Παιδικές σειρές, πλην κινουμένων σχεδίων, που σας σημάδεψαν
Δημοσιεύτηκε: 29 Μαρ 2024, 00:01
Το πρώτο παιδικό που είδα πλην κινουμένων σχεδίων ήταν το μεξικάνικο Καρουζέλ, που έδειχνε η ΕΡΤ μέσα-τέλη δεκαετίας του 90, όταν πήγαινα δημοτικό. Και στοιχηματίζω ότι όλοι όσοι είστε στην ηλικία μου το βλέπατε αυτό τα μεσημέρια μετά το σχολείο.
Έβλεπα επίσης το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι. Αλλά απ'αυτό παραδόξως δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα. Ενώ απ'το Καρουζέλ θυμάμαι ένα σωρό ιστορίες. Τους τσαμπουκάδες του Χάιμερ, τον καταδικασμένο έρωτα του Σιρίλο για τη Μαρία Χοακίνα, τις "αποστολές" της Ομάδας Σωτηρίας, την καυστικότητα του Χόρχε, τον ορφανό Μάριο που ήρθε αργότερα στη σειρά και μαζί με τον Πάμπλο κάναν συνέχεια κωλοπαιδισμούς. Παρεπιπτόντως, για κάποιο λόγο, δεν έτυχε ποτέ να δω το τελευταίο επεισόδιο. Δεν ξέρω καν αν υπήρχε επεισόδιο που έκλεινε την ιστορία. Αν ξέρει κανείς, ας μου πει τι έγινε στο τέλος, δε με πειράζει η χαλάστρα πλοκής.
Άλλες, λιγότερο γνωστές, παιδικές σειρές μη κινουμένων σχεδίων που έβλεπα στον κρατικό σταθμό ήταν το "Πανηγύρι των Ζώων" και "Κάτω απ'το Ομπρελόδεντρο."
Στην εφηβεία μου δεν είδα τίποτα αυτής της κατηγορίας. Ώσπου όταν στην ενήλικη ζωή μου ανακάλυψα το Νικελόντεον, άρχισα να βλέπω αμερικάνικες εφηβικές σειρές. Αυτή που με σημάδεψε περισσότερο είναι το Victorious, οπου η μετέπειτα υπεραστέρω Αριάνα Γκράντε αναδείχτηκε στο ρόλο της ελαφρόμυαλης Κατ Βάλενταϊν. Αυτή ήταν ο κύριος λόγος που είδα αυτή τη σειρά.
Πείτε μου τώρα τις δικές σας ιστορίες.
Έβλεπα επίσης το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι. Αλλά απ'αυτό παραδόξως δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα. Ενώ απ'το Καρουζέλ θυμάμαι ένα σωρό ιστορίες. Τους τσαμπουκάδες του Χάιμερ, τον καταδικασμένο έρωτα του Σιρίλο για τη Μαρία Χοακίνα, τις "αποστολές" της Ομάδας Σωτηρίας, την καυστικότητα του Χόρχε, τον ορφανό Μάριο που ήρθε αργότερα στη σειρά και μαζί με τον Πάμπλο κάναν συνέχεια κωλοπαιδισμούς. Παρεπιπτόντως, για κάποιο λόγο, δεν έτυχε ποτέ να δω το τελευταίο επεισόδιο. Δεν ξέρω καν αν υπήρχε επεισόδιο που έκλεινε την ιστορία. Αν ξέρει κανείς, ας μου πει τι έγινε στο τέλος, δε με πειράζει η χαλάστρα πλοκής.
Άλλες, λιγότερο γνωστές, παιδικές σειρές μη κινουμένων σχεδίων που έβλεπα στον κρατικό σταθμό ήταν το "Πανηγύρι των Ζώων" και "Κάτω απ'το Ομπρελόδεντρο."
Στην εφηβεία μου δεν είδα τίποτα αυτής της κατηγορίας. Ώσπου όταν στην ενήλικη ζωή μου ανακάλυψα το Νικελόντεον, άρχισα να βλέπω αμερικάνικες εφηβικές σειρές. Αυτή που με σημάδεψε περισσότερο είναι το Victorious, οπου η μετέπειτα υπεραστέρω Αριάνα Γκράντε αναδείχτηκε στο ρόλο της ελαφρόμυαλης Κατ Βάλενταϊν. Αυτή ήταν ο κύριος λόγος που είδα αυτή τη σειρά.
Πείτε μου τώρα τις δικές σας ιστορίες.