Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
έχω μια βιογραφία του! Θα προσπαθήσω να βρω κανά ενδιαφέρον τεμάχιό της να το μεταφέρω (πρέπει να έχω διαβάσει καμπόση νομίζω)
πολιτικά είμαι με τον Ζαν Πιερ, με κάλυψε όταν είπε πού κινείται
ο μακαριτης Ραφαηλιδης για τον Ζαν-Πιερ Μελβιλ
Ζαν-Πιέρ Μελβίλ (1917-1973): Αφιέρωμα στον παππού της νουβέλ βαγκ, στον αυτοαποκαλούμενο αναρχικό δεξιό σκηνοθέτη
Αποσπάσματα από την κριτική για την ταινία Un flic , που δημοσιεύθηκε στην Βήμα, 14-1-75
του Βασίλη Ραφαηλίδη
Για τον Μελβίλ δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί». Υπάρχουν μόνο κατάγυμνοι, άνθρωποι, «πέραν του καλού και του κακού» που διασχίζουν τις ταινίες του χωρίς να υποστούν την παραμικρή ηθική ή ψυχολογική διαφοροποίηση στη διάρκεια των τεκταινομένων. Το μόνο που καταφέρνουν να προκαλέσουν είναι μια διαταραχή της ισορροπίας του γύρω κόσμου, που ωστόσο αποκαθίσταται με το θάνατο τους: Το απαθές Σύμπαν αδιαφορεί για τα μικρόβια που το μολύνουν πάντα πρόσκαιρα και πότε ανεπανόρθωτα.
Έτσι, ο Μελβίλ, χωρίς να το καταλάβει καλά καλά, καταργεί τον ψυχολογισμό -κατάργηση που θα γίνει μόνιμο αίτημα του μοντέρνου σινεμά. Όμως, στη θέση του δεν βάζει καμιά ιδέα, καμιά προσωπική άποψη: Τα πάντα για τον Μελβίλ είναι ένας συμπαγής, απροσπέλαστος και μυστηριώδης όγκος.
Σίγουρα ο Μελβίλ έχει μια θέση δίπλα στον Μπέκετ- κι ας είναι πριμιτίφ. Ο φίλος του ο Γκοντάρ πρέπει να το γνώριζε καλά όταν στο Με κομμένη την ανάσα (όπου κρατάει το μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο ενός συγγραφέα) τον βάζει ν’ απαντάει στην ερώτηση «ποία είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας»: Να γίνω αθάνατος κι ύστερα να πεθάνω! Η αξία του Μελβίλ βρίσκεται σ’ αυτήν ακριβώς την πλήρη και παράλογη συνεχή αντιστροφή, όπου δεν υπάρχει δεξιό και αριστερό, πάνω και κάτω, μέσα και έξω. Δηλαδή, χάος απόλυτο. Ο Μελβίλ το περιγράφει με σπάνια χαοτική «ακρίβεια» και γι’ αυτό ακριβώς αδυνατεί να το ερμηνεύσει. Είναι, οπωσδήποτε, ένας άνθρωπος του καιρού μας, που η μόνη τάξη που γνωρίζει είναι η αισθητική: Αρπάζεται απ’ τη φόρμα όπως ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του. (Επιτέλους, η φόρμα είναι ο μόνος τρόπος να επιβάλει κανείς, ολομόναχος, τάξη στο άτακτο Σύμπαν).
Πηγη https://camerastyloonline.wordpress.com ... 1917-1973/
περιμένοντας τη user να κάνει κριτική για έστω μία (1) ταινία από όσες προτάθηκαν
Και βαρέθηκε να περιμένει λέει...
Θα μπω το βράδυ αλλά δεν ξέρω αν μπορώ εγώ να κάνω ακριβώς κριτική. Δεν είμαι και σινεφίλ ή γνώστης αλλά ίσως μπορώ κάποια σχόλια.
(Μου μπουκαρε κατσαρίδα στο σπίτι για το καλωσόρισμα, μόλις που είχα μετακομίσει, μπήκε σαν κυρία...τρέχω με σύμμαχο το baygon και όπλο τη σύριγγα το τζελ να την κατατροπώσω, με τρώει κι η χλωρίνη...)
περιμένοντας τη user να κάνει κριτική για έστω μία (1) ταινία από όσες προτάθηκαν
Και βαρέθηκε να περιμένει λέει...
Θα μπω το βράδυ αλλά δεν ξέρω αν μπορώ εγώ να κάνω ακριβώς κριτική. Δεν είμαι και σινεφίλ ή γνώστης αλλά ίσως μπορώ κάποια σχόλια.
(Μου μπουκαρε κατσαρίδα στο σπίτι για το καλωσόρισμα, μόλις που είχα μετακομίσει, μπήκε σαν κυρία...τρέχω με σύμμαχο το baygon και όπλο τη σύριγγα το τζελ να την κατατροπώσω, με τρώει κι η χλωρίνη...)
Ανατριχιάζω
για τις κατσαρίδες υπάρχει λύση - αφήνεις ανοιχτό το φως στο δωμάτιο που θέλεις να βρίσκεσαι εσύ και κλειστό σε εκείνο που συγκεντρώνονται εκείνες
η συμβίωση είναι έκτακτη με αυτό τον τρόπο - δεν έρχονται στο δικό σου δεν πας στο δικό τους
περιμένοντας τη user να κάνει κριτική για έστω μία (1) ταινία από όσες προτάθηκαν
Και βαρέθηκε να περιμένει λέει...
Θα μπω το βράδυ αλλά δεν ξέρω αν μπορώ εγώ να κάνω ακριβώς κριτική. Δεν είμαι και σινεφίλ ή γνώστης αλλά ίσως μπορώ κάποια σχόλια.
(Μου μπουκαρε κατσαρίδα στο σπίτι για το καλωσόρισμα, μόλις που είχα μετακομίσει, μπήκε σαν κυρία...τρέχω με σύμμαχο το baygon και όπλο τη σύριγγα το τζελ να την κατατροπώσω, με τρώει κι η χλωρίνη...)
Ανατριχιάζω
για τις κατσαρίδες υπάρχει λύση - αφήνεις ανοιχτό το φως στο δωμάτιο που θέλεις να βρίσκεσαι εσύ και κλειστό σε εκείνο που συγκεντρώνονται εκείνες
η συμβίωση είναι έκτακτη με αυτό τον τρόπο - δεν έρχονται στο δικό σου δεν πας στο δικό τους
Thanks για τη συμβουλή γιατί δεν ξέρω πως θα κοιμηθώ. Αχ η άτιμη , ελπίζω θα την πατήσει σύντομα γιατί κουράστηκα να τραβάω τα έπιπλα και να φοβάμαι μη μου μπει στο ρουθούνι όταν θα αποκοιμηθώ.
Θα μπω το βράδυ αλλά δεν ξέρω αν μπορώ εγώ να κάνω ακριβώς κριτική. Δεν είμαι και σινεφίλ ή γνώστης αλλά ίσως μπορώ κάποια σχόλια.
(Μου μπουκαρε κατσαρίδα στο σπίτι για το καλωσόρισμα, μόλις που είχα μετακομίσει, μπήκε σαν κυρία...τρέχω με σύμμαχο το baygon και όπλο τη σύριγγα το τζελ να την κατατροπώσω, με τρώει κι η χλωρίνη...)
Ανατριχιάζω
για τις κατσαρίδες υπάρχει λύση - αφήνεις ανοιχτό το φως στο δωμάτιο που θέλεις να βρίσκεσαι εσύ και κλειστό σε εκείνο που συγκεντρώνονται εκείνες
η συμβίωση είναι έκτακτη με αυτό τον τρόπο - δεν έρχονται στο δικό σου δεν πας στο δικό τους
Thanks για τη συμβουλή γιατί δεν ξέρω πως θα κοιμηθώ. Αχ η άτιμη , ελπίζω θα την πατήσει σύντομα γιατί κουράστηκα να τραβάω τα έπιπλα και να φοβάμαι μη μου μπει στο ρουθούνι όταν θα αποκοιμηθώ.
για τις κατσαρίδες υπάρχει λύση - αφήνεις ανοιχτό το φως στο δωμάτιο που θέλεις να βρίσκεσαι εσύ και κλειστό σε εκείνο που συγκεντρώνονται εκείνες
η συμβίωση είναι έκτακτη με αυτό τον τρόπο - δεν έρχονται στο δικό σου δεν πας στο δικό τους
Thanks για τη συμβουλή γιατί δεν ξέρω πως θα κοιμηθώ. Αχ η άτιμη , ελπίζω θα την πατήσει σύντομα γιατί κουράστηκα να τραβάω τα έπιπλα και να φοβάμαι μη μου μπει στο ρουθούνι όταν θα αποκοιμηθώ.
