Phorum.com.gr

jason0 έγραψε: ↑

05 Δεκ 2021, 23:10

Volk έγραψε: ↑

05 Δεκ 2021, 22:47

Ο Λίο μέχρι πριν 10 χρόνια παιζει να ήταν ο πιο υποτιμημένος ηθοποιός στο Χόλιγουντ
Μιλάμε για ηθοποιαρα που τον αντιμετώπιζαν σαν ομορφούλη

Mα πόσες να είναι πια αυτές οι αμερικάνικες ταινίες πολέμου με Βιετναμ?

ψάχνω ένα quote αλλά δεν το βρίσκω

Volk έγραψε: ↑

06 Δεκ 2021, 01:06

Νομίζω πως η σκηνή στο πρώτο, με το Δον Βίτο από εκεί που σκουπίζει το γόνατο του τούρκου με το χέρι του και κάθεται κάτω, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο διορθώνει την ατυχή παρέμβαση του γιου του στην κουβέντα, είναι μνημείο συγκλονιστικής σκηνής(από άποψης ερμηνείας Μπράντο) στην ιστορία του κινηματογράφου.


Ακολουθεί με πολύ μικρή διαφορά η σκηνή με τους φόνους και τη βάφτιση στο τέλος.

3f3k έγραψε: ↑

05 Δεκ 2021, 22:22

Αυτό μπήκα να ποστάρω. Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο με απιστευτη μουσική. Είχα σοκαριστεί όταν το είδα.

Dead can dance - host of seraphim

vantono έγραψε: ↑

06 Δεκ 2021, 01:28

Volk έγραψε: ↑

06 Δεκ 2021, 01:06

Νομίζω πως η σκηνή στο πρώτο, με το Δον Βίτο από εκεί που σκουπίζει το γόνατο του τούρκου με το χέρι του και κάθεται κάτω, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο διορθώνει την ατυχή παρέμβαση του γιου του στην κουβέντα, είναι μνημείο συγκλονιστικής σκηνής(από άποψης ερμηνείας Μπράντο) στην ιστορία του κινηματογράφου.


Ακολουθεί με πολύ μικρή διαφορά η σκηνή με τους φόνους και τη βάφτιση στο τέλος.

Συγκλονιστικη μπορει να ειναι και η τελικη αποκαλυψη σε μια ταινεια τρομου, οπως στο "Βαθυ Κοκκινο" - (και γενικα στις πρωτες ταινειες του Αρτζεντο).

.


Ολη η ταινία ειναι συγκλονιστική.....


.







.

GoBack έγραψε: ↑

05 Δεκ 2021, 22:21

Σχετικά με τη συγκεκριμένη σκηνή, η ωμή βία, ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετώπιζαν τον Murphy, και οι αντιδράσεις του τελευταίου κάθε φορά που τον πυροβολούσαν, με είχαν συγκλονίσει πολύ.

GoBack έγραψε: ↑

05 Δεκ 2021, 22:21

Το είχα γράψει και εγώ στο παλιό φόρουμ. Βιντεοκασέτα κατά το 1997 ή κάπου εκεί, που έπεσε στα χέρια μου, την βάζω 10 το πρωί να την δω χαρούμενος που επιτέλους θα δω γαμάτη ταινία. Στα πρώτα λεπτά το ED209 λιανίζει τον τύπο στο γραφείο και ξεκινώ να νιώθω άσχημα. Στην σκηνή με τον Μέρφι τρόμαξα, έκλεισα το βίντεο και μπορεί να βγήκα έξω για ποδήλατο. Μου πήρε γύρω στα 10 χρόνια να μαζέψω κουράγιο και να την δω ξανά. Παραμένει πολύ σκληρή σκηνή και σίγουρα ακατάλληλη για παιδιά - πρόσφατα είδα και το επεισόδιο στο Movies That Made Us και λένε ότι ήταν η τελευταία που γυρίστηκε και επηρέασε και όσους βρίσκονταν εκεί.

Από αυτύν την ταινία είχαμε εμπνευστεί μικρές με την αδελφή μου και όταν ένας οικογενειακός φίλος εξ Αμερικής ήρθε σπίτι και έφερε ένα κουτί με πάστες, την ώρα το μεσημεράκι που κοιμόταν στο δωμάτιο των φιλοξενούμενων και οι γονεις μου παραδίπλα επίσης, το ανοίξαμε και πήραμε ΟΟΟΟΟΟΛΕΕΕΕΕΣ τις πάστες, τις ζυμώσαμε, τις κάναμε μπαλίτσες και τις ξαπλώσαμε τ'ανάσκελα, τί ποντικάκια μείνανε χωρίς αυτιά, χωρίς άντερα...