RRR, η μεγαλύτερη Ινδική παραγωγή μέχρι σήμερα

[Dwarven Blacksmith]

Κατά τη γνώμη μου αξίζει να το δείτε, χωρίς να δείτε τρέιλερ, reviews, τίποτα. (υπάρχει στο Netflix btw)

Ένα τρίωρο έπος για τη φιλία, τον πατριωτισμό, τη δύναμη της θέλησης.
Και φυσικά με over the top action. τραγούδι και χορό. Ναι, μπορεί να γελάτε με αυτό, και εγώ ειρωνικά ξεκίνησα να το βλέπω, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια κινηματογραφική παράδοση που βάζει το μύθο πάνω από το ρεαλισμό.
Αφεθείτε και σίγουρα θα το απολαύσετε. Αν κάποιος το έχει δει ήδη, ακούω σχόλια.

[stergiosbik]

Πόσο απελπισμένος μπορεί να είσαι ρε για να δεις τέτοιο έργο;

[Καραμελίτσα]

Χμμμ, αυτό το έχεις δει;

[Naranjita]

οταν λέμε Rrrrrr, εννοούμε αυτό και τίποτα άλλο

[Dwarven Blacksmith]

Χμμμ, αυτό το έχεις δει;

Καμία σχέση, αυτό έχει μπάτζετ μ' έκαψες.

[nostromos]

απο το τρειλερ ειναι κλασσικη ινδικη παπαρια ...

[Dwarven Blacksmith]

απο το τρειλερ ειναι κλασσικη ινδικη παπαρια ...

Καλά, δεν είπα να το δείτε χωρίς να δείτε τρέιλερ;

[nostromos]

απο το τρειλερ ειναι κλασσικη ινδικη παπαρια ...

Καλά, δεν είπα να το δείτε χωρίς να δείτε τρέιλερ;

εχω δει ινδικα αλλα αποφευγω αυτα με τις υπερβολες ... γενικα εχουνε καλο σινεμα

[talaipwros]

[Stalker]

Είναι καλή καλτιά, ξεχωρίζει από άλλα ινδικά high budget έπη λόγω ρυθμού και έλλειψης γλυκανάλατων ρομαντικών διαλειμμάτων, και ότι έχει μια ιδέα παραπάνω προσωπικότητα, δεν αντιγράφει απλά χολυγουντιανούς τροπισμούς, και όταν το κάνει τους ιδιοποιείται πετυχημένα και δεν φαίνεται απλά κιτσιά.

Επίσης βγάζει μια ειλικρίνεια που το κάνει δύσκολο να το απορρίψεις σαν καρακιτσαριό μόνο για ειρωνική κατανάλωση, κάνει lean in στην εξαλλοσύνη του με τρόπο σαν να προσπέρασαν το στάδιο της αποδόμησης και να πήγαν κατευθείαν στο genre reconstruction.

Επίσης ενδιαφέρον το ηθικό δίδαγμα, βασικά ότι καλός βρετανός είναι ο νεκρός βρετανός πως τους διέφυγε αυτό στο νήμα κλάψας για τον λευκό άνδρα.

[Naranjita]

ο λευκός τίγρης ήταν ωραία ταινία πάντως.

και φοβερη σειρά το sacred games.

[Dwarven Blacksmith]

Είναι καλή καλτιά, ξεχωρίζει από άλλα ινδικά high budget έπη λόγω ρυθμού και έλλειψης γλυκανάλατων ρομαντικών διαλειμμάτων, και ότι έχει μια ιδέα παραπάνω προσωπικότητα, δεν αντιγράφει απλά χολυγουντιανούς τροπισμούς, και όταν το κάνει τους ιδιοποιείται πετυχημένα και δεν φαίνεται απλά κιτσιά.

Επίσης βγάζει μια ειλικρίνεια που το κάνει δύσκολο να το απορρίψεις σαν καρακιτσαριό μόνο για ειρωνική κατανάλωση, κάνει lean in στην εξαλλοσύνη του με τρόπο σαν να προσπέρασαν το στάδιο της αποδόμησης και να πήγαν κατευθείαν στο genre reconstruction.

Επίσης ενδιαφέρον το ηθικό δίδαγμα, βασικά ότι καλός βρετανός είναι ο νεκρός βρετανός πως τους διέφυγε αυτό στο νήμα κλάψας για τον λευκό άνδρα.

It's a blast, εγώ το είδα με παρέα και σε άλλες στιγμές γελούσαμε και αλλού είμασταν somber, γιατί πράγματι δεν είναι μόνο για ειρωνική κατανάλωση. Είναι μια ιστορία που σε γεμίζει λόγω αυτής της ειλικρίνειας που λες. Καταλαβαίνεις ότι οι ήρωες είναι ημίθεοι παρότι κανείς δεν υπάρχει κανένας κακομοίρης με γυαλιά να σου εξηγήσει ότι έχουν ψηλά μιντικλόριανς.