Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Περπατώ στο σκοτάδι και δεν φοβάμαι.
Κρατάω κερί από χιλιάδες στιγμές.
Προχωράω αργά προς το τέλος του δάσους
κι από μέσα πετάγονται θαμπές σκιές.
Ανεβαίνω στον βράχο κι αγναντεύω την άκρη,
όπου στέκονται λίμνες με δίδυμες σκιές.
Ψάχνω το μονοπάτι στο υγρό χώμα,
καλυμμένο από χόρτα και μυριάδες πληγές.
Τρεμοπαίζει ο καθρέφτης στο βάθος του δάσους
κι από μέσα πετάγονται εικόνες παλιές.
Ζωγραφιές στο σκοτάδι, δίχως χρώμα και σχήμα,
δίχως βήμα και τόλμη και έγνοιες πολλές.
Τίποτα που ανασαίνει. Τίποτα απτό.
Νιώθω στα χέρια μου αίμα καυτό.
Που είναι νερό όμως, στ' αλήθεια
που αναβλύζει από στήθια, βαθιά στο σκοτάδι.
Αυτό το βράδυ, λέω να κοιμηθώ.
Δεν φοβάμαι το τίποτα και το μαύρο κενό.
Ένα μόνο στον κόσμο φοβάμαι.
Αν φοβάσαι μην κάνεις λάθος θα φοβάσαι και να πειραματιστείς. Τότε είναι που θα πρέπει να σταματήσεις να γράφεις, όχι τώρα. Τα λιγότερο καλά πονήματα κάποιου που γράφει είναι αυτά που τον εξελίσσουν, όχι οι αλγόριθμοι που κατακτά και μετά τους επαναλαμβάνει.
Περπατώ στο σκοτάδι και δεν φοβάμαι.
Κρατάω κερί από χιλιάδες στιγμές.
Προχωράω αργά προς το τέλος του δάσους
κι από μέσα πετάγονται θαμπές σκιές.
Ανεβαίνω στον βράχο κι αγναντεύω την άκρη,
όπου στέκονται λίμνες με δίδυμες σκιές.
Ψάχνω το μονοπάτι στο υγρό χώμα,
καλυμμένο από χόρτα και μυριάδες πληγές.
Τρεμοπαίζει ο καθρέφτης στο βάθος του δάσους
κι από μέσα πετάγονται εικόνες παλιές.
Ζωγραφιές στο σκοτάδι, δίχως χρώμα και σχήμα,
δίχως βήμα και τόλμη και έγνοιες πολλές.
Τίποτα που ανασαίνει. Τίποτα απτό.
Νιώθω στα χέρια μου αίμα καυτό.
Που είναι νερό όμως, στ' αλήθεια
που αναβλύζει από στήθια, βαθιά στο σκοτάδι.
Αυτό το βράδυ, λέω να κοιμηθώ.
Δεν φοβάμαι το τίποτα και το μαύρο κενό.
Ένα μόνο στον κόσμο φοβάμαι.
Μα κι αυτό έχει ομοιοκαταληξία. Απλά ο τρόπος με τον οποίο έχω χωρίσει τις γραμμές δεν το καθιστά πρόδηλο σε όλο του το σώμα. Αν προσπαθήσεις να το διαβάσεις λίγο πιο γρήγορα είναι εμφανές.
Re: Στο Σκοτάδι
Δημοσιεύτηκε: 27 Ιουν 2019, 23:26
από hellegennes
Κίτρινος Ήλιος
Κλωνάρια από χώμα κινούνται ανήσυχα στις σκιές,
άδεια μάτια σαλεύουν στα ρηχά νερά.
Ποτάμια από νεκρά ελάφια αγριεύουν,
φουσκώνουν και χύνονται άγαρμπα στην πλαγιά.
Νίτρο και κάρβουνο, πρόχειρα στημένα,
στις παρυφές του δάσους και στην μέση του γκρεμού.
Σέρνονται ανύποπτα πράσινες πάπιες
και λούζουν με ανταύγειες το τοπίο
Μέσα στο βάθος, στον κύκλο που τρεμοπαίζει,
ρίχνονται άηχα φίδια νωθρά.
Άρα κοιτάζει από πάντα βαριά η φωτιά.
Μετριάζει την σκηνή και φυσάει δυνατά.
Αρπάζει. Πιάνεται απ' τα κλαδιά.
Σκίζει τις πάπιες και βρυχάται στα φαράγγια.
Ματώνει τον τρόμο. Χτυπάει. Πέφτει. Ορμάει ξανά.
Το χώμα στέλνει παρέα στον ουρανό.
Γελάει. Ναι, την ακούω καθαρά.
Πεινάει όπως πρώτα, όπως τότε, παλιά.
Τυρκουάζ μάτια έχει με με βιολετί νερά.
Ανασαίνει σαν λύκος.
Σαν λύκος γυρνάει η άδεια φωλιά στην αλήθεια.
Μόνο ιώδες και στάχτη. Μόνο μαύρα πουλιά.
Στου εδάφους τον τάφο, με ελάφια αγκαλιά.
Πέμπτη 27 Ιουνίου του 2019
Re: Στο Σκοτάδι
Δημοσιεύτηκε: 31 Οκτ 2019, 16:20
από Kiki mat
Re: Στο Σκοτάδι
Δημοσιεύτηκε: 31 Οκτ 2019, 17:06
από Ντεμέκ Φερμαδόρος με Φούιτ
Σαρδέλα νωθρή στο 608
Μονάχα μου μείναν επιλογές φρικτες δύο
Μουντή καθημερινή με κόρνες, ψιχάλες
Τα τζάμια θολά, "προχωρήστε λιγο, χωράμε" και άλλες
Κουβέντες ακούς, ανθρώπινο ντόμινο,ω! μεγαλείο
Αν κατέβω για ταξί, παπί πριν αυτό καταφτάσει
Για βραδινό δεν θα φτάνουν, αυγά μάτια μονάχα
Η Γαλή θα επαίρεται για το μοσχαράκι, και γω να χα
Σαρδέλα παστή, σαν φιλέτο στην γλωσσα να μοιάσει
Σαν σβούρα γυρίζει η σκέψη μου στο παράθυρο
Μα το σωμα καρφωμενο στων ποδιών τις μύτες
Απούσα τροχαία ή απόσπαση σαν ασφαλίτες;
Πέρασαν αιώνες σε αυτο το φανάρι μα θαρρώ
Και αυτη η βδομαδα θα κυλήσει γοργά
Σαν πεταγμενη γόπα στο πεζοδρόμιο
Φιλόζωου ελληναρά
Ω! Ονειρο και πεπρωμένο μου ανόμοιο
