Ποίηση

Πεζογραφία, ποίηση, γλώσσα και γραπτός λόγος, βιβλία
Άβαταρ μέλους
Ζενίθεδρος
Δημοσιεύσεις: 14486
Εγγραφή: 27 Ιούλ 2018, 18:56
Phorum.gr user: Ζενίθεδρος
Επικοινωνία:

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζενίθεδρος » 14 Νοέμ 2020, 19:55

Ηλεκτρυονας

Με λενε Ηλεκτρυονα, γιος είμαι του Περσεα,
που έσφαξε τη Μέδουσα και πήρε του Κηφεα
την κόρη, σαν εσκοτωσε το τέρας της θαλασσης.
Βυσσοδομουσε ενάντια του τ αποβρασμα της πλασης,
μα αυτός με το πολυφιδο κεφάλι που είχε παρει
μαρμάρωνε τον κάθε εχθρό, και τον αρραβωνιαρη
της Ανδρομεδας σκότωσε, τον πονηρό Φινεα.
Του Ερμή τα φτεροπεδιλα, την περικεφαλαια
της Αθήνας εκρεμασε σε μια γωνιά κι απλωνει
τα πόδια του στον καναπέ, κι είχε την Γοργοφονη
παραδιπλα, την κόρη του, και τς ελεε παραμυθια
για δράκους και για μάγισσες και ήταν όλα αλήθεια.

(έχει μια συνέχεια, αλλά δεν την θυμάμαι)
Ακόμα τούτη ή άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι, μέχρι να ρθεί ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι.
☦𓀢

Άβαταρ μέλους
hellegennes
Δημοσιεύσεις: 40346
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 00:17

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από hellegennes » 16 Νοέμ 2020, 02:11

Ζενίθεδρος έγραψε:
14 Νοέμ 2020, 19:55
Ηλεκτρυονας

Με λενε Ηλεκτρυονα, γιος είμαι του Περσεα,
Σε έκανα για μεγαλύτερο.
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.

Άβαταρ μέλους
Cavaliere
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 15685
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 04:07
Τοποθεσία: HH

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Cavaliere » 16 Νοέμ 2020, 02:20

Ο πόρδος που ζορίστηκεν, εβγήκε με θορύβους.
Ήταν ολίγον διαρκής, μα βρώμα εις τους κύβους.
Πολύ στεναχωρέθηκα, που ήμουν σ΄ασανσέρ.
Χωρίς να στέκει δίπλα μου κανείς ναν τον μυρίσει,
κι ας μην είχε τον θόρυβο από΄να κομπρεσέρ,
είχε την μυρωδιά παχιά, το κτίριο να γκρεμίσει.
Ordem e Progresso.

Άβαταρ μέλους
ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ
Δημοσιεύσεις: 2150
Εγγραφή: 24 Σεπ 2019, 15:07

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ » 16 Νοέμ 2020, 09:31

Βρε συ σαι πορδοποιητής
δεν είσαι ό,τι κι ό,τι
κι από τη βρώμα την πολλή
σε πήρανε στρατιώτη
Από την αποπλανητική έλξη στον σημειωτικό τυχοδιωκτισμό μια αμφίκρημνη παλινδρομία

Άβαταρ μέλους
Πτολεμαίος
Δημοσιεύσεις: 4413
Εγγραφή: 08 Ιουν 2020, 01:07
Phorum.gr user: Last Veteran

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Πτολεμαίος » 16 Νοέμ 2020, 10:18

Επήρα την απόφαση τον πληθυσμό να γιάνω
Απ' το μετρό ξεκίνησα να το απολυμανω

Μεσ' το συρμό αμολαγα τ'άρωματα ανταμα
Μέχρι οι επιβαινοντες ν' αρχίσουνε το κλαμα

"Σταθείτε συμπολίτες μου μην κλαίτε, μην λυπάστε
Εδώ του κορωνοϊου το φάρμακο θαυμάστε"

"Μέσα στις ΜΕΘ ν'αποφευχθουν οι αιματοχυσιες
Χρειάζεται οι μύτες σας να κάνουνε θυσίες"

Αντιλαλουν οι σήραγγες και των γραμμών των δύο
Και ο πρωκτός μου τραγουδά σαν να ταν σε ωδείο
Αξία αν είχαν τα σκατά, χαρά, που θα'χαν όλοι
Μα στων φτωχών τα σώματα, δεν θα υπήρχαν κώλοι

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 01 Δεκ 2020, 13:57

Ήταν μες στον κόσμο

Ήταν, μες στον κόσμο, ένα παιδί
όλο δείλια κι’ όλο ανορεξιά
τα παλιά τα σπίτια, τη σπουδή
αγαπούσε, και τη μοναξιά.

Αγαπούσε οι άλλοι ν’ αγαπούν,
τα όργανα αγαπούσε, από μακριά,
και τα μάτια που θαμποκοπούν
μια κρυφή, βαθιά παρηγοριά.

Τα κατάρτια επρόσεχε πολύ,
κάθε που έπιανε, ώρες, να φυσά
και μακριά, στο τζάμι, στην αχλύ,
χόρευαν, κομμένα τα μισά.

Μες στου κόσμου την οχλαγωγή,
τι ν’ απόγινε τ’ ωχρό παιδί,
δίχως μοναξιά και συλλογή,
όνειρα, ταξίδια, ούτε σπουδή;

Τέλος Άγρας

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info= ... g_id=71084
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 20 Δεκ 2020, 12:07

Συμπλήρωμα για τον Περδικάρη ( 1766 - 1828 ) που αναφέρθηκε εδώ Ζαποτέκος @ Ποίηση

Αυτά τ’ άσπρα της στήθη και κρυσταλλοειδή
ο Ζευς λιποθυμούσεν, αν είχε τα ιδεί.
Ω πώς, επ’ αληθείας, καθένα συγκινούν!
να τ’ ασπασθή με σέβας, :p3: αν μόλις και φανούν!


Ο τύπος αυτός ήταν φαίνεται πολύ ερωτικός , αλλά καθόλου προοδευτικός. Ήταν κατά του Δυτικού Διαφωτισμού :

Βολταίροι οι βωμολόχοι, αισχροί οι Μιραβοί,
Ελβέτιοι οι αχρείοι, και Χόβιοι οι στραβοί.
Εις τρόπον, εξ αιτίας τοιούτων μιαρών,
ο κόσμος κατεστάθη έν θέατρον σκληρόν.
Επλήθυν’ η κακία, εχάθ’ η αρετή,
κι ασέβεια, αθεΐα παντού επικρατεί.

SpoilerShow
  • Η μάθησις χωρίς θρησκείαν σύρει τον ανθρώπινον νουν εις αθεΐαν... Βλασφημούν και οι αγγουρο-λογιώτατοι, όσοι φλυαρούν ότι οι πεπαιδευμένοι δεν πρέπει να είναι χριστιανοί, διά να μη γίνωνται δεισιδαίμονες...
  • Ο Έλλην, καθώς υπερέχει κάθε άλλο γένος κατά την μνησικακίαν, υπερέχει ομοίως και κατά την φιλαυτίαν. Κάθ’ Έλλην, και ο πλέον ευηθέστερος και ουτιδανώτερος, φαντάζεται τον εαυτόν του κατά πάντ’ αξιώτερον του άλλου και φρονιμώτερον. Διό και θέλει, ει δυνατόν, αυτός να προηγήται απ’ όλους, αυτός να τιμάται, αυτός να ερωτάται, αυτός να προστάζη, αυτός ν’ αποφασίζη. Διότι, κατά την φαντασίαν του, αυτός εννοεί, αυτός εξεύρει, αυτός είναι από γένος λαμπρόν, αυτός έχει τα δίκαια, αυτός είναι εις όλον τούτο το παν, αυτός μόνος και όχι άλλος· επειδή ο άλλος, όσον και αν είναι, είναι άλλος και αυτός είναι αυτός!
http://www.snhell.gr/references/quotes/ ... asp?id=265

Στράφηκε και κατά του Ρήγα ( αδικώντας τον πολύ ) και όσων ήθελαν να νεκραναστήσουν την αρχαία Ελλάδα :
SpoilerShow
Όμως θέλω να εξεύρω , είναι άραγε σοφώτεροι και φρονιμώτεροι οι του νύν καιρού Έλληνες απ' εκείνους τους παλαιούς, οι οποίοι εζούσαν εις τον καιρόν του Αυγούστου Καίσαρος ; Όχι βέβαια ... Αλλ' εκείνοι , ενώ είχαν τους νόμους του Λυκούργου και του Σόλωνος κ' ενοούσαν εντελώς τους Αριστοτέλεις και Πλάτωνας , καθώς ήκουσαν την διδασκαλίαν αυτήν [ τον Χριστιανισμό ] από τους Εβραίους , πώς δεν εντράπησαν να ομολογήσουν πως αυτή η διδασκαλία των Εβραίων είναι πολύ υψηλοτέρα κ' ευεργετικωτέρα ;
... Μάλιστα άφησαν όλα εκείνα τα παλαιά ως ανωφελή και παντάπασιν άχρηστα και ηκολούθησαν τούτο το νέον και υψηλόν σύστημα του μεγάλου τούτου Αρχιατρού [ = του Χριστού ] ... Πόση λοιπόν ανοησία ήθελεν είναι εις ημάς , ν ' αφήσωμεν αυτήν την διδασκαλίαν ... ; και επειδή εφλυάρησεν εις Γαλλίας ένας Βολταίρος φαυλόβιος και ένας Μιραβός αφρονέστατος , ν ' ανακαινίσωμεν όσα οι σοφώτατοι και πολυμαθέστατοι και χρηστοηθέστατοι προπάτορές μας τότε κατ' αρχάς με τόσην αποστροφήν κατεφρόνησαν ως ουτιδανά και αχρεία και άχρηστα ;
Αλλ' ο Ρήγας θέλει τους πολιτικούς νόμους του Λυκούργου δια να γένη δίκαιος. Κατά την εβραϊκήν θρησκείαν δεν γίνεται , τον ταράττουν τα θαύματα. Ώστε δια να γένη ο Ρήγας δίκαιος πρέπει ν' ανακαινισθούν του Λυκούργου οι νόμοι. Αν όμως αυτός ήτον εις τον καιρόν του Λυκούργου , και ο Λυκούργος αυτόν πρώτον ήθελε καταδικάσει εις θάνατον. :lol:
Οι μεν ούτοι λοιπόν ας κουρεύωνται :smt005: και ας φλυαρώσιν ό,τι αν θέλωσιν. Οι δε υγιείς και όντως φιλέλληνες εμπορούν μάλιστα κατ' αυτήν την διδασκαλίαν του όντως Αρχιατρού να βοηθήσουν το Γένος εις αυτήν την ασθένειαν...


πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός , Τουρκορατία , σελ. 255 - 6
Αλλά ήταν υπέρμαχος των θετικών επιστημών και δεν ήθελε να ανακατεύεται η θρησκεία με αυτές.
SpoilerShow
Ο Περδικάρης αποστρέφεται τον Ρήγα και τα επαναστατικά διαβήματα, αλλ’ όχι και τον «φωτισμό» του γένους, αποστρέφεται «τὰ θολερὰ νάματα τοῦ Ἑλβετίου καὶ Μιραβοὺ», αλλά όχι και τα μαθηματικά, τη φυσική, την επιστήμη. Ακόμα και τον Ρήγα, τον οποίο μισεί θανάσιμα, επαινεί, μία και μόνη φορά στον λίβελό του, για την έκδοση της Φυσικής και του Νέου Ανάχαρση: «κα­λά τε καὶ δι­δα­κτι­κὰ καὶ τοῖς πολ­λοῖς ὁ­πω­σοῦν λυ­σι­τε­λῆ τύ­ποις ἐ­ξέ­δω­κεν», ενώ είχε συγγράψει από το 1805 Αριθμητική και επιχείρησε να συγγράψει και πλήρες μαθηματικό σύγγραμμα, την Οδόν της Μαθηματικής . Έτσι επικρίνει, μαζί με τους «διαφωτιστές», τον Σέργιο Μακραίο, υπεύθυνο για τη διδασκαλία των επιστημών στην Πατριαρχική Ακαδημία, ο οποίος, στα πλαίσια της επίθεσης της Εκκλησίας κατά των «γαλλικών» ιδεών , δημοσίευσε το 1797 το κατά του Κοπερνίκου και Νεύτωνα σύγγραμμά του , που όχι μόνο αναιρούσε (sic) το ηλιοκεντρικό σύστημα και επανερχόταν στον πτολεμαϊκό γεωκεντρισμό, :lol: αλλά και «ανέτρεπε» και τους νόμους της βαρύτητας του Νεύτωνα.
Γράφει λοιπόν ο Περδικάρης:

Πλὴν ἀλ­λ’ εἰς ταῦ­τα φθά­νει ὁ Σέρ­γιος εὐ­θὺς
Δι­δά­σκα­λος ὁ μέ­γας καὶ ὁ πο­λυ­μα­θής.
Αὐ­τὸς σο­φὸς με­γά­λος ἦν Κο­ρυ­δα­λι­κός,
Ἀλ­λ’ Ἕλ­λην, ὄν­τως ῥή­τωρ καὶ μα­θη­μα­τι­κὸς
Κ’ εἰς ἄ­κρον θε­ο­λό­γος καὶ θρῆ­σκος κ’ εὐ­λα­βής,
κ’ εἰς τὰ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας θρη­σκεύ­μα­τ’ ἀ­κρι­βὴς.[...]
Καὶ μέ­γα πό­νη­μα του, πολ­λὰ ὀ­νο­μα­στόν,
Ὅ­που τὸν Νεύ­θων Ἄγ­γλον αὐ­τὸς ἐ­πι­χει­ρεῖ
Ἐκ βά­θρων ν’ ἀ­να­τρέ­ψῃ, καὶ οὕ­τω τὸ θαῤ­ῥεῖ.
Τὶ να εἴ­πῃ πλα­νή­την καὶ κι­νη­τὴν τὴν γῆν!
ὁ Σέρ­γιος τα­ρά­χθη, κ’ ἐ­γέ­μι­σεν ὀρ­γήν.
Καὶ γρά­φει ἕν βι­βλί­ον ὁ­λό­κλη­ρον, τρα­νὸν [...]
Εὐ­θὺς κ’ ἐγὼ τὸν λέ­γω: κῦρ Σέρ­γι­ε σο­φέ![...]
Δεν ἀ­ναι­ρεῖ­τ’ ὁ Νεύ­θων μὲ τρό­πους Λο­γι­κῆς,
Ἐ­δεί­χθη δι’ Ἀλ­γέ­βρας καὶ Μα­θη­μα­τι­κῆς [... ]
μή! ἀ­δελ­φέ! σι­ώ­πα· μᾶς ἔρ­χε­τ’ ἐν­τρο­πή.
[ ]
Καὶ εἶ­ναι Φι­λο­λά­ου τὸ εὔ­ρη­μα ἀ­π’ ἀρ­χῆς·
Κι­’­ αὐ­τοῦ τοῦ Πυ­θα­γό­ρου τῆς πα­λαι­ᾶς ψυ­χῆς

Εὑ­ρέ­θη, ὅ­τ’ εὑ­ρέ­θη, κι’ ὁ νε­ω­τε­ρι­σμὸς
Εἶν’ ἔ­νας μό­νος τρό­πος καὶ ἀ­να­και­νι­σμὸς. [...]
Κ’ εἰς τὴν γρα­φὴν ἂν θέ­λῃς πο­τὲ δεν βλα­σφη­μεῖ
τὶ ἡ γρα­φὴ δεν εἶ­χε σκο­πὸν ν’ ἀ­στρο­νο­μῇ.


https://ardin-rixi.gr/archives/205083
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Zappa
Δημοσιεύσεις: 171
Εγγραφή: 18 Δεκ 2020, 20:28

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Zappa » 20 Δεκ 2020, 12:19

:bravo:

Πες τα ρε Χαράλαμπε. Να, ρίχνω κι εγώ αυτό το σχετικό couplet

Είδε ο βάτραχος που πετάλωναν το άλογο, σήκωσε κι αυτός το πόδι του.


:smt047
Βραχύς αιών.

Red
_προειδοποιητικες λυχνίες_

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 20 Δεκ 2020, 14:16

Αφού πεταλώνονται τα τζιτζίκια , γιατί όχι και τα βατράχια ; :102:

--------------------------------

Άλλο του Περδικάρη :

Τι άρχων Γιαννακίτσας! ―να έχη την ευχήν!―
παρθένον απ’ τας δούλας δεν άφηνε ψυχήν!
Προτέρημα και τούτο τρανόν, αρχοντικόν,
και ίδιον αρχόντων πολλά ευγενικών!

http://www.snhell.gr/references/quotes/ ... asp?id=265
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 20 Δεκ 2020, 22:29

Ηθική Στιχουργία , Αλέξανδρος Κάλφογλου ( 1725 - 1795/1797 ) , 1794

Ο στιχουργός αυτός της προεπαναστατικής περιόδου απευθύνεται με συμβουλές στον ανιψιό του που πάει στην Βλαχία ( Ρουμανία ). Στηλιτεύει τον Δυτικό Διαφωτισμό , τα ξενόφερτα ήθη, τους Βλάχους ( Ρουμάνους ) , τους Έλληνες, την Εκκλησία , τους άρχοντες κ.λπ. Πλην τονίζει πως ομιλεί μερικώς και ότι φυσικά υπάρχουν και πολλοί καλοί. Ολόκληρο το κείμενο καθώς και στοιχεία για τον δημιουργό υπάρχουν εδώ :

http://epet.nlg.gr/db/icon/a1966/a66_28.pdf

Θα βάλω μερικά αποσπάσματα.

Μια γεύση εθνολογικών :

Εικόνα

Εικόνα

_____________________________________________

Στην Βλαχιά καταφρονούσι ξένον και χωρίς δουλειά·
χωρίς αρχοντείαν, χάλια· εκεί να μη ζήσεις πλιά.
Αν πηγαίνεις ᾽ς την κοκόνα, που σ᾽ ελάτρευεν εχθές,
οι δουλεύτρες «νου ε γκάτα κοκονίτζα» λεν κι αυτές.
Μέσα είναι λιψικάνοι και κουμάσια με φορτιά,
όπου βερεσέ πωλούσι και τα γράφουν εις χαρτιά.
Τώρα, μετά την ειρήνην, έμειν᾽ ένας πειρασμός,
χαρτιά, λούξον, ασωτεία και σαρδαναπαλισμός.
Για σπατάλην, ασωτείαν, μια μουσία δεν αρκεί·
βερεσέ τ’ άλλ᾽ αγοράζουν για συνήθειαν κακή.
Δι᾽ αυτά κατ᾽ έτος δίδουν ιντερέσον χρονικόν·
λιψικάνους αναπαύουν με σινέτια των μουλκιών.
Ει τι ᾽κέρδισεν ο άρχων, τα ᾽χασεν εις τα χαρτιά,
᾽ξώδευσεν εις εγλεντζέδες, έφαγ᾽, έζησε πλατιά.
Και προσμένει πάλιν άλλην αρχοντείαν με δουλειά,
να κερδίσει, να πληρώσει νέα χρέη και παλιά.
Της Βλαχίας η φιλία γυμνή λέξις και σαπρά,
ανεψιέ, να μη πιστεύσεις ότι είναι σταθερά.
Αγκαλά το πλείστον μέρος έντιμ᾽ είναι ευγενείς,
συνετοί, πεπαιδευμένοι, να τους σέβεται κανείς.
Αν τα περί της θρησκείας εξετάσεις, απορείς·
ευσεβείας θεωρίαν εις ολιγοστούς θα ᾽βρεις,
ότ᾽ εις μερικούς ακμάζει αθεΐα πρακτική,
έχουν πίστιν χωρίς έργα και Θεόν ως εθνικοί.
Για μανίαν εις τας μόδας και φλωριά διά χαρτιά,
᾽ς την ψυχήν τους βάζουν φλόγας και εις τους πτωχούς φωτιά.
Η ισχύς εκεί ᾽ναι νόμος, αδικία, αρπαγή,
πολυτέλει᾽ ασωτεία, όλων των κακών πηγή.
Πλην τ’ αδίκως κερδαιμένα, θα τα βλέπεις προφανώς,
εις τας χείρας των αρχόντων ευθύς γίνονται καπνός.
Διά γούνες και καρέτες και τραπέζια και χαρτιά,
σπίτια, μούλκια ᾽ς το μεζάτι, μερικοί να ζουν πλατιά.
Δεν ακούς εκεί θρησκείαν, ούτε λόγον αρετής,
όθεν νέοι, νέες είναι ᾽ς το κακόν επιρρεπείς.
Πίστιν, δόγματα θρησκείας ή κατήχησιν τινά
να διδάσκουν ᾽ς την Βλαχίαν, δεν εφάνη πουθενά.
Εις σοχπέτι ούτε λέξις περί εντολών Θεού·
φυσική η γλωσσαλγία είν᾽ εκείνου του λαού.
Όλοι έχουν διδασκάλους και σχολεία του κοινού
και διδάσκονται οι νέοι μύθους του Λουκιανού.
Μυστηρίων εκκλησίας, γνώσιν θείων εντολών
δεν μανθάνουν, δεν ακούουν ουδέν μάθημα καλόν.
Προκομμένος, νέος, άρχων, τερμπιές, ανήρ σοφός
δεν πηγαίν᾽ εις εκκλησίαν, γαλλικόν ότ᾽ έχει φως.
Θείον λόγον δεν ακούει από άμβωνος κανείς·
Θεού λόγον αγνοούσι και παιδία και γονείς,
όθεν νέον εις τα θεία δεν θα δγεις με προκοπή·
εκεί περί ευσεβείας είναι άκρα σιωπή.
Το σοχπέτι των συνήθως αισχρά είναι λακιρδιά,
λόγι᾽ αρσίζικα γονέων, να γλενδίσουν τα παιδιά.
Κατακρίσεις, γλωσσαλγίαι κάθε συναναστροφή,
την συκοφαντίαν έχουν μεζελίκι και τροφή.
Τούτο γίνεται σχολείον εις τ’ αθώα των παιδιά,
τα οποία ανατρέφει κακών δούλων συνοδιά.
Είδ᾽ απείθειαν των νέων υπέρ έννοιαν νοός,
τον διδάσκαλον να δείρει ενός άρχοντος υιός.
:o
Σέβας, συστολήν και φόβον και θρησκείας ηθικόν
δεν μανθάνουν, όθεν κλίνουν ᾽ς το ζωώδες φυσικόν.
Παραιτούν αχρείων δούλων την αισχράν ανατροφήν
και πληρώνουν κατζαούνην* διά συναναστροφήν.
Και μανθάνουν δέκα χρόνους ένα-δυο ελληνικά,
άλλους τόσους ᾽ς τον Φραντζέζον πέντε λέξεις γαλλικά!
Απ᾽ εκείνον πλιά μανθάνουν της θρησκείας τας αρχάς
εις ολέθρια βιβλία, εις φθοροποιάς πηγάς.

Λέγουν· «έχομεν βιβλία και ρομάντζα γαλλικά·
όλα τ’ άλλα τα βιβλία είναι μελαγχολικά.
Είμεθα πεφωτισμένοι, φιλοσόφων μαθηταί
και οι συγγραφείς οι πρώην ήτον όλ᾽ υποκριταί!»
Και ᾽ς την Πόλιν πολλοί νέοι άρχισαν να φωτισθούν,
από Γάλλους αθεΐας δόγματα να διδαχθούν.
Και παντού φυγάδες Γάλλοι μας διδάσκουν φωτισμόν·
της πατρίδος των σοφία έφερεν αφανισμόν.
Εκκλησίας και νηστείας, προσευχάς και τα λοιπά
κάθε νέος φωτισμένος ᾽ς το εξής δεν αγαπά.
Χαλταρίζουν διδασκάλοι, λεν κι αδίδακτοι γονείς·
«ημείς είδαμεν Φραντζέζους, Νέμτζους, Ρώσους ευγενείς·
πλέον είδαμ᾽ Ευρωπαίους και Φραντζέζους ευμαθείς·
οι διδάσκαλ᾽ οι Ρωμαίοι είναι όλοι αμαθείς!»

Όλ᾽ οι νέοι και οι νέες ταύτ’ ακούουν με χαρά·
ως πανώλη διεδόθ᾽ η των ηθών διαφθορά.
αν διδάσκαλός τις Έλλην διδαχθεί τα γαλλικά,
ως φιλόσοφος κηρύττει ότ᾽ είν᾽ όλα φυσικά.
Κατζαούνηδες* χυδαίοι, ᾽ς την θρησκείαν των τυφλοί,
χάλτια, μύθους τους διδάσκουν, βαρβαρότητα πολλή.
Καταλύουσ᾽ οι τοιούτοι, κρέας τρων αραδικώς·
«αδικία, ασελγεία», λέγουν, «νόμος φυσικός!»
Λόγος του Ευαγγελίου και κανών είν᾽ οχληρός
εις εκείνους, που φωτίζουν φλόγες γαλλικού πυρός.
Κι οι γονείς των κατ᾽ ολίγον άρχισαν να φωτισθούν,
’ς τες σαρακοστές να τρώγουν κρέας, να μην αρρωστούν.
Όθεν με αυτά τα φώτα, με φραντζέζικα χαρτιά,
αναιδώς οι νέοι βάζουν εις τα σπίτια των φωτιά.


Για τις άγνωστες λέξεις δείτε το λινκ παραπάνω όπου εξηγούνται όλες.

* Το "κατζαούνης" σημαίνει τον φυγά , ληστή , φυγόδικο. Δεν είμαι σίγουρος με ποια υποτιμητική έννοια χρησιμοποιείται εδώ. :102: Ίσως να ονόμαζαν για κάποιον λόγο έτσι οι λατινόφωνοι της Βαλκανικής τους ελληνόφωνους , αφού αυτοί δίδασκαν τα ελληνικά όπως φαίνεται απ' τους στίχους. Όποιος άλλος φίλος ξέρει ας πει. :p2:

( συνεχίζεται )
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Ζαποτέκος την 20 Δεκ 2020, 22:51, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 20 Δεκ 2020, 22:48

( συνέχεια απ' το προηγούμενο Ζαποτέκος @ Ποίηση )

Οι Βλάχοι ( Ρουμάνοι ) [ και οι Έλληνες ] γίνονται ... Ευρωπαίοι.
Εικόνα

Αλίμονο αν κακοπαντρυτείς στην Βλαχία ( Ρουμανία ) ! :a035:

Ο κακός σύζυγος χαρτοπαίζει την προίκα , δεν ικανοποιεί τις καταναλωτικές ανάγκες της γυναικός του , τριγυρίζει με κατσιβέλες ( γύφτισες ) και είναι τόσο μπροστά απ' την εποχή του που δεν διστάζει να μοιράζεται την σύζυγό του με άλλους άνδρες !!! :o:o:o:o Στο τέλος στον συντηρεί ο πεθερός του και πληρώνει τα χρέη του. Καμιά φορά όμως πληρώνει και τον μητροπολίτη και βγάζει της κόρης του διαζύγιο. :wink
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

Τι παθαίνει όμως αν Γρακός πάρει κακιά γυναίκα ; Εκεί να δεις αλίμονο και τρισαλίμονό του ! :c040: Σε αποκαλούν τσιγγούνη Ρωμαίο ( Ρωμιό ) , "Γραίκουλε" ( θα είναι κάτι σαν το γραικύλος των αρχαίων Λατίνων ) , "Καλίκουλε" ( αγνοώ την σημασία της λέξης :102: ) , τρως παντόφλα στο κεφάλι ( κυριολεκτικά ! ) , βρίσκεις απέναντι και την πεθερά κ.α.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 23 Δεκ 2020, 23:50

Μια ανώνυμη διαλογική σάτιρα με τίτλο Ρωσσαγγλογάλλος κυκλοφόρησε μόνον χειρόγραφα. Η χρονολόγησή του τοποθετείται ανάμεσα στο 1800 και στο 1812, αλλά το πιο πιθανό είναι να γράφηκε προς το τέλος αυτής της περιόδου. Η χειρόγραφη διάδοσή του πάντως πρέπει να ήταν μεγάλη. Ένα από αυτά τα χειρόγραφα, από το οποίο γνωρίζουμε το έργο εμείς σήμερα, έφτασε στα χέρια του λόρδου Byron. Το έμμετρο κείμενο είναι γραμμένο σε ποικίλα μετρικά σχήματα, που εναλλάσσονται ανάλογα με το πρόσωπο και παραπέμπουν σε μέτρα του φαναριώτικου τραγουδιού. Το περιεχόμενο του έργου είναι έντονα ιδεολογικά φορτισμένο. Η βασική πρόθεσή του είναι η καταγγελία τόσο των μεθοδεύσεων των ξένων δυνάμεων όσο και της προδοτικής πρακτικής των ντόπιων ελίτ. Είναι σαφές ότι πρόκειται για έργο πολιτικού ριζοσπαστισμού, για ένα είδος στρατευμένης λογοτεχνίας. Αυτό καθοδηγεί στην αναζήτηση του συγγραφέα μέσα σε κύκλους επαναστατικούς. Ένας από τους προτεινόμενους πιθανούς συγγραφείς είναι ο Αθανάσιος Ψαλίδας ή κάποιος από τον κύκλο των ηπειρωτών λογίων.

Η υπόθεση του έργου είναι υποτυπώδης. Τρεις ξένοι περιηγητές (Ρώσος, Άγγλος, Γάλλος) και ένας Έλληνας πατριώτης (Φιλέλλην) συναντούν διαδοχικά φορείς εξουσίας του υπόδουλου γένους: έναν μητροπολίτη, έναν Φαναριώτη ηγεμόνα, έναν έμπορο και έναν προεστό. Όλοι παρουσιάζονται να επιδιώκουν μόνον την οικονομική ευημερία τους, αδιαφορώντας για τους υπόδουλους. Στο τέλος εμφανίζεται προσωποποιημένη η Ελλάδα, σε μια από τις πιο ολοκληρωμένες εκδοχές αυτής της εθνικής συμβολικής μορφής. Η βασανισμένη «μάνα» ελεεινολογεί την κατάντια της, καταδικάζοντας τόσο τους εντόπιους εκμεταλλευτές της όσο και τους ξένους «προστάτες» της:

Το όνομά μου ειν’ Ελλάς, κοινώς δε και Γραικία,
η πριν λαμπρά και ένδοξος, τώρα δε παναθλία.
[…]
Γένη σκληρά και ύπουλα, φυλαί γεμάται δόλον,
μη λέτε πρόφασες ψευδείς, με φέρετε γαρ πόνον.
Αρχιερείς και μπέηδες και προεστούς τυράννους,
λέτε πως τους ευρήκατε όλους Μωαμετάνους·
τούτο ποσώς δεν έπρεπε για να σας ενόχλησει·
και πότ’ αυτοί ηγάπησαν την ανθρωπίνην φύση;

Και στη συνέχεια η καταγγελία γίνεται συγκεκριμένη, λαμβάνοντας υπόψη τις γεωπολιτικές εξελίξεις και τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων , όπου τα συμφέροντα υπερνικούν πάντα τα ιδεώδη:

Άρχισε και η Γαλλία
να κηρύττει ελευθερία·
έφθασε στα σύνορά μου,
κι ηύξησε τα βάσανά μου.
Ύβριζε την τυραννία,
μα διψούσε για σολδία.
Η Ρωσία κι η Αγγλία,
βλέποντάς τους στην Τουρκία,
έτρεξαν να τους εξώσουν,
για να μη με λευθερώσουν.
Τρέχει η μία πληρωμένη
και η άλλη κομπασμένη
τους Αγαρηνούς να σώσουν
και εμέ να θανατώσουν.

Το έργο κινείται στην παράδοση της κοινωνικής καταγγελίας του Ρήγα. Μόνο που τώρα η πικρή εμπειρία της Ιστορίας έχει αφήσει πίσω τους αισιόδοξους τόνους του Θούριου. Παρόλο που αισθητικά ο Ρωσσαγγλογάλλος είναι ένα μέτριο έργο, η αξία του βρίσκεται στο πόσο δυναμικά και συνειδητά εμπλουτίζει το εθνικό συλλογικό φαντασιακό. Η φιγούρα της μάνας Ελλάδας, που καταδιώκεται από τους ξένους και τους εγχώριους δυνάστες, θα αποτελέσει σταθερή προσλαμβάνουσα για το έθνος και μετά την ανεξαρτησία του. Η διαχρονικότητα του ιδεολογικού σχήματος είναι ολοφάνερη και εντυπωσιακή.

Απόσπασμα :

Ρωσσαγγλογάλλος

Ρώσσος, Άγγλος και Γάλλος, κάμνοντες την περιήγησιν της Ελλάδος και βλέποντες την αθλίαν της κατάστασιν, ηρώτησαν κατ’ αρχάς ένα Γραικόν φιλέλληνα, διά να μάθουν την αιτίαν, μετ’ αυτόν ένα μητροπολίτην, είτα ένα βλάχμπεην, έπειτα ένα πραγματευτήν και ένα προεστώτα. Και τελευταίον εσυναπάντησαν και την ιδίαν Ελλάδα.

[…]

ΑΓΓΛΟΣ
Ρώσσε και Γάλλε, βλέπετε εκείνη την γυναίκα;
Άραγε τί να έπαθεν η δυστυχής η Γραίκα;
Ξυπόλητη, ακτένιστη και όλη πληγωμένη,
και μέσα εις τα δάκρυα όλη βεβυθισμένη.
Ας πλησιάσωμε κοντά να ίδωμε τί έχει,
και κάθε ένας απ’ ημάς τη βοηθεί ως θέλει.

ΓΑΛΛΟΣ
Βαβαί, τί λύπη, τί φθορά είν’ εις τούτο το σώμα!
Τέτοιες πληγές, τέτοιες σπαθιές, εγώ δεν είδ’ ακόμα.
Τα αίματά της έγιναν μια φοβερά πλημμύρα.
Ω δυστυχής Ελλήνισσα, πώς σ’ εύρε τέτοια μοίρα;
Και ποία άλλη ως εσύ βαστούσε αυτούς τους πόνους,
να μη πεθάνει παρευθύς, μα να ’χει ακόμη τόνους;

ΡΩΣΣΟΣ
Ουαί! Το στήθος της κτυπά και τα μαλλιά μαδίζει,
και μετ’ αυτά τα δάκρυα και τας πληγάς σφογγίζει,
κοιτάξετε τους πόδας της· είν’ αλυσοδεμένοι
και οι μαστοί της παντελώς είν’ καταξηραμένοι.
Γυνή μεγάλη φαίνεται γεμάτη από σοφίαν,
και σώμα έχει ηρωικόν και φυσιογνωμίαν.
Για στοχασθείτε, φίλοι μου, Τούρκου την τυραννίδα,
πόσον σκληρά εσπάραξε τούτην την Ελληνίδα!

ΑΓΓΛΟΣ
Ας την ρωτήσωμεν, λοιπόν, να μας ειπεί τα πάθη.

ΡΩΣΣΟΣ
Καλόν είναι να μάθωμε το πράγμα πώς εστάθη.

ΓΑΛΛΟΣ
Αυτό κι εγώ πολλά ποθώ
κι είμαι περίεργος να ιδώ.

ΟΛΟΙ
Χαίρε, κυρία Ελληνίς· γιατ’ είσαι πληγωμένη,
όμορφη και ταλαίπωρη και τόσον τρομασμένη;
Εξήγησέ μας φανερά τα τόσα βάσανά σου
και κάμε μας, παρακαλώ, γνωστόν και τ’ όνομά σου.

Η ΕΛΛΑΣ
Το όνομά μου είν’ Ελλάς, κοινώς δε και Γραικία,
η πριν λαμπρά και ένδοξος, τώρα δε παναθλία.

Εσείς δε, ξένοι, τίνε εστέ, και πώς ήλθατε ώδε;
Τίς η πατρίς και γένος σας ίσως παρηγορούμαι.

ΡΩΣΣΟΣ
Γάλλος ούτος, εγώ δε Ρώσσος, Εγγλέζος δ’ εκείνος,
Πετρουπολίτης είμ’ εγώ, κι εκείνος Παριζίνος.
Από την Λόνδραν ο Άγγλος· ήλθομεν δε συμφώνως,
τα πάθη σου να ιδούμεν μάλλον του νυν αιώνος.
Μητροπολίτην εύρομεν και Μπέη της Βλαχίας,
πραγματευτήν και προεστόν, φίλους της τυραννίας.

Η ΕΛΛΑΣ
Γένη σκληρά και ύπουλα, φυλαί γεμάται δόλον, :lol:
μη λέτε πρόφασες ψευδείς, με φέρετε γαρ πόνον.
Αρχιερείς και μπέηδες και προεστούς τυράννους,
λέτε πως τους ευρήκατε όλους Μωαμετάνους·
τούτο ποσώς δεν έπρεπε για να σας ενοχλήσει·
και πότ’ αυτοί ηγάπησαν την ανθρωπίνην φύσι;

(Τω Ρώσσω)
Εάν καλούς γνωρίζετε αυτούς τους καλογήρους,
και από τους άρχοντας πολλούς, ωσάν αυτούς ομοίους,
ποτέ δεν τους εστέλνετε να ζουν σε μοναστήρι,
και άρχοντας τους δολερούς ομοίως στο Σιμπίρι.

(Τω Γάλλω)
Μα κι εσύ, Γάλλε, θαυμάζεις;
Φαίνεταί μοι πως με παίζεις.
Αν εσείς αυτών την δόξα
δεν γκρεμίζατε με τόξα
κι αν δεν στούνταν γιουλοτίνα,
σεις εχάνεσθε απ’ την πείνα

(Τω Άγγλω)
Εάν εσείς τον Πάπαν γνωρίζετε καλόν,
γιατί τον κάθε χρόνον τον καίετε πλαστόν;
Λοιπόν μην απορείτε πως είναι οπαδοί,
καθένας το γνωρίζει και μέσα τον πονεί.

(Εις τους τρεις)
Τας πληγάς και τραύματά μου,
που μου δίδουν τα παιδιά μου,
ίσως έχουν και αιτίαν
ότι γίνονται με βίαν.
Πώς δε να αλησμονήσω
και παντού να μη κηρύσσω
ότι είσθε σεις αιτία
οπού φέρω εγώ μυρία;

Βλέπετε τούτας τας πληγάς, που έχω στο κεφάλι,
και άλλας πάνω στην καρδιά, μία κοντά στην άλλη;
Όλας ’πό σας τας έλαβα χωρίς φιλανθρωπίαν.
Σ’ εμέ την ευεργέτιν σας δείξατ’ αχαριστίαν.
Τρείς μάχες Ρώσσος κήρυξεν ενάντιον Τουρκίας,
τα τέκνα μου εσύναξεν από πολλάς οικίας,
εγγράφως τα υπέσχετο για να τα λευθερώσει,
μα ο σκοπός του απέβλεπε σκληρά να τα σκλαβώσει.
Δεν έφθασε που ’σφάγησαν τόσ’ Έλληνες μαζί του,
αλλ’ έσβησε κι άλλους πολλούς ησύχως το σπαθί του.


Άρχισε και η Γαλλία
να κηρύττει ελευθερία·
έφθασε στα σύνορά μου,
κι ηύξησε τα βάσανά μου.
Ύβριζε την τυραννία,
μα διψούσε για σολδία.
Η Ρωσσία κι η Αγγλία,
βλέποντάς τους στην Τουρκία,
έτρεξαν να τους εξώσουν,
για να μη με λευθερώσουν.

Τρέχει η μία πληρωμένη
και η άλλη κομπασμένη
τους Αγαρηνούς να σώσουν
και εμέ να θανατώσουν.

Δεν είσθε σεις που λάβατε τόσα μεγάλα φώτα
από τας βίβλους των σοφών, που ’ταν παιδιά μου πρώτα;
Και αν εσείς δεν έχετε κείνων τας ερμηνείας,
ακόμη ήθελ’ ευρίσκεστε δούλοι της αμαθείας.
Και πάλιν αν με βγάζετε από την τυραννίαν,
ευθύς αι Μούσαι άσουσι νέαν φιλοσοφίαν.
Και τότ’ εσείς μανθάνετε πολλά, που δεν νοείτε,
από τα τέκνα μου αυτά, που τώρα τυραννείτε.


Μα πού φιλανθρωπία;
Λείπει από σας φιλία.
Τρέφεται η κακία.
Άρχ’ η μισανθρωπία
λόγω φωνείτε
πως με πονείτε,
έργω δε τον χαμόν μου ποθείτε.
ω της κακίας
κι αχαριστίας
και της υμών άκρας απονίας!


Νεοελληνική γραμματεία 1670-1830 , Στέση Αθήνη και Γιάννης Ξούριας , 2015 ,σελ. 128 - 129 , 198 - 201
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Πάνας
Δημοσιεύσεις: 13769
Εγγραφή: 30 Μαρ 2018, 21:08

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Πάνας » 03 Ιαν 2021, 20:19

Επεισόδιο φθοράς

Γαμιέσαι και πλημμυρίζει ο τόπος πορνολαμπίδες.
Ξεβράκωτες ερινύες (ξέμπαρκες) κυνηγάνε
οιδιπόδεια συμπλέγματα
με 750άρες Kawasaki τετράχρονες.
Aδικα περιμένεις μαλάκα,
η στύση μεταφέρθηκε.

Tzimakos
the end

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 13 Ιαν 2021, 20:19

Για μένα είναι ένα καταφύγιο ,έπειτα απο τη σκληρή δουλειά και τα βάσανα της ζωής,
ο άνθρωπος γεννιέται Ποιητής,όμως.....ξεστρατίζει,ανάλογα που τραβάει του καθενός ο δρόμος
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
Μπαντάς
Δημοσιεύσεις: 1163
Εγγραφή: 11 Δεκ 2020, 10:34

Re: Ποίηση

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Μπαντάς » 17 Ιαν 2021, 16:23

Παγκόσμιο Παράπονο

Παγκόσμιο Παράπονο

Στο είναι σου ανθίζει
Και παίρνει από σένα την φωνή καί τή στιγμή,
Αυτήν που στη φωνή σου το εμφανίζει.

Πεσσόα
μακρυά απο κουκυά

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Λογοτεχνία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών