Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

[lyna]

[Σταύρακας]

Το Αγιομαρκάκι και Το χρονικό του Μαχαιρά.

[Albrecht]

Απ οτι λενε το καλυτερο του Κραζναχορκαι. Θα δειξει. Πριν λιγες μερες κυκολοφορησε.

Ένα απομονωμένο χωριό βυθισμένο στην εγκατάλειψη και την παρακμή, στα βάθη μιας ουγγρικής πεδιάδας που τη σαρώνει ο άνεμος και η αδιάκοπη βροχή. Παντού λάσπη, αγέλες σκύλων τριγυρίζουν και οι λιγοστοί κάτοικοι φυτοζωούν? ανάμεσά τους, ένας γιατρός χωρίς ασθενείς κι ένας δάσκαλος χωρίς μαθητές. Χωρίς δουλειά, παλεύουν ο ένας εναντίον του άλλου και προσπαθούν να επιβιώσουν μέσω της ίντριγκας, της προδοσίας, της απιστίας, νιώθοντας βαθιά απόγνωση. Κάθε προσπάθεια φυγής είναι καταδικασμένη εκ των προτέρων. Ο κομμουνισμός έχει καταρρεύσει, η πίστη στον Θεό και στις ιδεολογίες έχει κλονιστεί. Και νά, ξαφνικά, δύο άντρες, που όλοι πίστευαν ότι είναι νεκροί, επανεμφανίζονται. Φως στο σκοτάδι. Ο ένας από τους δύο, παρά τη διαβολική του εμφάνιση, γίνεται δεκτός ως ο «μεσσίας» που θα τους σώσει από τον αφανισμό. Περιμένουν, αγωνιούν και ελπίζουν. Έχουν την αίσθηση μιας επικείμενης αποκάλυψης. Τη φοβούνται και την επιθυμούν. Το Τανγκό του Σατανά είναι ο κωμικοτραγικός χορός μιας λύτρωσης που δεν έρχεται ποτέ, ένα ποιητικό ταξίδι για την αναζήτηση της αλήθειας, ένα κείμενο που ξεχειλίζει από συμπόνια και ανθρωπιά για τη μηδαμινή κουκκίδα που συνιστά η ύπαρξή μας μέσα σ’ έναν χαοτικό κόσμο.

***

Το Τανγκό του Σατανά είναι ένα κολοσσιαίο μυθιστόρημα: συμπαγές, έξυπνα δομημένο, συχνά συνταρακτικό, με ένα όραμα που συναρπάζει. Σκληρό, αμείλικτο και σε τέτοιο βαθμό ζοφερό που συχνά γίνεται κωμικό. Ο Κρασναχορκάι είναι ένας οραματιστής συγγραφέας.

Theo Tait, The Guardian

Μεθυστικό και εύθυμο, σκοτεινό αλλά όμορφο, το Τανγκό του Σατανά είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα που καταφέρνει όχι μόνο να μιλήσει στην εποχή του, αλλά και να την υπερβεί.

Beth Jones, The Telegraph

Αυτό που σε συγκλονίζει στη γραφή του Κρασναχορκάι είναι ότι έχει δημιουργήσει ένα δικό του, πρωτότυπο είδος αφήγησης – και το έργο που σε στοιχειώνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είναι το πρώτο του, το Τανγκό του Σατανά. Δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο στη σύγχρονη λογοτεχνία.

Adam Thirwell, The New York Review of Books

Η ανεξάντλητη αλλά κλειστοφοβική πρόζα του Κρασναχορκάι, με τις μακριές, πυκνές, συνεστραμμένες προτάσεις της που μοιάζουν με σφιχτό σκοινί ανάμεσα στην κοινοτοπία και την αποκάλυψη, τοποθετεί τον συγγραφέα στο επίπεδο του Μπέκετ, του Μπέρνχαρτ και του Κάφκα.

James Hopkin, The Independent

Οι σπειροειδείς φράσεις του Κρασναχορκάι εξυπηρετούν πολλαπλούς σκοπούς. Του επιτρέπουν να διεισδύσει στην αυταπατώμενη συνείδηση των χαρακτήρων και να φτάσει σε συναισθήματα και σκέψεις που οι ίδιοι αδυνατούν να αναγνωρίσουν ή να εκφράσουν. Του δίνουν όμως και τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει το μεγάλο ζήτημα της ύστερης νεωτερικότητας: Πώς μπορεί κανείς να δημιουργήσει τέχνη από έναν άνευ νοήματος κόσμο;

Jonathan Beckman, New Statesman

Ο Κρασναχορκάι μάς προσφέρει ιστορίες που ανανεώνονται ακατάπαυστα και παραμένουν προκλητικά αξεδιάλυτες. Σαγηνευτικές, ευχάριστα παράξενες και, τελικά, σημαντικότερες από τους κόσμους στους οποίους διαδραματίζονται.

Jacob Silverman, The New York Times

Βαθιά συνταρακτικό.

JamesWood, The New Yorker

[νύχτα]

μπράβο βρε άλμπρεχτ που παραμένεις τόσο πιστός
στην ανάγνωση, σε θαυμάζω

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

http://libgen.io/book/index.php?md5=AD6 ... 696E713A83

ένα 7 χρονο μαυρομαλλικο τσιγγανακι προσπαθει να επιβιωσει περιπλανωμενο στα χωρια της πολωνιας επι ναζιστικης κατοχης. απαγορευτηκε στην πολωνια γιατι παρουσιαζει τους πολωνους χωρικους μονο σαν αγροικους, αξεστους, αναλφάβητους κρετινους πνιγμενους στις προκαταλήψεις, και είναι η αληθεια πως ο συγγραφεας καπως το παρατραβάει για να σοκαρει. κατά τα αλλα είναι πολύ δυνατο και εχει εξαιρετικες αφηγήσεις της πολωνικης επαρχειας με μια σκοτεινη μαγεια που δημιουργει φοβερή ατμοσφαιρα. εχω και το λινκ για το epub για οποιον θελει.

[Mole]

Charles Tilly, Coercion, Capital, and European States, AD 990-1992

[Μπίστης]

A Companion to Medieval Poetry (edited by Corinne Saunders)

Αν αντέξω ...
Είμαι στην ιστορική εισαγωγή που έχει ενδιαφέρον. Νόμιζα πως με τα λίγα γερμανικά μου κάτι θα έπιανα, αλλά από τα αποσπάσματα του Αγγλοσαξωνικού Χρονικού μέχρι στιγμής ούτε μία στις εκατό λέξεις δεν θυμίζει κάτι !!

[Tarkovsky]

http://www.biblionet.gr/book/231672/%CE ... F%81%CE%B1...

συνιστάται και σε αντιγαύρους, ένεκα γραφίδος Σκουρμπέλου

[Μπίστης]

Απ οτι λενε το καλυτερο του Κραζναχορκαι. Θα δειξει. Πριν λιγες μερες κυκολοφορησε.

Στα προσεχώς οπωσδήποτε ! ♡

Διαβάζω και το " Ινές ψυχή μου" της Αλλιέντε. Είχα τελειώσει το "Που πια καιρός" της Ισμήνης Καπάνταη.

[Nero]

fml. Το τελευταίο κεφάλαιο με τσάκισε

[panos291]

[Jolly Roger]

Μιας και δίπλα υπάρχει νήμα για "πρώιμους ζαίους της ελληνικής ιστορίας", αυτό που διαβάζω τώρα ασχολείται με πρώιμους ναζί της γερμανικής ιστορίας:

[Drexler]

Δεν το περιμενα απο σενα.

[aLiCat]

fml. Το τελευταίο κεφάλαιο με τσάκισε

Θέλω εδώ και καιρό να το διαβάσω. Καλά που μου το θύμισες.

[Ίακχος]

Τι περιλαμβάνει η κατανόηση της κοινωνίας; Τι είδους οντολογικές παραδοχές απαιτούνται για να εξηγήσουμε τις κοινωνικές διαδικασίες; Πώς παρέχουμε εμπειρική επικύρωση στις υποθέσεις και τις θεωρίες μας για τον κοινωνικό κόσμο; Πώς η φιλοσοφία μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνικής επιστήμης για τον 21ο αιώνα;
Το βιβλίο συνιστά μια εισαγωγή στη φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών, η οποία εστιάζει στα διάφορα είδη κοινωνικών εξηγήσεων. Στο πρώτο μέρος εξετάζονται τρία βασικά μοντέλα κοινωνικής εξήγησης: η αιτιακή εξήγηση, η ορθολογική εξήγηση και η ερμηνευτική κατανόηση. Τα τρία αυτά είδη συνιστούν το θεμέλιο για τις τρέχουσες κοινωνικές εξηγήσεις και παρέχουν τη βάση για τις αντιπαραθέσεις που προκύπτουν στη φιλοσοφία της κοινωνικής επιστήμης.