Οι Έλληνες που δικαιούνται πραγματικά τον τίτλο του ποιητή

[Planis]

Εν τάχει. Οι μόνοι στη νεώτερη Ελλάδα οι οποίοι δικαιούνται όντως δίπλα στο όνομά τους να υπάρχει ο τίτλος του "ποιητή", είναι ο Σολωμός, ο Καβάφης και ο Καρυωτάκης (ο τελευταίος χάριν της ποιητικότητάς του λαμβάνει τον τίτλο, αλλά χάνει πόντους λόγω της απαισιοδοξίας του). Σφήνα μπαίνει ο Παπαδιαμάντης ο οποίος, αν και κατά κύριο λόγο διηγηματογράφος και χωρίς σημαντική ποιητική παρουσία, τα διηγήματά του ξεχειλίζουν από γνήσια ποιητικότητα.

Οι υπόλοιποι απλώς έχουν καλές στιγμές ή είναι καλοί στιχοπλόκοι. Ο Παλαμάς π.χ. δεν λαμβάνει τον τίτλο γιατί, ενώ έχει πολύ δυνατά ποιήματα, λόγω της τεράστιας παραγωγής, υπάρχουν πάμπολλα ποιήματα τα οποία απλώς δεν διαβάζονται. Ο Σεφέρης ήταν σαφώς ταλαντούχος, αλλά πολλά ποιήματά του μοιάζουν απλώς μία κακή μετάφραση του Έλιοτ και η γλώσσα ακόμα φαίνεται σαν μία κακή μετάφραση από την Αγγλική ή την Γαλλική, δεν είναι η ζωντανή ελληνική γλώσσα. Ο Σικελιανός χάνεται στις μεγαλοστομίες του και είναι κάπως άκαμπτος. Ο Βάρναλης και ο Ρίτσος θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτεροι αν δεν ενέτασσαν την ποίησή τους στην υπηρεσία του ιστορικού υλισμού. Ο Κάλβος δεν γίνεται πλέον να διαβαστεί σαν ζωντανό κείμενο αφού η ποίησή του ακόμα και στην εποχή κατά την οποία γράφθηκε ήταν ήδη παρωχημένη εκφραστικά. Οι άλλοι Επτανήσιοι όπως ο Βαλαωρίτης είναι στη σκιά του Σολωμού χωρίς να έχουν την εκφραστική δύναμη του πρώτου. Ο Καββαδίας είναι εξαιρετικός στιχοπλόκος, αλλά η ποίησή του στερείται βάθους. Ο Ελύτης θα μπορούσε ενδεχομένως να λάβει τον τίτλο, αλλά δεν του τον δίνω γιατί γίνεται πολύ φλύαρος κάποιες φορές και γλυκανάλατα ποιήματα όπως το "Μονόγραμμα" αδικούν το μεγάλο ταλέντο του. Ο Μαβίλης ήταν ένας μεγάλος πατριώτης, αλλά η ποίησή του είναι εντελώς παρωχημένη και διαβάζεται μάλλον χάριν έρευνας παρά για την απόλαυση την οποία προσφέρει. Για άλλους δεν νομίζω ότι αξίζει καν ο κόπος να γίνει λόγος, όχι γιατί δεν έχουν γράψει και καλά ποιήματα, αλλά γιατί είναι σαφώς κατώτεροι και δεν επέδρασαν καίρια στη διαμόρφωση της λογοτεχνικής παραγωγής.

Φαντάζομαι ότι θα ξεσηκώσω θύελλα αντιδράσεων, αλλά αυτός είναι ο σκοπός μου...

[parafrwn]

Ασλάνογλου; Αναγνωστάκης; Σαχτουρης; Εμπειρίκος;

[Βλήμα]

Ο Βάρναλης και ο Ρίτσος θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτεροι αν δεν ενέτασσαν την ποίησή τους στην υπηρεσία του ιστορικού υλισμού.

'Ντάξει ο Ρίτσος έχει γράψει και τα παιδιά της ΚΝΕ, οπότε εμπίπτει στο παράπτωμα που έχεις γράψει για τον Παλαμά. Ο Βάρναλης όμως; Εγώ έχω αντιληφθεί πως όλοι οι μεγάλοι λογοτέχνες είναι ταγμένοι κάπου: ο Παπαδιαμάντης στην θρησκεία, ο Σολωμός στον ελληνισμό, ο Βάρναλης στον κομουνισμό γκαντάμιτ, το "ιστορικός υλισμός" ακούγεται πολύ γενικό.
Η εξύψωση της ελεύθερης σκέψης είναι πρόσφατο φρούτο, οι καλλιτέχνες χρειάζονται στεγανά.

[Βλήμα]

Επίσης δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το κατά πόσον ένας καλλιτέχνης πρέπει να κρίνεται από τον μέσο όρο των έργων του κι όχι από το πόσο ψηλά έχει φτάσει πριν κατρακυλήσει. Αν το πάρουμε με την δική σου λογική ως βάση ο Όρσον Γουέλς μπορεί να σκηνοθέτησε τον πολίτη Κέιν αλλά κατέληξε να παίζει τον ρόλο του αφηγητή σε βιντεοταινίες με τα τρανσφόρμερς. Βάση της δικής σου λογικής ήταν ένας αθρωπάκος της σειράς μέσα στο Χόλιγουντ. Εγώ πιστεύω ότι, αφού σκηνοθέτησε τον πολίτη Κέιν, είναι ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες που έχουν περάσει.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Ποια ποιήματα του Παλαμά δεν διαβάζονται φίλε πλάνης; Να το συζητήσουμε.

[Imperium]

Ενταξει με τον Καβάφη, άντε και σφήνα τον Καρυωτάκη, αλλά όστις δεν αναγνωρίζει τον Καββαδία σαν τον σύχγχρονο Όμηρο της Ελλάδας δεν έχει δουλειά να σχολιάζει ποίηση.

Ακου "στερειται βάθους"...

[sharp]

Ε όχι και Όμηρο...

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Η αλήθεια είναι, αγαπητοί μου, πως η ελλάδα μπορεί να μην παρήγαγε τίποτα τα τελευταία 50 χρόνια εκτός από ποιητές. Το χειρότερο ποίημα του Καββαδία γαμάει αλύπητα ό,τι μπορεί να έγραψε ο T.S. Elliot.

[Imperium]

Ε όχι και Όμηρο...

Σαφώς και ναι, γιατί όχι;

Τα ίδια παντοτινά μεγάλα ερωτήματα προσέγγισε.

[Planis]

Ποια ποιήματα του Παλαμά
δεν διαβάζονται φίλε πλάνης; Να το συζητήσουμε.

«Ο πύργος του Ήλιου»

http://www.greek-language.gr/digitalRes ... xt_id=1407

Η ίδια κονσέρβα· λίγη μεγαλοστομία, λίγη ομοιοκαταληξία, πολλά κλισέ και ελάχιστη έμπνευση.

«...και σαν ήλιος πιο γιγάντιος,
καθώς φεύγεις, ξεχωρίζεις!»

Χειρότερο τελείωμα σε ποίημα δεν έχω δει... Καμία διάθεση να δουλέψει σοβαρά τους δύο τελευταίους στίχους, ξεχειλίζει προχειρότητα

«Ο ξενιτεμένος»

http://www.greek-language.gr/digitalRes ... xt_id=1403

Λες και είχε φτιάξει poetry generator ο Παλαμάς πριν ακόμα εφευρεθούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Καμιά δεκαριά ποιήματά του να διαβάσεις (όχι από τα σημαντικά) και είναι λες και βγήκαν από μηχανή παραγωγής ποίησης, όχι από ποιητική έμπνευση.