Rakomelofronas έγραψε: ↑26 Ιούλ 2022, 08:42
Θα δω τη σειρά παρέα με έναν φίλο μου που έχει κανονικά συνδρομή!
George_V έγραψε: ↑25 Ιούλ 2022, 11:31
Οταν μια σειρα διαφημιζεται ως "based on the books (or loosely based)" εγω προσωπικα δεν εχω προβλημα με τους σεναριογράφους να παρουν δημιουργικες πρωτοβουλιες. Ας βαλουν και το Αλιεν να βγαινει απο τον κωλο της Γκαλαντριελ, η τον Ελροντ να ειναι μαυρος δεν εχω θεμα. Θα εχει ηδη ξεκαθαριστει εξ αρχης οτι ειναι loosely based on books και θα γινουν διαφορες σεναριακες και σκηνοθετικες μετατροπες.
Αλλα οταν διαφημιζεται ως "μεταφορα του βιβλιου στην τηλεοραση/σινεμα" περιμένω σε ενα ποσοστο τουλάχιστον 75%-80% (η και παραπανω αν ειναι δυνατον) να ειναι πιστο στο βιβλίο. Τουλαχιστον οι χαρακτηρες να ειναι πιστοι οπως τους εγραψε ο Τολκιν, ο Μαρτιν, ο Ομηρος, ο οποιοσδηποτε. Εκει δεν μπορεις να βάλεις τον Λορδο Βελαρυον π.χ. να ειναι μαυρος ας πουμε γιατι ο Μαρτιν δεν τον εγραψε ποτε ετσι (χωρια που πρεπει να εξηγησεις με ΠΟΛΥ ΠΕΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ γιατι σε μια οικογένεια που εχουν ολοι λευκο δερμα, ασημενια μαλλια και μωβ ματια και χρησιμοποιει ενδογαμια για να διατηρησει αυτα τα χαρακτηριστικα πως ολοι ειναι λευκοι και ενας ξάδελφος σου βγηκε μαυροτσουκαλο.)
Αυτα οσον αφορα το δικο μου point of view σε σειρες loosely based και μεταφορες απο βιβλια.
Διαφωνώ σε αυτόν τον διαχωρισμό. Αν θες "δημιουργική ελευθερία", δεν δεσμεύεσαι με ρητή αναφορά σε συγκεκριμένο βιβλίο εκτός αν θες να δηλώσεις σε κάποια συνέντευξη ότι "εμπνεύστηκες" από τον έναν ή τον άλλον συγγραφέα. Όταν ένα οπτικό προϊόν, που ισχυρίζεται ότι βασίζεται έστω και χαλαρά σε βιβλίο, δεν έχει από πίσω στέρεο συγγραφικό υλικό να σε τροφοδοτεί με πλοκή, διαλόγους, χαρακτήρες, όπως πχ ήταν η τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών* και όπως δεν ήταν η... τριλογία του Χόμπιτ, τόσο χειρότερη ποιότητα κινδυνεύει να έχει γιατί είναι πρακτικά αδύνατον για μια ομάδα μισθωτών σεναριογράφων, που από τη φύση τους τείνουν να προσαρμόζουν παρά να δημιουργούν από το μηδέν, να είναι τόσο ικανοί στο γράψιμο όσο ένας συγγραφέας σημαντικού βεληνεκούς. (Είναι λες και) η παραγωγή του έργου χρησιμοποιεί το όνομα του συγγραφέα για να ντύσει τη "δημιουργική ελευθερία" της επειδή χέζεται να δεχτεί κριτική για κάτι πρωτότυπο. Μάλλον θα δούμε το επόμενο βήμα στη μεταφορά του κόσμου του Τόλκιν στην οθόνη, όπου όχι απλώς ένα βιβλίο σκάρτα 300 σελίδων γίνεται τριλογία αλλά ένα απόσπασμα της Σιλμαριλλιάδας γίνεται πολυετής σειρά.
Το Παιχνίδι του Στέμματος, μια από τις πιο δημοφιλείς σειρές διαχρονικά, υπέφερε από αυτό το πρόβλημα σε τέτοιο βαθμό που η σειρά δεν πούλησε καθόλου πειστικά το τέλος της και αποξένωσε τους πάντες σε τέτοιο σημείο που η πρώτη απόπειρα επανέναρξης απέτυχε πετώντας 30 εκατομμύρια δολλάρια στα σκουπίδια και στη δεύτερη απόπειρα επανέναρξης έκαναν χρυσό τον συγγραφέα για να συμμετάσχει και να γράψει στ@ρχίδια του την ολοκλήρωση της αρχικής σειράς βιβλίων!
*
η οποία παρεμπιπτόντως βγήκε την ίδια χρονική περίοδο με τη δεύτερη τριλογία του Πολέμου των Άστρων και είχε και αυτή πολύ αυστηρή αντιμετώπιση από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του Τόλκιν αλλά στη συνέχεια αναβαθμίστηκε στα μάτια τους γιατί είναι λιγότερο βλαμμένοι από τους σκληροπυρηνικούς μπουμεροπαδούς αποκλειστικά της πρώτης τριλογίας του Πολέμου των ΆστρωνNamrail έγραψε: ↑24 Ιούλ 2022, 08:58
Αλλά όχι. Πρέπει να περάσει συγκεκριμένη ατζέντα. Που προσωπικά είμαι υπέρ αυτής της ατζέντας, σε γενικές γραμμές. Αλλά όχι μέσα από την ακύρωση ενός συγγραφέα που έδωσε τόσα πολλά στο χώρο του φανταστικού. Φτιάξτε πρωτότυπο υλικό fcs, εφόσον είστε τόσο καλοί. Εκτός κι αν δεν είστε.
Δεν μπορούμε να επιλέξουμε ό,τι μας αρέσει από τη νέα ατζέντα. Είναι ή όλα ή τίποτα.
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑24 Ιούλ 2022, 10:19
Επίσης δεν έχω κανένα πρόβλημα με το μήνυμα της ανοχής στην διαφορετικότητα στις σεξουαλικές προτιμήσεις κτλ. αλλά θέλετε να κάνετε ταινίες με μαύρους φίλοι μου. Υπάρχει μια ολόκληρη ήπειρος από δαύτους γεμάτη με ιστορίες παλιές και νέες. Θέλετε ασιάτες; Υπάρχουν δισεκατομμύρια από δαύτους με τις δικές τους ιστορίες. Δεν έχουν όμως σχέση με τη γηραιά ήπειρο. Τι να κάνουμε τώρα; Ας το κάνουν σωστά. Και φτάνει κάπου και με τον Τόλκιν. Τον εμπεδώσαμε. Υπάρχουν χίλιες δυο ιστορίες που μπορούν να πουνε. Γιατί διαλέγουν τις ήδη ειπωμένες;
Ο Τόλκιν έχει το θράσος να είναι δημοφιλής σε συγκεκριμένη... πολιτική ομάδα αλλά ταυτόχρονα είναι ευπώλητος και δεν δίνει αφορμές ώστε να χαρακτηριστεί ανοιχτά ρατσιστής (πχ Λάβκραφτ), χριστιανός ηθικιστής (Λιούις) κτλ οπότε η αναχρονιστική ερμηνεία του έργου του με βάση τις δυτικές ιδεοληψίες του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα είναι απαραίτητη ( ο Σάουρον πριν την πτώση του Νούμενορ περιγράφεται ως όμορφος οπότε η απεικόνισή του ως λευκός άντρας είναι... ρατσιστική; ). Είναι σαν να βγαίνει σειρά στη ναζιστική Γερμανία και να μην έχει αναφορά στο άρειο φυλετικό δόγμα ή στη σοβιετική Ρωσία και να μην έχει αναφορά στην ταξική πάλη. Το πρόβλημα είναι ότι σεναριακά θα κάνουν ό,τι κατεβάσει η γκλάβα τους γιατί δεν έχουν κάποιο βιβλίο με λεπτομέρειες από πίσω για να προσαρμόσουν ατάκες και περιγραφές και θα στο πουλήσουν ως Τόλκιν τυλιγμένο με νοσταλγία τυλιγμένο με αγ@μήσου.
Στον άρχοντα των δακτυλιδιών του Τζάκσον, που οι λόγιοι και scholars του Τολκιν, κατηγορούν ως καταστροφή (ένας από τους λόγους είναι πως σκότωσε τα τοπία) είναι αντιληπτά μηνύματα όπως, συντροφικότητα, γενναιότητα, αγάπη για τη φύση και μίσος για την εκβιομηχανοποίηση που οδηγεί στην ερημοποίηση του τόπου και επιτελείται κατ' εντολή σατανικών δυνάμεων, όπως ο Χίτλερ για να φέρουμε ένα παράδειγμα, κι έναν συνασπισμό όχι απαραίτητα πάντα σύμφωνο ή καλό που αντιτίθεται στον φασισμό του Σάουρον από ανάγκη. Αντιλαμβάνομαι πως η δύναμη (το δακτυλίδι) διαφθείρει τους πάντες. Ακόμα και το μικρό αγαθό χόμπιτ, με όλη την αυτοθυσία και την γενναιότητά του. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ένα σχετικό βάθος στους χαρακτήρες που δεν είναι πάντα στο ίδιο μήκος κύματος ούτως ειπείν ούτε έχουν τον ίδιο απώτερο σκοπό.
Χωρίς να διαβάσω τα βιβλία είμαι σίγουρος πως αυτές ακριβώς, όσο και απλοικά, αρετές και ελαττώματα συνοψίζονται.
Η δημιουργική ελευθερία είναι το ζητούμενο μα είναι απαραίτητο να αποτελεί προέκταση ή ερμηνεία ακόμα και κρυφών προθέσεων του συγγραφέα όπως καταλαβαίνω ότι λές κι εσύ, η κυνικότητα του βιβλίου λίντον πρέπει να μετουσιωθεί στα χέρια του Κιούμπρικ σε κωμική απελπισία. Η Οδύσσεια στα χέρια του Κόπολα μπορεί να πάρει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα, που όμως λειτουργεί, γιατί αντίθετα από τα σημερινά ανδρείκελα ο Κόπολα ή όποιος άλλος μεγάλος σκηνοθέτης γνωρίζει πως ακόμα και να αλλάξει το νόημα ενός βιβλίου.
Για τον Τόλκιν να σου πω την αλήθεια θεωρώ πως είναι ένας μέτριος συγγραφέας, κάποια βιβλία του που προσπάθησα να διαβάσω δεν τα τελείωσα ποτέ. Έχει συγγραφείς που είναι απείρως καλύτεροι και το ότι διατηρεί οπαδούς που γνωρίζουν τι είπε ο γιος του, ο θείος του, το τρίτο ανήψι της κουμπάρας του, μου φαίνεται περίεργο. Από κει κι ύστερα, δεν υπάρχει πρόβλημα για μένα το τί είναι ο καθένας, το πρόβλημα όπως είπα πιο πίσω (και θα έπρεπε να ισχύει για όλους) είναι αισθητικό. Θα γίνω ναζί για δυό ώρες, θα γίνω μια φοβερή μάγισσα, νέγρος, ασιάτης, λεσβία. Θα πρέπει όμως να μου δωθεί σωστά. Με την ωραία μουσική, με την καλή ερμηνεία, με χαρακτήρες που εξελίσσονται φυσικά, όχι με το στανιό.
σιγά μην έπεσε και έξω ο προϋπολογισμός στην προσπάθεια να σε πείσουν ότι έχει γκέι η ταινία. 
