Κινούμενα σχέδια που σας σημάδεψαν.
Δημοσιεύτηκε: 17 Μαρ 2024, 14:42
Κάποτε, με τον παλιό (τώρα ισοβίως αποκλεισμένο) λογαριασμό μου, έκανα νήματα με θέμα το ρόλο που έπαιξαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι εικονογραφημένες ιστορίες στη ζωή μου.
Ποια ηλεκτρονικά παιχνίδια σας σημάδεψαν;
Αγοράζατε ποτέ εκδόσεις της Ντίζνευ;
Με αφορμή ένα πρόσφατο νήμα του George V, αποφάσισα να κάνω το ίδιο και για τα κινούμενα σχέδια.
Τα πρώτα κινούμενα σχέδια που θυμάμαι να βλέπω στη ζωή μου ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν ήμουν νήπιο και μετά πρώτη/δευτέρα δημοτικού. Η, ας πούμε, αγία τριάδα μου εκείνο το διάστημα ήταν Transformers, Χελωνονιντζάκια (προφανώς η παλιά σειρά, όχι η καινούργια, τρισδιάστατη, η οποία βγήκε αργότερα στο Nickelodeon) και G.I.Joe. Ωστόσο, λόγω των πολλών ετών που έχουν περάσει από τότε και του ότι λόγω της νηπιακής μου ηλικίας δεν είχα τις νοητικές ικανότητες να καταλάβω πολλά από την πλοκή του εκάστοτε επεισοδίου, οι εν λόγω σειρές έχουν μείνει στη μνήμη μου περισσότερο ως οι πρώτες εικόνες που με εντυπωσιάσαν παρά ως ιστορίες.
Στη συνέχεια ήρθε η εποχή του Junior's TV. Δε νομίζω ότι υπάρχει πια εκείνος ο σταθμός. Πάντως εκεί παρακολούθησα αναρίθμητες σειρές. Αυτή που θυμάμαι περισσότερο ήταν μία που ο Spider Man είχε κάνει ομάδα με δύο άλλους ήρωες, τη Firestar και τον Iceman. Ίσως τη θυμάμαι εντονότερα απ'τις άλλες σειρές επειδή στις σκηνές που η Firestar έπεφτε αναίσθητη μου ερχόταν να τον παίξω -- μη ρωτάτε γιατί, 7-8 ετών ήμουν, δεν πολυκαταλάβαινα τι μου γινόταν -- και ενίοτε το έκανα.
Προς τα μέσα της δεκαετίας του 90, ξεκινάει η εποχή του Disney Club που προβαλλόταν στο Mega. Ήμουν ήδη εξοικιωμένος με τους κλασσικούς ήρωες της Ντίσνεϋ, χάρη σε σύντομα κινούμενα σχέδια που είχα παρακολουθήσει στο Junior TV. Στο Disney Club απόλαυσα σειρές όπως Talespin, Goof Troop, και Bonkers. Το ίδιο διάστημα, κάθε περίοδο των χριστουγέννων έβλεπα την ταινία που είχε κυκλοφορήσει η Disney εκείνη τη χρονιά, μια συνήθεια που διατήρησα μέχρι τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου. Έτσι είδα διαδοχικά Βασιλιά των Λιονταριών, Ποκαχόντας, Παναγία των Παρισίων, Ηρακλή, και Μουλάν.
Στη συνέχεια, η Disney έπαψε να μ'ενδιαφέρει, και ξεκίνησε η εποχή των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων. Άρχισα να βλέπω Πόκεμον όταν κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα, και λίγο αργότερα, μετά την παραίνεση ενός συμμαθητή μου, Dragon Ball. Η νέα "αγία τριάδα" συμπληρώθηκε στα λυκειακά μου χρόνια, όταν άρχισε να προβάλλεται το Yugioh. Αυτές οι τρεις ιαπωνικές σειρές ήταν τα διαμάντια της εφηβείας μου.
Μετά το λύκειο, ξεκινάει η εποχή του Νικελόντεον. Η αρχή έγινε με τον Μπομπ Σφουγγαράκη. Αναφέρομαι στην αυθεντική σειρά, στα επεσόδια που δημιούργησε ο εμπνευστής της ιστορίας, ο Hillenburg, διότι όταν έφυγε αυτός, η σειρά έγινε ένα σκουπίδι που δε βλέπεται με τίποτα. Δύο άλλα αριστούργηματα του Νικελόντεον είναι οι Πιγκουίνοι της Μαγαδασκάρης και το Loud House.
Λίγα χρόνια πριν, όταν απέκτησα πρόσβαση στους συνδρομητικούς σταθμούς, ανακάλυψα εκ νέου τη Ντίσνεϋ. Οι νέες της σειρές δεν έχουν καμία σχέση με τις παλιές. Είναι γοητευτικές με το δικό τους τρόπο. Και αν την παιδική μου ηλικία τη σημαδέψαν οι Transformers, και την εφηβική μου ηλικία τη σημαδέψαν τα ιαπωνικά, το πετράδι της ενήλικης ζωής μου είναι η σειρά "Η Σταρ ενάντια στις Δυνάμεις του Κακού," απ'το Disney XD. Δυστυχώς το Disney XD δεν υπάρχει πια, και το Disney Channel για κάποιο λόγο δε δείχνει ποτέ αυτό το αριστούργημα. Αν σας δωθεί ποτέ η ευκαιρία να το δείτε, μην τη χάσετε.
Πείτε μου τώρα τις δικές σας αναμνήσεις.
Ποια ηλεκτρονικά παιχνίδια σας σημάδεψαν;
Αγοράζατε ποτέ εκδόσεις της Ντίζνευ;
Με αφορμή ένα πρόσφατο νήμα του George V, αποφάσισα να κάνω το ίδιο και για τα κινούμενα σχέδια.
Τα πρώτα κινούμενα σχέδια που θυμάμαι να βλέπω στη ζωή μου ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν ήμουν νήπιο και μετά πρώτη/δευτέρα δημοτικού. Η, ας πούμε, αγία τριάδα μου εκείνο το διάστημα ήταν Transformers, Χελωνονιντζάκια (προφανώς η παλιά σειρά, όχι η καινούργια, τρισδιάστατη, η οποία βγήκε αργότερα στο Nickelodeon) και G.I.Joe. Ωστόσο, λόγω των πολλών ετών που έχουν περάσει από τότε και του ότι λόγω της νηπιακής μου ηλικίας δεν είχα τις νοητικές ικανότητες να καταλάβω πολλά από την πλοκή του εκάστοτε επεισοδίου, οι εν λόγω σειρές έχουν μείνει στη μνήμη μου περισσότερο ως οι πρώτες εικόνες που με εντυπωσιάσαν παρά ως ιστορίες.
Στη συνέχεια ήρθε η εποχή του Junior's TV. Δε νομίζω ότι υπάρχει πια εκείνος ο σταθμός. Πάντως εκεί παρακολούθησα αναρίθμητες σειρές. Αυτή που θυμάμαι περισσότερο ήταν μία που ο Spider Man είχε κάνει ομάδα με δύο άλλους ήρωες, τη Firestar και τον Iceman. Ίσως τη θυμάμαι εντονότερα απ'τις άλλες σειρές επειδή στις σκηνές που η Firestar έπεφτε αναίσθητη μου ερχόταν να τον παίξω -- μη ρωτάτε γιατί, 7-8 ετών ήμουν, δεν πολυκαταλάβαινα τι μου γινόταν -- και ενίοτε το έκανα.
Προς τα μέσα της δεκαετίας του 90, ξεκινάει η εποχή του Disney Club που προβαλλόταν στο Mega. Ήμουν ήδη εξοικιωμένος με τους κλασσικούς ήρωες της Ντίσνεϋ, χάρη σε σύντομα κινούμενα σχέδια που είχα παρακολουθήσει στο Junior TV. Στο Disney Club απόλαυσα σειρές όπως Talespin, Goof Troop, και Bonkers. Το ίδιο διάστημα, κάθε περίοδο των χριστουγέννων έβλεπα την ταινία που είχε κυκλοφορήσει η Disney εκείνη τη χρονιά, μια συνήθεια που διατήρησα μέχρι τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου. Έτσι είδα διαδοχικά Βασιλιά των Λιονταριών, Ποκαχόντας, Παναγία των Παρισίων, Ηρακλή, και Μουλάν.
Στη συνέχεια, η Disney έπαψε να μ'ενδιαφέρει, και ξεκίνησε η εποχή των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων. Άρχισα να βλέπω Πόκεμον όταν κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα, και λίγο αργότερα, μετά την παραίνεση ενός συμμαθητή μου, Dragon Ball. Η νέα "αγία τριάδα" συμπληρώθηκε στα λυκειακά μου χρόνια, όταν άρχισε να προβάλλεται το Yugioh. Αυτές οι τρεις ιαπωνικές σειρές ήταν τα διαμάντια της εφηβείας μου.
Μετά το λύκειο, ξεκινάει η εποχή του Νικελόντεον. Η αρχή έγινε με τον Μπομπ Σφουγγαράκη. Αναφέρομαι στην αυθεντική σειρά, στα επεσόδια που δημιούργησε ο εμπνευστής της ιστορίας, ο Hillenburg, διότι όταν έφυγε αυτός, η σειρά έγινε ένα σκουπίδι που δε βλέπεται με τίποτα. Δύο άλλα αριστούργηματα του Νικελόντεον είναι οι Πιγκουίνοι της Μαγαδασκάρης και το Loud House.
Λίγα χρόνια πριν, όταν απέκτησα πρόσβαση στους συνδρομητικούς σταθμούς, ανακάλυψα εκ νέου τη Ντίσνεϋ. Οι νέες της σειρές δεν έχουν καμία σχέση με τις παλιές. Είναι γοητευτικές με το δικό τους τρόπο. Και αν την παιδική μου ηλικία τη σημαδέψαν οι Transformers, και την εφηβική μου ηλικία τη σημαδέψαν τα ιαπωνικά, το πετράδι της ενήλικης ζωής μου είναι η σειρά "Η Σταρ ενάντια στις Δυνάμεις του Κακού," απ'το Disney XD. Δυστυχώς το Disney XD δεν υπάρχει πια, και το Disney Channel για κάποιο λόγο δε δείχνει ποτέ αυτό το αριστούργημα. Αν σας δωθεί ποτέ η ευκαιρία να το δείτε, μην τη χάσετε.
Πείτε μου τώρα τις δικές σας αναμνήσεις.
