Είδα σε DVD

[Feindflug]

Πάω τώρα για να δω την τελευταία ταινία του Λίαμ Νίσον. Δεν περιμένω πολλά.

Αν έχεις χρόνο, δες και το Memory, τύπε.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Πάω τώρα για να δω την τελευταία ταινία του Λίαμ Νίσον. Δεν περιμένω πολλά.

Αν έχεις χρόνο, δες και το Memory, τύπε.

Τώρα αυτό είδα. Καλό ήταν. Βασικά μ´ αρέσει ο Λίαν Νίσον κι ότι και να παίξει παρά τις επαναλήψεις κάθομαι και το βλέπω. Ήταν καλύτερο απ το τέικεν.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

everything, everywhere, all at once. Πολύ καλό.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

The forgiven. Πολύ καλό.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Είδα ξανά το west side story του Spielberg. Αν και αναμασά παλιό υλικό ο Spielberg δεν απογοητεύει.

Είδα και το συμπαθητικό. Not Ok.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Εκεί που έβλεπα το 13 lives του Ρον Χάουαρντ, εκεί κάπου στη μέση λέω, μαλάκα Πορφύριε κάτι δεν πάει καλά με την ταινία. Δεν υπήρχε ούτε ένα δυναμιτισμένο θηλυκό που ξέρει να βουτάει να κολυμπά να σώζει. Οι ήρωες ήταν όλοι λευκοί προνομιούχοι εκπρόσωποι της πατριαρχίας. Τι φταίει; Σκέφτηκα. Μετά διάβασα ότι βασίζεται σε πραγματική ιστορία.

[Λίνο Βεντούρα]

Εκεί που έβλεπα το 13 lives του Ρον Χάουαρντ, εκεί κάπου στη μέση λέω, μαλάκα Πορφύριε κάτι δεν πάει καλά με την ταινία. Δεν υπήρχε ούτε ένα δυναμιτισμένο θηλυκό που ξέρει να βουτάει να κολυμπά να σώζει. Οι ήρωες ήταν όλοι λευκοί προνομιούχοι εκπρόσωποι της πατριαρχίας. Τι φταίει; Σκέφτηκα. Μετά διάβασα ότι βασίζεται σε πραγματική ιστορία.

Ναι, καλά, όπως αυτές πχ:



Κι αυτές βασισμένες σε «αληθινές ιστορίες»

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Είδα το fall. Καλή ταινιούλα με σασπένς. Μπράβο στα κορίτσια που παίζανε, ήταν και οι δυο πολύ καλές. Ωραία φωτογραφία.
Μετά είδα ένα πράγμα που λεγόταν tiny cinema. Οι ερμηνείες είναι καλούτσικες μα μετά την πρώτη ιστορία πήρε τον κατήφορο με ένα μαύρο μα εντελώς αυθαίρετο χιούμορ και ακολούθησε τη γραμμή παραγωγής. Κάποια σημεία είναι καλά όπως η πρώτη και η δεύτερη νομίζω ιστορία.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Είδα το beast. Καλή ταινιούλα αν εξαιρέσεις κάποιες παπάντζες όπως όταν ο πρωταγωνιστής παλεύει με το λιοντάρι ξερωγω.

[nostromos]

[Lugozzi]

Speak no evil
Το είδε κανείς?

[Tarkovsky]

είδα αυτή τη μαλακία του Νέτφλιξ Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο που μόλις έκανε πρεμιέρα

Τζάμπα το ξενύχτι, μόνο η παραγωγή των πολεμικών σκηνών αξίζει κι αυτό όχι ένεκα Νέτφλιξ, αλλά επειδή οι Γερμανοί είναι ψυχαναγκαστικοί ή το 'χουν τάμα να μην κάνουν μέτριες δουλειές.

Τελείως χαλαρή η σύνδεση του σεναρίου με το αντιπολεμικό έπος του Ρεμάρκ, αδυνατεί να αποδώσει τη φρίκη του μετώπου στα χαρακώματα και τη ματαιότητα του Α΄ ΠΠ που στο βιβλίο συγκλονίζουν. Έχουν φάει πλήρως τον χαρακτήρα του στρατόκαβλου λοχία Χίμελστος που ήταν η μισή πλοκή και έχουν προσθέσει μισή ώρα με την γερμανική συνθηκολόγηση στο τρένο στην Κομπιέν χωρίς ίχνος αληθοφάνειας, ενώ πρέπει να υπάρχουν και ιστορικές ανακρίβειες (μάλιστα οι Φρίτσηδες μυξοκλαίνε και λίγο για έμμεση προπαγάνδα: είδατε τι άκαρδα μας είχαν φερθεί οι Σύμμαχοι; μετά δεν έφταιγε μόνον ο θείος Αδόλφος...).

Το τελευταίο μέρος της ταινίας όχι απλώς είναι σεναριακό εφεύρημα, αλλά και τελείως για τον μπέο: όλοι έχουν ενημερωθεί ότι για τις 11:00 είναι προγραμματισμένη η κατάπαυση του πυρός, αλλά στις 10:45 ο Πρώσος επικεφαλής στέλνει τους 15χρονους νεοσύλλεκτους να επιτεθούν στους Γάλλους που γιορτάζουν με κονιάκ, ώστε η χώρα να κλείσει τον πόλεμο με νίκη. Εκείνοι πάνε χωρίς καμία διαμαρτυρία ή άγχος, γαζώνονται οι περισσότεροι και ακριβώς στις 11:00 οι πρώην εχθροί κατεβάζουν τα όπλα και αρχίζουν να βολτάρουν παρέα στα χαρακώματα για να μαζέψουν ο καθένας τις ταυτότητες των νεκρών τους - ΕΛΕΟC!!!

Κακή και ανέμπνευστη σκηνοθεσία, συχνά οι ηθοποιοί κάνουν διάλογο χωρίς να κοιτάζονται, είναι στημένοι λες και τους παίρνουν συνέντευξη ανά δύο - ευτυχώς που τη σήμερον ημέραν οι υπολογιστές κάνουν θαύματα στις σκηνές μεγάλων πλάνων.

Όλες οι ερμηνείες άνευρες και χωρίς συναίσθημα, ο δε πρωταγωνιστής δεν πείθει, παίζει διεκπεραιωτικά, παραμένει μονίμως ανέκφραστος και με ουδεμία εσωτερικότητα - ας είχε τουλάχιστον ένα απ' τα δύο.

Παντελής έλλειψη μουσικής υπόκρουσης, πλην κάτι τζεντζερέδια που βαράνε ενοχλητικά όταν είναι να κορυφωθεί το δράμα έκαστης σκηνής, μπας και σου ξεφύγει - αισθάνεσαι όπως σε παράσταση ερασιτεχνικού θιάσου.

Πέραν από τα αυστηρώς πολεμικά της ταινίας, μοναδικό άλλο φωτεινό της σημείο είναι η σεκάνς στη λακούβα που ο ήρωας παρακολουθεί τον Γάλλο που μαχαίρωσε να πεθαίνει. Εκεί όντως την ακούς και δαγκώνεσαι, πρόκειται για τη μόνη στιγμή που η ταινία έχει πιάσει γερά τον παλμό και το ύφος του βιβλίου. Στο οποίο όμως το ψυχορράγημα διαρκεί μιαν ολόκληρη νύχτα, όχι 5 λεπτά και μέρα-μεσημέρι.

1,5 στα 5 και στα πολεμικά φιλμ να μην εμπιστεύεστε την IMDb, εμένα ν' ακούτε

[Tarkovsky]

το λογοτεχνικό θα το έχουν διαβάσει πολλοί, την -μέτρια- τηλεταινία του 1979 θα την έχουν δει ακόμα περισσότεροι, εδώ όμως βρήκα την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, το αμερικανικό αριστούργημα του 1930 (καλή ποιότητα, δυστυχώς χωρίς υποτιτλισμό και με ήχο ανεπεξέργαστο):

https://gloria.tv/post/fZf1Tm1a88nP38YemrF8iCVbz
μάλλον είναι το director's cut, με +30΄ συγκριτικά με την εκδοχή των 2½ ωρών που τελικά κυκλοφόρησε

το 1928 το εξέδωσε ο Ρεμάρκ, την επόμενη χρονιά ήταν το μπεστ-σέλερ των ΗΠΑ, αμέσως το γύρισαν ταινία και το 1933 ο Χίτλερ το απαγόρευσε εντός Γερμανίας

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

είδα αυτή τη μαλακία του Νέτφλιξ Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο που μόλις έκανε πρεμιέρα

Τζάμπα το ξενύχτι, μόνο η παραγωγή των πολεμικών σκηνών αξίζει κι αυτό όχι ένεκα Νέτφλιξ, αλλά επειδή οι Γερμανοί είναι ψυχαναγκαστικοί ή το 'χουν τάμα να μην κάνουν μέτριες δουλειές.

Τελείως χαλαρή η σύνδεση του σεναρίου με το αντιπολεμικό έπος του Ρεμάρκ, αδυνατεί να αποδώσει τη φρίκη του μετώπου στα χαρακώματα και τη ματαιότητα του Α΄ ΠΠ που στο βιβλίο συγκλονίζουν. Έχουν φάει πλήρως τον χαρακτήρα του στρατόκαβλου λοχία Χίμελστος που ήταν η μισή πλοκή και έχουν προσθέσει μισή ώρα με την γερμανική συνθηκολόγηση στο τρένο στην Κομπιέν χωρίς ίχνος αληθοφάνειας, ενώ πρέπει να υπάρχουν και ιστορικές ανακρίβειες (μάλιστα οι Φρίτσηδες μυξοκλαίνε και λίγο για έμμεση προπαγάνδα: είδατε τι άκαρδα μας είχαν φερθεί οι Σύμμαχοι; μετά δεν έφταιγε μόνον ο θείος Αδόλφος...).

Το τελευταίο μέρος της ταινίας όχι απλώς είναι σεναριακό εφεύρημα, αλλά και τελείως για τον μπέο: όλοι έχουν ενημερωθεί ότι για τις 11:00 είναι προγραμματισμένη η κατάπαυση του πυρός, αλλά στις 10:45 ο Πρώσος επικεφαλής στέλνει τους 15χρονους νεοσύλλεκτους να επιτεθούν στους Γάλλους που γιορτάζουν με κονιάκ, ώστε η χώρα να κλείσει τον πόλεμο με νίκη. Εκείνοι πάνε χωρίς καμία διαμαρτυρία ή άγχος, γαζώνονται οι περισσότεροι και ακριβώς στις 11:00 οι πρώην εχθροί κατεβάζουν τα όπλα και αρχίζουν να βολτάρουν παρέα στα χαρακώματα για να μαζέψουν ο καθένας τις ταυτότητες των νεκρών τους - ΕΛΕΟC!!!

Κακή και ανέμπνευστη σκηνοθεσία, συχνά οι ηθοποιοί κάνουν διάλογο χωρίς να κοιτάζονται, είναι στημένοι λες και τους παίρνουν συνέντευξη ανά δύο - ευτυχώς που τη σήμερον ημέραν οι υπολογιστές κάνουν θαύματα στις σκηνές μεγάλων πλάνων.

Όλες οι ερμηνείες άνευρες και χωρίς συναίσθημα, ο δε πρωταγωνιστής δεν πείθει, παίζει διεκπεραιωτικά, παραμένει μονίμως ανέκφραστος και με ουδεμία εσωτερικότητα - ας είχε τουλάχιστον ένα απ' τα δύο.

Παντελής έλλειψη μουσικής υπόκρουσης, πλην κάτι τζεντζερέδια που βαράνε ενοχλητικά όταν είναι να κορυφωθεί το δράμα έκαστης σκηνής, μπας και σου ξεφύγει - αισθάνεσαι όπως σε παράσταση ερασιτεχνικού θιάσου.

Πέραν από τα αυστηρώς πολεμικά της ταινίας, μοναδικό άλλο φωτεινό της σημείο είναι η σεκάνς στη λακούβα που ο ήρωας παρακολουθεί τον Γάλλο που μαχαίρωσε να πεθαίνει. Εκεί όντως την ακούς και δαγκώνεσαι, πρόκειται για τη μόνη στιγμή που η ταινία έχει πιάσει γερά τον παλμό και το ύφος του βιβλίου. Στο οποίο όμως το ψυχορράγημα διαρκεί μιαν ολόκληρη νύχτα, όχι 5 λεπτά και μέρα-μεσημέρι.

1,5 στα 5 και στα πολεμικά φιλμ να μην εμπιστεύεστε την IMDb, εμένα ν' ακούτε

[Στύγιος]

SpoilerShow

είδα αυτή τη μαλακία του Νέτφλιξ Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο που μόλις έκανε πρεμιέρα

Τζάμπα το ξενύχτι, μόνο η παραγωγή των πολεμικών σκηνών αξίζει κι αυτό όχι ένεκα Νέτφλιξ, αλλά επειδή οι Γερμανοί είναι ψυχαναγκαστικοί ή το 'χουν τάμα να μην κάνουν μέτριες δουλειές.

Τελείως χαλαρή η σύνδεση του σεναρίου με το αντιπολεμικό έπος του Ρεμάρκ, αδυνατεί να αποδώσει τη φρίκη του μετώπου στα χαρακώματα και τη ματαιότητα του Α΄ ΠΠ που στο βιβλίο συγκλονίζουν. Έχουν φάει πλήρως τον χαρακτήρα του στρατόκαβλου λοχία Χίμελστος που ήταν η μισή πλοκή και έχουν προσθέσει μισή ώρα με την γερμανική συνθηκολόγηση στο τρένο στην Κομπιέν χωρίς ίχνος αληθοφάνειας, ενώ πρέπει να υπάρχουν και ιστορικές ανακρίβειες (μάλιστα οι Φρίτσηδες μυξοκλαίνε και λίγο για έμμεση προπαγάνδα: είδατε τι άκαρδα μας είχαν φερθεί οι Σύμμαχοι; μετά δεν έφταιγε μόνον ο θείος Αδόλφος...).

Το τελευταίο μέρος της ταινίας όχι απλώς είναι σεναριακό εφεύρημα, αλλά και τελείως για τον μπέο: όλοι έχουν ενημερωθεί ότι για τις 11:00 είναι προγραμματισμένη η κατάπαυση του πυρός, αλλά στις 10:45 ο Πρώσος επικεφαλής στέλνει τους 15χρονους νεοσύλλεκτους να επιτεθούν στους Γάλλους που γιορτάζουν με κονιάκ, ώστε η χώρα να κλείσει τον πόλεμο με νίκη. Εκείνοι πάνε χωρίς καμία διαμαρτυρία ή άγχος, γαζώνονται οι περισσότεροι και ακριβώς στις 11:00 οι πρώην εχθροί κατεβάζουν τα όπλα και αρχίζουν να βολτάρουν παρέα στα χαρακώματα για να μαζέψουν ο καθένας τις ταυτότητες των νεκρών τους - ΕΛΕΟC!!!

Κακή και ανέμπνευστη σκηνοθεσία, συχνά οι ηθοποιοί κάνουν διάλογο χωρίς να κοιτάζονται, είναι στημένοι λες και τους παίρνουν συνέντευξη ανά δύο - ευτυχώς που τη σήμερον ημέραν οι υπολογιστές κάνουν θαύματα στις σκηνές μεγάλων πλάνων.

Όλες οι ερμηνείες άνευρες και χωρίς συναίσθημα, ο δε πρωταγωνιστής δεν πείθει, παίζει διεκπεραιωτικά, παραμένει μονίμως ανέκφραστος και με ουδεμία εσωτερικότητα - ας είχε τουλάχιστον ένα απ' τα δύο.

Παντελής έλλειψη μουσικής υπόκρουσης, πλην κάτι τζεντζερέδια που βαράνε ενοχλητικά όταν είναι να κορυφωθεί το δράμα έκαστης σκηνής, μπας και σου ξεφύγει - αισθάνεσαι όπως σε παράσταση ερασιτεχνικού θιάσου.

Πέραν από τα αυστηρώς πολεμικά της ταινίας, μοναδικό άλλο φωτεινό της σημείο είναι η σεκάνς στη λακούβα που ο ήρωας παρακολουθεί τον Γάλλο που μαχαίρωσε να πεθαίνει. Εκεί όντως την ακούς και δαγκώνεσαι, πρόκειται για τη μόνη στιγμή που η ταινία έχει πιάσει γερά τον παλμό και το ύφος του βιβλίου. Στο οποίο όμως το ψυχορράγημα διαρκεί μιαν ολόκληρη νύχτα, όχι 5 λεπτά και μέρα-μεσημέρι.

1,5 στα 5 και στα πολεμικά φιλμ να μην εμπιστεύεστε την IMDb, εμένα ν' ακούτε

Θυμίζεις τον μακαρίτη τον κριτικό Μπακογιαννόπουλο ή τους γέρους στο Μάπετ σώου.