ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Πεζογραφία, ποίηση, γλώσσα και γραπτός λόγος, βιβλία
Άβαταρ μέλους
Ju-87
Δημοσιεύσεις: 4624
Εγγραφή: 19 Μάιος 2018, 14:16

ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ju-87 » 13 Σεπ 2021, 15:43

ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ
SpoilerShow
Ο ουρανός ήταν μουντός και συννεφιασμένος. Θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το πρόσωπο και τις σκέψεις ενός πολύ σκυθρωπού δημοσίου υπαλλήλου κλαδευτικής του ΠΑΣΟΚ που και οι αράχνες επάνω του θα θέλανε να αυτοκτονήσουν από την απραξία και την βαρεμάρα. Ο αέρας φυσούσε ελαφρά παρασέρνοντας μερικά καπέλα από κεφάλια περαστικών ενώ τα πυκνά σύννεφα που έκρυβαν τον ήλιο προμήνυαν μια ξεγυρισμένη μπόρα. Το σπαστικό με εκείνον τον καιρό ήταν ότι έκανε μεν κρύο ώστε να νιώθεις την ψύχρα μέχρι το κόκκαλο αλλά όχι αρκετό κρύο ώστε να φορέσεις παλτό ή μπουφάν.
Η τηλεόραση σε ένα διαμέρισμα τη Αθήνας, κάπου στην Νίκαια, έπαιζε το απογευματινό δελτίο ειδήσεων. Τα τελευταία δέκα χρόνια οι ειδήσεις φάνταζαν σαν ένα ατελείωτο αγωνιόδραμα (κοινώς, θρίλερ) από αυτά που βλέπουμε στις αίθουσες των κινηματογράφων, με την διαφορά ότι τότε απολαμβάνουμε τα ποπ-κορν μας και ψυχαγωγούμαστε με την πλοκή της ταινίας ενώ στην περίπτωση των ειδήσεων απλά παρακολουθώντας τες θες να αρχίσεις να παίρνεις αγωγή για την κατάθλιψη. Η δημοσιογράφος, πασαλειμμένη με μπόλικο μακιγιάζ και πούδρα μοιάζοντας με σοβά με ταγέρ, τόνιζε την κάθε λέξη που χρησιμοποιούσε σαν να ήθελε να κάνει τις ειδήσεις που έλεγε πιο παραστατικές και αγωνιώδεις…
«Νέα αυτοκτονία συγκλονίζει την Πάτρα… Ένας 60χρονος φαρμακοποιός έκοψε τις φλέβες του με νυστέρι αφού πρώτα άφησε ένα σημείωμα στο οποίο έγραφε ότι τα οικονομικά του δεν επαρκούσαν για να αυτοσυντηρείται και να ζει την οικογένεια του…»
«Νέα σπείρα με ναρκωτικά με το κωδικό όνομα «Άσπρη Σκόνη» λυμαίνεται την πόλη της Αθήνας και πουλάει βαριάς μορφής ναρκωτικά ακόμη και σε κεντρικές πλατείες…»
«Η εγκληματικότητα έχει ανέβει σε τρομακτικά επίπεδα! Μόλις χθες ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στην Θεσσαλονίκη έπεσε θύμα ληστείας από αδίστακτους κακοποιούς οι οποίοι σιδέρωσαν τα δάχτυλα των ηλικιωμένων… Τους έκλεψαν κοσμήματα και κειμήλια αξίας πέντε χιλιάδων ευρώ. Η αστυνομία ερευνά τους δράστες και θεωρεί ότι είναι άτομα από την Γεωργία…»
«Χτυπάει κόκκινο η ανεργία στην Ελλάδα με την χώρα να αποτελεί το μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους πιο πολλούς, στατιστικά, ανέργους…»
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξήγγειλε την ψήφιση καινούργιων φοροτεχνικών μέτρων βάσει των οποίων αυξάνονται οι φόροι στις μεσαίες επιχειρήσεις…»
«Νέα επίθεση κουκουλοφόρων στα Εξάρχεια κατά αστυνομικών δυνάμεων…»
«Φοιτητές στο Αριστοτέλειο «έκτισαν» το γραφείο του πρύτανη της σχολής, κυρίου…»
«Χιλιάδες οι παράτυποι μετανάστες που εισέρχονται στην χώρα μας, σύμφωνα με πληροφορίες του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ασύλου…»
«Νέα δημοσκόπηση δείχνει ότι ο θυμός και η οργή είναι τα κυρίαρχα αισθήματα των Ελλήνων…»
Ο καθιστός όσο πιο αναπαυτικά μπορούσε στην μοβ, δερμάτινη πολυθρόνα του άντρας έκλεισε αγανακτισμένος και συναισθηματικά φορτισμένος την τηλεόραση. Τι ήθελε και την άνοιξε; Αφού το ήξερε ότι κάθε απόγευμα στα κανάλια δίνεται η ίδια παράσταση. Ένα τσούρμο γραβατωμένοι μικροφωνάκηδες και ταγεραρισμένες μικροφωνούδες, που θα πρέπει να είχαν κάνει αρκετές πλαστικές στην μύτη από την κόκα που θα έχουνε σνιφάρει ως τώρα στις τουαλέτες των σταθμών πηγαίνοντας με τα αφεντικά τους, εισβάλουν στα σπιτικά των Ελλήνων και των Ελληνίδων και είτε τους καταρρακώνουν συναισθηματικά με ένα σκασμό θλιβερές ειδήσεις είτε τους κάνουν απλά «εγκεφαλικό μασάζ» για αυτά που έρχονται.
Παράτησε το τηλεχειριστήριο παραδίπλα, έβγαλε ένα τσιγάρο από την τσέπη του και το άναψε. Καθώς το κάπνιζε θυμήθηκε ένα ανέκδοτο που του έλεγε ο παππούς του σχετικά με την κατάντια της Ελλάδας. Κάποτε στην ελληνική Βουλή συζητούσαν κάποιοι βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων για την αδιαφορία του λαού για τα κοινά και τον πολιτικό βίο. Οι βουλευτές λοιπόν για να κάνουν τον λαό να ενδιαφερθεί για τα κοινά, αποφάσισαν να κάνουν διάφορες αλλαγές όπως αλλαγές στο πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης, να αλλάξουν έδρανα κλπ. Καθώς συζητούσαν ακούνε την καθαρίστρια πιο πέρα να γελάει μαζί τους. Όταν την ρώτησαν γιατί γελούσε, εκείνη τους απάντησε: «τι να σας πω κύριοι, εγώ ξέρετε πριν γίνω καθαρίστρια εδώ στην Βουλή, καθάριζα ένα μπουρδέλο. Εκεί λοιπόν όποτε δεν υπήρχε πελατεία, αλλάζαμε πουτάνες…»
Ο άντρας γέλασε σαρκαστικά και τελείως κυνικά ενθυμούμενος το ανέκδοτο και συνέχισε να φουμάρει τον καπνό του τσιγάρου του. Ενθυμούμενος έπειτα αυτούς που κυβερνούσαν τον τόπο, μόνο και μόνο τις φάτσες τους, αλλά και τις εναλλακτικές σαν κόμματα γέλαγε ακόμη περισσότερο. Μάλιστα σε κάποιο σημείο τον έπιασε τσιγαρόβηχας…
«Δεν είναι αστείο, Γιάννη…» ακούστηκε η φωνή της γυναίκας του που στάθηκε πάνω από το κεφάλι του.
Ο Γιάννης συμφώνησε με την γυναίκα του. Οπωσδήποτε δεν ήταν πρέπον να γελάς με τόσο δυσάρεστες ειδήσεις. Αυτοκτονίες, χρέη, μνημόνια, εγκληματικότητα, λαθρομετανάστευση, ανεργία, οργή, δυσαρέσκεια… Περισσότερο για να κλαις ήταν η κατάσταση παρά για να γελάς… Ένα τεράστιο, απέραντο καζάνι το οποίο έβραζε όντας το ίδιο κλεισμένο με ένα καπάκι…
Και τότε θυμήθηκε την ηρωική «17ωρη διαπραγμάτευση» του Αλέξη! Και έβαλε ξανά τα γέλια ακόμη πιο τρανταχτά… Κόντεψε να του κοπεί η ανάσα!
«Μα έρπη;» έκλαψε στα γέλια ο Γιάννης «Ο μπέμπης έβγαλε έρπη; Μήπως να του βάλουμε και κουνουπιέρα να μην τον τσιμπάν τα κουνούπια;»
Η γυναίκα του δεν απάντησε. Απλά συμμερίστηκε το γέλιο του συζύγου της.
«Και ο άλλος ο καραγκιοζοπαίκτης, ο πώς τον είπαμε…; Καρούμπαλος;»
«Κατρούγκαλος!» τον διόρθωσε η γυναίκα του.
«Αυτός, ναι! Είναι, λέει, κομμουνιστής από τα 15 του χρόνια! Μπουαχαχαχαχα! Αυτόν αν τον βλέπανε οι κομμουνιστές του εμφυλίου, θα τον είχαν πετσοκόψει με τα κονσερβοκούτια…»
Ο Γιάννης τώρα ένιωσε την κοιλιά του να πρήζεται φέρνοντας στο μυαλό του έναν-έναν τους πολιτικούς του θίασου που λεγόταν κυβερνών κόμμα. Θα ήταν εξαιρετικά αστείοι, σαν κλόουν σε παράσταση τσίρκου, αν δεν ήταν οι αρχηγοί του κράτους που με τις αποφάσεις τους καθόριζαν την ζωή του και τις ζωές όλων των Ελλήνων…
«Και η άλλη η μούμια η πώς-την-είπαμε…; Η κυρά-Τασία…»
«Χριστοδουλοπούλου!» είπε η γυναίκα του Γιάννη.
«Αα γεια σου! Αυτή! Δεν ξέρει λέει τι απογίνονται οι μετανάστες που εισέρχονται στην χώρα, αυτή ελέγχει την είσοδο όχι την έξοδο… μπουαχαχαχα!»
Ο Γιάννης κόντεψε να σωριαστεί στο πάτωμα από το γέλιο και με κομμένη την ανάσα πρόσθεσε:
«Οι… γκουχ γκουχ… οι μετανάστες… χαχαχαχα…. λιάζονται…! Αχαχαχα»
«Ηρέμησε πια! Θα σου ανέβει πάλι η πίεση» του είπε αυστηρά η γυναίκα του.
Ο Γιάννης με τιτάνιες προσπάθειες κατόρθωσε να σταματήσει το γέλιο του και τελικά συνέχισε να καπνίζει με προσήλωση το φθηνό Pall Mall τσιγάρο του. Έπειτα από πέντε-έξι τζούρες μονολόγησε:
«Έχουμε τρελαθεί τελείως σε αυτήν την χώρα;»
Η γυναίκα του δεν απήντησε. Τι μπορούσε άλλωστε παραπάνω να πει; Αφού και η ίδια συμφωνούσε κατά βάθος…
«Ο Τσίπρας πρωθυπουργός… Ο Τσίπρας πρωθυπουργός…» επαναλάμβανε συνεχώς ο Γιάννης «Ο Τσίπρας πρωθυπουργός, γαμώ το φελέκι μου!»
«Αυτόν ψήφισε ο λαός…»
«Μαλάκα, κερατά λαέ!» έβρισε ο Γιάννης «Έκανες πρωθυπουργό τον πρόεδρο του προσκοπισμού, τον καταληψία του λυκείου Αμπελοκήπων…»
«Σε έναν χρόνο θα έχουμε εκλογές…» είπε η γυναίκα του Γιάννη «Ίσως αν βγει ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης να φτιάξουν τα πράγματα…»
Ο Γιάννης κάπνισε και άλλο από το τσιγάρο του. Ήταν φανερό ότι είχε πέσει σε βαθιά περισυλλογή.
«Ο Μητσοτάκης…;» μουρμούρισε ο Γιάννης και εκείνη την στιγμή τα φώτα της κουζίνας αναβόσβησαν λόγω του ότι έπεσε η τάση του ρεύματος. Να ήταν άραγε σύμπτωση; Να οφείλονταν άραγε στο ότι ακούστηκε το όνομα του ίδιου του Εξαποδό;
«Ναι. Πιστεύω ότι τα μισά να κάνει από όσα υπόσχεται θα είμαστε όλοι ικανοποιημένοι…»
Ο Γιάννης έριξε μια ματιά στο ρολόι του τοίχου που έδειχνε οκτώ η ώρα. Ήταν η ώρα να πάρει τα χάπια του. Και να μετρήσει την πίεση του, η οποία σίγουρα θα είχε εκτοξευτεί στα ύψη όντας τόσο συγχυσμένος.
«Ασπασία…» είπε με μία ελαφρώς τρεμάμενη φωνή ο Γιάννης.
«Ορίστε, Γιάννη μου;» είπε εκείνη.
«Θυμάσαι τότε το 1989 που σου είχα πει ότι προτιμώ να κόψω τον δεξιό μου όρχι παρά να ψηφίσω Μητσοτάκη;»
Η Ασπασία έξυσε το βαμμένο μελαμψό μαλλί της και είπε:
«Ναι, το θυμάμαι…»
«Φέρε μου το μαχαίρι…» είπε κυνικά ο Γιάννης.

Ο Γιάννης προχωρούσε στην πλατεία Συντάγματος αμέριμνος σφυρίζοντας που και που για να ξεσκάσει από τις στενάχωρες σκέψεις του. Ήταν ομολογουμένως μια ιδιαίτερα δύσκολη ημέρα, όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες τα τελευταία δέκα χρόνια. Πλησίαζε το τέλος του μήνα και τσίμα-τσίμα τα έβγαζε πέρα οικονομικά.
«Έφερες Αλέξη μου τα capital controls στις banks
Σχεδίαζες στο νομισματοκοπείο να κατεβάσεις και τα τανκς
Έκανες Αλέξη μου μια ωραία κωλοτούμπα
Και τώρα όλοι μας την βγάζουμε με φρυγανιά και θρούμπα
Έκανες ένα αχρείαστο του κώλου δημοψήφισμα
Και τελικά έφερες στην χώρα των τοκογλύφων το ψήφισμα
Μειώσεις συντάξεων και μισθών και αυξήσεις στο πετρέλαιο
Αρρωστήσαμε πια με εσένα, χρειαζόμαστε όλοι μουρουνέλαιο
Το είδαμε και αυτό, ο Τσίπρας να γίνεται πρωθυπουργός
Και να μας τον δίνει από όλες τις τρύπες αμιγώς…»
Καθώς ο Γιάννης περπατούσε χαϊδεύοντας το αραιό μουστάκι του και σιγοτραγουδώντας, ένας μπάτσος τον σταμάτησε αυστηρά και του είπε:
«Εππ, τι κάνεις εκεί;»
«Τι κάνω;» ρώτησε ο Γιάννης απονήρευτος.
«Τι είναι αυτό που τραγουδάς; Τολμάς να ασκείς κριτική στην Πρώτη Φορά Αριστερά;»
«Γιατί; Απαγορεύεται;» ρώτησε ο μπαρμπα-Γιάννης.
«Βρε ουτιδανέ ακροδεξιέ, φερέφωνο του Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, τολμάς να ασκείς κριτική στην καλύτερη κυβέρνηση από ιδρύσεως ελληνικού κράτους; Πες μου, τι παράπονο έχεις εσύ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;»
«Αν έχω παράπονα λέει;… Ο κωλαράκος μου τα ξέρει που μου τον έχουν σοδομίσει οι Ευρωπαίοι…»
«Να πας άνθρωπε μου στον Άδωνι να σε χαρτζηλικώσει εφόσον κάνεις προπαγάνδα κατά της κυβέρνησης παρά τις τιτάνιες προσπάθειες της να τα βάλει με τους δανειστές…»
«Δεν κατάλαβα!» αντίτεινε ο μπαρμπα-Γιάννης «Είσαστε άμεμπτοι; Δεν μπορεί κανείς να σας ασκήσει κριτική;»
«Φυσικά και όχι!» βροντοφώναξε ο μπάτσος «Εμείς είμαστε η Πρώτη Φορά Αριστερά! Εμείς έχουμε το ηθικό πλεονέκτημα! Όποιος μας ασκεί κριτική, σημαίνει πως το κάνει εκ του πονηρού και ότι είναι Νεοδημοκράτης! Επειδή λοιπόν μας άσκησες κριτική, είσαι και εσύ Νεοδημοκράτης! Και θα πρέπει να τιμωρηθείς…»
Ο μπαρμπα-Γιάννης έκανε ένα βήμα προς τα πίσω αλλά δεν πρόλαβε να το σκάσει μιας και ο μπάτσος τον συνέλαβε με μια δρασκελιά.
«Σταματήστε! Αφήστε με!»
«Θα σε αφήσω αφού πρώτα τιμωρηθείς…» είπε επιτακτικά ο μπάτσος.
«Δεν μπορείτε να με συλλάβετε για έναν τέτοιον λόγο! Θα σας κάνω καταγγελία! Θα πάω στον Χατζηνικολάου!»
«Μωρέ δεν πα να πας και στον Τριανταφυλλόπουλο…» είπε αδιάφορα ο μπάτσος αναγκάζοντας τον μπαρμπα-Γιάννη να προχωρήσει μπροστά.
«Μα πού με πάτε; Στην Βουλή;»
«Ακριβώς! Εκεί θα τιμωρηθείς παραδειγματικά!» απήντησε ο μπάτσος.
Λίγη ώρα αργότερα οι δυο τους κατέφθασαν στην Βουλή και μπήκαν μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων.
«Μα γιατί με πάτε εκεί; Τι θέλετε από εμένα;»
«Σκάσε πια! Θα τα μάθεις όλα στην ώρα τους»
Τότε ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά από τον μπαρμπα-Γιάννη ένας κοντός, αγραβάτωτος άντρας που θύμιζε γκαρσόνι καφετέριας στο Κολωνάκι ο οποίος φορούσε ένα τσαλακωμένο πουκάμισο δέκα νούμερα μεγαλύτερο. Μην ήταν το παιδί που έφερνε ποτήρια με νερό στους βουλευτές πριν την ομιλία τους επάνω στο βήμα της Βουλής; Παρατήρησε ότι στην τσέπη του σακακιού του είχε μια φωτογραφία του Τσε την οποία την φυλούσε σαν κόρη οφθαλμού.
«Κύριε Τσίπρα, σας έφερα εδώ έναν παραβάτη του κοινού ποινικού δικαίου…»
Ο Τσίπρας; Ώστε αυτός ήταν ο αγραβάτωτος προχειροντυμένος τύπος με το τσαλακωμένο σακάκι και την αφεντομουτσουνάρα του Τσε επάνω του… Αναρωτιόταν τι θα του έλεγε.
«Τι έκανε δηλαδή;»
«Άσκησε κριτική στην Πρώτη Φορά Αριστερά, αμφισβήτησε το ηθικό μας πλεονέκτημα…»
«Μα είστε τρελοί όλοι σας;! Θα με δικάσετε επειδή άσκησα κριτική στην κωλοκυβέρνηση σας και μάλιστα χωρίς δικαστήριο;» φώναξε αγανακτισμένος ο μπαρμπα-Γιάννης.
«Σκασμός!» τον χτύπησε ο μπάτσος «Βλέπετε, κύριε; Μόλις ομολόγησε!»
Ο Αλέξης και μια παρέα μερικών ακόμη σκληροπυρηνικών ζαίων όπως ο Πολάκης με ένα σκοροφαγωμένο μούσι σαν σύγχρονος αντάρτης έτοιμος να πάρει τα όρη και τα βουνά με τα κονσερβοκούτια, ο Τσακαλώτος κουνιστός και λυγιστός με μία κόκκινη τσάντα με αρκουδάκι, ο Φίλης αφότου έφαγε ένα ολόκληρο γουρουνόπουλο στην καθισιά του και ο Ζουράρις σε αρχαιοελληνικό παραλήρημα με σαγιονάρες μέσα στην Βουλή θαρρείς και βρισκόταν σε κανένα παραθαλάσσιο μπαρ, πλησίασαν τον συλληφθέντα και άρχισαν να τον γιουχάρουν. Ο μπαρμπα-Γιάννης δεν ήξερε πώς να αντιδράσει.
Έπειτα ο Τσίπρας άνοιξε το στόμα του και είπε προς τον μπαρμπα-Γιάννη:
«You think you are too hard to die? But does the goat chew tarama?»
Στο άκουσμα αυτών των αγγλικών του Τσίπρα, ο μπαρμπα-Γιάννης έσκασε στα γέλια. Κυριολεκτικά δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Είχε πρηστεί η κοιλιά του…
«Μπουαχαχαχα!! Tarama, λέει…»
«I will ask you again! You think you are too hard to die?» ρώτησε ανακριτικά ο Τσίπρας.
«Μπουαχαχαχα!!!» συνέχισε να γελάει ο μπαρμπα-Γιάννης κοντεύοντας να πέσει στο πάτωμα και να σπαρταράει σαν την συναγρίδα αλλά τον κρατούσε ο μπάτσος.
«I see!» είπε ο Τσίπρας «In Greece we say that we have already eaten the camel and now we have the queue...»
«Μπουαχαχαχα! Σας παρακαλώ, κάντε τον να σταματήσει! Δεν αντέχω άλλο από τα γέλια!»
Ο Πολάκης έξυσε το αξούριστο πηγούνι του, άναψε και το τσιγάρο του και άρχισε να λέει στον μπαρμπα-Γιάννη:
«Έβρι κάουντρι χου προντάκτς δις γουίπονς εντ έραντς φρομ δις μαστ ντιστρόϊντς! Γουάϊ γουί μαστ ντιστρόϊντς; Ορ νίαρ του ας;»
«Μπουαχαχαχαχα!! Σας παρακαλώ, λυπηθείτε με! Θα κατουρηθώ από τα γέλια!»
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έπιασε τους γοφούς του απειλητικά και είπε με την τσιριχτή φωνή του:
«Νομίζω ότι βλέπεις μισοάδειο το πεοτήρι του ελληνικού οικονομίας, αγαπητέ μου κύριε! Ημείς οι Συριζαίοι, ο Πρώτη Φορά Αριστερά, έχουμε εκτοξ… εκτοξεύ… εκτο… έχουμε στείλει το Ελλάδα σε νέα αναπτυκιακή τροχιά…»
«Μπουαχαχα!» γέλασε ακόμη πιο σαρδόνια ο μπαρμπα-Γιάννης «Το πεοτήρι! Κάντε τον να μην μιλάει σαν τον Μπάγεβιτς, σας παρακαλώ!»
Ο Ζουράρις ήπιε λίγο από το φραπόγαλο που είχε στο χέρι του, φόρεσε και τα γυαλιά Rayban του, έσιαξε λίγο και την μαϊμού-μινέρβα μπλούζα του και με βαθυστόχαστο στόμφο απήγγειλε:
«Πρέπει σύντροφοι να ξαναγυρίσουμε στον καθ ημάς τρόπον… Ποιος είναι ο τρόπος μας; Πάσαν γην και θάλασσαν εσβατόν τη ημετέρα τόλμη καταναγκάσαντες γενέσθαι, πανταχού δε μνημεία κακών τε καγαθών αείδια…»
«Μπουαχαχαχαχα! Σας παρακαλώ!» φώναξε ο μπαρμπα-Γιάννης «Βάλτε με στην φυλακή! Δείρτε με! Βασανίστε με! Αλλά όχι αυτό, σας παρακαλώ, δείξτε έλεος! Θα πεθάνω από τα γέλια με αυτούς τους αγραβάκωτους καραγκιόζηδες!»
Ο Φίλης πήγε να πει και αυτός μια πρόταση, κάτι ενάντια στον εχθρό της Πρώτης Φοράς Αριστερά, τον οπωσδήποτε σπιούνο της Νέας Δημοκρατίας και κεφαλαιοκράτη καπιτάλα, αλλά από τα πολλά κοψίδια με μπόλικο τζατζίκι που είχε καταβροχθίσει αμόλησε ένα ρέψιμο και σύντομα τον πήρε ο ύπνος. Η κοιλιά του ξεχείλιζε από την φαρδιά, λιγδιασμένη μπλούζα του, με μια στάμπα σαν μπεκάτσα από τον ιδρώτα, σαν να ήταν σωσίβιο μικρού παιδιού.
«Αχαχαχαχαχα!» γέλασε με το θέαμα του παχύσαρκου γλόμπου ο μπαρμπα-Γιάννης «Εντάξει, αυτό παραβιάζει την Συνθήκη της Γενεύης! Δεν μπορεί να είστε τόσο εγκληματικά καραγκιόζηδες…»
«Σκασμός!» φώναξε ο μπάτσος «Αυτή θα είναι η τιμωρία σου, αγαπητέ μου! Για έναν χρόνο θα ακούς αποκλειστικά τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις του Αλέξη Τσίπρα και όλων των πρωτοκλασάτων στελεχών του… Ετοιμάσου να πήξεις!»
Ο μπαρμπα-Γιάννης γουρλώνοντας τα μάτια του άρχισε να εκλιπαρεί:
«Όχι! Όχι αυτό! Κάντε με ό,τι θέλετε αλλά όχι αυτό! Δεν θα το αντέξω! Οι τύποι είναι για γέλια μέχρι θανάτου!»
Ο Τσίπρας τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη με ένα «πατ-πατ» και του είπε:
«Έλα, μην απελπίζεσαι! Θα σου διηγηθώ το πώς απέκτησα τον θρυλικό μου έρπη στην ηρωική 17ωρη διαπραγμάτευση μου και πώς χρησιμοποιούσα κάθε μέρα Zovirax για να μου περάσει… Θα σου διηγηθώ για το ταξίδι στην Λέσβο και το ταξίδι μου στην Μυτιλήνη όπου εκεί μάλιστα έκανα την περίφημη στροφή των 360 μοιρών…»
«Όχι, έλεος! Δεν θέλω! Θέλω την ησυχία μου! Βοήθεια! Βοήθεια!»

«Γιάννη; Τι σου συμβαίνει; Γιατί φωνάζεις;» ακούστηκε η φωνή της γυναίκας του, της Ασπασίας.
Ο Γιάννης βρέθηκε ξαφνικά από το εσωτερικό της Βουλής στην κρεβατοκάμαρα του όντας καταϊδρωμένος από το άγχος του και με την καρδιά του να χτυπάει σαν καλπασμός αλόγου αγώνα ιπποδρομίας σε στάδιο στο Φάληρο. Έτρεμε σύγκορμος με όσα είχαν διαδραματιστεί μέσα στο μυαλό του.
«Βοήθ-… Μα πού είμαι; Ασπασία; Πώς βρέθηκες εσύ εδώ; Πού πήγαν όλοι αυτοί οι παρανοϊκοί;»
«Ποιοι μωρέ Γιάννη;!» είπε συγχυσμένη η Ασπασία «Λες να είχαμε και επισκέψεις στις τρεις η ώρα τα χαράματα;!»
Ο Γιάννης σηκώθηκε από την θέση του κρεβατιού του βαριανασαίνοντας και έτριψε τα μάτια του. Ένιωθε έναν πόνο στο στήθος του καθώς βαριανάσαινε σαν να ήταν σάκος του μποξ που δεχόταν χτυπήματα από τις καλοζυγισμένες γροθιές ενός παλαιστή.
«Εφιάλτης! Ωωω Θεέ μου, ήταν απλά ένας εφιάλτης…. Ο πιο ζωντανός εφιάλτης που είχα δει ποτέ στην ζωή μου!» είπε ανακουφισμένος ο Γιάννης.
Η Ασπασία σηκώθηκε από την θέση στην οποία ήταν ξαπλωμένη τόσην ώρα και άγγιξε στοργικά τον Γιάννη στον ώμο του προσπαθώντας να τον καθησυχάσει. Ήξερε ότι ο σύζυγος της έπαιρνε τα άσχημα όνειρα πολύ τοις μετρητοίς και ήταν ικανός να συζητά για αυτά όλη την νύχτα.
«Τι ονειρεύτηκες, αγάπη μου;» ρώτησε η Ασπασία.
Ο Γιάννης δίχως να την κοιτάξει ρίχνοντας το βλέμμα του στις κίτρινες παντόφλες του απάντησε:
«Νόμιζα ότι θα πεθάνω! Στον ύπνο μου… Μέσα στο ίδιο μου το όνειρο!»
«Ωω αυτό ακούγεται πολύ τρομακτικό…» είπε η Ασπασία.
«Άλλο να στο λέω και άλλο να το ζεις…»
«Τι ακριβώς ονειρεύτηκες;» επέμεινε η γυναίκα του « Πες προτού ξεχάσεις το όνειρο σου, θα με φάει η περιέργεια… Κόντεψες να γκρεμίσεις τους τοίχους με τις φωνές σου…»
Ο Γιάννης έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά ανάσα. Και εκείνη την στιγμή το οξυγόνο που ανέπνεε ήταν τόσο γλυκό –παρότι άοσμο, άχρωμο και άγευστο- που θα μπορούσε να το παρομοιαστεί με το φύσημα του Θεού στο πρόσωπο του Αδάμ για να του δώσει ζωή. Ήταν σχεδόν σαν να ξαναζωντάνευε ο Γιάννης εκείνες τις στιγμές… Οι παλμοί του επανέρχονταν στο κανονικό…
«Ονειρεύτηκα… ονειρεύτηκα…» μουρμούρισε κάπως λιγότερο ταραγμένος από πριν «…τον Ακατανόμαστο…»
«Τον Νταλάρα;» ρώτησε η Ασπασία.
«Τι;» είπε με απορία ο Γιάννης.
«Ο Πανούσης έλεγε τον Νταλάρα Ακατανόμαστο…»
«Όχι, όχι! Τον άλλον Ακατανόμαστο…» είπε ο Γιάννης «Τον καταληψία του λυκείου Αμπελοκήπων, τον 17ωρο διαπραγματευτή στις Βρυξέλλες με τον έρπη, τον Αλέξη… Μαζί με τους συντρόφους του! Ωω Θεέ μου, κόντεψα να πεθάνω από τα γέλια…»
Η Ασπασία χάιδεψε λίγο περισσότερο τον Γιάννη στην πλάτη του. Για ένα ζευγάρι που ήταν τόσα χρόνια παντρεμένο δεν χρειαζόντουσαν συζητήσεις και διάλογοι για να καταλάβουν ο ένας τον άλλον. Μπορούσαν να το κάνουν απλώς και μόνο με την σιωπή.
«Πιστεύω ότι βρίσκεσαι στο σωστό μονοπάτι…» είπε η Ασπασία.
«Δεν κατάλαβα…» έκανε ο Γιάννης «Ποιο μονοπάτι;»
«Το μονοπάτι του αγώνα κατά του νατιβισμού…»
Ο Γιάννης δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει η γυναίκα του με αυτό.
«Το μονοπάτι που θα οδηγήσει την χώρα σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία…»
Τώρα αντί για την φωνή της γυναίκας του, ο Γιάννης άκουγε μια ξεκάθαρα αντρική φωνή.
«Το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην διάκριση των εξουσιών του Ρουσσώ…»
Ο Γιάννης σαν κάτι να ψυλλιάστηκε. Γύρισε απότομα προς τα πίσω του και κυριολεκτικά του πάγωσε το αίμα μέσα στις φλέβες. Πίσω του δεν στεκόταν πια η γυναίκα του αλλά ο ίδιος ο Εξαποδό με την μορφή του Κούλη Μητσοτάκη. Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα σαν ενός γιγαντιαίου ροφού παράγοντας μια διεστραμμένη σπιρτάδα, το χαμόγελο του θύμιζε αυτό του Κόμη Δράκουλα, τα πόδια του ήταν σταυρωτά και οι ώμοι του κουνιόντουσαν πάνω-κάτω έχοντας κληρονομήσει τα τικ του πατέρα του ενώ φορούσε και ένα μπλε καπέλο που έγραφε SIEMENS με χρυσά γράμματα και μία μπλε μπλούζα που έγραφε I LOVE NOOR 1.
«Παναγία μου!» ούρλιαξε χλομιασμένος ο Γιάννης και πετάχτηκε όρθιος σαν το ελατήριο.
Ο Μητσοτάκης σηκώθηκε και αυτός όρθιος με αργές κινήσεις και πάρα πολλά τικ στο σώμα του και έκανε να πλησιάσει τον Γιάννη.
«Κοίτα με στα μάτια!...» πρόσταξε ο Μητσοτάκης.
«ΟΧΙ!» φώναξε ο Γιάννης κλείνοντας τα.
«Κοίτα με στα μάτια!» είπε ο Μητσοτάκης γουρλώνοντας τα ακόμη περισσότερο σαν να τον είχε πιάσει ανάγκη για κόψιμο μετά από τροφική δηλητηρίαση από χαλασμένο μυδοπίλαφο σε κάποια ξεχασμένη ψαροταβέρνα της Μυκόνου.
Το σπίτι άρχισε εν τω μεταξύ να τρέμει συθέμελα σαν να γινόταν ένας σεισμός αρκετών ρίχτερ. Πορτατίφ και κομοδίνα έπεφταν κάτω από το τράνταγμα.
«Κοίτα με στα μάτια!» φώναξε ο Μητσοτάκης «Είσαι ένας Νεοδημοκράτης! Είσαι ένας ψηφοφόρος μου! Είσαι και εσύ ένας από εμάς!»
Ο Γιάννης κατέβαλε τιτάνιες προσπάθειες για να μην παρασυρθεί από το βλέμμα του κακορίζικου Μητσοτάκη. Ήταν σαν το βλέμμα της Μέδουσας που πέτρωνε όποιον τολμούσε να το αντικρίσει.
Και πράγματι! Τα πόδια του Γιάννη δεν μπορούσαν τώρα πια να κινηθούν! Είχανε πετρώσει εξαιτίας της επίδρασης του βλέμματος του Κούλη… Δεν μπορούσε να το σκάσει. Ήταν καταδικασμένος άραγε;
«Γιατί θέλω να πάω στο δικαστήριο… ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΩ!» ακούστηκε ξαφνικά μία τσιριχτή φωνή σαν του γκέι τσιουάουα που περνάει κινέζικο βασανιστήριο λίγο πριν πωληθεί το κρέας του σε κάποια λαϊκή αγορά της Γουχάν.
«Ωω όχι!» φώναξε ο Γιάννης ακόμη πιο απελπισμένος νιώθοντας τα τύμπανα του να πονάνε από την ένταση εκείνης της φωνής.
«ΤΑ ΛΙΓΟΥΡΕΥΕΣΤΕ;! ΤΑ ΛΙΓΟΥΡΕΥΕΣΤΕ;!» συνέχισε η ίδια φωνή στον ίδιο τόνο και στην ίδια ένταση με πριν.
«Ο έτερος μαλάκας…!» είπε ο Γιάννης και ξαφνικά άρχισε να ακούει ένα ακατάσχετο λεκτικό μακρυνάρι περί της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς στην Ελλάδα, περί των χαμένων επενδύσεων στο Ελληνικό και περί του πόσο κομμουνιστής είναι ο Τσίπρας, όλα αυτά με μια σούμα από μερικούς αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, όλα μαζί, τούτι φρούτι…! Ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης!
Ο Γιάννης ένιωσε ένα βάρος από την μέση και κάτω. Έριξε μια ματιά και συνειδητοποίησε ότι τα κρεμαστά του είχαν βαρύνει επικίνδυνα στο άκουσμα της φωνής του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Τα δύο τέρατα της ΝΔ, ο Γουρλομάτης και ο Ορχεοπρήχτης, του επιτίθονταν συντονισμένα.
«Βοήθεια!» φώναξε ο Γιάννης απελπισμένος.
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μέσα στο δωμάτιο μπήκε ο Δημοσθένης Λιακόπουλος με το καινούργιο του βιβλίο ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ φωνάζοντας παθιασμένα:
«Κάμερα σε μένα!»
Ο Γιάννης δεν είχε ιδέα από πού είχαν ξεμυτίσει στο σπίτι του όλοι αυτοί. Και αν ήθελε να γλυτώσει, έπρεπε το ταχύτερο δυνατόν να τους έδιωχνε όλους.
«Εσύ… νεαρέ μου φίλε…» ακούστηκε η φωνή του Λιακόπουλου προς τον Γιάννη «Βλέπω ότι έπεσες θύμα της απειλής μερικών Νεφελίμ και ερπετοειδών …»
Ο Μητσοτάκης εκνευρισμένος με την παρουσία του Λιακόπουλου και των σκοτεινών δυνάμεων που εκπροσωπούσε σφύριξε σαν το ερπετό προς την μεριά του προσπαθώντας να τον πετρώσει με το μαγικό του βλέμμα.
«Ατύχησες αγαπητό μου Νεφελίμ!» είπε ο Λιακόπουλος «Μπορείς να πετρώσεις μόνον θνητούς, όχι ΘΕΟΥΣ σαν εμένα!»
Ο σεισμός άρχισε να γίνεται ακόμη χειρότερος από πριν και ο Γιάννης φοβισμένος φώναξε:
«Πες μου τι να κάνω για να γλυτώσω!»
Ο Λιακόπουλος τον πλησίασε και άρχισε να του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Φαινόταν αρκετά σοβαρός από το ύφος του. Ο Γιάννης ίσα που τον άκουγε. Βασικά πρόλαβε να ακούσει μόνο μερικές λέξεις. Ένιωσε την έκπληξη και το σοκ να τον διακατέχει.
«Αυτή είναι η Αλήθεια! Διέδωσε την!» είπε ο Λιακόπουλος και εξαφανίστηκε σαν ένα πέπλο σκόνης, σαν μία οπτασία.
«Στάσου!» φώναξε ο Γιάννης «Δεν μου είπες πώς θα γλυτώσω!»
-Στάσου! Στάσου! Γύρνα πίσω!........
-Αδύναμε θνητέ, όλη η Ελλάδα θα με ψηφίσει σαν ισόβιο πρωθυπουργό της. Και κατόπιν όλη η ανθρωπότητα θα με ψηφίσει σαν ισόβιο πλανητάρχη της…

«ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ!» πετάχτηκε για δεύτερη φορά από το κρεβάτι του ο Γιάννης νιώθοντας ακόμη πιο τρομαγμένος από πριν.
«Γιάννη;» πετάχτηκε τρομαγμένη η γυναίκα του από τον ύπνο της.
«Ασπασία;! Ασπασία;! Γρήγορα! Έναν εξορκιστή! Έναν παπά με ευχέλαιο! Κάποιον που να καρφώνει παλούκια σε καρδιές βρικολάκων! Κάτι…»
«Ηρέμησε, καλέ μου!» είπε η Ασπασία «Τι έπαθες;»
«Ωω Θεέ μου… Ήταν ένα όνειρο! Ένας εφιάλτης! Ο πιο ζωντανός εφιάλτης που είδα ποτέ στην ζωή μου…»
Και αυτήν την φορά ο Γιάννης φρόντισε να τσιμπηθεί μια-δυο φορές για να σιγουρευτεί ότι ήταν στα αλήθεια ξύπνιος.

Το επόμενο πρωί ο Γιάννης στεκόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του και κάπνιζε το τσιγάρο του προσπαθώντας να βάλει σε μια σειρά τις σκέψεις του. Εκείνο το όνειρο τον είχε βάλει σε πολλές δυσάρεστες σκέψεις. Όταν αντιμετώπιζε από την μια τον Τσίπρα και από την άλλην τον Μητσοτάκη, ένιωσε σαν τον μυθικό Οδυσσέα που από την μία είχε να κάνει με την Σκύλλα και από την άλλην με την Χάρυβδη. Σαν τον ναυαγό ενός πλοίου πεσμένο στην θάλασσα που αντιμετωπίζει το ένα απειλητικό κύμα μετά το άλλο τα οποία προσπαθούν να τον πνίξουν. Και εκείνα τα λόγια του Λιακόπουλου. Του τριβέλιζαν το μυαλό. Ένιωσε θαρρείς και μικροσκοπικά κομματάκια γυαλί βρισκόντουσαν μέσα στο μυαλό του.
Ο μπαρμπα-Γιάννης φύσηξε τον καπνό του τσιγάρου και έριξε τις στάχτες του στο σταχτοδοχείο δίπλα. Να ήταν άραγε αυτό το τέλος της χώρας; Το τέλος του έθνους; Το τέλος ίσως του κόσμου ολόκληρου; Αυτό δεν μπορούσε να το διανοηθεί ο Γιάννης.
Όλη η χώρα θα με ψηφίσει, ανόητε θνητέ, σαν ισόβιο πρωθυπουργό της!
Εκείνα τα λόγια του Μητσοτάκη μέσα στο όνειρο του τον είχανε ταράξει. Ένιωθε ότι το όνειρο ήταν εν μέρει προφητικό. Και ότι μόλις έβγαινε ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός θα τελείωναν όλα. Το μέλλον της πατρίδας του, το μέλλον των παιδιών του, το οτιδήποτε...
Ένα αεράκι φύσηξε και ο Γιάννης κουμπώθηκε. Ένιωσε να κρυώνει. Ίσως έπρεπε να έμπαινε μέσα για να ζεσταθεί. Ίσως… Αλλά δεν το έκανε. Προτίμησε να συνεχίσει να καπνίζει το τσιγάρο του και να προσπαθεί να θυμηθεί τα τελευταία λόγια του Λιακόπουλου μέσα στο όνειρο του.
Ο Γιάννης σηκώθηκε τελικά από την καρέκλα του, σβήνοντας το τσιγάρο του, και πλησίασε την άκρη του μπαλκονιού για να δει τον δρόμο. Πολλοί περαστικοί προχωρούσαν ανέμελοι, πολλά αυτοκίνητα πήγαιναν τους οδηγούς τους στις δουλειές τους…
Τσίπρας ή Μητσοτάκης; σκέφτηκε ο μπαρμπα-Γιάννης.
«Γιάννη!» ακούστηκε η γυναίκα του από πίσω.
Τσίπρας ή Μητσοτάκης; ξανασκέφτηκε ο μπαρμπα-Γιάννης Ποιος είναι ο λιγότερο μαλάκας;
«Γιατί δεν έρχεσαι μέσα; Κάνει κρύο εκεί έξω… Μα τι κάνεις;»
Ο Γιάννης είχε πάρει την απόφαση του. Γύρισε προς την γυναίκα του, της έκανε ένα νεύμα και κατόπιν πήδηξε από το μπαλκόνι κάτω στον δρόμο… Ήθελε να γλυτώσει από την μαύρη συμφορά που θα επακολουθούσε… Λίγα κλάσματα δευτερολέπτου αργότερα σε ολόκληρο το τετράγωνο ακούστηκαν οι τρομαγμένες και τρομοκρατημένες φωνές των περαστικών, αντρών και γυναικών…
Δημοκράτης έγραψε:
31 Αύγ 2021, 14:42
Από εκεί και πέρα είναι φανερό ότι ψήφισα μαλακα
AlienWay έγραψε:
05 Οκτ 2021, 22:00
Η ΝΔ είναι βαθιά δεξιά.

Επαναλαμβάνω, η ΝΔ είναι βαθιά δεξιά.

Απάντηση

Επιστροφή στο “Λογοτεχνία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών