Phorum.com.gr

https://www.kathimerini.gr/opinion/5621 ... -thaymata/

Το τελευταίο πόνημα του Παπακαλιάτη βρίσκεται πολύ μακριά απ’ ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επίτευγμα.

Ο ναρκισσισμός του δημιουργού και πρωταγωνιστή –ο οποίος υποδύεται έναν μουσικό που καταφθάνει στους Παξούς και μέσα σε λίγα λεπτά κάνει το νησί να παραμιλάει με την ομορφιά του!– διαποτίζει κάθε κομμάτι του έργου με το μικρόβιο της αβασάνιστης, επιφανειακής προσέγγισης.

Οι χαρακτήρες, ακόμη κι εκείνοι με καλή πρώτη ύλη, αποτυπώνονται ως μονοδιάστατες καρικατούρες (η αντισυμβατική καλλονή, η μποέμ γιαγιά, ο μυστηριώδης γιατρός). Η βία αισθητικοποιείται – τη βλέπουμε περισσότερο για να την καταναλώσουμε ως έργο τέχνης, παρά για να την κατανοήσουμε ως σχόλιο.

Οι γκέι χαρακτήρες πλάθονται με απαρχαιωμένα υλικά στρέιτ έμπνευσης και απηχούν προβληματισμούς και αδιέξοδα από τα βαθιά ’80s, η σύγχρονη γυναίκα αντιμετωπίζεται είτε ως «cool girl» (εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες) είτε ως θύμα των καταστάσεων, ενώ το σύνολο μοιάζει περισσότερο με ακριβή διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας παρά με συνεκτική οπτική αφήγηση.

Η «ανατροπή» του πρώτου επεισοδίου είχε κάτι από παρωδία: εκεί όπου ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είδε ένα έξυπνο σκηνοθετικό εύρημα, ο μοντέρνος κόσμος ανέγνωσε μια αφορμή για σκετσάκι του «Saturday Night Live».

Οταν κανείς παρακολουθεί έργο του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, στην πραγματικότητα το έχει παρακολουθήσει ήδη. Η νέα σειρά του δημιουργού με τίτλο «Maestro» είναι, όπως αναμενόταν, ένα δημιουργικό κράμα της σειράς «Euphoria» του HBO, της ταινίας «Call Me By Your Name» του Λούκα Γκουαντανίνο και της σειράς «Ozark» του Netflix. Ειδικά δε σε ό,τι έχει να κάνει με την τελευταία, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν έμεινε μόνο σε αισθητικές λεπτομέρειες και υφολογικά στοιχεία· αντιθέτως, έχει ξεσηκώσει την κεντρική ιστορία (δυσλειτουργική οικογένεια που «ξεπλένει» χρήμα), τους χαρακτήρες, μέχρι και το παραθαλάσσιο περιβάλλον!

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ένα πλάνο βγαλμένο από την εμβληματική σειρά «Breaking Bad» (ίσως την πιο διάσημη απ’ όσες περιγρά-φουν την «τέχνη» του ξεπλύματος).

Μια βόλτα στο YouTube είναι αρκετή για να θυμηθεί κανείς την παράδοση του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στη δραστηριότητα της δημιουργικής αντιγραφής: σκηνές αλλά και διάλογοι από την κλασική σειρά «Friends» έχουν μεταφερθεί αυτούσια σε παλαιότερες σειρές του, περισσότερες φορές απ’ όσες μπορεί κανείς να μετρήσει· ο θάνατος της ηρωίδας που ενσαρκώνει η Αν Χάθαγουεϊ στην ταινία «One Day» έχει και αυτός ξεπατικωθεί στην ταινία του με τίτλο «Αν».

Μέχρι και η πιο συγκινητική σκηνή της Μπέτι Μίντλερ στην ταινία «Beaches» του 1988(!) έχει μεταφερθεί στο «Η ζωή μας μια βόλτα», με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, εννοείται, στη θέση της Μπέτι Μίντλερ. Εύλογα, στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ηθοποιού/σκηνοθέτη/σεναριογράφου προστίθεται κι ένα ακόμη: η πλήρης υποτίμηση του κοινού του.

Είναι δυνατόν να πιστεύει ότι οι θεατές δεν έχουν παρακολουθήσει, πιθανότατα πριν καν τα παρακολουθήσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, τα αυθεντικά έργα που κουτοπόνηρα μεταγράφει στο μιμητικό του σύμπαν; Και αν γνωρίζει πως γνωρίζουμε, γίνεται να μην τον νοιάζει;

Ο Παπακαλιατισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ρεύμα, γιατί αποτελεί ταξικό προνόμιο.

Κανείς άλλος δεν διαθέτει την πολυτέλεια να χτίζει καριέρα πάνω σε ιδέες άλλων και να βγαίνει από αυτό αλώβητος, με την πλήρη στήριξη της βιομηχανίας του, αλλά και του Τύπου.

Θα μπορούσε, όμως, το φαινόμενο αυτό να γίνει σειρά! Και σε αυτή την περίπτωση, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν θα είχε ανάγκη να αντιγράψει κανέναν.

Οταν κανείς παρακολουθεί έργο του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, στην πραγματικότητα το έχει παρακολουθήσει ήδη

Ωραία, μπορχεσιανή πρόταση

Ε άμα τα συνδυάζει όλα αυτά σημαίνει είναι πρωτότυπο.

https://freecinema.gr/tv/maestro-needed-tuning/

Διχασμένο θα χαρακτήριζα και τον Παπακαλιάτη εδώ. Από τη μία, έχει ν’ αντιμετωπίσει το βάρος του τηλεοπτικού παρελθόντος του, να ικανοποιήσει εκείνο το κοινό… δεκαετιών πίσω, ενώ την ίδια στιγμή επιχειρεί να κάνει και κάτι πιο σύγχρονο, που μπορεί να «μιλήσει» με γλώσσα σημερινή σ’ έναν θεατή πιο «ανοιχτόμυαλο» και πιο… «κακομαθημένο» από το προϊόν της αμερικάνικης (επί το πλείστον) τηλεόρασης, το οποίο καταναλώνει ξένες σειρές κατά κόρον (έως και στο μέτρο της «αρρώστιας» του binge watching!), κυρίως μέσα από πλατφόρμες.

Από την άλλη, έχει το άγχος να «χωρέσει» σε μικρότερες διαστάσεις (αλλά σε «ευρύχωρη» διάρκεια…) αυτά που έμαθε στο σινεμά. Έως και (κάπου) ν’ «αντιγράψει» τον κινηματογραφικό του εαυτό! Όλα αυτά μαζί, με βάση ένα σενάριο τόσο φορτωμένο με υποπλοκές, που καταντά να μην έχει κεντρικό ήρωα!

Σκηνοθεσία και μοντάζ δεν δουλεύουν στο «Maestro». Στο πρώτο επεισόδιο, αυτό έβγαζε μάτι ήδη από το εισαγωγικό montage της Κλέλιας, το οποίο ήταν τόσο κακό, σε βαθμό να μου προκαλέσει αίσθημα πανικού γι’ αυτό που θ’ ακολουθούσε!

Στο δεύτερο επεισόδιο, υπήρξε μια μικρή βελτίωση, όμως εξακολουθούσε να αιωρείται μια αίσθηση τύπου «ρίξε και λίγο απ’ αυτό», με εμμονή στη λογική του montage (μετά μουσικής…).

...τα τραγούδια, τα οποία πέφτουν… «στο γάμο του Καραγκιόζη», δίχως ουσία, χαρακτήρα και αισθητική. Κάτι vintage κακομοιριές (το public domain να ‘ναι καλά…), ολίγη από jazz ευκολίας, πέτα και μια δόση κλασικής διότι ο διδάσκαλος μουσικής έχει μια κάποια παιδεία, ξένο ρεπερτόριο με άποψη… απών

....στο τέλος του κάθε επεισοδίου, αντί για ένα σωστό «cliffhanger», πετάγεται απότομα κι ασύνδετα μια σεκάνς από… επεισόδιο το οποίο θ’ ακολουθήσει! Εντελώς αψυχολόγητη τακτική, που αντί να προσφέρει κάτι με κανόνες σασπένς, σαστίζει και «απονευρώνει» ότι είχες δει μια ώρα πριν! Χωρίς να παίζει ρόλο «περίληψης» ή teaser για το επόμενο (το υποβρύχιο πλάνο του πτώματος που πετιέται από το σκάφος, για παράδειγμα, δεν το είδαμε στο δεύτερο επεισόδιο και… ένας Θεός ξέρει αν στο τρίτο θα παρακολουθήσουμε την απάντηση στο γιατί ο Ορέστης σέρνει τον αιματοβαμμένο Χαράλαμπο).

Προσωρινή «ετυμηγορία»: το «Maestro» σε «ψαρεύει» με μια διάθεση κινηματογραφικότητας, αλλά… είναι τηλεόραση. Δεν το μάθατε από εμένα, όμως, βοά η φημολογία της «μετακόμισης» και σε ξένη πλατφόρμα η οποία έχει έφεση στο couleur locale και την gay θεματολογία

στα 20 λεπτα, με είχε πάρει ο υπνος.

με τι ασχολείστε βρε μαλάκες;

https://ampa.lifo.gr/media/maestro-pos- ... akis-vias/

Το βράδυ της Πέμπτης το τηλεοπτικό κοινό υποκλίθηκε.....το επεισόδιο της Πέμπτης, το 2ο του Maestro στο Mega, δεν βγαίνει εύκολα από το μυαλό, δεν το ξεχνάνε ούτε τα μάτια ούτε τα αυτιά.

ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε: ↑

25 Οκτ 2022, 13:29

με τι ασχολείστε βρε μαλάκες;

Εγώ πάντως τα έχω κλάσει όλα εδώ και 3 βδομάδες, από τότε δηλαδή που με ενημέρωσε η Γονέας Α ότι στο Prime έχει όλες τις σεζόν Supernatural. Ακόμα και τις Οικογενειακές Ιστορίες έκοψα.

ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε: ↑

25 Οκτ 2022, 13:29

με τι ασχολείστε βρε μαλάκες;

Ελα μου ντε; Να έχεις εκατομύρια ταινίες και σειρές ότι ώρα θες κι εσυ να βλεπεις παπακαλιάτη σε επεισόδια!

ΝΕΤΦΛΙΞ ΤΟ ΜΑΕΣΤΡΟ ΧΤΕΣ!!11

ΣΑΣ ΓΛΕΝΤΑΕΙ ΤΡΙΦΑΣΙΚΑ Ο ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΑΡΟΣ!

Αυτό ναι, είναι ευχάριστη έκπληξη.

georgebi έγραψε: ↑

25 Οκτ 2022, 13:40

https://ampa.lifo.gr/media/maestro-pos- ... akis-vias/

Το βράδυ της Πέμπτης το τηλεοπτικό κοινό υποκλίθηκε.....το επεισόδιο της Πέμπτης, το 2ο του Maestro στο Mega, δεν βγαίνει εύκολα από το μυαλό, δεν το ξεχνάνε ούτε τα μάτια ούτε τα αυτιά.

θλιμμένα μάτια, αν δεν έκλαιγε θα έβλεπε όλα τα σκαλοπάτια και δε θα έτρωγε τα μουτρα της στη σκαλα.

Πατωσε η "διεθνης καριερα" του παπαcopιατη

Σε ανεπτυγμενες αγορες βλεπε Αμερικη Γαλλια Αγγλια κλπ ουτε κατα λαθος δεν ειδα τις συραφες απο κλεμενες σκηνες απο αλλες ταινιες και σειρες που παρουσιαζει σαν σειρα του

Μονο σε κατι βουλγαριες ρουμανιες μπηκε στο τοπ και εκεινο μονο για 1 εβδομαδα οταν το προτεινομενο εβγαλε στις νεες σειρες

adon99 έγραψε: ↑

29 Απρ 2023, 12:51

του παπαcopιατη