Κατά Παπακαλιάτη «Maestro» : κράμα «Ozark» «Euphoria» «Call Me By Your Name» και ολίγη απο «Breaking Bad»

[AlienWay]

"Αντιγραφέας" είναι και ο Ταραντίνο, αλλά μερικές φορές έχει σημασία το πώς δανείζεται κάποιος στοιχεία. Δεν γνωρίζω πώς το κάνει ο Παπακαλιάτης, αλλά για τον Λάνθιμο αυτό που είχε ακουστεί ότι αντέγραψε μια μεξικάνικη ταινία, μπορώ να εγγυηθώ πως δεν ισχύει. Ναι, την είχε όντως δει πριν κάνει τον κυνόδοντα, όπως σίγουρα είχε δει το Norico 's dinner table του Sono και πήρε κάποια στοιχεία για τις Αλπεις (μάλλον δεν το έχει πει κανείς μέχρι τώρα γιατί δεν έχει δει την εν λόγω ταινία).

https://www.imdb.com/title/tt0468820/

Αλλά δεν μπορείς να το πεις "αντιγραφή" με τον τρόπο που παρουσιάζονται.

Για τον Παπακαλιάτη δεν ξέρω πώς το κάνει, δεν έχω επαφή.

[georgebi]

Με τον Λάνθιμο έχω ασχοληθεί

Σε αντίθεση με τον Παπακαλιάτη

Τον Λανθιμο τον είχα δει να δουλεύει στη μουβιολα, όταν ακόμα πήγαινε σχολή

και να μοντάρει ένα χοροθεατρικό....σε φιλμ

Το ταλέντο του, η σοβαρότητα του και η εργατικότητα του ήταν εκτυφλωτικά από τότε

Απο τη φιλμογραφία του όμως, μόνο ο αστακός - ίσως - μου είπε κάτι

Για τα του Παπακαλιάτη πάλι.....γνωρίζω ως ενα βαθμό το περιβάλλον εργασίας που επιβάλει στις δουλείες του

και ο επαγγελματισμός που επικρατεί ειναι κορυφαίος για τα Ελληνικά δεδομένα

Βέβαια ολοκληρωμένη δουλειά του... είτε μιλάμε για ταινια του....είτε έστω για 2-3 σερί επεισόδια απ τα σίριαλ του

δεν θυμάμαι να χω δει

[adon99]

[AlienWay]

Απο τη φιλμογραφία του όμως, μόνο ο αστακός - ίσως - μου είπε κάτι

Μόνο αυτό και την Κινέττα δεν έχω δει από Λάνθιμο.

Από greek weird όμως έχω δει αρκετά δείγματα και μπορεί κανείς να βρει μέσα διαμαντάκια. Δυστυχώς υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ως προς τη "διανομή" των φεστιβαλικών ταινιών. Δύσκολα τις βρίσκει κανείς μόλις σβήσουν τα φώτα της αίθουσας.

Αυτό ας πούμε μου άρεσε



Τώρα είδα ότι υπάρχει ολόκληρο στο youtube, αν και όχι σε καλή ανάλυση.

Η Στρέλλα επίσης καλούτσικο και μπροστά ( ) από την εποχή του.

[georgebi]

Από greek weird .....ας πούμε μου άρεσε



Η Στρέλλα επίσης

Ελα ρε ....δεν ήταν weird η ταινια του Τσίτου

ούτε αυτή, ούτε η προηγούμενη του, η Ακαδημία Πλάτωνος

Κανονικό σινεμά ήταν με αρχή, μέση και τέλος

βαλμένα σε αυτή τη σειρά

Ούτε ο Κουτρας ειναι weird παρ όλο το γκει περιεχόμενο

****Την τελευταία του δεν την εχω δει



Φεύγω τώρα οπότε αν μου απαντήσεις δεν θα το δω μέχρι το βράδυ τουλάχιστον

[AlienWay]

Από greek weird .....ας πούμε μου άρεσε



Η Στρέλλα επίσης

Ελα ρε ....δεν ήταν weird η ταινια του Τσίτου

ούτε αυτή, ούτε η προηγούμενη του, η Ακαδημία Πλάτωνος

Κανονικό σινεμά ήταν με αρχή, μέση και τέλος

βαλμένα σε αυτή τη σειρά

Ούτε ο Κουτρας ειναι weird παρ όλο το γκει περιεχόμενο

****Την τελευταία του δεν την εχω δει



Φεύγω τώρα οπότε αν μου απαντήσεις δεν θα το δω μέχρι το βράδυ τουλάχιστον

Σε ξενόγλωσσο άρθρο για το weird, είχαν συμπεριλάβει και την ταινία του Τσίτου (ίσως γιατί εκείνη την περίοδο προβλήθηκε).

Τώρα που είδα το τρέηλερ, νομίζω την αδικεί (δεν είναι όπως υπαινίσσεται το τρέηλερ).

Τη Στρέλλα την έχω δει όμως σε περισσότερα από ένα ξενόγλωσσα άρθρα για το weird.

Αυτά ήταν στη λογική "αν σας άρεσε ο κυνόδοντας, δειτε οπωσδήποτε κι αυτά τα ελληνικά".

[vantono]

Πατωσε η "διεθνης καριερα" του παπαcopιατη

Σε ανεπτυγμενες αγορες βλεπε Αμερικη Γαλλια Αγγλια κλπ ουτε κατα λαθος δεν ειδα τις συραφες απο κλεμενες σκηνες απο αλλες ταινιες και σειρες που παρουσιαζει σαν σειρα του

Μονο σε κατι βουλγαριες ρουμανιες μπηκε στο τοπ και εκεινο μονο για 1 εβδομαδα οταν το προτεινομενο εβγαλε στις νεες σειρες

Πάτωσε στο νετφλιξ; έχουμε κάποια στοιχεια;

8,4/10 με 7,2k ψήφων, στο imdb. Δεν το λες και "ορισμός του πάτου".
Αλλά άσε τα εγχώρια αντιsjw και αντιπολιτικορθοταδικα αλτραιτακια να πηζουν!

[vantono]

Θετική εξέλιξη που πάει νετφλιξ και η Σμύρνη. Προσωπικά το βρήκα βαρετό, βέβαια. Αν δεν έπαιζε ο Κακουρης, που είναι από τους αγαπημένους μου Ελ ηθοποιούς, δεν θα μου έκανε αίσθηση να το δω καν.

Αλλά ορθώς πάει νετφλιξ. Τουλάχιστον δεν θα έχεις τα αλτραιτακια να κλαίγονται για το μασονικό ανθελληνικό νετφλιξ που προβάλλει προπαγάνδες των τούρκων. Τώρα θα προβάλλει και μια ελληνική.

[AlienWay]

Το νέτφλιξ αξιολογεί την απήχηση που ενδέχεται να έχει μια δουλειά στην χώρα παραγωγής της. Ουσιαστικά "αγοράζει" την τηλεθέαση εντός της χώρας παραγωγής.

Σου λέει στην Ελλάδα πουλάει ο Παπακαλιάτης και η Σμύρνη. Και τα αγοράζει.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ξαφνικά ο Παπακαλιάτης έπαψε να απευθύνεται σε μπούμερ νοικοκυρές. Τουλάχιστον αυτός είναι ο λόγος που δεν με ψήνει. Λίγο που είδα κάποιες σκηνές στο "θάψε το σενάριο" από δύο ταινίες του, συμπέρανα ότι ακόμη και ως θεματολογία/διαπραγμάτευση, δεν είναι του γούστου μου. Τα έχω δει αλλού, καλύτερα.

Βάζω το "θάψε" για το "Αν", αλλά υπάρχει και για τον "Ενας άλλος κόσμος".

[Δημοκράτης]

Πατωσε η "διεθνης καριερα" του παπαcopιατη

Σε ανεπτυγμενες αγορες βλεπε Αμερικη Γαλλια Αγγλια κλπ ουτε κατα λαθος δεν ειδα τις συραφες απο κλεμενες σκηνες απο αλλες ταινιες και σειρες που παρουσιαζει σαν σειρα του

Μονο σε κατι βουλγαριες ρουμανιες μπηκε στο τοπ και εκεινο μονο για 1 εβδομαδα οταν το προτεινομενο εβγαλε στις νεες σειρες

Στην ολλανδία μπήκε στα τοπ, αλλού δεν ξέρω

[georgebi]

Σα να τα χει ρίξει λίγο τα στάνταρ του το netflix ή ειναι ιδέα μου;




https://www.lifo.gr/now/media/bachelor- ... to-netflix

Η παραγωγή Showtime Productions σε ανάρτησή της ανακοίνωσε ότι η ταινία «The Bachelor» θα προβάλλεται από την 1η Ιουνίου στο Netflix.

«Το αγαπημένο μας «The Bachelor», θα είναι στο 𝗡eflix από 1η Ιουνίου!» αναφέρει σε ανάρτησή της η εταιρεία παραγωγής.

Η Showtime Productions έκλεισε ένα συνολικό deal και έτσι οι τρεις πρώτες ταινίες του franchise, δηλαδή τα The Bachelor, The Bachelor 2 και The Bachelor 3 θα είναι σταδιακά διαθέσιμες στο Netflix.

[georgebi]

https://mikropragmata.lifo.gr/zoi/sto-n ... utm_source




https://www.ereportaz.gr/gi-afti-tin-kr ... ragkoulis/

Μετά τον Καβάφη, τον Θεοτοκόπουλο και τον Βαρβάκη, ο Γιάννης Σμαραγδής μετατρέπει τον Καζαντζάκη σε ένα φιάσκο δραματικής βιογραφίας για το σινεμά που ξεπερνά κάθε προηγούμενο… ήττας.

Και ξεκινώ ευγενικά. Διότι τούτο το έργο μπορεί να παρομοιαστεί ακόμη και με… γενοκτονία.

Το φιλμ αποτελεί έναν κακόγουστο εκτροχιασμό αφήγησης, δίχως καμία έγνοια για το σενάριο, σε φάση «διαζυγίου» με την υποκριτική τέχνη, δίχως σεβασμό στα ιστορικά πρόσωπα, με το γραφικόμετρο να κοκκινίζει και να εκρήγνυται από ντροπή.

Θα ομολογούσα πως τα κρητικά παξιμάδια γνωστής, ντόπιας φίρμας της νήσου (λέγε με και «τοποθέτηση προϊόντος») ήταν ο τερματισμός του όλου αστείου, όμως ο Σμαραγδής επιφυλάσσει για το φινάλε μια «ουράνια» συνάντηση Καζαντζάκη και Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, η camp φήμη της οποίας θα συνοδεύει τούτο το έργο για πάντα.

Ειλικρινά, αυτό που είδαν τα μάτια μου ήταν σοκαριστικά κακό σινεμά.


«Στίγμα» αρνητικό για την καριέρα κάθε συντελεστή, το έργο αυτό εκμεταλλεύεται αδειοδοτημένα το όνομα του Καζαντζάκη για να «ευαισθητοποιήσει» τους θεατές και να τους παρασύρει σε μια εμπειρία που κάπου δείχνει μόχθο δουλειάς, όμως δίχως μέσα, επίπεδο παραγωγής, αλλά και – κυρίως – αξία ματιάς σκηνοθετικής.

[Bazoomba]

Ψηνομαι να δω αυτη την καινουρια στο Μεγκα. Παιζει να ειναι η πρωτη αμερικανικη κοπια που να μην βρωμαει ταξιτζιλα.

[vantono]

Ψηνομαι να δω αυτη την καινουρια στο Μεγκα. Παιζει να ειναι η πρωτη αμερικανικη κοπια που να μην βρωμαει ταξιτζιλα.

Ποια είναι αυτή?

Πάντως αυτή η Μάγισσα που έρχεται στον αντ1, αν δεν καταντήσει σε ερωτικά τριγωνα-τετραγωνα και λοιπές Ελ κλισεδουρες μετά από τα 2-3 πρώτα επεισόδια(δύσκολο, δεν έχω πολλές ελπίδες), έχει σημαντικές προοπτικές να πάει κι αυτή νετφλιξ.

[Οργισμένος]

https://www.kathimerini.gr/opinion/5621 ... -thaymata/

Το τελευταίο πόνημα του Παπακαλιάτη βρίσκεται πολύ μακριά απ’ ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επίτευγμα.

Ο ναρκισσισμός του δημιουργού και πρωταγωνιστή –ο οποίος υποδύεται έναν μουσικό που καταφθάνει στους Παξούς και μέσα σε λίγα λεπτά κάνει το νησί να παραμιλάει με την ομορφιά του!– διαποτίζει κάθε κομμάτι του έργου με το μικρόβιο της αβασάνιστης, επιφανειακής προσέγγισης.

Οι χαρακτήρες, ακόμη κι εκείνοι με καλή πρώτη ύλη, αποτυπώνονται ως μονοδιάστατες καρικατούρες (η αντισυμβατική καλλονή, η μποέμ γιαγιά, ο μυστηριώδης γιατρός). Η βία αισθητικοποιείται – τη βλέπουμε περισσότερο για να την καταναλώσουμε ως έργο τέχνης, παρά για να την κατανοήσουμε ως σχόλιο.

Οι γκέι χαρακτήρες πλάθονται με απαρχαιωμένα υλικά στρέιτ έμπνευσης και απηχούν προβληματισμούς και αδιέξοδα από τα βαθιά ’80s, η σύγχρονη γυναίκα αντιμετωπίζεται είτε ως «cool girl» (εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες) είτε ως θύμα των καταστάσεων, ενώ το σύνολο μοιάζει περισσότερο με ακριβή διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας παρά με συνεκτική οπτική αφήγηση.

Η «ανατροπή» του πρώτου επεισοδίου είχε κάτι από παρωδία: εκεί όπου ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είδε ένα έξυπνο σκηνοθετικό εύρημα, ο μοντέρνος κόσμος ανέγνωσε μια αφορμή για σκετσάκι του «Saturday Night Live».

Οταν κανείς παρακολουθεί έργο του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, στην πραγματικότητα το έχει παρακολουθήσει ήδη. Η νέα σειρά του δημιουργού με τίτλο «Maestro» είναι, όπως αναμενόταν, ένα δημιουργικό κράμα της σειράς «Euphoria» του HBO, της ταινίας «Call Me By Your Name» του Λούκα Γκουαντανίνο και της σειράς «Ozark» του Netflix. Ειδικά δε σε ό,τι έχει να κάνει με την τελευταία, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν έμεινε μόνο σε αισθητικές λεπτομέρειες και υφολογικά στοιχεία· αντιθέτως, έχει ξεσηκώσει την κεντρική ιστορία (δυσλειτουργική οικογένεια που «ξεπλένει» χρήμα), τους χαρακτήρες, μέχρι και το παραθαλάσσιο περιβάλλον!

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ένα πλάνο βγαλμένο από την εμβληματική σειρά «Breaking Bad» (ίσως την πιο διάσημη απ’ όσες περιγρά-φουν την «τέχνη» του ξεπλύματος).

Μια βόλτα στο YouTube είναι αρκετή για να θυμηθεί κανείς την παράδοση του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στη δραστηριότητα της δημιουργικής αντιγραφής: σκηνές αλλά και διάλογοι από την κλασική σειρά «Friends» έχουν μεταφερθεί αυτούσια σε παλαιότερες σειρές του, περισσότερες φορές απ’ όσες μπορεί κανείς να μετρήσει· ο θάνατος της ηρωίδας που ενσαρκώνει η Αν Χάθαγουεϊ στην ταινία «One Day» έχει και αυτός ξεπατικωθεί στην ταινία του με τίτλο «Αν».

Μέχρι και η πιο συγκινητική σκηνή της Μπέτι Μίντλερ στην ταινία «Beaches» του 1988(!) έχει μεταφερθεί στο «Η ζωή μας μια βόλτα», με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, εννοείται, στη θέση της Μπέτι Μίντλερ. Εύλογα, στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ηθοποιού/σκηνοθέτη/σεναριογράφου προστίθεται κι ένα ακόμη: η πλήρης υποτίμηση του κοινού του.

Είναι δυνατόν να πιστεύει ότι οι θεατές δεν έχουν παρακολουθήσει, πιθανότατα πριν καν τα παρακολουθήσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, τα αυθεντικά έργα που κουτοπόνηρα μεταγράφει στο μιμητικό του σύμπαν; Και αν γνωρίζει πως γνωρίζουμε, γίνεται να μην τον νοιάζει;

Ο Παπακαλιατισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ρεύμα, γιατί αποτελεί ταξικό προνόμιο.

Κανείς άλλος δεν διαθέτει την πολυτέλεια να χτίζει καριέρα πάνω σε ιδέες άλλων και να βγαίνει από αυτό αλώβητος, με την πλήρη στήριξη της βιομηχανίας του, αλλά και του Τύπου.

Θα μπορούσε, όμως, το φαινόμενο αυτό να γίνει σειρά! Και σε αυτή την περίπτωση, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν θα είχε ανάγκη να αντιγράψει κανέναν.

Ενας γελοιος αμορφωτος αγραμματος βαζιβουζουκος. Ενα βρωμερο αταλαντο τιποτα...