Phorum.com.gr

Βρε Γκόλντεν. Για εσένα υπάρχουν τα χριστιανικά στιχάκια του Καιάδα. Μην μπλέκεις με δαύτους.

vag_el έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 15:59

ερώτηση,μιάς και είμαι καινούργιος στο Φόρουμ δεν ξέρω πώς να ανοίξω νέο θέμα,εσείς οι παλιοί βοηθατε

Καλησπέρα φίλε, καλώς ήρθες και καλή χρονιά. Για να δημιουργήσεις θέμα θα πρέπει να φτάσεις τις 150 δημοσιεύσεις και ξεκλειδώνει αυτόματα το σύστημα.
Αν θέλεις πολύ να ανεβάσεις νέο θέμα τότε θα πρέπει να απευθυνθείς στην ομάδα συντονισμού να τους δώσεις το κείμενο και αν εγκριθεί τότε θα αναρτηθεί.

Πάνας έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 21:37

vag_el έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 15:59

ερώτηση,μιάς και είμαι καινούργιος στο Φόρουμ δεν ξέρω πώς να ανοίξω νέο θέμα,εσείς οι παλιοί βοηθατε

Καλησπέρα φίλε, καλώς ήρθες και καλή χρονιά. Για να δημιουργήσεις θέμα θα πρέπει να φτάσεις τις 150 δημοσιεύσεις και ξεκλειδώνει αυτόματα το σύστημα.
Αν θέλεις πολύ να ανεβάσεις νέο θέμα τότε θα πρέπει να απευθυνθείς στην ομάδα συντονισμού να τους δώσεις το κείμενο και αν εγκριθεί τότε θα αναρτηθεί.

Σ΄ευχαριστώ Πάνας,καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ επίσης για την βοήθεια .

vag_el έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 22:17

Πάνας έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 21:37

vag_el έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 15:59

ερώτηση,μιάς και είμαι καινούργιος στο Φόρουμ δεν ξέρω πώς να ανοίξω νέο θέμα,εσείς οι παλιοί βοηθατε

Καλησπέρα φίλε, καλώς ήρθες και καλή χρονιά. Για να δημιουργήσεις θέμα θα πρέπει να φτάσεις τις 150 δημοσιεύσεις και ξεκλειδώνει αυτόματα το σύστημα.
Αν θέλεις πολύ να ανεβάσεις νέο θέμα τότε θα πρέπει να απευθυνθείς στην ομάδα συντονισμού να τους δώσεις το κείμενο και αν εγκριθεί τότε θα αναρτηθεί.

Σ΄ευχαριστώ Πάνας,καλώς σας βρήκα και ευχαριστώ επίσης για την βοήθεια .

Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες,
πόρτες κλειστές σ’ ερημωμένα σπίτια.

Golden Age έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 17:24

Όχι, δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια.

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις

Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε.

Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.

Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης.

Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου

Ένα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας.

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις.

Όσο κι αν μονόφθαλμα κανόνια στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους ίσα κατά την υψικάμινο των ελπίδων μας ο Στάλιν αγρυπνεί στο παγκόσμιο πόστο του.

Σώπα γιαγιά και σκούπισε με το τσεμπέρι σου τα μάτια σου.

Όταν σβύνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου

Είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν’ ανάψει.

Όταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί κι από το στρώμα μας τ’ όνειρο κι απ’ το δώμα μας το λυχνάρι είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους.

Γιατί ο Στάλιν είναι ο πρωτογιός των προλετάριων κι ο Στάλιν είναι ο πατέρας τους

Για τούτο κι ο πιο μαύρος τοίχος της πιο μαύρης νύχτας

Είναι γιομάτος απ’ τους σωλήνες του φωτός.

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες

Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν’ ανασάνουν μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε. Κοιτάχτε

Κάθε ήλιος και σελίδα – μέρα με την ημέρα – με τους ήλιους των 74 χρόνων του έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ’ ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου

Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν

Το έργο του: Λευτεριά

Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες κι ακούστε

Πάνου από την κόκκινη πλατεία στην εξέδρα του ήλιου

ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει: «Υπερασπίστε, Λαοί, την Ειρήνη».

Αυτή η πίπα θεωρείται ύψιστη μορφή τέχνης? Δε λέω μπορεί τα άλλα ποιήματα του Ρίτσου να ήταν καλά, αλλά αυτό είναι γελοίο. Αν το έγραφε
κάποιος άλλος θα τον βαφτίζαμε φανατικό ή κόλακα.

ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 22:26

Αυτή η πίπα θεωρείται ύψιστη μορφή τέχνης? Δε λέω μπορεί τα άλλα ποιήματα του Ρίτσου να ήταν καλά, αλλά αυτό είναι γελοίο. Αν το έγραφε
κάποιος άλλος θα τον βαφτίζαμε φανατικό ή κόλακα.

Ήταν στο πνεύμα της εποχής.Άλλοι σε άλλες χώρες είχαν γράψει πιο δοξαστικά.Στη δική μου εποχή είπε για τα τανκς που χόρευαν στην εισβολή στη Πράγα το 1968 και για την εισβολή των Κουβανών στην Αγκόλα.

Τα παιδιά που γεννηθήκαν όταν ο Φιντέλ έμπαινε στην Αβάνα
έπεσαν στην Αγκόλα με του Λένιν τα μεγάλα αεροπλάνα

Έγραψε ο Ρίτσος αυτό το πράγμα; Μιλάμε για μεγάλο μαλάκα

πατησιωτης έγραψε: ↑

13 Ιαν 2021, 17:00

ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: ↑

12 Ιαν 2021, 22:26

Αυτή η πίπα θεωρείται ύψιστη μορφή τέχνης? Δε λέω μπορεί τα άλλα ποιήματα του Ρίτσου να ήταν καλά, αλλά αυτό είναι γελοίο. Αν το έγραφε
κάποιος άλλος θα τον βαφτίζαμε φανατικό ή κόλακα.

Ήταν στο πνεύμα της εποχής.Άλλοι σε άλλες χώρες είχαν γράψει πιο δοξαστικά.Στη δική μου εποχή είπε για τα τανκς που χόρευαν στην εισβολή στη Πράγα το 1968 και για την εισβολή των Κουβανών στην Αγκόλα.

Τα παιδιά που γεννηθήκαν όταν ο Φιντέλ έμπαινε στην Αβάνα
έπεσαν στην Αγκόλα με του Λένιν τα μεγάλα αεροπλάνα

Οπαδισμός στο φουλ. Γηπεδικού τύπου.

Ο Γιάννης Ρίτσος πεθαίνει σαν σήμερα, το 1990. Σπουδαίος και πολυγραφότατος Έλληνας ποιητής, με διεθνή αναγνωρισιμότητα, που ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ‘30». Δημοσίευσε πάνω από 100 ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, 9 μυθιστορήματα, 4 θεατρικά έργα και μελέτες, με πολλά από τα έργα του να έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Το 1975 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.



Καὶ τὴν ὥρα ποὺ τὸ φεγγάρι τὸν φιλάει στὸ λαιμὸ μὲ κάποια στεναχώρια,
τινάζοντας τὴ στάχτη τοῦ τσιγάρου του ἀπ᾿ τὰ κάγκελα τοῦ μπαλκονιοῦ, μπορεῖ νὰ κλάψει ἀπὸ τὴ σιγουριά του
μπορεῖ νὰ κλάψει ἀπὸ τὴ σιγουριὰ τῶν δέντρων καὶ τῶν ἄστρων καὶ τῶν ἀδελφῶν.

-Ρωμιοσύνη

Ένα τσιγάρο αναμμένο. Ένα κορίτσι στ' ακρογιάλι. Μια πέτρα έπεσε στη θάλασσα. Μόλις που πρόφτασε να πει: ζωή

Εξαιρετικό βιβλίο, υπόσχομαι να ανεβάσω θέμα

Ελπίζω μοναχά,να είναι δώρο,
να μήν βλαστημάω άλλους ανθρώπους,
ανάλογα με το χρώμα ή τη σημαία,
αλλά με τους νυχτερινούς τους κόπους
να έχουμε η δικήμας η γενιά,
μια ευκαιρία ,τελευταία.......

κι έχει ο Θεός

ΡΙΤΣΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΤΑΚΟΣ
(ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΗΣ ΡΙΤΣΟΥ)
ΡΙΤΣΟΣ και ΠΑΤΤΑΚΟΣ
Το 1970 δίνεται άδεια στον Ρίτσο να ταξιδέψει από τη Σάμο, όπου βρισκόταν σε κατ' οίκον περιορισμό, στην Αθήνα.
Στο Καρλόβασι όπου ζούσαμε περνούσε τις διακοπές του και ο Μιχάλης Περατικός, που την εποχή εκείνη ήταν γραμματέας, αν δεν κάνω λάθος, του συλλόγου Ελλήνων εφοπλιστών στο Λονδίνο.
Ο Περατικός ήταν άνθρωπος που αγαπούσε τις τέχνες και εκτιμούσε ιδιαίτερα το έργο του πατέρα μου. Με πρωτοβουλία και ενέργειες του λοιπόν ήρθε για τον Ρίτσο μια πρόσκληση να πάρει μέρος ως τιμώμενο πρόσωπο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης του Λονδίνου, μαζί με τον Πάμπλο Νερούδα.
Η πρόσκληση μεταφέρθηκε στους δικτάτορες από τον Σύλλογο Ελλήνων Εφοπλιστών και φυσικά μια τέτοια πρόταση που έρχεται μέσω τέτοιας οδού δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν να την εξετάσουν.
Έτσι, ο Ρίτσος παίρνει άδεια να ταξιδέψει στην Αθήνα, όπου ο Στυλιανός Παττακός τον καλεί στο γραφείο του για να του κάνει συστάσεις, τί πρέπει να πει στο Λονδίνο εάν ερωτηθεί για την κατάσταση στην Ελλάδα. Ο Παττακός θεωρούσε τον εαυτό του μέγα θεωρητικό και φιλόσοφο και έπηξε τον πατέρα μου στις μπούρδες στην προσπάθειά του να τον αποτρέψει από το να καταφερθεί κατά της Χούντας. Ο Ρίτσος του είπε πως αν ερωτηθεί, θα πει απλώς την αλήθεια.
-Και ποιά είναι η αλήθεια κύριε Ρίτσο; τον ρώτησε ο Παττακός.
-Αυτή που πολύ καλά γνωρίζετε, Πως στην Ελλάδα υπάρχει μια στυγνή στρατιωτική δικτατορία.
Κατόπιν τούτου ο Ρίτσος πήρε το δρόμο για Πειραιά, τμήμα μεταγωγών, Καρλόβασι, και οι διοργανωτές στο Λονδίνο πήραν την απάντηση πως ο Ρίτσος αρνείται να ταξιδέψει.
Περιττό να πω πως ο πατέρας μου άκουγε "Παττακός" και του σηκωνόταν η τρίχα κάγκελο, ενθυμούμενος το θράσος και τις φιλοσοφικές μπούρδες του ανόητου φασιστοδικτατορίσκου.

σαν σήμερα 11 Νοεμβρίου του 1990 έφυγε απο τη ζωή ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος


Νὰ μὲ θυμόσαστε - εἶπε.
Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα
χωρὶς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σὲ πέτρες κι ἀγκάθια,
γιὰ νὰ σᾶς φέρω ψωμὶ καὶ νερὸ καὶ τριαντάφυλλα.
Τὴν ὀμορφιὰ ποτές μου δὲν τὴν πρόδωσα.
Ὅλο τὸ βιός μου τὸ μοίρασα δίκαια.
Μερτικὸ ἐγὼ δὲν κράτησα.
Πάμπτωχος.
Μ᾿ ἕνα κρινάκι τοῦ ἀγροῦ
τὶς πιὸ ἄγριες νύχτες μας φώτισα.
Νὰ μὲ θυμᾶστε.
Καὶ συγχωρᾶτε μου αὐτὴ τὴν τελευταῖα μου θλίψη:
Θἄθελα
ἀκόμη μιὰ φορὰ μὲ τὸ λεπτὸ δρεπανάκι τοῦ φεγγαριοῦ
νὰ θερίσω ἕνα ὥριμο στάχυ.
Νὰ σταθῶ στὸ κατώφλι, νὰ κοιτάω,
καὶ νὰ μασῶ σπυρὶ σπυρὶ τὸ στάρι μὲ τὰ μπροστινά μου δόντια θαυμάζοντας κι εὐλογώντας τοῦτον τὸν κόσμο ποὺ ἀφήνω,θαυμάζοντας κι Ἐκεῖνον ποὺ ἀνεβαίνει τὸ λόφο στὸ πάγχρυσο λιόγερμα.

αυτός δεν υπόγραφε ως "Ριτσα"?