Phorum.com.gr

Στιχουργήματα και αποσπάσματα πρόζας μεγάλων λογοτεχνών που δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχουμε στα "κείμενα λογοτεχνίας" του σχολείου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Κορίτσι μου, άκου συμβουλή που κατηχεί:
Στο δόσιμο πιο λάσκα να 'σαι... κι άλλο ακόμα.
Σωματικά αγαπώ με πάθος την ψυχή
και ψυχικώς λατρεύω ολόθερμα το σώμα.

Η αγνότης τη λαγνεία δεν μειώνει, κι όλο
χορτάτη πείνα θα 'θελα να με κατέχει.
Κι η αρετή διαθέτει –να το ξέρεις– κώλο,
αλλά κι ο κώλος μι' αρετή –όσο νά 'ν'– την έχει.

Αφόταν γίνηκε ο θεός ο Δίας κύκνος
στου ντροπαλού να πέσει κοριτσιού το χάσμα,
η γλύκα με τον πόνο ενώθηκαν κι επύκνωσ'
ο πόθος 'κείνο που είν' το κύκνειό μας άσμα.

καλα ολα αυτα, πανε βαλε φωτο με μασκα τωρα

«Ήτανε μια κερά στο Μογκαντίσου
που είπε στον άντρα της: «Μαλάκα, ντύσου.
Α’ δε βρεις κανένα χάπι, σύρε βρές ένα χασάπη
και πες του να σ’ την κόψει την ψωλή σου.»

Του πρώτου Νομπελίστα ποιητή μας
Δεν νομίζω ότι θα διδαχθεί στα σχολεία

Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα
Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά
Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας
που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές
Παρθενικά μουνάκια!
αργοσαλεύουν τα χειλάκια
τα χνουδωτά!
Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια
Σαν στοματάκια διψασμένα
από ποια δίψα;
Και κάπου-κάπου αργοκυλά
στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη
της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ!

βάλε και τον ποιητή

Να 'χεις στόλους και βαπόρια
και πλεούμενα πελώρια

Με το δένε και το λύνε
λίγο βέβαια δεν είναι

Όμως της ζωής το αλάτι
βρίσκεται μες στο κρεβάτι
Μια μονάχα μες στις δέκα
να' ναι αληθινή γυναίκα
Και τα τέτοια δεν τα θέλει
κύριε Γιώργο κύριε Τέλη

Μάθετέ το είναι καιρός
ίδια τα 'δωκε ο Θεός

Τι λιγάκι τι πολύ
έχει κι ο φτωχός πουλί.


από τα ρω του έρωτα

Beria έγραψε: ↑

27 Οκτ 2020, 15:48

βάλε και τον ποιητή

Στον τίτλο κάθε ανάρτησης τον βάζω.
Ποιητή και τίτλο ποιήματος.

Βλήμα έγραψε: ↑

27 Οκτ 2020, 15:47

Αφιερωμένο στον Daje

αγάπησα και πόνεσα
γάμησα και γάμησα
τώρα πενηντάρισά
κι είμαι μόνο στα μισά!

Του Μανούσου Φάση (ψευδώνυμο του ποιητή Μ. Αναγνωστάκη)

Beria έγραψε: ↑

27 Οκτ 2020, 15:46

«Ήτανε μια κερά στο Μογκαντίσου
που είπε στον άντρα της: «Μαλάκα, ντύσου.
Α’ δε βρεις κανένα χάπι, σύρε βρές ένα χασάπη
και πες του να σ’ την κόψει την ψωλή σου.»

Του πρώτου Νομπελίστα ποιητή μας
Δεν νομίζω ότι θα διδαχθεί στα σχολεία

Τώρα που είπες για Μογκαντίσου , να ξαναδώ το Black Hawk Down , ταινιάρα

«Ήτανε μια Κυρία στη Φαμαγούστα
πού ‘χε αν μη τι άλλο λοξά γούστα·
σαν ετσάκωνε ψωλή,
τσ’ έκοβε την κεφαλή
κράζοντας καυλωμένη:
‘Χαίρε, Αυγούστα!’»

Ομοίως του πρώτου μας Νομπελίστα

Βοϊδάλογο, καλύτερα να πέθαινες ή να μην είχες γεννηθεί,
που τρέμεις τώρα και κακάρωσες μπροστά σ* αυτόν τον γέρο,
τον τσακισμένο από μαύρη συμφορά.
Ακουσε όμως τι θα πω και πες πως έγινε:
αν σε νικήσει αυτός κι αποδειχτεί πιο δυνατός,
σε ξαποστέλνω αντίκρυ στη στεριά, μ* ένα καράβι μαύρο,
να βρεις τον Έχετο, ρήγα ανελέητο με ξένους και δικούς·
αυτός θα σου τα κόψει αφτιά και μύτη μ' άσπλαχνο χαλκό,
τ' αρχίδια θα σου ξεριζώσει, ωμά να σου τα φάνε τα σκυλιά

Απόσπασμα από την ραψωδία σ
Μετάφραση Μαρωνίτη

Beria έγραψε: ↑

27 Οκτ 2020, 16:04

«Ήτανε μια Κυρία στη Φαμαγούστα
πού ‘χε αν μη τι άλλο λοξά γούστα·
σαν ετσάκωνε ψωλή,
τσ’ έκοβε την κεφαλή
κράζοντας καυλωμένη:
‘Χαίρε, Αυγούστα!’»

Ομοίως του πρώτου μας Νομπελίστα

Μπας και τα βγάζεις απ' το κεφάλι σου;

Βλήμα έγραψε: ↑

27 Οκτ 2020, 16:09

Beria έγραψε: ↑

27 Οκτ 2020, 16:04

«Ήτανε μια Κυρία στη Φαμαγούστα
πού ‘χε αν μη τι άλλο λοξά γούστα·
σαν ετσάκωνε ψωλή,
τσ’ έκοβε την κεφαλή
κράζοντας καυλωμένη:
‘Χαίρε, Αυγούστα!’»

Ομοίως του πρώτου μας Νομπελίστα

Μπας και τα βγάζεις απ' το κεφάλι σου;

Ήτανε μια κοπέλα στο Κουμπάγκο
που ήταν χωμένη κάτω απʼ έναν πάγκο·
σαν της εδείχναν ψωλή
έβγαζε την κεφαλή
και την πιπίλαʼ σαν της δίναν ένα φράγκο.

του ιδίου