου στο 0.47 γιατι τον ψάχνω και σε αλλα τραγούδια.....


.

όλο το κομμάτι σε έναν ρυθμό είναι. Είναι κάπως σπάνιος. Κάτσε να δεις πως τον λένε, ζεμπέικικο, ζεμπέκικο, κάπως έτσι

.


Αν προσέξεις το ίδιο αναρωτιέται και η Πόλυ Πάνου μερικά δευτερόλεπτα μετά.....

Τι λές ;;; .ούτε αυτή ήξερε αυτό που ξές εσύ ;;; .


.

πέταξε μια μαλακία η Πάνου για να δείξει πως ενδιαφέρεται κι εσύ αμέσως να τσιμπήσεις

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

όλο το κομμάτι σε έναν ρυθμό είναι. Είναι κάπως σπάνιος. Κάτσε να δεις πως τον λένε, ζεμπέικικο, ζεμπέκικο, κάπως έτσι

.


Αν προσέξεις το ίδιο αναρωτιέται και η Πόλυ Πάνου μερικά δευτερόλεπτα μετά.....

Τι λές ;;; .ούτε αυτή ήξερε αυτό που ξές εσύ ;;; .


.

πέταξε μια μαλακία η Πάνου για να δείξει πως ενδιαφέρεται κι εσύ αμέσως να τσιμπήσεις

.

Κι εσύ λές ότ είναι σπάνιος.....αρα θα δικαιολογείται ή απορία.....

Κοίτα και δώ που τον ρωτάνε για κάποιο παραπλήσιο και δε ξέρ ούτι ο ίδιος.....

Μη μας γαμς ετς.....


.




.

[Λίνο Βεντούρα]

Κι εσύ λές ότ είναι σπάνιος.....αρα θα δικαιολογείται ή απορία.....
.

πλάκα με κάνεις;