Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Μου δίδεται η εντύπωση πως η Ποίηση αλλά και γενικώς οι τέχνες σε γράμματα και σε μουσική ή θέατρο ,που αποκαλούμε Πολιτισμό ,γεννά διθυράμβους ή κατακόμβες νεκρών.
Δεν γνωρίζω τι προσπαθεί να δείξει με αυτόν τον τρόπο η ζωή,αλλά σίγουρα γενναται το ερώτημα ''γιατί εδώ,και όχι εκεί''.Γιατί να σβήνουμε τον Ηλιο μες στα σκοτάδια της απαλλοτρίωσης των γενεών,γιατί να υποθάλπτουμε ή να υιοθετούμε ως κοινό τρόπο έκφρασης την Πολιτική μας συνείδηση.Γιατί θα πρέπει να ξεπουλάμε ή να αγοράζουμε τον Ερωτα και τη ζωή,....αφού απο αυτόν γεννιόμαστε και τελικά σε αυτόν καταλήγουμε .
Ενα πράγμα μου δίδαξε η Ποίηση Γαλή.''Ποτέ μη λές ποτέ'' ,γιατί ποτέ δε ξερεις
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 08 Αύγ 2022, 01:41
από Ελ_ρία
Τα παιδάκια που παίζουν στ’ ανοιξιάτικο δείλι
μια ιαχή μακρυσμένη
Τ’ αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει
Τ’ ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου
Ένα τρένο που θα `ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου
Οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ’ ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη.
Κ. Καρυωτάκης
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 15 Οκτ 2022, 08:49
από Ελ_ρία
ΤΟ ΚΑΥΚΑΛΟ
Οἱ ἄνθρωποι νομίζουνε πὼς τὰ ξέρουν ὅλα. Ἔτσι κανένας δὲ θά ῾θελε νὰ ὑποθέσει πὼς ἕνα καύκαλο μέσα στὴν ὀστεοθήκη του εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ ὅ,τι πιστεύεται κοινά. Γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔτρεμε καθόλου τὸ χέρι τοῦ παράξενου ποιητῆ ὅταν ἦρθε μία μέρα νὰ ταράξει τὸν ὕπνο τῶν αἰώνων ποὺ κοιμόμουν μέσα στὸ μαῦρο μου κασονάκι, ὄξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τοῦ νεκροταφείου.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ έφυγε από τη ζωή 21 Ιουλίου 1928
Η ζωή του όλη. Σύντομη. Πικρή. Στερημένη.
Οι ποιητικές του συλλογές γεμάτες πόνο, λύπη, σαρκασμό.
«Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων» 1919
«Νηπενθή» 1921 «Ελεγεία και Σάτιρες» 1927
Τελευταία ποιήματα (1928).
Κάποτε ήρθε ο έρωτας. Μια φωτεινή αναλαμπή στη ζωή του.
Γνώρισε τη Μαρία Πολυδούρη το 1922 επίσης ποιήτρια.
Ένας έρωτας που θα διαρκέσει έξι χρόνια ως το θάνατό του.
Η χαρά θα είναι σύντομη.
Μοιάζει μ’ ένα χαμόγελο που πάγωσε γρήγορα στα χείλη.
Ένα ανθάκι που έμεινε αποξηραμένο ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου
Για εκείνη θα είναι όλη της η ζωή ο Κώστας Καρυωτάκης…
«ο Τάκης που το όνομα του το ψιθυρίζουν και οι χτύποι του ρολογιού τά-κη.. τά-κη»…
Σύντομα όμως ο Τάκης θα διαπιστώσει ότι είναι άρρωστος.
Ένα ύπουλο μικρόβιο έχει εισχωρήσει στον οργανισμό του και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τον οδηγήσει στον θάνατο.
Όλα αλλάζουν. Της ζητάει να χωρίσουν.
Η Μαρία θέλει να τον παντρευτεί. Έρχονται σε ρήξη.
Εκείνος απομακρύνεται από κοντά της.
Η Μαρία θα ταξιδέψει στο Παρίσι. Είναι μια εποχή που θερίζει η φυματίωση σε όλη την Ευρώπη. Η Μαρία θα προσβληθεί από τον ιό της φυματίωσης εκείνον που έστειλε στον άλλο κόσμο τόσους και τόσους νέους της εποχή της. Θα καταλήξει στο νοσοκομείο Σωτηρία. Εκεί ο Τάκης θα την επισκεφτεί και θα τη δει για τελευταία φορά.
Μετά θα τον μεταθέσουν στην Πρέβεζα. Τι να την κάνει πια τη ζωή. Αντίο ζωή. Αντίο για πάντα.… «Περπατώντας αργά στην προκυμαία, «υπάρχω;» λες, κι ύστερα: «δεν υπάρχεις!»…..
Το όνομα του είχε πει η Μαρία ακούγονταν σαν τους χτύπους του ρολογιού Τά-κη Τά-κη. Τώρα το ρολόι σταμάτησε για εκείνον.
Ήταν 32 χρονών. Σε λίγο σταμάτησε και για εκείνη, στα 28 της…
Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΙΑ ΤΑΣΗ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ «ΚΑΡΥΩΤΑΚΙΣΜΟΣ».
ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ.
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 21 Ιούλ 2023, 16:24
από sys3x
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 21 Ιούλ 2023, 16:38
από ΑΙΝΕΙΑΝ06
Είναι τρελοί αυτοί οι ποιητές.
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 21 Ιούλ 2023, 16:47
από Antares
Η γενιά αυτή (γενιά του 30) έβγαλε πολλούς καλλιτέχνες, επιστήμονες και λογοτέχνες.
Πως να συγκρίνουμε με τους τωρινούς καλλιτέχνες; Μόνο και μόνο ότι ονομάζονται καλλιτέχνες είναι πολύ γι' αυτούς.
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 21 Ιούλ 2023, 23:49
από vag_el
Τα γράμματά σου τα' χω, Αγάπη πρώτη σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου! Τα γράμματά σου πνέουν τη νιότη κι ανθίζουν την όψιμη χαρά μου. Κ. Καρυωτάκης
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 22 Ιούλ 2023, 00:04
από jason0
Καλά δεν πολυγουσταρε από ένα σημείο και μετά ο καρυωτάκης μπαμ κάνει, η άλλη είχε κολλήσει
Καλά δεν πολυγουσταρε από ένα σημείο και μετά ο καρυωτάκης μπαμ κάνει, η άλλη είχε κολλήσει
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 28 Ιούλ 2023, 19:09
από vag_el
Μέσα στον πλούτο της πολυγραφότατης εκείνης εποχής,μέσα στον πλουμιστό απο κοσμήματα
και διαμάντια της Ελληνικής Λογοτεχνίας ,προσπαθούμε να συγκριθούμε (κακώς) με τα Ιερά της τέρατα.
Και θέλουμε πραγματικά να κάνουμε υποδείξεις (γιατι άραγε) ως μια γενιά που τα κατέχει όλα
Πόσο θανάσιμα ανυπόληπτοι μπορεί να είμαστε?Και πόσο ευτραφείς στις λέξεις που αντανακλούν τον ήλιο του καθενός μας?Ελπίζω η κάμαρη να μη μείνει ορφανή απο χέρια που τρέμουν εμπρός στη μαγεία του Ερωτα και της συντροφικότητας
Γράφει η Μαρία Πολυδούρη
“Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον…»
Ω, των παθών δεν κράτησα εγώ την ανόσια Λύρα, εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.
Και τραγουδούσα τον καημό της άσπιλης ψυχής μου μες στων δακρύων την ευχαριστία, κι όλη η χαρά του τραγουδιού μου ήταν, πώς τη φωνή μου θα την δεχόταν μια βραδιά μπρος στη φτωχή του εστία.
Κι ως διάβαζα στα μάτια του κάποτε τη χαρά του, ποια δόξα πιο ακριβή να πω;
Στο χωρισμό μας του ’φερναν σα χελιδόνια οι στίχοι μήνυμα, πως από μακριά διπλά τον αγαπώ.
Τώρα καμιά, καμιάν ηχώ δεν άφησε η φωνή μου σπαρακτική όταν γέμισε μιας νύχτας το σκοτάδι.
Όμως όλοι φοβήθηκαν, και εγώ πιστεύω ακόμα αληθινά πως τη βαριά χτύπησα πόρτα του Άδη.
Λοιπόν γιατί να δέχομαι το κάλεσμα της Μούσας;
Σαρκάζει η πίστη μέσα μου των θείων και των γηίνων.
Μια ανόσια λύρα των παθών σε μένα δεν ταιριάζει. Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.
Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ
Δημοσιεύτηκε: 13 Αύγ 2023, 17:43
από vag_el
Μαρία Πολυδούρη
Η αγάπη του Ποιητή
Μ' απάντησες στο δρόμο σου, Ποιητή.
Ήμουν το πρωτολούλουδο του Απρίλη.
Η δίψα της αγάπης που ζητεί
σου φλόγιζε τη σκέψη και τα χείλη.
Ήμουν το πρωτολούλουδο. Κλειστή
τότε η πηγή των στοχασμών μου, εμίλει
μόνο η καρδιά μου αθώα και λατρευτή,
όταν το πρώτο βλέμμα μου είχες στείλει.
Με τον καιρό, τον πόθο σου σ' εμέ
να φανερώσης σίμωσες. Ωιμέ,
είμασταν μια γενιάς παιδιά. Η καρδιά μας
Αγάπαε με το πάθος που ζητά
να πάρη, το αισθανθήκαμε φριχτά
και πήραμεν αλλούθε τη ματιά μας.