Διαφωνούν μαζί σου, ακόμη μεγάλη μερίδα των σινε-κριτικών (μή σου πω ακόμη και οι Κάννες), όπου όψιμα ανακάλυψαν την ποιότητα και την αξία του καθαρόαιμου action.
Για να φτιαχτεί μια ταινία τύπου Expendables απαιτείται συντονισμός και "χορογραφία" όλων των μέσων παραγωγής σε κάθε σκηνή. Διότι αν πρόκειται για οχήματα που καταστρέφονται πραγματικά (άρα πολλές από τις σκηνές δεν μπορούν να γυριστούν πάνω από μια φορά) και αν πρόκειται για κασκαντεριλίκια, θα πρέπει να λειτουργήσουν σε σωστό συντονισμό. Επίσης το ξύλο απαιτεί ιδιαίτερη "χορογραφία μάχης".
Και ΟΛΑ αυτά, στο καθαρόαιμο action γίνονται ως επί το πλείστον ΧΩΡΙΣ υπολογιστές και cgi, εξ' ου και η "ποιότητα" και η "καλλιτεχνική αξία" του είδους.
Δεν είναι σαν τις ταινίες με υπερήρωες που τα πάντα γίνονται με υπολογιστές (εκρήξεις κλπ).
Η διαπίστωση αυτή έκανε πολλούς κριτικούς να αλλάξουν άποψη για το action. Από εκεί που ήταν "ανεγκέφαλη αμερικανιά", πλέον έχει αποκτήσει καλλιτεχνική αξία και αρετές. Και δεν θεωρείται πλέον αμερικάνικο είδος. Το βγάζουν και οι Ευρωπαίοι, οι Ασιάτες (Χονγκ Κονγκ) και οι Γιαπωνέζοι.
Εσκεμμένα δεν αναφέρω τη λέξη "εφέ" γιατί στο καθαρόαιμο action είναι λίγα τα ψεύτικα εφέ: Πραγματικά αυτοκίνητα συγκρούονται, πραγματικά κτήρια ανατινάζονται, πραγματικοί κασκαντερ (πολλές φορές και οι ίδιοι οι ηθοποιοί) ταλαιπωρούνται.
Δεν πρόκειται για κάτι "εύκολο" που το σχεδιάζουν κάτι νέρντουλες στους υπολογιστές τους.
Από εκεί και πέρα κατανοώ αυτούς που λένε ότι σαν είδος δεν τους αρέσει και δεν τους λέει κάτι. Στο θέμα της "ποιότητας" είναι η διαφωνία μου.