Μικρές ιστορίες Αμαρτίας

[Γενιά της Αμαρτίας]

Κάθε βράδυ είναι το ίδιο. Ο μαύρος ουρανός με φέρνει να συλλογιέμαι για το σκοτεινό παρελθόν της βασανισμένης ψυχούλας μου. Περπατάω κάτω από τα φώτα τον δρόμων της γειτονιάς μου και η διάνοιά μου γεμίζει με κρυφές μελαγχολίες, τα μάτια μου πονεμένα από τη θλίψη. Καθώς περνάω δίπλα από ένα ζευγάρι πιασμένο χέρι-χέρι, ο άντρας φτύνει μπροστά στα πόδια μου. Είμαι πόρνη! Όλοι αυτό θυμούνται σ' αυτή τη γειτονιά. 10 χρόνια μετά το θανατικό του κορονοϊού, εγώ είμαι η πόρνη που πουλάει το κορμί της. Για να μην πεθάνω από την πείνα, στην αρχή έμαθα να πουλάω το φρέσκο κορμάκι μου σε άγνωστους άντρες αρκεί να είχαν τα λεφτά, τα λεφτά αυτά που με ζούσαν. Για ένα πιάτο φαΐ, που λένε, εγινα η κοπέλα για όλες τις ανώμαλες χρήσεις. Και αυτό έχει τη συνηθισμένη συνέχεια. Κάθομαι μπροστά στη χλέπα του στο πεζοδρόμιο, σφίγγω τα μπούτια μου για να μην κρυώσω και λέω την ευχή μου στον Θεό: «Θεέ μου, κάνε μια πουτάνα να σε δει». Τίποτα. Ο Θεός με χλευάζει. Ξαφνικά θέλω να πάω στην πλατεία. Έτσι, για χαρτζηλίκι. Το κρύο ξυρίζει κι εγώ πιάνω σταυρωτά του ώμους μου προχωρώντας. Μακάρι να με βρει η αυγή αγνή. Μακάρι να μην ξυπνήσω με άλλον έναν ακόμη άντρα στο κρεβάτι μου. Η πλατεία άδεια. Τώρα όμως διακρίνω ένα νέο παιδί στο παγκάκι. Είναι ένα πρεζόνι. Συλλογίζομαι αν έχει λεφτά. Ας πάω πιο κοντά. Ω ένα ρεμάλι είναι. Ομορφούλης. Αλλά, ανθρώπινο σκουπίδι - δεν πειράζει. Αρχίζω να πιστεύω ότι ο κόσμος πλάστηκε για μας τους δυο, την πουτάνα και το πρεζόνι. Πλησιάζω με το βήμα της γάτας. Φοράω ψηλοτάκουνα που χτυπάνε ρυθμικά στις πλάκες της πλατείας. Είμαι μια μαύρη γάτα σκέφτομαι, και το μουνί μου ίσα που υγραίνεται. Πάντα το μουνάκι μου στάζει μια σταλιά στο βρακάκι μου, όταν πάω να συναντήσω έναν άνδρα. Γυναικείο ένστικτο; Ψυχολογικό αντανακλαστικό; Ίσως έτσι να γεννήθηκα. Έτσι γερμένος που είναι το παγκάκι, γυρνά ψηλά τα μάτια και με κοιτάζει. Τα βυζιά μου κοιτάζει, το καθίκι. Φτηνή! Είσαι φτηνή! Λέω στον εαυτό μου. Αφού ξεροκαταπίνω, τον ρωτάω: «Έχεις ένα τσιγάρο;» Χωρίς χαριτωμενιές και αγόρι μου, και σουξου μουξου. Εκείνος χώνει στο χέρι του στην κωλότσεπη και τα δευτερόλεπτα γίνονται αιώνες. Βγάζει έναν ατσάλινο σουγιά. Τον πούστη! Γυρνάω 180 μοίρες και πάω να τρέξω πάνω στις μύτες απ' τις γόβες. Στα 2 μέτρα πεφτω κάτω. Με κοιτάει τότε όρθιος και χαμογελαστός. Πολύ χαμογελαστός. Σηκώνει το χέρι με το σουγιά στον Ουρανό. Με το δεξί του πιάνει τον καβάλο του και τον τρίβει κυκλικά. Βγαζω το ψηλοτάκουνο και του το πετάω στο δεξί του μάτι. Μια κραυγή ακούγεται σαν γάτας απ' το στόμα του. Και τώρα το τέλος αρχίζει. Παραδίνω σώμα και ψυχή στον ουράνιο πατέρα. Τον Σάτυρο, τον έσχατο και τον τύραννο του είναι μου. Καθώς η Γη ανοίγει και τα έγκατά της γίνονται γυμνά στο μάτι, εγώ πίνω απ' το νερό της άρνησης, το μόνο νερό που πρέπει να πιω για να ζήσω αυτό το μαρτύριο. Στέκομαι επάνω στον σταυρό μου και βλέπω άντρες κακάσχημους να σφυροκοπάνε τα καρφιά μου. Το κόκκαλα μου νιώθω να τρίβονται και εγώ διαλύομαι από τον πόνο. Η σχέση μου είναι με τον Διάβολο, σχέση ερωτική καθώς με βιάζει ο ίδιος. Μου δείχνει την ισχύ του μίσους. Με μισούν γι' αυτό με έφεραν στη Γη να παλεύω, να με πολεμάν. Αύριο ξημερώνει Κυριακή.

[Βλήμα]

Ρέει πολύ ωραία, κάτι δύσκολο δεδομένου του τόσο προσωπικού τρόπου γραφής σου

Αν επιτρέπεις μια μικρή παρατήρηση, η φράση "ο μαύρος ουρανός με φέρνει να συλλογιέμαι για το σκοτεινό παρελθόν της βασανισμένης ψυχούλας μου" μπαίνει πολύ νωρίς για να την φορτώσεις με δύο επίθετα και μια μετοχή.
Γενικά, τα επίθετα με φειδώ. Προσπάθησε να εκφράσεις ό,τι θες περιγραφικά αντί να επικοινωνήσεις απλά την πληροφορία.

Πάντως μπράβο.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Ρέει πολύ ωραία, κάτι δύσκολο δεδομένου του τόσο προσωπικού τρόπου γραφής σου

Αν επιτρέπεις μια μικρή παρατήρηση, η φράση "ο μαύρος ουρανός με φέρνει να συλλογιέμαι για το σκοτεινό παρελθόν της βασανισμένης ψυχούλας μου" μπαίνει πολύ νωρίς για να την φορτώσεις με δύο επίθετα και μια μετοχή.
Γενικά, τα επίθετα με φειδώ. Προσπάθησε να εκφράσεις ό,τι θες περιγραφικά αντί να επικοινωνήσεις απλά την πληροφορία.

Πάντως μπράβο.

Ευχαριστώ.

Τα επίθετα τα βάζω σχεδόν ψυχαναγκαστικά, για να πλουτίσω υφολογικά το όποιο κείμενο. Δεν ήξερα ότι μπορεί να λειτουργήσει και λάθος. Άλλωστε η πρωταγωνίστρια είναι γυναίκα και κάπως έτσι γράφουν.

Το βιάστηκα πολύ η αλήθεια είναι. Βαριέμαι εύκολα να τελειώσω και η έλλειψη υπομονής ελαττώνει τις περιγραφές. Μου αρέσει να περιγράφω όμως σκηνές και σκηνικά. Μου αρέσει να γράφω γενικά.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Είμαι απτόητο αγόρι. Έχω περάσει τη μισή καραντίνα και ο γκόμενός μου είναι στο σπίτι του και δεν τον έχω δει καθόλου. Δε με νοιάζει, έτσι; Ας πάει να γαμηθεί, με εκείνον τον συγκάτοικό του, τον κρυφογκέι. Εγώ δόξα τον Θεό έχω την παλάμη του χεριού μου αυτές τις σκυλίσιες μέρες. Φοράω επάνω μου ένα κολλητό φανελάκι και κάθομαι στο μπαλκόνι. Από το ρετιρέ μου (να 'σαι καλά μαμά) βλέπω όλη την Αθήνα. Και αν φέρω κανέναν γκόμενο εδώ στο σπίτι, θα κολλήσω τον κωλοϊό; Έχω γλιτώσει από χειρότερα, από χειρότερους ϊούς. Α, δεν πρέπει να 'μαι πάλι πουτανάκι. Θα κρατηθώ. Θέλω να γαμηθώ άγρια. Αντιφάσεις μου, αμαρτίες μου. Ναι μ' αρέσει να φέρνω στον νου μου γυμνά καβλιά. Έφαγα για πρωϊνό μπέικον και ό,τι ληγμένο αλλαντικό βρήκα στο σούπερμάρκετ. Κάθισα και έφαγα σαν εργένης. Μετά ξάπλωσα στον καναπέ και βάρεσα μια καλή. Ενώ μπορώ να παίξω και με τη σούφρα μου, προτιμώ να περιποιούνται οι άλλοι το κωλαράκι μου. Έτσι έμαθα από τότε που έγινα αδερφή. Σκέφτομαι τι να κάνει ο δικός μου την ώρα που εγώ πλένομαι με ζεστό νερό. Καμία επαφή δεν έχουμε, ούτε ψυχική ούτε τηλεπαθητική. Καθώς σκουπίζομαι θυμάμαι την πρώτη μου φορά. Ήταν ο Μ. που μου την έπεφτε μέσω μιας κολλητής μου. Δεν είχα ερωτευτεί ποτέ άντρα, και με απέτρεπε η ιδέα που είχα για τον στρέιτ εαυτό μου να το κάνω. Ούτε μέχρι τώρα έχω ερωτευτεί, νομίζω. Εκείνος ο δύσμοιρος την είχε πατήσει υπερβολικά μαζί μου. Συνέχεια μου έκανε κινήσεις και ρομαντικά παιχνίδια, αλλά δεν κρατιόταν και μου έλεγε πόσο με θέλει και πόσο ερωτευμένος είναι. Εγώ του το 'κοβα. Πίνω μια γουλιά μαύρο τσάι, ενόσω τα αναλογίζομαι αυτά, που ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Μετά, λοιπόν, κάποια στιγμή άρχισα να ψήνομαι να κάνω την αμαρτία και να ξεκινήσω το μεγάλο νταραβέρι μου με τους άντρες. Άρχισα να κωλοτρίβομαι στον Μ. επιδεικτικά. Πρώτα πρώτα, εκεί που αράζαμε στο κρεβάτι μου, και του έλεγα επίτηδες για μια γκόμενα με την οποία είχα κολλήσει, περνάω το χέρι μου από πίσω του και τον πιάνω από τον ώμο αδελφικά, πλην αισθαντικά. Ο Μ. ο καημένος τα παίζει, συγκρατημένα. Του χαιδεύω ελαφρά το μπουτάκι, και εκείνος ορμάει σχεδόν να με φιλήσει. Σόρυ, του λέω, δε μ' αρέσει να είσαι βιαστικός. Έρχομαι κοντά του, κι αφού τον παίζω για καμια ώρα, καταλήγω με τα χύσια του στο λάρυγγά μου. Τώρα θέλω να βάλω να δω λίγο τηλεόραση, να δω τι λένε για τον κορονοϊό. Πάντα το πρωΐ έχω μια όρεξη να μάθω για τον κορωνοϊό. Περνάει απ' το μυαλό μου ο Τόνυ. Ο Τόνυ, ο πρώτος μου έρωτας. Δε γαμιέται κι αυτός γαμώ τη γυναίκα του. Και μου 'ρχεται πάλι η μοιραία σκέψη εκείνης. Της διαβολικής κόρης της εφηβείας που είχα κλείσει βαθιά μέσα στη μνήμη. Εκείνης που μίσησε την ευλογία της ζωής μας. 20 χρόνια έχουν περάσει και με καταδιώκει η καταραμένη μνήμη της. Τα βαμμένα μαύρα μαλλιά της είναι ζωντανά στο βλέμμα μου. Το εφιαλτικό υλικό των θυμήσεών της περνά μπροστά απ' τα μάτια μου. Οργή, θα πεθάνω! Είχε το χαμόγελο της οχιάς. Πειθάρχησα στα μάγια της. Μέχρι που, μια μέρα, η επικοινωνία μας έγινε εσωτερική. Άκουγε τους λογισμούς μου και κάναμε διάλογο με το μέσα μας. Ήταν του διαβόλου, και μου παρουσιαζόταν σε ανύποπτες στιγμές. Σαν έφηβος, δεν ήξερα τι σήμαινε ότι κάποια πράγματα παραβιάζουν τη λογική και τους νόμους της φύσης. Έκλεινα τα μάτια, όπως τα κλείνω τώρα, και την έβλεπα μπροστά μου. Ακόμα, μου μιλάει, αν το ήθελα. Αλλά όχι. Κακώς που την έχω ανακαλύψει, και την έχω ανακαλύψει μόνο εγώ. Τότε, στα νιάτα μου, ερχόταν στα σκοτάδια μου και έπαιζε βιολί μ' ένα λεπίδι και τις φλέβες της. Την άλλη, έπινε σκέτο δηλητήριο και πάλευε το κορμί της με σπασμούς. Ήταν η μοναδική γυναίκα της ζωής μου.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Πέρασαν τα χρόνια ανεπαίσθητα. Υπηρέτησα, σα νεαρό αγρίμι, στον πόλεμο του κορονοϊού, τον λεγόμενο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σκατά πόλεμος, ένας πόλεμος χωρίς φασίστες, ένας πόλεμος δημοκρατιών. Αισθάνομαι ντροπή που υπηρέτησα στην πρώτη γραμμή σ' αυτόν τον πούστη πόλεμο. Όχι γιατί σκότωσα Τούρκους εκατοντάδες. Αλλά γιατί ήταν ένας άνανδρος πόλεμος, δίχως φανατισμό και με ιδανικά τσιχλόφουσκες, ένας πόλεμος διεκπεραιωτικός. Σαν πουτάνες των αφεντικών πολεμήσαμε. Έμαθα τουλάχιστον να είμαι αρπακτικό. Περπατούσα όλη μέρα σήμερα από το πρωί και να που πέρασα την πόρτα της Αγιάς Σοφιάς. Μπήκα να χασομερήσω και δεν είναι κανείς. Φτύνω μια βλαστήμια και ακούω τον αντίλαλο από το στόμα του Χριστού και των Αγγέλων. Ένας φρεσκοβαμμένος Χριστός, ένας χυδαίος Χριστός. Μια Ελλάδα που έβαψε με νεωτερισμούς τη Νέα Μεγάλη Ιδέα. Όλα φωτεινά λες και είμαστε Ντίσνεϊλαντ. Το πρωί τις 6:00 πήγα στο μπουρδέλο με τις Τουρκάλες και αυτή την φορά είχαν δυναμωμένα τα φώτα, αντί για τη γνώριμη υποφωτισμένη ατμόσφαιρα. Το μικρό σκοτάδι που κάνει την ψυχή σου να θέλει σεξ. Τελοσπάντων τώρα είμαι στην Εκκλησία της Οικουμένης και θέλω να τον βγάλω έξω να τον παίξω με τη Μαρία την Παρθένα. Θεέ μου πόσο κυνικός έχω γίνει, ένα κτήνος με κέρατα. Όταν ήμουν στα χαρακώματα, με τις αερομαχίες πάνω στον ουρανό να μαίνονται, είχα χάσει την πίστη μου, ενώ μάζευα κρανία Οθωμανών άπειρων στα όπλα. Η Τουρκία έβαλε όλους τους υπηκόους της να παλέψουν και εγώ είχα να ξεκάνω περισσότερους. Πότε τέλειωνε ο πόλεμος, δε με ένοιαζε. Ούτε τους μετρούσα τους Τούρκους, τα θύματά μου. Απλά ήμουν στην εμπροσθοφυλακή. Σ' ένα χωριό κοντά στην Πόλη, ξεκουραστήκαμε σε σπίτια Μουσουλμάνων. Θα είχαν βρεθεί στα βάθη της Ανατολής μέχρι τότε. Στ' αρχίδια μας εμείς. Οι Τούρκοι τα μουνόπανα δεν άφησαν ούτε ένα μπαγιάτικο λουκάνικο, τα σήκωσαν όλα και έφυγαν. Μόνο νερό είχαμε να πιούμε και να απολαύσουμε. Πουτάνα πατρίδα μας έφερες στο διάολο, στα τούρκικα. Το πρώτο βράδυ άκουγα τους συμπατριώτες μου να την παίζουν ψυχαναγκαστικά και να τρίζουν τα κρεβάτια. Τη 2η μέρα είπα να χωθώ στο δάσος για να ξεφύγω από την ιδέα της κατάστασής μου. Διάβηκα ως το κέντρο, τα δέντρα έμοιαζαν ίδια και αναρωτιόμουν πως να γυρίσω, έτσι στραβά που βάδιζα. Ακούω ένα κλάμα, μια συρτή κραυγή. Τα μάτια μου έπεσαν σε μια φιγούρα στα άσπρα ντυμένη. Γυναίκα. Ο Θεός είναι μεγάλος. Όσο αυτή θλιβόταν εγώ ερεθιζόμουν όλο και πιο πολύ. Περπάτησα ανάμεσα στα δέντρα και τη βρήκα. Το μάγουλο της ήταν ροδαλό, τα μαλλιά καστανά. Μια τουρκάλα χωριατοπούλα, ένα είδωλο τους δάσους. Άνοιξε το στόμα της, αλλά αυτή την φορά δεν είπε τίποτε. Μόνο άνοιξε διάπλατα και τα χέρια της να παραδοθεί. Όταν μπήκα μέσα της, κάτω από τα δέντρα, βογκούσα σα βόδι. Ήταν τέλεια. Κι εγώ δεν ήθελα να τη χάσω ποτέ. Κι αν τη μαγάριζε κανένας από τους συμπατριώτες. Πήρα την απόφαση να μη γίνει ποτέ αυτό. Έβγαλα ένα μικρό πιστόλι μέσα από τα ρούχα, σημάδεψα πίσω από το αυτί της. Γύρισα στην ομάδα.

[Γενιά της Αμαρτίας]

ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ φέρσου έντιμα.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Μέσα στο σπίτι κυκλοφορώ γυμνή. Γίνομαι μια πρωτόγονη τρελή, χιχι. Στις σπηλιές οι πρώτοι άνθρωποι έτσι έκαναν. Και όπως περπατάω ξυπόλητη τον διάδρομο το πνεύμα μου χάνεται στους διαδρόμους των υψηλών ιδεών και προσεγγίζει την αποκάλυψη, τα πόδια μου νιώθουν σαν πετάνε. Και ταυτόχρονα πατάνε γη, την ιερά μας μητέρα. Ω πρέπει να σταματήσω να λέω βλακείες. Ανεβάζω τα χέρια μου και χουφτώνω τα βυζιά μου, τις βυζάρες μου. Τα σφιχτά μου βυζιά είναι το σήμα κατατεθέν μου, θα έλεγα. Αλλά για μένα το 'πα αυτό, δηλαδή μ' αρέσει να τα ζουλάω και να πειράζω με τα δάχτυλα τις ρώγες μου. Για την πάρτη μου. Αυνανισμός ολοδικός μου. Εντάξει βαρέθηκες το ναρκισσισμό μου αλλά το 'χω μέσα στην ψυχούλα μου, και βγαίνει μόνο του προς τα έξω. Με ενωμένα δάχτυλα πηγαίνω προς τα κάτω, στο εφήβαιο... Χτυπάει το κουδούνι. Ποιος σατανάς. Να ψάξω τώρα τη χνουδωτή μου άσπρη ρόμπα. Να βάλω άρωμα. Όμως θυμήθηκα κάτι: το καλύτερο όπλο της γυναίκας είναι το κορμί της. Θα διασκεδάσουμε! Πηγαίνω προς την είσοδο με το λαμπερό φως του ήλιου να μου χαϊδεύει τα βυζιά απ' τα παράθυρα. Στέκομαι πίσω απ' την πόρτα και λικνίζομαι για μισό λεπτό απ' τη χαρά μου. Γλύφω τα χείλη μου και τραβάω το χερούλι. Τι να σου πω! Μια κοπελίτσα σαν τα κρύα τα νερά, ντυμένη στα γαλάζια, με τζινάκι και πουλοβεράκι. Καστανομάλλα με πλούσιο μαλλί, και γλυκά αθώα μάτια. Το ρίγος και ο ερεθισμός μου να τρυπάνε το κορμί μου ανεβαίνοντας. Κόμπιασα. «Πως λένε;» Εκείνη χαμογέλασε σαν παιδί. «Βικτόρια» είπε. Ω Θεέ μου μουνάρα μου τη καρδιάς μου μουνάρα. Έτσι τσιτσίδι που είμαι ασυνείδητα άρχισα να παίζω με τα μαλλιά μου. Έβαλα πάλι τα χέρια στα βυζιά μου, να τα κρύψω μάταια σαν χαζή που είμαι. Η ντροπή έχει εξορκιστεί. Με τη μία βάζω το δάχτυλο στο στόμα της. Τα γλύφει γύρω γύρω με τη γλώσσα της. Ω θα χύσω! Της δίνω το χέρι και πάμε μες στο σπίτι. Στο κρεβάτι μου το διπλό, με τα λευκά παπλώματα θα γίνει μάχη - προς το παρόν καθόμαστε κάτω. Θα τη γδύσω. Σιγά σιγά της βγάζω τη μπλούζα και ξεπετάγονται τα πελώρια στήθη, γυναικάρα και είναι τώρα δικιά μου. Αφού την ξεβράκωσα πηδάμε στο κρεβάτι σαν πιτσιρίκια. Τώρα δεν είναι ώρα για φιλιά, αλλά για ξετσίπωτο σεξ. Ερευνά το σώμα μου, και από τις βυζάρες μου πέφτει στην κλειτορίδα μου, ανάμεσα στα ανοιχτά μου πόδια, και τη δαγκώνει. Την πουτάνα! Αυτό το δάγκωμα με ξετρέλανε, μπήκε το μυαλό μου σε έκσταση. Μου γλύφει τα μπούτια με όλη τη γλώσσα της. Παραδίνομαι. Σκέφτομαι κάτι άλλο. Παίρνω από το συρτάρι του κομοδίνου ένα ζευγάρι χειροπέδες. Θέλω να με αποτελειώσει. Καβλώνω και ανυπομονώ να τελειώσω. Με δένει στα κάγκελα του κρεβατιού αμέσως. Η φάτσα της ηρεμεί, σηκώνεται, φοράει τα ρουχαλάκια της και με εγκαταλείπει φεύγοντας.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Αφού βλέπεις ότι τηρώ αιδήμονα σιγή, άσε με ν' αγιάσω...

Ωστόσο, όσα διάβασα (με αφόρητη προσπάθεια!) μου θύμισαν τα λόγια του Βάρναλη όταν ένας νέος λογοτέχνης του έδειξε τη δουλειά του και κρεμόταν από τα χείλη του ποιητή:

-Άστα αυτά παιδί μου. Τράβα να βρεις μια γυναίκα...

[Γενιά της Αμαρτίας]

Αφού βλέπεις ότι τηρώ αιδήμονα σιγή, άσε με ν' αγιάσω...

Ωστόσο, όσα διάβασα (με αφόρητη προσπάθεια!) μου θύμισαν τα λόγια του Βάρναλη όταν ένας νέος λογοτέχνης του έδειξε τη δουλειά του και κρεμόταν από τα χείλη του ποιητή:

-Άστα αυτά παιδί μου. Τράβα να βρεις μια γυναίκα...

Πφφφ όπως πάντα μπούφος.

[Athos]

Η γραφή σου είναι επαρκής αλλά τα θέματα χιλιοτριμμένα

[Γενιά της Αμαρτίας]

Η γραφή σου είναι επαρκής αλλά τα θέματα χιλιοτριμμένα

Το ξέρω, χωρίς έμπνευση τα γράφω και πάρα πολύ βιαστικά, υπάρχουν λόγοι όμως που τα γράφω. Ένας από αυτούς είναι η προσωπική ευχαρίστηση.

[νύχτα]

επειδή είναι δύσκολη ώρα, ένα έχω να πω για την ώρα, αλλά πολύ σημαντικό

προτείνω να κόψεις τα υποκοριστικά πχ ψυχούλα, πουλοβεράκι, τζινάκι

δίνουν μια αίσθηση χαζοβιολίασης που δεν ταιριάζει καθόλου με τον άερα
των ηρώων που εφευρίσκεις

αλλά και τα λήγοντα σε -άρες

το τελευταίο ήταν το χειρότερο απ όσα διάβασα


επίσης, είναι πολύ στενάχωρο να λες πως τα έγραψες ανέμπνευστα



συνέχισε

[Γενιά της Αμαρτίας]

επειδή είναι δύσκολη ώρα, ένα έχω να πω για την ώρα, αλλά πολύ σημαντικό

προτείνω να κόψεις τα υποκοριστικά πχ ψυχούλα, πουλοβεράκι, τζινάκι

δίνουν μια αίσθηση χαζοβιολίασης που δεν ταιριάζει καθόλου με τον άερα
των ηρώων που εφευρίσκεις

αλλά και τα λήγοντα σε -άρες

το τελευταίο ήταν το χειρότερο απ όσα διάβασα


επίσης, είναι πολύ στενάχωρο να λες πως τα έγραψες ανέμπνευστα



συνέχισε

Τα υποκοριστικά κτλ. ταιριάζουν στο θηλυκό των χαρακτήρων

Όχι ότι τα γράφω έτσι σε ένα βιβλίο

Δεν είχα ιδιαίτερη έμπνευση θε να πω. Όπου με πάει.

[Namrail]

Ρε γενιά πόσο χρονών είσαι ρε;

[Γενιά της Αμαρτίας]

Ρε γενιά πόσο χρονών είσαι ρε;

Γιατί τι ρόλο παίζει αυτό;