O Lord of Light τι ρόλο παίζει στο Game of Τhrones;

[Isildur]

το ιδιο περιπου συμβαινει και στο LOTR ενα γκολουμ -που του εχουν χαρισει τη ζωη αρκετες φορες- και μια ομαδα ασημαντων λιλιπουτειων καθοριζουν τη μοιρα του κοσμου

[Αρίστος]

Αν ο Μαρτιν αντιστοιχισε τη λατρεια των Επτα στην Καθολικη Εκκλησια του Μεσαιωνα...

καπου θα πρεπει να αντιστοιχουσε και τον Lord of Light αφου παιζει τοσο σημαντικο ρολο στο εργο του.

Και εδω ακουω γνωμες.

.

[Αρίστος]

Eδω ο Θορος της Μυρ αποκαλυπτει οτι το θαυμα των διαρκων αναστασεων του Μπερικ δεν το κανει ο ιδιος αλλα ο Lord of Light.



“I have no magic, child. Only prayers. That first time, his lordship had a hole right through him and blood in his mouth, I knew there was no hope. So when his poor torn chest stopped moving, I gave him the good god’s own kiss to send him on his way. I filled my mouth with fire and breathed the flames inside him, down his throat to lungs and heart and soul. The last kiss it is called, and many a time I saw the old priests bestow it on the Lord’s servants as they died. I had given it a time or two myself, as all priests must. But never before had I felt a dead man shudder as the fire filled him, nor seen his eyes come open. It was not me who raised him, my lady. It was the Lord. R’hllor is not done with him yet. Life is warmth, and warmth is fire, and fire is God’s and God’s alone.” (SoS Arya VII)

.

[Καραμελίτσα]

Το γουϊκι του GOT λέει ότι η θρησκεία του LoL, κατά τον Μάρτιν, είναι δυαλιστική, επηρεασμένη από το Ζωροαστρισμό και τους Καθαρούς.

https://gameofthrones.fandom.com/wiki/R%27hllor

[Αρίστος]

Το γουϊκι του GOT λέει ότι η θρησκεία του LoL, κατά τον Μάρτιν, είναι δυαλιστική, επηρεασμένη από το Ζωροαστρισμό και τους Καθαρούς.

https://gameofthrones.fandom.com/wiki/R%27hllor

Σωστα αλλα με μια θεμελιωδη διαφορα, ο καλος Θεος των Ζωροαστρων και των Καθαρων δεν ζητουσε απο τους ιερεις του ανθρωποθυσιες και μαγειες με αιμα και φωτια, ουτε δελεαζε ανθρωπους με θεσεις εξουσιας.

.

[Καραμελίτσα]

Το γουϊκι του GOT λέει ότι η θρησκεία του LoL, κατά τον Μάρτιν, είναι δυαλιστική, επηρεασμένη από το Ζωροαστρισμό και τους Καθαρούς.

https://gameofthrones.fandom.com/wiki/R%27hllor

Σωστα αλλα με μια θεμελιωδη διαφορα, ο καλος Θεος των Ζωροαστρων και των Καθαρων δεν ζητουσε απο τους ιερεις του ανθρωποθυσιες και μαγειες με αιμα και φωτια, ουτε δελεαζε ανθρωπους με θεσεις εξουσιας.

.

Ενδεχομένως, αλλά το βιβλίο του Μάρτιν είναι μυθοπλασία. Ούτε πέρα από το τείχος του Ανδριανού στη Βρετανία βρίσκονται ζόμπι, ούτε υπήρχαν δράκοι-βομβαρδιστικά στη μεσαιωνική Βρετανία.

[Αρίστος]

Eιναι μυθοπλασια που ομως το καθε τι σε αυτη αναπαριστα κατι απο το δικο μας κοσμο.

Πιχι ειπαμε οτι η θρησκεια των Επτα ειναι η μεσαιωνικη Καθολικη Εκκλησια.

Τα ζομπι συμβολιζουν μια παγκοσμια απειλη και για το δικο μας πολιτισμο πιχι την κλιματικη αλλαγη η τους εξωγηινους.

Παρα πολλα γεγονοτα απο τις διαμαχες των 7 Βασιλειων βασιζονται σε γεγονοτα που συνεβησαν σε Αγγλια και Γαλλια το Μεσαιωνα.

Συνεπως θα ηταν λογικο να αναρωτηθουμε σε τι αντιστοιχει ο Lord of Light...

εφοσον παιζει τελικα το ρολο της δυναμης που καθοριζει τις εξελιξεις πισω απο τα παρασκηνια...

Καταληγω τελικα οτι ειναι ενας θεος υβριδιο...

απο τη μια εχει επιρροη απο τον καλο θεο του Ζωροαστρισμου...

απο την αλλη οι ανθρωποθυσιες που ζηταει απο τους ιερεις του και οι μαγειες αιματος και φωτιας...

παραπεμπουν σε παγανιστικους θεους βαρβαρων φυλων της αρχαιοτητας...

η και σε λατρεια του διαβολου.

.

[Αρίστος]

Οσο για τη Μελισαντρα αργησα αλλα βρηκα τι ρολο βαραει...

Ειναι το αντιστοιχο του Γκανταλφ στη σειρα...

και οπως ο Γκανταλφ ζουσε πολλους αιωνες στη Μεση Γη για να πολεμησει το κακο του Σαουρον...

ετσι και η Μελισαντρα ζει 300 χρονια για να πολεμησει την απειλη των Ζομπι.

Ο Γκανταλφ ειναι η ψυχη της αντιστασης για να μην πεσει η πολιορκημενη Μινας Τιριθ στα χερια των Ορκς...

και η Μελισαντρα ειναι η ψυχη της αντιστασης για να μην πεσει το πολιορκημενο Γουιντερφελ στα χερια των Ζομπι.

Η διαφορα τους ομως δεν ειναι μονο στο φυλο αλλα και στο οτι ο Γκανταλφ εξασκουσε λευκη μαγεια...

ενω η Μελισαντρα μαυρη.

.

[hellegennes]

Καμμία σχέση. Ο Γκάνταλφ δεν είναι άνθρωπος, είναι ενσαρκωμένος άγγελος, όπως οι άλλοι μάγοι, όπως ο Σάουρον και όπως τα Μπάλρογκ. Όλοι αυτοί είναι άγγελοι. Οι μάγοι στάλθηκαν στην Μέση Γη από τους αρχάγγελους για να βοηθήσουν τα παιδιά του Θεού να νικήσουν απέναντι στον έκπτωτο άγγελο (Σάουρον). Ο Τόλκιν ήταν θρησκευόμενος καθολικός.

Στο τέλος ο Θεός επεμβαίνει και ρίχνει το Γκόλουμ στο ηφαίστειο.

Αντιθέτως, ο Μάρτιν είναι δηλωμένος άθεος, απλά τού αρέσει η ιστορία των ανθρώπινων θρησκειών και τα παρελκόμενά τους. Οι χαρακτήρες στο έργο του είναι κατά πάσα πιθανότητα πιστοί κάποιας ακαθόριστης θρησκείας (υπάρχουν αναφορές σε διάφορες θεότητες από διάφορους πληθυσμούς) αλλά δεν υπάρχει θεΐκή παρέμβαση στο έργο. Είτε δεν υπάρχει θεός στο έργο είτε δεν επεμβαίνει.

[Αρίστος]

Πως δεν υπαρχει θεικη παρεμβαση στο εργο του Μαρτιν οταν ο Lord of Light κανει ενα σωρο θαυματα;

Θυμιζω μονο τις αναστασεις που κανει ο Θορος και τη Μελισαντρα που ανασταινει τον Τζον Σνοου.

Οχι απλα ο Lord of Light παρεμβαινει στην ιστορια του Γουεστερος αλλα ειναι αυτος που κατευθυνει τους πρωταγωνιστες στη νικη επι των Ζομπι...

Πιχι η Μελισαντρα εμπνεει την Αρια να σκοτωσει τον αρχηγο των Ζομπι σε φαση που μας θυμιζει εντονα το πως σκοτωθηκε ο επικεφαλης των Μαυρων Καβαλαρηδων στην πολιορκια της Μινας Τιριθ στο LoR.

.

[hellegennes]

Πως δεν υπαρχει θεικη παρεμβαση στο εργο του Μαρτιν οταν ο Lord of Light κανει ενα σωρο θαυματα;

Δεν έχει γράψει πουθενά τέτοιο πράγμα ο Μάρτιν.

[Αρίστος]

Πως δεν υπαρχει θεικη παρεμβαση στο εργο του Μαρτιν οταν ο Lord of Light κανει ενα σωρο θαυματα;

Δεν έχει γράψει πουθενά τέτοιο πράγμα ο Μάρτιν.

Eδω ο Θορος της Μυρ αποκαλυπτει οτι το θαυμα των διαρκων αναστασεων του Μπερικ δεν το κανει ο ιδιος αλλα ο Lord of Light.



“I have no magic, child. Only prayers. That first time, his lordship had a hole right through him and blood in his mouth, I knew there was no hope. So when his poor torn chest stopped moving, I gave him the good god’s own kiss to send him on his way. I filled my mouth with fire and breathed the flames inside him, down his throat to lungs and heart and soul. The last kiss it is called, and many a time I saw the old priests bestow it on the Lord’s servants as they died. I had given it a time or two myself, as all priests must. But never before had I felt a dead man shudder as the fire filled him, nor seen his eyes come open. It was not me who raised him, my lady. It was the Lord. R’hllor is not done with him yet. Life is warmth, and warmth is fire, and fire is God’s and God’s alone.” (SoS Arya VII)

.

[Isildur]

Καμμία σχέση. Ο Γκάνταλφ δεν είναι άνθρωπος, είναι ενσαρκωμένος άγγελος, όπως οι άλλοι μάγοι, όπως ο Σάουρον και όπως τα Μπάλρογκ. Όλοι αυτοί είναι άγγελοι. Οι μάγοι στάλθηκαν στην Μέση Γη από τους αρχάγγελους για να βοηθήσουν τα παιδιά του Θεού να νικήσουν απέναντι στον έκπτωτο άγγελο (Σάουρον). Ο Τόλκιν ήταν θρησκευόμενος καθολικός.

Στο τέλος ο Θεός επεμβαίνει και ρίχνει το Γκόλουμ στο ηφαίστειο.

Αντιθέτως, ο Μάρτιν είναι δηλωμένος άθεος, απλά τού αρέσει η ιστορία των ανθρώπινων θρησκειών και τα παρελκόμενά τους. Οι χαρακτήρες στο έργο του είναι κατά πάσα πιθανότητα πιστοί κάποιας ακαθόριστης θρησκείας (υπάρχουν αναφορές σε διάφορες θεότητες από διάφορους πληθυσμούς) αλλά δεν υπάρχει θεΐκή παρέμβαση στο έργο. Είτε δεν υπάρχει θεός στο έργο είτε δεν επεμβαίνει.

Ο Τόλκιν, για θρήσκος Καθολικός πάντως, κρατά αρκετά (το κατά δύναμιν, πάντα) αποστασιοποιημένη... στάση (ναι, οκ, ξέρω). Ναι μεν υπάρχει μια γενική μάχη καλού-κακού, και πού δεν υπάρχει φυσικά σε τέτοιες ιστορίες, αλλά στις λεπτομέρειες κρατάει έξω από το στόρυ πολλά "χριστιανικά" που θα μπορούσε να βάλει, αν όντως ήθελε να περάσει την ηθική της θρησκείας του ή να κάνει προσηλυτισμό. Και πάρα πολλές λεπτομέρειες που αφορούν την, έστω χαλαρή, θρησκεία του κόσμου που δημιούργησε, δεν αφορούν με τίποτα τον Χριστιανισμό μόνο, ίσα-ίσα που παίρνει στοιχεία κι από ένα σωρό άλλες θρησκείες ή δοξασίες, συν αυτά που προσέθεσε ο ίδιος φυσικά.

Ο δε Σάουρον, δεν είναι ο αντίστοιχος Σατανάς/έκπτωτος Άγγελος. Το τσιράκι του είναι, που ανέλαβε τα ηνία όταν χάθηκε ο μπιγκ μπος.

[Dwarven Blacksmith]

[hellegennes]

Καμμία σχέση. Ο Γκάνταλφ δεν είναι άνθρωπος, είναι ενσαρκωμένος άγγελος, όπως οι άλλοι μάγοι, όπως ο Σάουρον και όπως τα Μπάλρογκ. Όλοι αυτοί είναι άγγελοι. Οι μάγοι στάλθηκαν στην Μέση Γη από τους αρχάγγελους για να βοηθήσουν τα παιδιά του Θεού να νικήσουν απέναντι στον έκπτωτο άγγελο (Σάουρον). Ο Τόλκιν ήταν θρησκευόμενος καθολικός.

Στο τέλος ο Θεός επεμβαίνει και ρίχνει το Γκόλουμ στο ηφαίστειο.

Αντιθέτως, ο Μάρτιν είναι δηλωμένος άθεος, απλά τού αρέσει η ιστορία των ανθρώπινων θρησκειών και τα παρελκόμενά τους. Οι χαρακτήρες στο έργο του είναι κατά πάσα πιθανότητα πιστοί κάποιας ακαθόριστης θρησκείας (υπάρχουν αναφορές σε διάφορες θεότητες από διάφορους πληθυσμούς) αλλά δεν υπάρχει θεΐκή παρέμβαση στο έργο. Είτε δεν υπάρχει θεός στο έργο είτε δεν επεμβαίνει.

Ο Τόλκιν, για θρήσκος Καθολικός πάντως, κρατά αρκετά (το κατά δύναμιν, πάντα) αποστασιοποιημένη... στάση (ναι, οκ, ξέρω). Ναι μεν υπάρχει μια γενική μάχη καλού-κακού, και πού δεν υπάρχει φυσικά σε τέτοιες ιστορίες, αλλά στις λεπτομέρειες κρατάει έξω από το στόρυ πολλά "χριστιανικά" που θα μπορούσε να βάλει, αν όντως ήθελε να περάσει την ηθική της θρησκείας του ή να κάνει προσηλυτισμό. Και πάρα πολλές λεπτομέρειες που αφορούν την, έστω χαλαρή, θρησκεία του κόσμου που δημιούργησε, δεν αφορούν με τίποτα τον Χριστιανισμό μόνο, ίσα-ίσα που παίρνει στοιχεία κι από ένα σωρό άλλες θρησκείες ή δοξασίες, συν αυτά που προσέθεσε ο ίδιος φυσικά.

Ο δε Σάουρον, δεν είναι ο αντίστοιχος Σατανάς/έκπτωτος Άγγελος. Το τσιράκι του είναι, που ανέλαβε τα ηνία όταν χάθηκε ο μπιγκ μπος.

Είναι έκπτωτος άγγελος, όχι έκπτωτος αρχάγγελος. Ο έκπτωτος αρχάγγελος είναι το μπιγκ μπος του. Εγώ θα έλεγα πάντως ότι είναι τόσο ευθείες οι αναλογίες με τον χριστιανισμό που δεν κάνει καμμιά εντύπωση η εμφάνιση που επέλεξαν για τον Άραγκορν. Αν ήταν λίγο νεώτερος ο Ρόμπερτ Πάουελ πιστεύω ότι θα του πρότειναν τον ρόλο.

Το μόνο που λείπει είναι η σταύρωση και η ανάσταση· αυτά τα ανέλαβε ο Λιούις με την Νάρνια. Ο Τόλκιν μάλιστα έκανε κριτική σ' αυτό γιατί θεωρούσε ότι παραήταν heavy-handed, λες και το Σιλμαρίλιον το έγραψε κάνας άλλος.