“42°C”: η τηλεόραση που θέλουμε να βλέπουμε ( μητριαρχική οικογένεια, τοξική αρρενωπότητα)
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιαν 2022, 00:36
Τι φάση; Να το ξεκινήσω; 
https://ampa.lifo.gr/media/quot-42-c-qu ... -vlepoyme/
Η πρώτη εγγύηση έρχεται πάντα από το τρέιλερ
και τις “συστάσεις” με το καστ: Κατερίνα Λέχου, Έμιλυ Κολιανδρή, Ναταλία Σουίφτ, Σεμίραμις Αμπατζόγλου, Μπέτυ Αποστόλου στα γυναικεία ονόματα, και κάπως ξέρεις ότι θα γίνει αιματοχυσία με τις ερμηνείες.
Και μετά Χρήστος Λούλης, Τεό Αλεξάντερ, Κώστας Νικούλι, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου στους άντρες ηθοποιούς που, παραδόξως, κρατούν “δεύτερους” ρόλους σ’ αυτή τη weird wave αφήγηση (ας είν’ καλά και η παραγωγή της Tanweer).
Η δεύτερη εγγύηση έρχεται από το σενάριο που τοποθετεί τον κεντρικό άξονα της ιστορίας σε μία πολυμελή μητριαρχική οικογένεια (πότε το ξανάδαμε αυτό στη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση), με άπειρα προβλήματα που άφησαν πίσω τους απομεινάρια γάμων και ένας παράξενος θάνατος.
Δεν θα κάνουμε το παραμικρό spoiler, παρά το γεγονός ότι χθες προβλήθηκε και το τελευταίο επεισόδιο της σειράς από τον ΑΝΤ1, αξίζει, όμως, να τονίσουμε μερικά ενδιαφέροντα σημεία.
Την τοξική αρρενωπότητα που μπορεί να κρύβεται κάτω από την πιο τρυφερή μάσκα. Τον χειρισμό, τη ναρκισσιστική αυτοπεποίθηση και τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης αφύπνισης του θύματος που μέχρι πρότινος “παραμυθιαζόταν”.
Τον γυναικείο ομοφυλόφιλο έρωτα και μάλιστα από νεαρή ηλικία και την αποδοχή χωρίς πολλά – πολλά και προαπαιτούμενα από την πάντοτε έξαλλη, άκαμπτη και εκδικητική με τις gay σχέσεις “αγία ελληνική οικογένεια” (υπέροχες στους ρόλους τους η Στεφανία Σωτηροπούλου και η Μαριέλλη Μανουδάκη).
Να μια απόδειξη ότι η συμπεριληπτικότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην ελληνική μυθοπλασία μπορεί να συμβαίνει χωρίς κόπο και σεναριακές κορώνες, μόνο και μόνο για να υπηρετηθεί επιδεικτικά η συμπεριληπτικότητα.
......με απόπειρες σαν τους “42°C” καλομαθαίνουμε και θέλουμε κι άλλο…
https://ampa.lifo.gr/media/quot-42-c-qu ... -vlepoyme/
Η πρώτη εγγύηση έρχεται πάντα από το τρέιλερ
και τις “συστάσεις” με το καστ: Κατερίνα Λέχου, Έμιλυ Κολιανδρή, Ναταλία Σουίφτ, Σεμίραμις Αμπατζόγλου, Μπέτυ Αποστόλου στα γυναικεία ονόματα, και κάπως ξέρεις ότι θα γίνει αιματοχυσία με τις ερμηνείες.
Και μετά Χρήστος Λούλης, Τεό Αλεξάντερ, Κώστας Νικούλι, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου στους άντρες ηθοποιούς που, παραδόξως, κρατούν “δεύτερους” ρόλους σ’ αυτή τη weird wave αφήγηση (ας είν’ καλά και η παραγωγή της Tanweer).
Η δεύτερη εγγύηση έρχεται από το σενάριο που τοποθετεί τον κεντρικό άξονα της ιστορίας σε μία πολυμελή μητριαρχική οικογένεια (πότε το ξανάδαμε αυτό στη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση), με άπειρα προβλήματα που άφησαν πίσω τους απομεινάρια γάμων και ένας παράξενος θάνατος.
Δεν θα κάνουμε το παραμικρό spoiler, παρά το γεγονός ότι χθες προβλήθηκε και το τελευταίο επεισόδιο της σειράς από τον ΑΝΤ1, αξίζει, όμως, να τονίσουμε μερικά ενδιαφέροντα σημεία.
Την τοξική αρρενωπότητα που μπορεί να κρύβεται κάτω από την πιο τρυφερή μάσκα. Τον χειρισμό, τη ναρκισσιστική αυτοπεποίθηση και τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης αφύπνισης του θύματος που μέχρι πρότινος “παραμυθιαζόταν”.
Τον γυναικείο ομοφυλόφιλο έρωτα και μάλιστα από νεαρή ηλικία και την αποδοχή χωρίς πολλά – πολλά και προαπαιτούμενα από την πάντοτε έξαλλη, άκαμπτη και εκδικητική με τις gay σχέσεις “αγία ελληνική οικογένεια” (υπέροχες στους ρόλους τους η Στεφανία Σωτηροπούλου και η Μαριέλλη Μανουδάκη).
Να μια απόδειξη ότι η συμπεριληπτικότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην ελληνική μυθοπλασία μπορεί να συμβαίνει χωρίς κόπο και σεναριακές κορώνες, μόνο και μόνο για να υπηρετηθεί επιδεικτικά η συμπεριληπτικότητα.
......με απόπειρες σαν τους “42°C” καλομαθαίνουμε και θέλουμε κι άλλο…