Οι υπολογιστές βοηθάνε κυρίως στο χρώμα. Τα μάνγκα είναι ασπρόμαυρα. Τώρα αν, αντί για μαρκαδοράκι, χρησιμοποιούν e-στυλό κι αντί για χαρτί έχουνε μια εικονική σελίδα σε ένα πρόγραμμα, λίγη σημασία έχει.
Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Ρε, τον Σιμπλίκιο Σιμπλικίσιμο τον διαβάσατε ή ακόμα;
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Έχει κάποιες επιδράσεις η δουλειά στο pc. Το πιο βασικό βέβαια είναι ότι κάνει πιο ξεκούραστη τη δουλειά για τους μανγκακα. Υπάρχουν πολλοί της παλιάς φρουράς που έπαθαν νιλα από το χειροκίνητο σύστημα με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο του δημιουργού του HxH.
Και ο Όντα έχει πει ότι έχει αποκτήσει θέματα από τη δουλειά στο χέρι.
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
ΓΑΛΗ έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 00:29Αγις έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 00:23
Κομικ αλλα προφητικο- απο την δεκαετια του 80 ειχε προβλεψει τα παντα για την πορεια της δυσης - οτι βιωνουμε σημερα τα εχει μεσα κ με τρελλο γελιο .
για μενα το καλυτερο ολων των εποχων ισοδυναμο με τονους τιτλων βιβλιοθηκων με αναλυσεις .
αν το βρειτε σε οποια γλωσσα παρτετο ειναι απιστευτα δυσευρετο κ σπανιοτατα βγαινει για πωληση
Είναι το μόνο κόμικ που χάρισα και το έχω σκυλομετανοιώσει γιατί δεν το ξαναβρήκα.
Θυμάμαι μέχρι σήμερα όλες τις ιστορίες.
ΖΗΝΗΔΕΩΣ
- ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ
- Δημοσιεύσεις: 2150
- Εγγραφή: 24 Σεπ 2019, 15:07
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Α, μερσί, το αγνοούσα
Και στην αρχή θαρρούσα πως είναι για τον νεοπλατωνικό Σιμπλίκιο...
Ωραία. Μια και είδα ότι γράφει ο Τόμας Μαν στο οπισθόφυλλο, προτείνω "Μαγικό Βουνό"!
Από την αποπλανητική έλξη στον σημειωτικό τυχοδιωκτισμό μια αμφίκρημνη παλινδρομία
- ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ
- Δημοσιεύσεις: 2150
- Εγγραφή: 24 Σεπ 2019, 15:07
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Ε, κομμάτι υπερβολικός ο Άγις.
Εάν κριθεί ως μία προσπάθεια ενός αλλοδαπού outsider του είδους, είναι ένα ευπρόσωπο εγχείρημα που απευθύνεται περισσότερο σε ένα διεθνές ανάλογο κοινό και όχι σε τίποτα ρέκτες ρεμπετολόγους σαν τον υποφαινόμενο (άμα λάχει να 'ούμε!). Ε, διάβασε σχετικά ο άνθρωπος ό,τι μπόρεσε και το σκίτσο του καλό είναι , αν και υπερβαλλόντως εξπρεσιονιστικό εν μέρει. Στο μέσο ελληνικό κοινό που αγαπά το ρεμπέτικο και έχει ασχοληθεί λίγο παραπάνω, θεωρώ ότι δεν προσφέρει πολλά πράγματα, ενώ προσθέτει και αυτό στη σύνολη μυθολογία του είδους (βλ. "κακό βοτάνι", δηλ. χασικλιδισμός και δε συμμαζεύεται)
ΥΓ. Ρε Άγι, για τον Παπαίωάννου σωριασμένο (και ξεφτιλισμένο) εν μέσω πιάτων, γιατί εγώ θυμάμαι σχετική φωτογραφία;;
Από την αποπλανητική έλξη στον σημειωτικό τυχοδιωκτισμό μια αμφίκρημνη παλινδρομία
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Το μαγικό βουνό το έχω διαβάσει, αλλά ίσως θα έπρεπε να του δώσω άλλη μια ευκαιρία σε διαφορετική μετάφραση. Πείτε ό,τι θέλετε για τον Δικταίο, αλλά... άσε μην αρχίσουμε να μαλώνουμε.ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 08:53Ωραία. Μια και είδα ότι γράφει ο Τόμας Μαν στο οπισθόφυλλο, προτείνω "Μαγικό Βουνό"!
Δεν πειράζει, μου έχεις κάνει ήδη μία πρόταση για βιβλίο που θα προμηθευτώ στην πρώτη ευκαιρία (είναι κι ακριβό το άτιμο):
Ρε, τον Σιμπλίκιο Σιμπλικίσιμο τον διαβάσατε ή ακόμα;
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Επειδή υπάρχει.ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 09:12
ΥΓ. Ρε Άγι, για τον Παπαίωάννου σωριασμένο (και ξεφτιλισμένο) εν μέσω πιάτων, γιατί εγώ θυμάμαι σχετική φωτογραφία;;
Μάλιστα ο μύθος λέει ότι είναι τραβηγμένη τις πρώτες πρωινές ώρες στο κέντρο που τραγουδούσε και όταν έφυγεσυνέβη το δυστύχημα που του κόστισε τη ζωή.
Είναι καθισμένος σταυροπόδι,ανάμεσα σε σωρό πιάτων.
- Μαύρο Πρόβατο
- Δημοσιεύσεις: 697
- Εγγραφή: 27 Ιαν 2020, 21:59
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Αυτή λέτε;Papa John έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 10:34Επειδή υπάρχει.ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 09:12
ΥΓ. Ρε Άγι, για τον Παπαίωάννου σωριασμένο (και ξεφτιλισμένο) εν μέσω πιάτων, γιατί εγώ θυμάμαι σχετική φωτογραφία;;
Μάλιστα ο μύθος λέει ότι είναι τραβηγμένη τις πρώτες πρωινές ώρες στο κέντρο που τραγουδούσε και όταν έφυγεσυνέβη το δυστύχημα που του κόστισε τη ζωή.
Είναι καθισμένος σταυροπόδι,ανάμεσα σε σωρό πιάτων.
Ρε, τον Σιμπλίκιο Σιμπλικίσιμο τον διαβάσατε ή ακόμα;
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
ε ναι σε αυτην ανεφερομουν που ο ασχετος την εκανε σκιτσο - κ δεν ειναι η μονη στρεβλωση - δεν εκανε τον κοπο να ενημερωθει σωστα .Βλήμα έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 11:22Papa John έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 10:34Επειδή υπάρχει.ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 09:12
ΥΓ. Ρε Άγι, για τον Παπαίωάννου σωριασμένο (και ξεφτιλισμένο) εν μέσω πιάτων, γιατί εγώ θυμάμαι σχετική φωτογραφία;;
Μάλιστα ο μύθος λέει ότι είναι τραβηγμένη τις πρώτες πρωινές ώρες στο κέντρο που τραγουδούσε και όταν έφυγεσυνέβη το δυστύχημα που του κόστισε τη ζωή.
Είναι καθισμένος σταυροπόδι,ανάμεσα σε σωρό πιάτων.
Αυτή λέτε;
μετα με λετε υπερβολικο εκτος αν εχει οποιαδηποτε σχεση με ρεμπετικο η συγκεκριμενη φωτο - κ οτι δειχνει
ΖΗΝΗΔΕΩΣ
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Namrail θα μπορούσες να μου προτείνεις ωραία μάνγκα με γιακούζα;
Όχι το Itchi the killer, ούτε το Sanctuary, αυτά τα έχω διαβάσει.
Όχι το Itchi the killer, ούτε το Sanctuary, αυτά τα έχω διαβάσει.
Ρε, τον Σιμπλίκιο Σιμπλικίσιμο τον διαβάσατε ή ακόμα;
- ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ
- Δημοσιεύσεις: 2150
- Εγγραφή: 24 Σεπ 2019, 15:07
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Είναι δημιουργικό το "μάλωμα" για βιβλία και αναγνώσεις.Βλήμα έγραψε: ↑16 Απρ 2020, 10:24Το μαγικό βουνό το έχω διαβάσει, αλλά ίσως θα έπρεπε να του δώσω άλλη μια ευκαιρία σε διαφορετική μετάφραση. Πείτε ό,τι θέλετε για τον Δικταίο, αλλά... άσε μην αρχίσουμε να μαλώνουμε.
Δεν πειράζει, μου έχεις κάνει ήδη μία πρόταση για βιβλίο που θα προμηθευτώ στην πρώτη ευκαιρία (είναι κι ακριβό το άτιμο):
Ναι, θεωρώ ότι ο Δικταίος δείχνει πια την ηλικία του ως μεταφραστής. Καλή επιλογή ο Θόδωρος Παρασκευόπουλος, τη μετάφραση του οποίου βρίσκει κανείς τώρα στο ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Βλέπω έχεις συγκρατήσει την πρότασή μου για τον Μούζιλ -αυτό το τούβλο ζωής... Μη σε πάρω και στο λαιμό μου, είναι και θέμα χημείας και "ερωτικής" συνάντησης αναγνώστη-συγγραφέα, θέμα χρονικής στιγμής, συγκυριών κλπ κλπ. Σκέψου ότι το διάβασα μόλις κυκλοφόρησε η ελληνική μετάφραση (30 χρόνια πριν;) και απηχεί ακόμη μέσα μου... τι μυστήρια πράματα, τι παράξενες στροφές της εσώτερης "βίδας" μας.
Τι ευθύβολα που το λέει ο Βιζυηνός: "Μετεβλήθη εντός μου/κι ο ρυθμός του κόσμου"...
ΥΓ: Είναι και θέμα ωριμότητας/"ωριμότητας" τα αναγνωστικά πράγματα.
Ένα ανεκδοτολογικό επ' αυτού: προ αμνημονεύτων ετών, είχα γνωρίσει τον Νέστορα Μάτσα και μου είχε τότε προσφέρει ένα καινούργιο βιβλίο του. Έλα που εμένα όμως δεν μου άρεσε, και ο Μάτσας και το βιβλίο, και από την άλλη εκφράζομαι ανέκαθεν σε αυτά τα ζητήματα μετά παρρησίας.
Την επόμενη φορά λοιπόν που συναντηθήκαμε, με ρώτησε αν μου άρεσε το βιβλίο, οπότε ακολούθησαν οι παρακάτω δύο ατάκες:
-Ομολογώ ότι δεν μου άρεσε το βιβλίο
-Ε, δεν πειράζει, όταν ωριμάσεις θα σου αρέσει...
Από την αποπλανητική έλξη στον σημειωτικό τυχοδιωκτισμό μια αμφίκρημνη παλινδρομία
- ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ
- Δημοσιεύσεις: 2150
- Εγγραφή: 24 Σεπ 2019, 15:07
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
ΣΕΛΙΝ: ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
«Αριστούργημα!»... «Ανοσιούργημα!» ... «Μνημειώδες!»... «Ελεεινό!»... «Υψηλό!»... «Χυδαίο!»... «Κωμικό!»... «Τραγικό!»... «Κωμικοτραγικό!»... «Φιλάνθρωπο!»... «Απάνθρωπο!»... «Υπεράνθρωπο!»... Μυριάδες λέξεις γράφτηκαν ήδη το 1932, όταν οι εμβρόντητοι αναγνώστες σαλπάρισαν γι' αυτό το αναπάντεχο "Ταξίδι", που άλλαξε τα τοπία της γλώσσας, της τέχνης, της ζωής! Μυριάδες γράφονται ακόμη, γιατί το ασύγκριτο μυθιστόρημα του Σελίν εξακολουθεί να μας συγκλονίζει, να μας μεταμορφώνει, να μας μετουσιώνει. Κανείς δεν επέστρεψε, κανείς δεν θα επιστρέψει αλώβητος από την «άκρη της νύχτας». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" εκδόθηκε το 1932, προκαλώντας από την πρώτη στιγμή ατμόσφαιρα μυστηρίου και αντιπαραθέσεων. Ο συγγραφέας, που αυτοπαρουσιαζόταν ως Σελίν, ήταν άγνωστος. Το λεξιλόγιο ήταν ένα παράδοξο μείγμα νεολογισμών, ιατρικών όρων και αργκό, συχνά ιδιαίτερα τραχύ. Ο τόνος ταίριαζε στους εργάτες, τους ταξιτζήδες, τα αποβράσματα. Κι όμως, τι παράδοξο! Η μεγαλοφυής οικονομία της ιδιότυπης γλώσσας, η σπάνια ποίηση που λάνθανε στο "λαϊκό", βάναυσο ιδίωμα, το στακάτο της στίξης -όχημα ενός ασφυκτικού αισθήματος του επείγοντος-, η ελευθερία και η ωμότητα του ύφους συνέθεταν ένα αριστούργημα. Η πλοκή ταξίδευε από την εμπόλεμη Γαλλία -το μέτωπο και τα νοσοκομεία στα μετόπισθεν- σε μια αφρικανική αποικία του Ισημερινού, από εκεί σε ένα αμερικανικό εργοστάσιο αυτοκινήτων και τέλος, σε διάφορα προλεταριακά milieux γύρω από το Παρίσι. Συνδετικός ιστός ήταν ο Μπαρνταμί, ο αφηγητής, και η λυσσαλέα κριτική του, που δεν χαριζόταν σε τίποτα και πάνω απ' όλα στον εαυτό του.
Το μυθιστόρημα, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε τις πιο ακραίες αντιδράσεις. Ο Leon Daudet -γιος του Αλφόνσου και αρχισυντάκτης του εθνικιστικού περιοδικού "Action Francaise"- κουρασμένος από την "εκθηλυμένη και γλυκερή" παραγωγή του Προυστ και των επιγόνων του, παρουσιάζει το βιβλίο με τη φράση: "Ο κύριος Σελίν πρόκειται να απελευθερώσει τη γενιά του" και πασχίζει με όλες τις δυνάμεις του να του εξασφαλίσει το βραβείο Γκονκούρ. Τις προσπάθειές του σιγοντάρει το υμνητικό άρθρο του George Altmann στη "Monde". Ανεπίσημα, η κριτική επιτροπή αφήνει να διαρρεύσει ότι το βραβείο θα δοθεί στον Σελίν, όμως μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής στερεί τον συγγραφέα από την επίσημη αναγνώριση το βραβείο πηγαίνει στον εντελώς λησμονημένο σήμερα Guy Mazeline για το μυθιστόρημά του "Οι λύκοι" και την απογοήτευση για την "αδικία" συμμερίζονται παραδόξως ο Jean Freville από τις σελίδες της "Humanite" και ο Georges Bernanos από τη "Figaro".
Το "Ταξίδι", ωστόσο, δεν έμεινε χωρίς περγαμηνές, αφού αντί του Goncourt, απέσπασε το βραβείο Renaudot. Και βέβαια η απονομή του Goncourt στον Σελίν θα ήταν μια υπέρβαση μάλλον αδύνατη, μια "βλασφημία" που δύσκολα θα ανεχόταν το γαλλικό πνευματικό κατεστημένο. Κάθε σελίδα του "Ταξιδιού" ήτανε και μια πρόκληση στα μικροαστικά ήθη της εποχής και στην ενδοσκοπική, εσωστρεφή, ξέχειλη από "καλά αισθήματα", λογοτεχνία της. "Το "Ταξίδι" ανήκει οπωσδήποτε στη λογοτεχνία του σκουπιδοντενεκέ. Στην πυρά, στην πυρά, στην πυρά!" ωρυόταν από τις σελίδες της επιθεώρησής του "Les Marges" ο συγγραφέας Eugene Monfort (αλήθεια, ποιος τον θυμάται σήμερα;). Στους αντίποδες, ο οραματιστής καθολικός Ζορζ Μπερνανός δεν αμφέβαλε ούτε στιγμή ότι το "τερατώδες" μυθιστόρημα του Σελίν θα ασκούσε τρομερή επίδραση στο μέλλον. "Το αν αυτή η μεγαλειώδης ποιητική χειρονομία δεν γίνει αντιληπτή από τους συγχρόνους μου, ποσώς με ενδιαφέρει", γράφει στη "Figaro". "Επιχειρώ απλώς να υπολογίσω τη δύναμη και τον αντίκτυπό της: ήδη τα αισθανόμαστε σαν μια υπόγεια δόνηση που κλονίζει πολλά ψεύδη και μαραίνει τις σφετερισμένες δάφνες". (Κατερίνα Σχινά, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, 9/11/2007)
https://www.politeianet.gr/books/978960 ... tas-199319
«Αριστούργημα!»... «Ανοσιούργημα!» ... «Μνημειώδες!»... «Ελεεινό!»... «Υψηλό!»... «Χυδαίο!»... «Κωμικό!»... «Τραγικό!»... «Κωμικοτραγικό!»... «Φιλάνθρωπο!»... «Απάνθρωπο!»... «Υπεράνθρωπο!»... Μυριάδες λέξεις γράφτηκαν ήδη το 1932, όταν οι εμβρόντητοι αναγνώστες σαλπάρισαν γι' αυτό το αναπάντεχο "Ταξίδι", που άλλαξε τα τοπία της γλώσσας, της τέχνης, της ζωής! Μυριάδες γράφονται ακόμη, γιατί το ασύγκριτο μυθιστόρημα του Σελίν εξακολουθεί να μας συγκλονίζει, να μας μεταμορφώνει, να μας μετουσιώνει. Κανείς δεν επέστρεψε, κανείς δεν θα επιστρέψει αλώβητος από την «άκρη της νύχτας». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" εκδόθηκε το 1932, προκαλώντας από την πρώτη στιγμή ατμόσφαιρα μυστηρίου και αντιπαραθέσεων. Ο συγγραφέας, που αυτοπαρουσιαζόταν ως Σελίν, ήταν άγνωστος. Το λεξιλόγιο ήταν ένα παράδοξο μείγμα νεολογισμών, ιατρικών όρων και αργκό, συχνά ιδιαίτερα τραχύ. Ο τόνος ταίριαζε στους εργάτες, τους ταξιτζήδες, τα αποβράσματα. Κι όμως, τι παράδοξο! Η μεγαλοφυής οικονομία της ιδιότυπης γλώσσας, η σπάνια ποίηση που λάνθανε στο "λαϊκό", βάναυσο ιδίωμα, το στακάτο της στίξης -όχημα ενός ασφυκτικού αισθήματος του επείγοντος-, η ελευθερία και η ωμότητα του ύφους συνέθεταν ένα αριστούργημα. Η πλοκή ταξίδευε από την εμπόλεμη Γαλλία -το μέτωπο και τα νοσοκομεία στα μετόπισθεν- σε μια αφρικανική αποικία του Ισημερινού, από εκεί σε ένα αμερικανικό εργοστάσιο αυτοκινήτων και τέλος, σε διάφορα προλεταριακά milieux γύρω από το Παρίσι. Συνδετικός ιστός ήταν ο Μπαρνταμί, ο αφηγητής, και η λυσσαλέα κριτική του, που δεν χαριζόταν σε τίποτα και πάνω απ' όλα στον εαυτό του.
Το μυθιστόρημα, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε τις πιο ακραίες αντιδράσεις. Ο Leon Daudet -γιος του Αλφόνσου και αρχισυντάκτης του εθνικιστικού περιοδικού "Action Francaise"- κουρασμένος από την "εκθηλυμένη και γλυκερή" παραγωγή του Προυστ και των επιγόνων του, παρουσιάζει το βιβλίο με τη φράση: "Ο κύριος Σελίν πρόκειται να απελευθερώσει τη γενιά του" και πασχίζει με όλες τις δυνάμεις του να του εξασφαλίσει το βραβείο Γκονκούρ. Τις προσπάθειές του σιγοντάρει το υμνητικό άρθρο του George Altmann στη "Monde". Ανεπίσημα, η κριτική επιτροπή αφήνει να διαρρεύσει ότι το βραβείο θα δοθεί στον Σελίν, όμως μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής στερεί τον συγγραφέα από την επίσημη αναγνώριση το βραβείο πηγαίνει στον εντελώς λησμονημένο σήμερα Guy Mazeline για το μυθιστόρημά του "Οι λύκοι" και την απογοήτευση για την "αδικία" συμμερίζονται παραδόξως ο Jean Freville από τις σελίδες της "Humanite" και ο Georges Bernanos από τη "Figaro".
Το "Ταξίδι", ωστόσο, δεν έμεινε χωρίς περγαμηνές, αφού αντί του Goncourt, απέσπασε το βραβείο Renaudot. Και βέβαια η απονομή του Goncourt στον Σελίν θα ήταν μια υπέρβαση μάλλον αδύνατη, μια "βλασφημία" που δύσκολα θα ανεχόταν το γαλλικό πνευματικό κατεστημένο. Κάθε σελίδα του "Ταξιδιού" ήτανε και μια πρόκληση στα μικροαστικά ήθη της εποχής και στην ενδοσκοπική, εσωστρεφή, ξέχειλη από "καλά αισθήματα", λογοτεχνία της. "Το "Ταξίδι" ανήκει οπωσδήποτε στη λογοτεχνία του σκουπιδοντενεκέ. Στην πυρά, στην πυρά, στην πυρά!" ωρυόταν από τις σελίδες της επιθεώρησής του "Les Marges" ο συγγραφέας Eugene Monfort (αλήθεια, ποιος τον θυμάται σήμερα;). Στους αντίποδες, ο οραματιστής καθολικός Ζορζ Μπερνανός δεν αμφέβαλε ούτε στιγμή ότι το "τερατώδες" μυθιστόρημα του Σελίν θα ασκούσε τρομερή επίδραση στο μέλλον. "Το αν αυτή η μεγαλειώδης ποιητική χειρονομία δεν γίνει αντιληπτή από τους συγχρόνους μου, ποσώς με ενδιαφέρει", γράφει στη "Figaro". "Επιχειρώ απλώς να υπολογίσω τη δύναμη και τον αντίκτυπό της: ήδη τα αισθανόμαστε σαν μια υπόγεια δόνηση που κλονίζει πολλά ψεύδη και μαραίνει τις σφετερισμένες δάφνες". (Κατερίνα Σχινά, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, 9/11/2007)
https://www.politeianet.gr/books/978960 ... tas-199319
Από την αποπλανητική έλξη στον σημειωτικό τυχοδιωκτισμό μια αμφίκρημνη παλινδρομία
- ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ
- Δημοσιεύσεις: 2150
- Εγγραφή: 24 Σεπ 2019, 15:07
Re: Βιβλία που προτείνουμε σε χρήστες
Διαβάζοντας σε άλλο νήμα υπέρ και κατά για το "On the road" του Κέρουακ ή άλλες συζητήσεις περί Μπουκόφσκι κλπ, θα έλεγα ότι ο Μίλλερ ήδη από τις αρχές του 1930 τους έχει "προλάβει" κατά τον καλύτερο, φρονώ, τρόπο, και επιτέλους είχε και άλλη στόφα συγγραφική, νομίζω.
Χένρυ Μίλλερ, "Τροπικός του Καρκίνου" (1934)
https://en.wikipedia.org/wiki/Tropic_of_Cancer_(novel)
Χένρυ Μίλλερ, "Τροπικός του Καρκίνου" (1934)
https://en.wikipedia.org/wiki/Tropic_of_Cancer_(novel)
Από την αποπλανητική έλξη στον σημειωτικό τυχοδιωκτισμό μια αμφίκρημνη παλινδρομία
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Χρήστες Phorum και τεχνητή νοημοσύνη
από Καραμελίτσα » 18 Μαρ 2023, 15:55 » σε Phorum.com.gr - Διαδικτυακή κοινότητα - 317 Απαντήσεις
- 7216 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Πασιφάη
21 Μαρ 2023, 23:32
-
-
-
Νέα δημοσίευση Πώς φαντάζεσαι ότι φαντάζονται τους χρήστες
από αυτομολημένη ομπρελοξαπλώστρα » 24 Αύγ 2022, 00:39 » σε Περί ανέμων και υδάτων - 0 Απαντήσεις
- 310 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από αυτομολημένη ομπρελοξαπλώστρα
24 Αύγ 2022, 00:39
-
-
-
Νέα δημοσίευση Τα βιβλία του Σύριζα ...
από wooded glade » 05 Μάιος 2022, 13:57 » σε Εσωτερική Πολιτική - 0 Απαντήσεις
- 145 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από wooded glade
05 Μάιος 2022, 13:57
-
-
- 4 Απαντήσεις
- 431 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από southern
14 Σεπ 2022, 18:50