Τι γαμάτη σκηνή...

[Maspoli]

Μιας και εσχάτως, θες λίγο οι επιθέσεις στο Σεφερλή, θες το νήμα για το αν θα μπορούσαν εγχώριες παραγωγές να κάνουν διεθνή καριέρα, προέκυψε ένας phorumικός προβληματισμός για το ελληνικό κινηματογράφο, θα βάλω την σκηνή που ακολουθεί.



Ως άτομο, είμαι θα έλεγα εξαιρετικά "συντηρητικός" (χωρίς να το θεωρώ μειονέκτημα) , αυτή η σκηνή όμως, είναι κατά τη γνώμη μου καταπληκτική σε σύλληψη κι εκτέλεση. Κι είναι μέρος μιας αρκετά καλής ταινίας στο σύνολό της.

Κι ομως, τόσο η ταινία ως σύνολο όσο βέβαια και η συγκεκριμένη σκηνή στάθηκαν αδικημένες, κι όταν βγήκε η ταινία (ειδικά τότε, νομίζω στα 1988) αλλά και αργότερα.

Όταν λοιπόν βγαίνουν τέτοιες παραγωγές και δεν αναγωριζεται άμεσα η αξία τους εντός της χωρας, πώς μετά περιμένουμε να φτιαχτεί ξανά στιβαρό ελληνικό σινεμά ώστε να κάνουμε και εξαγωγή του;

[AlienWay]

Τίποτα το ιδιαίτερο. Οχι μόνο τίποτα ιδιαίτερο για να βγει παραέξω, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχουν ελληνικές ταινίες που έχουν παρόμοιας ποιότητας σκηνές. Εχουν βγει παραέξω. Και υπάρχουν και ελληνικές ταινίες με καλύτερες.

Διανομή δεν υπάρχει -δυστυχώς- και πολλές γίνονται μόνο για τα φεστιβάλ (άρα δύσκολο να βρεθούν μετά).

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Μιας και εσχάτως, θες λίγο οι επιθέσεις στο Σεφερλή, θες το νήμα για το αν θα μπορούσαν εγχώριες παραγωγές να κάνουν διεθνή καριέρα, προέκυψε ένας phorumικός προβληματισμός για το ελληνικό κινηματογράφο, θα βάλω την σκηνή που ακολουθεί.



Ως άτομο, είμαι θα έλεγα εξαιρετικά "συντηρητικός" (χωρίς να το θεωρώ μειονέκτημα) , αυτή η σκηνή όμως, είναι κατά τη γνώμη μου καταπληκτική σε σύλληψη κι εκτέλεση. Κι είναι μέρος μιας αρκετά καλής ταινίας στο σύνολό της.

Κι ομως, τόσο η ταινία ως σύνολο όσο βέβαια και η συγκεκριμένη σκηνή στάθηκαν αδικημένες, κι όταν βγήκε η ταινία (ειδικά τότε, νομίζω στα 1988) αλλά και αργότερα.

Όταν λοιπόν βγαίνουν τέτοιες παραγωγές και δεν αναγωριζεται άμεσα η αξία τους εντός της χωρας, πώς μετά περιμένουμε να φτιαχτεί ξανά στιβαρό ελληνικό σινεμά ώστε να κάνουμε και εξαγωγή του;

.
Καταπληκτική η σκηνή μέ φοβερό συμβολισμό.....

Μόνο η γριά ήταν ψευτοκλαίω.....δέ τήν είδαν οι μαλάκες.....

Τί μάς θύμισες ρέ τζόβενο.....

Φαντάρος κατεβαίνω στή Κώ μέ πλοίο.....16 ώρες.....χειμώνας αλλά γλυκός.....στό καφέ τού πλοίου.....

μέχρι νάρθει τό βράδυ.....έχουμε βγάλει τά μάτια μας μέ μία πού κάθεται σέ παρακείμενο τραπεζάκι

μέ τή μάνα της δίπλα.....τή παίρνει ο ύπνος στή καρέκλα τή γριά.....η ζαργάνα σηκώνεται νά πάει τουαλέτα.....

Ακολουθάω καί μέ τό πού βλεπόμαστε μέ κολλάει μέ φιλιά στίς λαμαρίνες.....

Μετά από ένα λεπτό στήν τρέλα.....αισθάνομαι μιά σκιά δεξιά μου καί πρίν προλάβω νά δώ.....

μού σκάει η τσαντιά στή μούρη από τή καργιόλα τή μάνα της πού στό μεταξύ είχε σηκωθεί

η κοντοπούτανη καί μάς χάλασε τό γλυκό.....

Μετά τό απίστευτο συμβάν είμαι στό αέρινο κατάστρωμα καί ενώ βγάζω τόν Περήφανο έξω.....

Φεύγουν τά αλμυρίκια σέ σπρέι άνω τών 5 μέτρων.....πού αποτέλεί καί τό προσωπικό μου ρεκόρ.....

Μαζεύοντας 10--20 τέτοιες ιστορίες μπορείς νά φτιάξεις κάτι αληθινό.....

Τό καλύτερο σενάριο πού είδα νά μήν εκμεταλεύονται οι πέραν τού Ατλαντικού ηλίθιοι είναι

η Ενατη πύλη τού Πολάνσκι μέ τόν Τζόνυ Ντέπ......ο ντεντέκτιβ βιβλίων είναι ρόλος χρυσωρυχείο......

Μπορεί νά βγάλεις πολλά διαφορετικά σενάρια μέ τέτοιους ρόλους......20 χρόνια μετά δέν τόν αξιοποίησαν.....

.

[Παρταλι]

Μιας και εσχάτως, θες λίγο οι επιθέσεις στο Σεφερλή, θες το νήμα για το αν θα μπορούσαν εγχώριες παραγωγές να κάνουν διεθνή καριέρα, προέκυψε ένας phorumικός προβληματισμός για το ελληνικό κινηματογράφο, θα βάλω την σκηνή που ακολουθεί.

Ως άτομο, είμαι θα έλεγα εξαιρετικά "συντηρητικός" (χωρίς να το θεωρώ μειονέκτημα) , αυτή η σκηνή όμως, είναι κατά τη γνώμη μου καταπληκτική σε σύλληψη κι εκτέλεση. Κι είναι μέρος μιας αρκετά καλής ταινίας στο σύνολό της.

Κι ομως, τόσο η ταινία ως σύνολο όσο βέβαια και η συγκεκριμένη σκηνή στάθηκαν αδικημένες, κι όταν βγήκε η ταινία (ειδικά τότε, νομίζω στα 1988) αλλά και αργότερα.

Όταν λοιπόν βγαίνουν τέτοιες παραγωγές και δεν αναγωριζεται άμεσα η αξία τους εντός της χωρας, πώς μετά περιμένουμε να φτιαχτεί ξανά στιβαρό ελληνικό σινεμά ώστε να κάνουμε και εξαγωγή του;

του 1989 ειναι το Μ'Αγαπας?
ο Πανουσοπουλος μπηκεπολυ δυνατα με τον Ταξιδι Του Μελιτος, τα γαμησε ολα (θετικα το λεω) με τους Απεναντι, και ψιλογαμησε με το Μανια