Phorum.com.gr

για να ξεχωρίσει από το θέμα του wooded .Τι πιστεύεται για αυτόν. Έβγαλε σκουπίδια με το κιλό αλλά είχε και διαμαντάκια

Πια περίοδο ξεχωρίζεται. Εγώ πιστεύω ότι η περίοδος 61-67 ήταν η καλυτέρη από πλευράς έργων

Τι του έλλειψε περισσότερο. Σενάρια ,ηθοποιοί ή σκηνοθέτες

Τίποτα δεν του ελειψε ειναι απο τις κορυφαιεςταινιες της εποχης

perseus έγραψε: ↑

03 Οκτ 2019, 13:53

Τίποτα δεν του ελειψε ειναι απο τις κορυφαιεςταινιες της εποχης

πια ; Γενικά για την περίοδο ρωτάω

hades έγραψε: ↑

03 Οκτ 2019, 13:49

είχε και διαμαντάκια

Nαι τα βουκολικα.

https://www.youtube.com/playlist?list=P ... TY7-YFxeS9

Πολύ δυνατές ταινίες υπήρχαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '50... (Ο θησαυρός του μακαρίτη, Η κυρά μας η μαμή, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Μια ζωή την έχουμε κλπ). Τη δεκαετία του '60 έγινε πιο μαζική η παραγωγή, αλλά και τότε υπήρχαν διαμάντια και προσωπικά ξεχωρίζω τον Βασιλη Γεωργιάδη (Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο, Γάμος αλά ελληνικά). Οι ταινίες του Βέγγου στα τέλη της δεκαετίας του '60 έκαναν μία μεγάλη ανανέωση στην κωμωδία ενώ οι κοινωνικές ταινίες με πολιτικό περιεχόμενο οι οποίες γυρίστηκαν μέσα στη χούντα κυρίως από τον Φώσκολο είχαν ενδιαφέρον, αλλά τις κρατούσε πίσω η έλλειψη χρημάτων και μία προχειρότητα στην παραγωγή. Οι ταινίες με περιεχόμενο πατριωτικό είτε από το '40 είτε από το '21 σαν ιδέες ήταν πολύ καλές, αλλά τα χρήματα ήταν εμφανώς λίγα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αδικούνται.

Επιγραμματικά τα υπέρ και τα κατά:

Υπέρ:
1. Ρεαλισμός στους χαρακτήρες
2. Ατμόσφαιρα της εποχής και ειδικά της αστικής Αθήνας.
3. Ευρηματικές ατάκες οι οποίες έχουν μείνει μέχρι και σήμερα.
4. Δυνατές ερμηνείες από πραγματικά ταλαντούχους ηθοποιούς με εκτόπισμα και προσωπικότητα.
5. Πολύ ωραία εξωτερικά πλάνα (στις πιο ακριβές παραγωγές) τα οποία προκαλούν νοσταλγία (π.χ. "Η Αρχόντισσα και ο αλήτης" παρά τις βουγιουκλακίστικες αδυναμίες, είναι ένα τρανό παράδειγμα ταινίας με άψογη φωτογραφία)

Κατά:
1. Το μεγαλύτερο αρνητικό είναι τα σενάρια: τις περισσότερες φορές μπάζουν από παντού και γενικά στερούνται πρωτοτυπίας και συνοχής ενώ το τέλος των ταινιών είναι σχεδόν πάντα προβλέψιμο.
2. Μεγαλεπήβολες ιδέες (αυτό πιο πολύ τη δεκαετία του '60) οι οποίες δεν υποστηρίζονται με αντίστοιχες παραγωγές και ως εκ τούτου το αποτέλεσμα είναι κάπως φαιδρό.
3. Μεγάλος όγκος παραγωγής ταινιών χωρίς αντίστοιχη ποιότητα.
4. Έλλειψη σκηνοθετικής φαντασίας και επαναλαμβανόμενες μανιέρες στο παίξιμο το οποίο είναι συνήθως μονοδιάστατο.

Αυτά μου έρχονται στο μυαλό προς το παρόν τουλάχιστον.