Πολιτικο Σινεμα...

[Παρταλι]

^^^ δεν υπαρχει ''Ευρωπαικο'' και ''Αμερικανικο'' σινεμα

υπαρχει σινεμα και βιομηχανια
ελα, μιας και τωρα στο σταφιδιασμα σε επιασε και το φεμινιστικο...
John Cassavetes - A Woman Under the Influence [1974]
https://www.imdb.com/title/tt0072417/

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Φοβερή ταινία. Και πάντα επίκαιρη.

Με διάλογο που τσακίζει κόκαλα.

Aυτό που μ' αρέσει στους Αμερικάνους είναι ότι έχουν γυρίσει τις καλύτερες αντιαμερικάνικες ταινίες χωρίς όλο το σύνηθες πακέτο των έντεχνων συμβολισμών και της καταθλιπτικής τάσης που έχουν οι αντίστοιχες των Ευρωπαίων. Δεν υποτιμώ καθόλου τις δεύτερες αλλά θέλει ειδικό μουντ για να τις δεις γιατί κουβαλούν πολλή θεατρικότητα. Ενώ οι Αμερικάνοι, κάνουν κινηματογράφο. Και τον κάνουν καλά.

Αυτή είναι μεγάλη συζήτηση. Εγώ θεωρώ τον τρόπο που επιλέγει να προβάλλει οτιδήποτε η πλειοψηφία κινηματογραφικών παραγωγών άστοχο προβλέψιμο και απλοικό. Θεωρώ ότι από τους συντελεστές λείπει και η κινηματογραφική παιδεία και μια κάποια ιδιαίτερη ματιά.

Έβαλε το παρτάλι αντιπολεμικές λέει ταινίες για να κλάψουμε.
Από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές ταινίες είναι το αριστούργημα του Κιούμπρικ Dr Strangelove. Και είναι κωμωδία.

[Παρταλι]

^^^ μωρο μου εκανες θρεντ για συνεντευξεις και εβαλες τον ΓΚΡΟΥΤΣΟ (σταελληνικα μωρε...) ΜΑΡΞ
ο οποιος ηταν αναρχογουατεβερ κι αυτο εβγαινε (οπως ελεγε και το παλαι ποτε σκυλοσλογκαν)

αμα θες κωμοδιες με αριστερη χροια θα σε παω ΑΙΜΑ

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Φίλε Παρτάλι προσπαθώ εδώ και ώρα να καταλάβω τι προσπαθείς να πεις. Ίσως καλύτερα να μιλήσεις με το αρχίδι μου.

[Παρταλι]

τι να μιλησω, αφου εισαι φλωρος και δεν πας σε Τουμπα

τεσπα, οπως δεν μπορει ο καθενας

[ΓΑΛΗ]

Αυτή είναι μεγάλη συζήτηση. Εγώ θεωρώ τον τρόπο που επιλέγει να προβάλλει οτιδήποτε η πλειοψηφία κινηματογραφικών παραγωγών άστοχο προβλέψιμο και απλοικό. Θεωρώ ότι από τους συντελεστές λείπει και η κινηματογραφική παιδεία και μια κάποια ιδιαίτερη ματιά.

Μα το ίδιο ακριβώς δεν ισχύει και για τις πολιτικές παραγωγές; Έχουν πολιτική παιδεία οι πολιτικοί και οι κομματικοί οπαδοί;

Η κινηματογραφική παιδεία εξαρτάται από τη γενικότερη παιδεία που είναι σαφώς θέμα πολιτικής. Οπότε, μεγαλύτερη συζήτηση είναι το αν όντως οξύνει το πνεύμα η στρατευμένη τέχνη. Σαφώς και "πλουτίζει" τις πληροφορίες αλλά πάντα προς μία κατεύθυνση. Περιφερειακώς, υπάρχουν παρωπίδες.

[Παρταλι]

καποιος να πει της λεγαμενης οτι οι περισσοτερς αντιΣοβιετικες ταινιες γινηκαν απο αριστερους

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Αυτή είναι μεγάλη συζήτηση. Εγώ θεωρώ τον τρόπο που επιλέγει να προβάλλει οτιδήποτε η πλειοψηφία κινηματογραφικών παραγωγών άστοχο προβλέψιμο και απλοικό. Θεωρώ ότι από τους συντελεστές λείπει και η κινηματογραφική παιδεία και μια κάποια ιδιαίτερη ματιά.

Μα το ίδιο ακριβώς δεν ισχύει και για τις πολιτικές παραγωγές; Έχουν πολιτική παιδεία οι πολιτικοί και οι κομματικοί οπαδοί;

Η κινηματογραφική παιδεία εξαρτάται από τη γενικότερη παιδεία που είναι σαφώς θέμα πολιτικής. Οπότε, μεγαλύτερη συζήτηση είναι το αν όντως οξύνει το πνεύμα η στρατευμένη τέχνη. Σαφώς και "πλουτίζει" τις πληροφορίες αλλά πάντα προς μία κατεύθυνση. Περιφερειακώς, υπάρχουν παρωπίδες.

Νομίζω είναι δύσκολο να βρεις μια ταινία που δεν είναι στρατευμένη.

[Αγις]

Αυτή είναι μεγάλη συζήτηση. Εγώ θεωρώ τον τρόπο που επιλέγει να προβάλλει οτιδήποτε η πλειοψηφία κινηματογραφικών παραγωγών άστοχο προβλέψιμο και απλοικό. Θεωρώ ότι από τους συντελεστές λείπει και η κινηματογραφική παιδεία και μια κάποια ιδιαίτερη ματιά.

Μα το ίδιο ακριβώς δεν ισχύει και για τις πολιτικές παραγωγές; Έχουν πολιτική παιδεία οι πολιτικοί και οι κομματικοί οπαδοί;

Η κινηματογραφική παιδεία εξαρτάται από τη γενικότερη παιδεία που είναι σαφώς θέμα πολιτικής. Οπότε, μεγαλύτερη συζήτηση είναι το αν όντως οξύνει το πνεύμα η στρατευμένη τέχνη. Σαφώς και "πλουτίζει" τις πληροφορίες αλλά πάντα προς μία κατεύθυνση. Περιφερειακώς, υπάρχουν παρωπίδες.

Νομίζω είναι δύσκολο να βρεις μια ταινία που δεν είναι στρατευμένη.

να μια

[Beria]

Εξαιρετική πολιτική ταινία

[Παρταλι]

Εξαιρετική πολιτική ταινία

ναι, ναι, ΝΑΙ

[Παρταλι]

συνεχαμε επαναστατικα....

Paul Schrader - Patty Hearst [1988]
https://www.imdb.com/title/tt0095836/

[Παρταλι]

Clio Barnard - The Selfish Giant [2013]
https://www.imdb.com/title/tt2304426/

ο Loach ο Ken στεκεται περηφανος


μαθε να βγαζεις ΠΑΡΑΔΕΣ ρομποτ 'λελε

[Golden Age]

[Golden Age]

... δηλαδη Αριστερο, Αναρχικο, Αντιρατσιστικο, Οικολογικο κλπ κλπ
διοτι ειναι γνωστο οτι η Δεξια ποτε δεν ασχοληθηκε με το Σινεμα και τις Τεχνες γενικοτερα

Οι καλύτερες δεξιές ταινίες του 2008

του Γιώργου Πισσαλίδη

Μια ακόμη χρονιά τελείωσε και εμείς είμαστε εδώ για να διαλέξουμε τις καλύτερες δεξιές του 2008. Όμως τι σημαίνει δεξιός κινηματογράφος;

Πρώτα όμως πρέπει να καθορίσουμε τι σημαίνει Δεξιά. Όπως έγραφα και στο περυσινό μου άρθρο Οι δέκα καλύτερες δεξιές ταινίες του 2007, η Δεξιά καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα από την Χριστιανική Δεξιά στην Νιτσεϊκή Δεξιά και από την Αριστοκρατική Δεξιά στην Αντικαπιταλιστική Δεξιά. Όμως ο καλύτερος ορισμός της Δεξιάς είναι ο συνδυασμός των αξιών του ατόμου (ελευθερία, προσωπικό όραμα και ξεπέρασμα των δυσκολιών προς μία αυτο-ολοκλήρωση) με τις αξίες του Εθνικού Κράτους (Έθνος, Φυλή, Πίστη, Οικογένεια, Παράδοση). Έτσι ώστε να αποφευχθούν η ασυδοσία του ατόμου, ο άκρατος καπιταλισμός ή ο κοσμοπολιτισμός που προωθεί την πολυπολιτισμική κοινωνία. Η Δεξιά πιστεύει στην Λαϊκή Κοινότητα, σε έναν Ηρωικό Τρόπο και μια ηθική στάση ζωής, που συμπεριλαμβάνει την επιβολή του Νόμου και την απονομή Δικαιοσύνης (ιδιαίτερα κόντρα σε οργανωμένα συμφέροντα). Ενώ ασκεί κριτική τόσο τον κομμουνισμό, όσο και την παρακμή της σύγχρονης φιλελεύθερης κοινωνίας.

Ο δεξιός κινηματογράφος συμπεριλαμβάνει τόσο τα γουέστερν του Τζων Φορντ με τον Τζων Γουαίην, όσο και τα έπη με σαμουράι του Κουροσάβα, τις κοινωνικές σάτιρες του Φρανκ Κάπρα με τον Τζέημς Στιούαρτ, αλλά και τα χριστιανικά δράματα του Μπρεσόν και του Ταρκόφσκι, τις ταινίες του Φελλίνι, αλλά και τα θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Όλοι αυτοί ήταν δηλωμένοι δεξιοί ή συντηρητικοί χριστιανοί σε χώρες όπου, σε αντίθεση με την Ελλάδα, υπάρχει μαχόμενη δεξιά ιδεολογία. Ενώ από την εποχή του «Ρόκυ», του «Ελαφοκυνηγού» και των «Δρόμων της Φωτιάς» μέχρι σήμερα, ο σύγχρονος Δεξιός κινηματογράφος έχει κερδίσει Όσκαρ, Χρυσούς Φοίνικες (Κάννες) και Χρυσές Άρκτους (Βερολίνο).

Έτσι για φέτος διαλέξαμε τις κάτωθι ταινίες με χρονολογική σειρά προβολής στην Ελλάδα ή στα διεθνή φεστιβάλ:

1) «Θα Χυθεί Αίμα» (There Will Be Blood) του Πωλ Τόμας Άντερσον. Ένας αριστουργηματικός προβληματισμός πάνω στην ανθρώπινη απληστία την περίοδο που γεννιόταν η σύγχρονη Αμερική μέσω της εξόρυξης του πετρελαίου και της θρησκευτικής αναγέννησης (1898-1920). Όσκαρ Ερμηνείας για τον Ντάνιελ Νταίη Λιούϊς.

2) Juno του Tζέησον Ράϊτμαν. Μία υπέροχη νεανική κομεντί ενάντια στην έκτρωση και υπέρ της μητρότητας, που έκανε τις φεμινίστριες να ξεσπαθώσουν και τους συντηρητικούς και χριστιανικούς κύκλους της Αμερικής να την λατρέψουν. Χρυσή Σφαίρα σε Κωμωδία για την Έλεν Πέητζ.

3) «Κατύν» (Katyn) του Αντρέϊ Βάϊντα. Ο μέγιστος των Πολωνών σκηνοθετών και των πολέμιων του κομμουνισμού σόκαρε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου με την ταινία για την σφαγή 20.000 Πολωνών αξιωματικών αιχμάλωτων πολέμου από τους Σοβιετικούς στην διάρκεια του πολέμου. Η πιο προσωπική ταινία του Βάιντα, μιας και ένα από τα θύματα ήταν ο πατέρας του.

4) «Οι Επίλεκτοι» (Tropa D' Elite) του Χοσέ Παντίλα. Μία εξύμνηση του ηρωισμού και την ακεραιότητα των Ειδικών Δυνάμεων της Στρατιωτικής Αστυνομίας του Ρίο που αποφασίζουν να πατάξουν την διαφθορά και από τις δύο πλευρές του Νόμου, λίγο πριν την επίσκεψη του Πάπα στο Ρίο. Επίσης ένα κατηγορώ για την αριστερή χαλαρότητα απέναντι στο έγκλημα που οδήγησε στην ατιμωρησία και την κυριαρχία των βαρόνων. Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

5) Hunger του Στηβ Μακ Κουήν. Η συγκλονιστικότερη ταινία της χρονιάς, αναφέρεται στην απεργία πείνας του Μπόμπυ Σαντς και τον αγώνα των συντρόφων του στις φυλακές Μέηζ. Αργυρή Άρκτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

6) «Τελευταίο Τρένο για την Γιούμα» (3:10 to Yuma) του Τζέημς Μανγκολντ. Ο Ράσελ Κρόου ως χαρισματικός παράνομος και ο Κρίστιαν Μπέηλ ως πατέρας που πασχίζει να δείξει στον γιο του ποιες αξίες πρέπει να διέπουν την ζωή του, αντιπαρατίθενται στο ανώτερο ρημέηκ ενός κλασσικού γουέστερν.

7) «Το Νησί» (Ostrov) του Παβέλ Λαγκίν. Ένα ρωσικό αριστούργημα Ορθόδοξης πνευματικότητας για έναν «εν Χριστώ σαλό» μοναχό, που δεν έχει βρει ακόμα διανομέα, αλλά έγινε η αγαπημένη ταινία της Ελληνικής εκκλησίας για το 2008 μέσω προβολών στις ενορίες από dvd που άλλαζαν χέρι.

8) «O Σκοτεινός Ιππότης» (Dark Knight) του Κρίστιαν Νόλαν. Ο Χάρβεϋ Ντεντ είναι ο καινούργιος εισαγγελέας του Γκόθαμ Σίτυ που κάνει τον Σταυροφόρο με την κάπα να πιστεύει ότι βρήκε τον άνθρωπο που θα τον αντικαταστήσει στον αγώνα κατά του εγκλήματος. Όμως ο Τζόκερ δημιουργεί χάος και αποδεικνύεται ο απόλυτος τρομοκράτης. Οι περιπέτειες του Μπάτμαν μετατρέπονται σε ενήλικη ταινία με μία σκοτεινή οπτική και έναν αριστουργηματικό ηθικό προβληματισμό, όπου ο Τζόκερ (Χήθερ Λέντζερ) θέτει ηθικά διλήμματα στους αντιπάλους του για να τους κατεβάσει στο επίπεδο του. Ενώ ακόμα και οι εκπρόσωποι του Καλού (Χάρβεϋ Ντέντ,) δεν μένουν ανέπαφοι από την καταστροφική επίδραση του Κακού. Τέλος μας υπενθυμίζει ότι οι τρομοκράτες πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο που δρουν.

9) Wall-e του Άντριου Στάντον. To τελευταίο αριστουργηματικό καρτούν της Pixar με οικολογικά μηνύματα. Μία εξύμνηση της εργασίας ως προϋπόθεση ανθρωπισμού, αλλά και των αξιών της μικρής φάρμας, της οικογένειας ή της υγιούς διασκέδασης ενάντια στην υπερκατανάλωση. Η τελευταία προέρχεται από τον συνδυασμό της μεγάλης επιχείρησης και του μεγάλου κράτους, που προσφέρει τα πάντα στους πολίτες. Μία ιδέα που λατρεύουν οι Ρεπουμπλικάνοι. Μία από τις 2-3 καλύτερες ταινίες της χρονιάς που δεν είναι μόνο για παιδιά.

10) «Ο Δρόμος για την Ελευθερία» (Amazing Grace) του Μάικλ Άπτεντ. Μία σημαντική, αλλά αδικημένη ταινία του 2007 που μόλις φέτος κυκλοφόρησε κατευθείαν σε βίντεο. Πρόκειται για την βιογραφία του βουλευτή των Τόρυς, Ουίλλιαμ Γουίλμπερτφορς (1759-1833), που η ξανακερδισμένη Χριστιανική Πίστη του τον ενέπνευσε τον 20χρονο αγώνα του για την κατάργηση του δουλεμπορίου στην Αγγλία. Όχι μια ταινία πολιτικής ορθότητας, αλλά μια ταινία για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (μια δεξιά αξία), μέσα από το πάντρεμα θρησκείας και πολιτικής. Επίσης η καλύτερη απάντηση σε αυτούς που θέλουν διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.

11) «Η Σιωπή της Λόρνα» (Le Silence de Lorna) των Ζαν Πωλ και Λυκ Νταρντέν. Ένα ντοστογιεφσκικό διαμάντι που αρνείται στην Αλβανίδα ηρωίδα του ότι η φτώχεια και οι νόμοι του σύγχρονου δουλεμπορίου είναι δικαιολογία για κάποιον να παρανομεί ή να αποσιωπά ένα έγκλημα. Γκρεμίζει έτσι έναν από τους μεγάλους μύθους της Αριστεράς. Βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών.

12) «Σκλάβοι στα Δεσμά τους» του Τώνη Λυκουρέση. Άνοδος των αστών και πτώση της αριστοκρατίας στα Επτάνησα των αρχών του 20ου αιώνα δια χειρός Κωνσταντίνου Θεοτόκη, ενός εθνικιστή και νιτσεϊκού σοσιαλιστή που απέρριπτε την πάλη των τάξεων. Δέκα βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ανάμεσα τους αυτό της καλύτερης σκηνοθεσίας.

13) «Και τα Σπουργίτια Τραγουδούν» (Avaze gonjeshk-ha) του Ματζίντ Ματζιντί. Ένας «Κλέφτης Ποδηλάτων» από το Ιράν που εξυμνεί την παράδοση, την οικογένεια, την αυθεντική ζωή κοντά στην Φύση ενάντια στον υλισμό και την παράνοια της σύγχρονης ζωής στην πόλη που διαφθείρει προσωρινά έναν αγαθό πατριάρχη. Mία απλή και γεμάτη σοφία και ανθρωπισμό ταινία, από εκείνες που το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου δεν μπορεί να φτιάξει.

https://www.e-grammes.gr/%CE%9F%CE%B9-% ... CF%85-2008