Το Porno είναι καλοφτιαγμένο horror comedy ένα κλικ ποιο σοβαρό από το Happy Deathday, το προσωπικό ενός χριστιανικού κινηματογράφου ανακαλύπτουν ότι πρόκειται για παλιό τσοντοσινεμά και κατά λάθος ελευθερώνουν πορνοδαίμονα από μπομπίνα καταραμένης τσόντας. Γενικά βλέπεται, περνάει η ώρα ευχάριστα, ικανή παραγωγή και συμπαθητικό καστ, και έχει και μια ποικιλία. Trigger warning για ρεαλιστικά διαμελισμένα πουλιά πάντως, έπιασε τόπο ο προϋπολογισμός για πρακτικά εφέ.
Το Come To Daddy ξεκινάει σαν μελαγχολικό χιπστεροδράμα με τον φρόντο να επιχειρεί να επανασυνδεθεί με τον αποξενωμένο πατέρα του, παίζει σαν φουλ κοινωνικό δράμα, αλλά μετά έχει genre shift σε σπλαττεροheist κατάσταση με novelty kills. Γενικά ενδιαφέρον αλλά λίγο αργό στην αρχή, και δεν εγκαταλείπει ποτέ τελείως τον αρχικό μελαγχολικό τόνο, σε κρατάει σε απόσταση από τον μόνιμα σοκαρισμένο πρωταγωνιστή, ενώ κρατάει και ένα επίπεδο ρεαλισμού που δεν επιτρέπει για το εντελώς το καθαρτικό arc για τον ήρωα που δένει συνήθως τέτοια εγχειρήματα. Ενδιαφέρον πείραμα, και σίγουρα δεν μένεις με την εντύπωση ότι είδες μούφα. Επίσης πιρούνα μακαρονάδας στους όρχεις.
Mother of Tears: στο ίδιο ψιλοασυνάρτητο ψιλοexploitation άτσαλο στυλ των άλλων δύο (Suspiria & Inferno) αλλά σε τέρμα τηλεταινία εκδοχή. Πάντως πάντα χαίρομαι να βλέπω ταινία τρόμου όπου ο πρωταγωνιστής έχει λειτουργικό ένστικτο αυτοσυντήρησης (αντίδραση όταν βλέπεις τους cultists να σκοτώνουν τη συνάδερφό σου: διακριτική οπισθοχώρηση - βγάλσιμο τακουνιών - φουλ σπριντ προς την έξοδο και την αστυνομία
) καμία σχέση με την αυθόρμητη νυχτερινή κατάδυση σε στοιχειωμένη γούρνα σε ράντομ υπόγειο του Inferno. Επίσης μια μάγισσα παλουκώνεται με δόρυ στα γεννητικά.
