-Η παραγωγή είναι αρκετά υψηλού επιπέδου σίγουρα για τα ελληνικά δεδομένα και ίσως προσεγγίζει κάπως και πολύ πιο ακριβοπληρωμένες ξένες παραγωγές. Με έξυπνα κόλπα μάλλον έδωσαν την αίσθηση μιας πολύ πιο ακριβής παραγωγής.
-Η ατμόσφαιρα και το κλίμα της σειράς απέχει παρασάγγας από το να την χαρακτηρίσει ελληνική καθώς δεν είναι προσαρμοσμένη στην ελληνική πραγματικότητα παρ' ότι η γλώσσα είναι τα ελληνικά και διαδραματίζεται στην Ελλάδα. Αν άλλαζε κάποιος τη γλώσσα και τα ονόματα, θα μπορούσε άνετα να διαδραματίζεται σε μία πόλη των ΗΠΑ. Δεν θα πάρω πάντως θέση στο αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό. Είμαι ουδέτερος προς το παρόν. Ίσως ήταν ένας τρόπος ώστε ο σεναριογράφος να έχει μία μεγαλύτερη ελευθερία ως προς την πλοκή και τα σκηνικά.
-Σεναριακά βρίσκω κάποια θέματα και νομίζω ότι κάποιες σεναριακές λύσεις είναι λιγάκι εύκολες και τραβηγμένες από τα μαλλιά. Δεν βρίσκω με λίγα λόγια πλήρη εσωτερική συνοχή στα τεκταινόμενα της σειράς. Το σενάριο πάντως σε γενικές γραμμές είναι καλογραμμένο.
-Σε κάποια σημεία οι σκηνές βίας είναι εξόχως ανατριχιαστικές (ιδίως σε ένα συγκεκριμένο όπου θα συμφωνήσουν μαζί μου όλοι όσοι έχουν δει ή θα δουν τη σειρά) και ενώ η σειρά είναι για άνω των δεκαέξι δεν έβαλαν καθόλου σεξουαλικό στοιχείο αν και η υπόθεση στηρίζεται ακριβώς στη δράση ενός γραφείου συνοδών πολυτελείας. Προσωπικά θα ήθελα και λίγες «πικάντικες» πινελιές.
-Οι ηθοποιοί γενικά παίζουν πειστικά. Ο Γεννατάς έχει ρόλο που φέρνει ανάμεσα στον Αλ Καπόνε της ταινίας «Οι Αδιάφθοροι» (Ρόμπερτ ντε Νίρο) και τον Brick Top από το «Snatch» (Alan Ford). Ο Δαδακαρίδης όπως και στην ταινία αλλά και στην πρώτο κύκλο δεν με πείθει καθόλου για κάποιον ο οποίος ανήκει στο φάσμα του αυτισμού επειδή τυγχάνει να έχω εμπειρία με τέτοιες περιπτώσεις. Μιμείται μόνο κάποια εξωτερικά συμβεβηκότα και δεν δίνει καθόλου την εσωτερικότητα μίας τέτοιας ψυχοσύνθεσης. Η παρουσία του Μαρκουλάκη -όχι πάντως για λόγους υποκριτικής- θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Σε γενικές γραμμές καλή, αν και πάντοτε ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
