Phorum.com.gr

Μπίστης έγραψε: ↑

12 Αύγ 2020, 16:08

[img]https://i.postimg.cc/qRFMzP9b/72bc ... .jpg[/img]


Το πρώτο μου από τον συγκεκριμένο, είχα ακούσει πολλά, μεγάλη απογοήτευση ...

Albrecht έγραψε: ↑

25 Σεπ 2020, 22:21

[img]https://i.postimg.cc/wMfGNYCm/IMG- ... .jpg[/img]

Εξαιρετικό!

Ίακχος έγραψε: ↑

01 Οκτ 2020, 16:01

Το ερώτημα για το νόημα του «Είναι» είναι το πιο καθολικό και το πιο κενό ταυτόχρονα όμως κείται μέσα του η δυνατότητα να εξατομικευτεί οξύτατα στο εκάστοτε εδωνά-Είναι (Dasein). Αν μέλλουμε να πετύχουμε τη θεμελιώδη έννοια του «Είναι» και να σκιαγραφήσουμε την απαιτούμενη οντολογική εννοιολόγηση και τις αναγκαίες παραλλαγές, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο οδηγό. Η καθολικότητα της έννοιας «Είναι» δεν αντιμάχεται τον «ειδικευμένο» χαρακτήρα της έρευνας έχουμε δηλαδή την πρόθεση να προχωρήσουμε προς την έννοια του «Είναι» ερμηνεύοντας ένα ειδικό ον, τον εδωνά-Είναι, με το οποίο σκοπεύουμε να προσπελάσουμε τον ορίζοντα για την κατανόηση και τη μπορετή ερμήνευση του «Είναι». Αλλά το ίδιο τούτο ον, το Εδωνά-Είναι, είναι εν εαυτώ «ιστορικό», και έτσι η οντολογική του ακτινοσκόπηση θα μεταβληθεί αναγκαία σε «ιστοριολογική» ερμηνεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

αλασκα15++ έγραψε: ↑

02 Οκτ 2020, 00:33

Ίακχος έγραψε: ↑

01 Οκτ 2020, 16:01

Το ερώτημα για το νόημα του «Είναι» είναι το πιο καθολικό και το πιο κενό ταυτόχρονα όμως κείται μέσα του η δυνατότητα να εξατομικευτεί οξύτατα στο εκάστοτε εδωνά-Είναι (Dasein). Αν μέλλουμε να πετύχουμε τη θεμελιώδη έννοια του «Είναι» και να σκιαγραφήσουμε την απαιτούμενη οντολογική εννοιολόγηση και τις αναγκαίες παραλλαγές, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο οδηγό. Η καθολικότητα της έννοιας «Είναι» δεν αντιμάχεται τον «ειδικευμένο» χαρακτήρα της έρευνας έχουμε δηλαδή την πρόθεση να προχωρήσουμε προς την έννοια του «Είναι» ερμηνεύοντας ένα ειδικό ον, τον εδωνά-Είναι, με το οποίο σκοπεύουμε να προσπελάσουμε τον ορίζοντα για την κατανόηση και τη μπορετή ερμήνευση του «Είναι». Αλλά το ίδιο τούτο ον, το Εδωνά-Είναι, είναι εν εαυτώ «ιστορικό», και έτσι η οντολογική του ακτινοσκόπηση θα μεταβληθεί αναγκαία σε «ιστοριολογική» ερμηνεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μπορείς να γράψεις με δικά σου λόγια τα πιο σημαντικά σημεία; (αν δεν έχεις χρόνο μόνο μερικές, 6-7 σειρές )

Ίακχος έγραψε: ↑

02 Οκτ 2020, 08:28

αλασκα15++ έγραψε: ↑

02 Οκτ 2020, 00:33

Ίακχος έγραψε: ↑

01 Οκτ 2020, 16:01

Το ερώτημα για το νόημα του «Είναι» είναι το πιο καθολικό και το πιο κενό ταυτόχρονα όμως κείται μέσα του η δυνατότητα να εξατομικευτεί οξύτατα στο εκάστοτε εδωνά-Είναι (Dasein). Αν μέλλουμε να πετύχουμε τη θεμελιώδη έννοια του «Είναι» και να σκιαγραφήσουμε την απαιτούμενη οντολογική εννοιολόγηση και τις αναγκαίες παραλλαγές, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο οδηγό. Η καθολικότητα της έννοιας «Είναι» δεν αντιμάχεται τον «ειδικευμένο» χαρακτήρα της έρευνας έχουμε δηλαδή την πρόθεση να προχωρήσουμε προς την έννοια του «Είναι» ερμηνεύοντας ένα ειδικό ον, τον εδωνά-Είναι, με το οποίο σκοπεύουμε να προσπελάσουμε τον ορίζοντα για την κατανόηση και τη μπορετή ερμήνευση του «Είναι». Αλλά το ίδιο τούτο ον, το Εδωνά-Είναι, είναι εν εαυτώ «ιστορικό», και έτσι η οντολογική του ακτινοσκόπηση θα μεταβληθεί αναγκαία σε «ιστοριολογική» ερμηνεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μπορείς να γράψεις με δικά σου λόγια τα πιο σημαντικά σημεία; (αν δεν έχεις χρόνο μόνο μερικές, 6-7 σειρές )

Γενικά προσδιορίζει την έννοια του είναι και τη συνδέει με το χρόνο. Θεωρεί ότι η χρονικότητα είναι πρωτεύουσα ποιότητα του είναι.
Αμα το τελειώσω θα σου γράψω και άλλα πράγματα.

Τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα η νουβέλα του Ζιονό ήταν πλέον μια κλασική μινιατούρα, ένα από τα κείμενα-κλειδιά της άρτι γεννηθείσας πράσινης συνείδησης, σύμφωνα με τα πιστεύω της οποίας η εμπνευσμένη ανθρώπινη δράση και η δύναμη της φύσης μπορούν μαζί να φέρουν ένα είδος σωτηρίας, ακόμα και σ' έναν κόσμο πληγωμένο και κατεστραμμένο.
Η όμορφη, αλληγορική ιστορία του Ζαν Ζιονό έχει τη δική της θρυλική ιστορία. Γραμμένη τη δεκαετία του 1950, προπορεύεται της εποχής της, εμπνέοντας τους αναγνώστες να ανακαλύψουν ξανά τις αρμονίες της φύσης και να προλάβουν την αυθαίρετη καταστροφή της.
Ο αφηγητής, πεζοπορώντας στις ερημιές των Κάτω Άλπεων, σταματά και ξεδιψάει με το νερό που τραβάει από το πηγάδι του ο βοσκός Ελζεάρ Μπουφιέ. Κι εδώ αρχίζει η θαυμάσια παραβολή του βοσκού που αποφασίζει να ζήσει μόνος επιτελώντας έργο Θεού. Μέσα σε διάστημα σαράντα χρόνων οι σκυθρωπές, έρημες κι άδεντρες πλαγιές, που τόσο στενάχωρες τις είχε βρει ο πεζοπόρος την πρώτη φορά που τις περπάτησε, μεταμορφώνονται τελείως χάρη στην αφοσίωση ενός ανθρώπου. Κι όλα αυτά με τη βοήθεια λίγων βελανιδιών.
Ο Ζιονό ήλπιζε να θέσει σε κίνηση ένα παγκόσμιο πρόγραμμα αναδάσωσης, που θα ανανέωνε τη γη. "Ο άντρας που φύτευε δέντρα" είναι ένας ύμνος στη δημιουργία, μια πηγή πίστης στην ικανότητα του ανθρώπου ν' αλλάζει τη μοίρα του - που είναι η μοίρα του κόσμου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Στο έργο του Ζιονό, αυτό που κάθε ευαίσθητος, ζωντανός άνθρωπος διακρίνει με την πρώτη ματιά και αναγνωρίζει αμέσως είναι "το τραγούδι του κόσμου".» (Χένρι Μίλλερ)
«Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της γενιάς μας.» (Αντρέ Μαλρώ)

Albrecht έγραψε: ↑

13 Οκτ 2020, 21:10

Τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα η νουβέλα του Ζιονό ήταν πλέον μια κλασική μινιατούρα, ένα από τα κείμενα-κλειδιά της άρτι γεννηθείσας πράσινης συνείδησης, σύμφωνα με τα πιστεύω της οποίας η εμπνευσμένη ανθρώπινη δράση και η δύναμη της φύσης μπορούν μαζί να φέρουν ένα είδος σωτηρίας, ακόμα και σ' έναν κόσμο πληγωμένο και κατεστραμμένο.
Η όμορφη, αλληγορική ιστορία του Ζαν Ζιονό έχει τη δική της θρυλική ιστορία. Γραμμένη τη δεκαετία του 1950, προπορεύεται της εποχής της, εμπνέοντας τους αναγνώστες να ανακαλύψουν ξανά τις αρμονίες της φύσης και να προλάβουν την αυθαίρετη καταστροφή της.
Ο αφηγητής, πεζοπορώντας στις ερημιές των Κάτω Άλπεων, σταματά και ξεδιψάει με το νερό που τραβάει από το πηγάδι του ο βοσκός Ελζεάρ Μπουφιέ. Κι εδώ αρχίζει η θαυμάσια παραβολή του βοσκού που αποφασίζει να ζήσει μόνος επιτελώντας έργο Θεού. Μέσα σε διάστημα σαράντα χρόνων οι σκυθρωπές, έρημες κι άδεντρες πλαγιές, που τόσο στενάχωρες τις είχε βρει ο πεζοπόρος την πρώτη φορά που τις περπάτησε, μεταμορφώνονται τελείως χάρη στην αφοσίωση ενός ανθρώπου. Κι όλα αυτά με τη βοήθεια λίγων βελανιδιών.
Ο Ζιονό ήλπιζε να θέσει σε κίνηση ένα παγκόσμιο πρόγραμμα αναδάσωσης, που θα ανανέωνε τη γη. "Ο άντρας που φύτευε δέντρα" είναι ένας ύμνος στη δημιουργία, μια πηγή πίστης στην ικανότητα του ανθρώπου ν' αλλάζει τη μοίρα του - που είναι η μοίρα του κόσμου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Στο έργο του Ζιονό, αυτό που κάθε ευαίσθητος, ζωντανός άνθρωπος διακρίνει με την πρώτη ματιά και αναγνωρίζει αμέσως είναι "το τραγούδι του κόσμου".» (Χένρι Μίλλερ)
«Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της γενιάς μας.» (Αντρέ Μαλρώ)