Phorum.com.gr

Elegy to a Karen


Για δες εκεί ! κεντροδεξιά
Μια Κάρεν σκούζει !
Η τρίτη δόση ΄ναι
Που τηνε τσούζει ;

Μα τι να λέει ;
Πάμε να δούμε
Απ' το να βλέπουμε
Κάλλιο ν' ακούμε


"ΤΟ ΜΠΟΛΙ ΤΟ'ΦΕΡΕ
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ !"
(φαγούρα μ'έπιασε,
κάτω,στην κνήμη)

"ΔΟΞΑ,ΛΕΦΤΑ !
ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΥΠΙΕΤΑΙ !
ΚΙ Ο ANTI-VAXXER
ΑΥΤΟΣ, ΓΑΜΙΕΤΑΙ !"

Αφρούς εβγάζει
από τα χείλη.
Μα τι λες να'φαγε ;
Κάρνε κον τσίλι ;

Η πόρτ' ανοίγει
Και γέρος μπαίνει
Σοφός εφαίνεται
Λευκό το γένι

Έτσι απότομα
Ενεφανίσθη
Βιβλίο κράταγε
Τς'Αγκάθα Κρίσθυ
(Κι ένα CD,
Των Μπόυς των Μπίσθυ)

Κάρεν !,ελάλησε
Συ,Κάρεν fosc !
Το Σκότος άφησε
Κι έλα στο ΦΩΣ !

Και Κάρεν !,είπε
Just take it easy
Γιατ' η φωνή σου,
ΑΡΧΙΔΙΑ ΠΡΗΖΕΙ !



Δεκέμβριος 2021

Μου ήρθε ο Σουρής στο χέρι,
στο πληκτρολόγιο, ωσάν μαχαίρι.

Δύο ποιήματα, έτσι, φευγάτα.
μα επιμένω, πολύ γαμάτα.


Ὁ Φασουλῆς φιλόσοφος

Ἐγὼ αὐτὸν τὸν Βούδδα τὸν ἐκτιμῶ πολύ...
τί ἄνθρωπος τᾠόντι καὶ ποία κεφαλή!
Ἂν κι ἦτο Βασιλέως Κραταιοτάτου θρέμμα
ἐμούντζωσε τὸν θρόνον, ἐμούντζωσε τὸ στέμμα,
καὶ τὰ βουνὰ ἐπῆρε μὲ ἱερὰν μανίαν
κι ἐδίδασκε τὸν κόσμον ἀγάπnν αἰωνίαν.

Κι ἐμόναζε ρεμβάζων αὐτὸς ὁ Ἡγεμὼν
πότε παρὰ τὸν Γαγγην ἡ ἄλλον ποταμόν,
καὶ πότε εἰς χειμάρρους κι ὑπὸ σκιὰν συκῆς,
ἀκούων ἁρμονίας ἀγνώστου μουσικῆς,
κι ἐφούντωναν ὡς δάσος τὰ μαῦρα του μαλλιὰ
κι ἐφώλιαζαν ἀπάνω λογῆς-λογῆς πουλιά.

Τροφή του ἦσαν μόνη τὰ χόρτα κι αἱ ὀπώραι
καὶ πρὸς τὰ ὕψη στρέφων καθ᾿ ἑαυτὸν ἐλάλει,
κι ἐφάνησαν ἐμπρός του τῆς Ἡδονῆς αἱ κόραι,
παγίδας νὰ τοῦ στήσουν μὲ τὰ γυμνά των κάλλη,
καὶ τῶν σαρκῶν τὸ σφρῖγος πολὺ τὸν ἐσκανδάλιζε
κι ἐκείνη τὸν ἐφίλει κι αὕτη τὸν ἐγαργάλιζε.

Ὅμως ὁ μέγας Βούδδας, κατανικῶν τὰ πάθη,
στοὺς δόλους τῆς μαγείας ἀτρόμητος ἐστάθη,
καὶ πρὶν στὸν δόλον φθάσουν τῆς Ἡδονῆς τὸν ἔννατον
καὶ εἶδαν πὼς ἐκεῖνος δὲν χάνει τὰ πασχάλια του,
μ᾿ ἀφροὺς θυμοῦ καὶ λύσσης ἐπῆραν τὰ βρεμμένα των
καὶ ἄφησαν τὸν Βούδδα νὰ κάθεται στὰ χάλια του.

Ἐγὼ αὐτὸν τὸν Βούδδα τὸν ἐκτιμῶ πολύ...
τί ἄνθρωπος τῳόντι καὶ ποία κεφαλή!
Ν᾿ ἀνθέ᾿ εἰς τόσα κάλλη τὴν ράχη νὰ γυρίση;
νὰ μὴ τοῦ φέρῃ ρῖγος καὶ τῆς σαρκὸς τὸ χνούδι; . . .
δόξα πολλὴ στὸν Βούδδα, μὰ νὰ μὲ συγχωρήσῃ
ἂν τοῦ εἰπῶ μὲ σέβας πὼς εἶναι λίγο βούδι.

Κι ἐμπρός μου εἶχαν ἔλθει μία φορὰ
γυναῖκες πονηραὶ νὰ μὲ τρελλάνουν,
ποὺ ἦσαν σὰν τὰ κρύα τὰ νερά,
καὶ ἄρχισαν τὰ μάγια νὰ μοῦ κάνουν.
Ἐστάθησαν ὁλόρθαις ἐμπροστά μου
κι ἐσκόρπιζαν ἀρώματα καὶ μύρα,
κι ἐπέμεινα κι ἐγὼ μὲ τὰ σωστά μου
νὰ δείξω σὰν τὸν Βούδδα χαρακτῆρα.

Μὰ μόλις εἶδα κάποιας λίγο πόδι
κι ἡ ἄλλη τὅνα χέρι ξεμανίκωσε,
ὁ Βούδδας μοῦ ἐφάνη τότε βώδι
κι ὁ διάβολος μ᾿ ἐπῆρε καὶ μὲ σήκωσε.

Κι ἂν ὁ Βούδδας πρὸ τῶν νεύρων
ἠγωνίζετο τὴν δρᾶσιν,
μὰ δὲν ζῇ κανεὶς εἰξεύρων
ποίαν ἄρα εἶχε κρᾶσιν.

Ἀλλ᾿ ἂν ἦτο σὰν κι ἐμένα
τὸν ἀχρεῖον, τὸν κανάγια,
δὲν θὰ πήγαιναν χαμένα
τῆς ἀγάπης τόσα μάγια.



Λίγο Μελάνι...

Λίγο μελάνι καὶ χαρτὶ καὶ λίγοι πάλι στίχοι
εἶναι τὸ μόνο δῶρο μου ὁποὺ θὰ σοῦ χαρίσω...
Καλὰ ποὺ μοῦ ῾δωσε κι αὐτοὺς ἡ ἀκριβή μου τύχη,
γιατὶ ἀλλιῶς δὲ θά ῾ξερα πῶς νὰ σὲ χαιρετήσω.

Ὡς τώρα ἄλλο τίποτα ἀπ᾿ τὸ δικό μου χέρι,
παρὰ πολλοὺς νερόβραστους καὶ κρύους στίχους εἶδες.
Ἀλλὰ κι οἱ στίχοι ποῦ καὶ ποῦ, καμμιὰ φορά, ποιὸς ξέρει,
ἂν ἔχουν δῶρα ζηλευτὰ καὶ ζωντανὲς ἐλπίδες.

Οἱ εὐτυχίες πού ῾ψαλλα τόσες φορὲς γιὰ σένα
ἂν ἔξαφνα φτερούγιζαν μὲ τὴν αὐγὴ μπροστά σου,
θὰ ἔβλεπες τί εἴχανε οἱ στίχοι μου κρυμένα
κι ἄλλη χαρὰ δὲ θά ῾θελε στὸ κόσμο ἡ καρδιά σου.

Πασιφάη έγραψε: ↑

01 Δεκ 2021, 18:27

Μου ήρθε ο Σουρής στο χέρι,
στο πληκτρολόγιο, ωσάν μαχαίρι.

Δύο ποιήματα, έτσι, φευγάτα.
μα επιμένω, πολύ γαμάτα.


Ὁ Φασουλῆς φιλόσοφος

Ἐγὼ αὐτὸν τὸν Βούδδα τὸν ἐκτιμῶ πολύ...
τί ἄνθρωπος τᾠόντι καὶ ποία κεφαλή!
Ἂν κι ἦτο Βασιλέως Κραταιοτάτου θρέμμα
ἐμούντζωσε τὸν θρόνον, ἐμούντζωσε τὸ στέμμα,
καὶ τὰ βουνὰ ἐπῆρε μὲ ἱερὰν μανίαν
κι ἐδίδασκε τὸν κόσμον ἀγάπnν αἰωνίαν.

Κι ἐμόναζε ρεμβάζων αὐτὸς ὁ Ἡγεμὼν
πότε παρὰ τὸν Γαγγην ἡ ἄλλον ποταμόν,
καὶ πότε εἰς χειμάρρους κι ὑπὸ σκιὰν συκῆς,
ἀκούων ἁρμονίας ἀγνώστου μουσικῆς,
κι ἐφούντωναν ὡς δάσος τὰ μαῦρα του μαλλιὰ
κι ἐφώλιαζαν ἀπάνω λογῆς-λογῆς πουλιά.

Τροφή του ἦσαν μόνη τὰ χόρτα κι αἱ ὀπώραι
καὶ πρὸς τὰ ὕψη στρέφων καθ᾿ ἑαυτὸν ἐλάλει,
κι ἐφάνησαν ἐμπρός του τῆς Ἡδονῆς αἱ κόραι,
παγίδας νὰ τοῦ στήσουν μὲ τὰ γυμνά των κάλλη,
καὶ τῶν σαρκῶν τὸ σφρῖγος πολὺ τὸν ἐσκανδάλιζε
κι ἐκείνη τὸν ἐφίλει κι αὕτη τὸν ἐγαργάλιζε.

Ὅμως ὁ μέγας Βούδδας, κατανικῶν τὰ πάθη,
στοὺς δόλους τῆς μαγείας ἀτρόμητος ἐστάθη,
καὶ πρὶν στὸν δόλον φθάσουν τῆς Ἡδονῆς τὸν ἔννατον
καὶ εἶδαν πὼς ἐκεῖνος δὲν χάνει τὰ πασχάλια του,
μ᾿ ἀφροὺς θυμοῦ καὶ λύσσης ἐπῆραν τὰ βρεμμένα των
καὶ ἄφησαν τὸν Βούδδα νὰ κάθεται στὰ χάλια του.

Ἐγὼ αὐτὸν τὸν Βούδδα τὸν ἐκτιμῶ πολύ...
τί ἄνθρωπος τῳόντι καὶ ποία κεφαλή!
Ν᾿ ἀνθέ᾿ εἰς τόσα κάλλη τὴν ράχη νὰ γυρίση;
νὰ μὴ τοῦ φέρῃ ρῖγος καὶ τῆς σαρκὸς τὸ χνούδι; . . .
δόξα πολλὴ στὸν Βούδδα, μὰ νὰ μὲ συγχωρήσῃ
ἂν τοῦ εἰπῶ μὲ σέβας πὼς εἶναι λίγο βούδι.

Κι ἐμπρός μου εἶχαν ἔλθει μία φορὰ
γυναῖκες πονηραὶ νὰ μὲ τρελλάνουν,
ποὺ ἦσαν σὰν τὰ κρύα τὰ νερά,
καὶ ἄρχισαν τὰ μάγια νὰ μοῦ κάνουν.
Ἐστάθησαν ὁλόρθαις ἐμπροστά μου
κι ἐσκόρπιζαν ἀρώματα καὶ μύρα,
κι ἐπέμεινα κι ἐγὼ μὲ τὰ σωστά μου
νὰ δείξω σὰν τὸν Βούδδα χαρακτῆρα.

Μὰ μόλις εἶδα κάποιας λίγο πόδι
κι ἡ ἄλλη τὅνα χέρι ξεμανίκωσε,
ὁ Βούδδας μοῦ ἐφάνη τότε βώδι
κι ὁ διάβολος μ᾿ ἐπῆρε καὶ μὲ σήκωσε.

Κι ἂν ὁ Βούδδας πρὸ τῶν νεύρων
ἠγωνίζετο τὴν δρᾶσιν,
μὰ δὲν ζῇ κανεὶς εἰξεύρων
ποίαν ἄρα εἶχε κρᾶσιν.

Ἀλλ᾿ ἂν ἦτο σὰν κι ἐμένα
τὸν ἀχρεῖον, τὸν κανάγια,
δὲν θὰ πήγαιναν χαμένα
τῆς ἀγάπης τόσα μάγια.



Λίγο Μελάνι...

Λίγο μελάνι καὶ χαρτὶ καὶ λίγοι πάλι στίχοι
εἶναι τὸ μόνο δῶρο μου ὁποὺ θὰ σοῦ χαρίσω...
Καλὰ ποὺ μοῦ ῾δωσε κι αὐτοὺς ἡ ἀκριβή μου τύχη,
γιατὶ ἀλλιῶς δὲ θά ῾ξερα πῶς νὰ σὲ χαιρετήσω.

Ὡς τώρα ἄλλο τίποτα ἀπ᾿ τὸ δικό μου χέρι,
παρὰ πολλοὺς νερόβραστους καὶ κρύους στίχους εἶδες.
Ἀλλὰ κι οἱ στίχοι ποῦ καὶ ποῦ, καμμιὰ φορά, ποιὸς ξέρει,
ἂν ἔχουν δῶρα ζηλευτὰ καὶ ζωντανὲς ἐλπίδες.

Οἱ εὐτυχίες πού ῾ψαλλα τόσες φορὲς γιὰ σένα
ἂν ἔξαφνα φτερούγιζαν μὲ τὴν αὐγὴ μπροστά σου,
θὰ ἔβλεπες τί εἴχανε οἱ στίχοι μου κρυμένα
κι ἄλλη χαρὰ δὲ θά ῾θελε στὸ κόσμο ἡ καρδιά σου.

BigChiefWahoo έγραψε: ↑

01 Δεκ 2021, 17:58

Elegy to a Karen


Για δες εκεί ! κεντροδεξιά
Μια Κάρεν σκούζει !
Η τρίτη δόση ΄ναι
Που τηνε τσούζει ;

Μα τι να λέει ;
Πάμε να δούμε
Απ' το να βλέπουμε
Κάλλιο ν' ακούμε


"ΤΟ ΜΠΟΛΙ ΤΟ'ΦΕΡΕ
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ !"
(φαγούρα μ'έπιασε,
κάτω,στην κνήμη)

"ΔΟΞΑ,ΛΕΦΤΑ !
ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΥΠΙΕΤΑΙ !
ΚΙ Ο ANTI-VAXXER
ΑΥΤΟΣ, ΓΑΜΙΕΤΑΙ !"

Αφρούς εβγάζει
από τα χείλη.
Μα τι λες να'φαγε ;
Κάρνε κον τσίλι ;

Η πόρτ' ανοίγει
Και γέρος μπαίνει
Σοφός εφαίνεται
Λευκό το γένι

Έτσι απότομα
Ενεφανίσθη
Βιβλίο κράταγε
Τς'Αγκάθα Κρίσθυ
(Κι ένα CD,
Των Μπόυς των Μπίσθυ)

Κάρεν !,ελάλησε
Συ,Κάρεν fosc !
Το Σκότος άφησε
Κι έλα στο ΦΩΣ !

Και Κάρεν !,είπε
Just take it easy
Γιατ' η φωνή σου,
ΑΡΧΙΔΙΑ ΠΡΗΖΕΙ !



Δεκέμβριος 2021

10/10

Tο έπιασα, Θανάσης Βάγιας reference, very cool.

Το ανεμβολίαστο κοριτσάκι με τα σπίρτα


Κόλλησε τις μικρές του παλάμες και το παγωμένο πρόσωπό του στη τζαμαρία του trendy εστιατορίου,εκεί,στου Ψυρρή.
Μέσα,πολύς κόσμος,καλοβαλμένος,γύρω από τραπέζια φορτωμένα,πλούσια εδεσμάτων, από noodles με ξινά φρούτα του Κινέζικου δάσους και sushi,μέχρι αποδομημένη χωριάτικη σαλάτα και ψαρονέφρι με σως μύρτιλο.
Τα πεινασμένα μάτια του μικρού κοριτσιού,έπεσαν πάνω σε μία κομψότατη κυρία,που απολάμβανε μία κρεμ μπρυλέ - της έφερε στη θύμηση τον ανεμβολίαστο πατέρα της,στο Γεντί Κουλέ.
-Μα για δεσ' τε ! ακούστηκε η βροντερή φωνή ενός εκ των θαμώνων.Ένα μικρό ζητιανάκι μας παρατηρεί !
-Ωωωωωωω,ακούστηκε το ομαδικό επιφώνημα όλων.
Σταμάτησαν οι πάντες να τρώνε και γύρισαν τα βλέμματά τους στο alien της τζαμαρίας,που έβγαζε κρύο χνώτο από το βρώμικο στόμα του.
-Τι παράξενο που είναι !
-Τα νύχια του είναι ακαθάριστα !!
-Γιατί δεν φοράει πιο χοντρό μπουφάν !!!

-Θα λερώσει τη τζαμαρία ! βροντοφώναξε ο εις εκ των ιδιοκτητών του εστιατορίου.Να το διώξουμε αμέσως !
Έγνεψε στον εικοσιπεντάχρονο metrosexual σερβιτόρο με τα εκατόν πενήντα δύο τατουάζ και τους τέλειους κοιλιακούς,ώστε να κάνει αυτό που όφειλε.
Αυτός,υπάκουσε χωρίς χρονοτριβή.
Κίνησε προς την πόρτα.

-Άραγε...
(ακούστηκε μία γυναικεία,λεπτή και ευγενική φωνή)
...άραγε,να είναι εμβολιασμένο ;
-Ωωωωωωω !!! αναφώνησαν ξανά ομαδόν οι πελάτες του εστιατορίου.Μα υπάρχουν ακόμα αυτοί οι παρίες ;
-Χμ,πολύ φοβάμαι πως ακόμη υπάρχουν και αυτό θα πρέπει να το διευκρινίσουμε,πρότεινε ο συνοδός της κυρίας που έκανε την ερώτηση(τον καρπό του αριστερού του χεριού,στόλιζε Φιλίπ Πατέκ ρολόι).
-Ναι,ναι,ναι,ναι ! ακούστηκε από όλα τα τραπέζια.Σερβιτόρε,πρέπει να το ρωτήσεις αυτό !
Ο σερβιτόρος κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά.
-Θα το κάνω,είπε.

Βγήκε έξω από το μαγαζί και στάθηκε μπρος στο κοριτσάκι.Τα μάτια της μικρής,προς στιγμήν έλαμψαν από ελπίδα.Μάλλον θα της έδιναν κάτι να τσιμπήσει,έστω ένα κομματάκι t-bone steak.

-Τι θέλεις εσύ εδώ ; ρώτησε βλοσυρά ο σερβιτόρος,που παλιά είχε εργαστεί και ως μπαρίστα.Ποια είσαι ; Γιατί κοιτάζεις ενοχλητικά τους πελάτες μας ;
-Πεινάω,είπε αυτό, με τρεμάμενη από το κρύο και το φόβο,φωνή.
-Φαγητό δεν έχετε στο σπίτι ;
-Δεν έχω σπίτι.Ο μπαμπάς μου είναι στη φυλακή.
-Γιατί είναι στη φυλακή ;
-Είναι ψεκ.
-Α χαααα ! έκανε ο σερβιτόρος.Κι εσύ ;
-Κι εγώ ψεκάκι είμαι,ομολόγησε το κοριτσάκι μουρμουρίζοντας και κατεβάζοντας με ντροπή το βλέμμα προς το έδαφος.

Ο πρώην μπαρίστα γύρισε το κεφάλι του προς το εστιατόριο.Τα βλέμματα όλων των πελατών,ήταν στραμμένα πάνω του.
Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά, δεξιά-αριστερά.
Όχι.
Δεν ήταν εμβολιασμένο.

Ξεπερνώντας την αρχική τους έκπληξη και τον αρχικό τους τρόμο,οι πελάτες,αλλά και οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου,όπως και ο σεφ με τους βοηθούς του,που είχαν βγει και αυτοί στη σάλα για να δουν το αξιοπερίεργο αυτό θέαμα,με μία σχεδόν οργανωμένη κίνηση,έστρεψαν τον αντίχειρά τους προς τα κάτω.
Ο σερβιτόρος έγνεψε θετικά.
Έδωσε μία κλωτσιά στα πλευρά του μικρού κοριτσιού,που εκτινάχτηκε μερικά μέτρα παραπέρα και ευτυχώς,μακριά από τη τζαμαρία.Μετά,πήγε από πάνω του και του πάτησε το κεφάλι,όπως έκανε ο πρωταγωνιστής στο American History.Πως τον λένε,Τζέρρυ Νόρτον ;
Σκέφτηκε να του πάρει και τα σπίρτα,αλλά η λογική του επικράτησε - μπορεί να κόλλαγε τον Ιό !!

Οι πελάτες από μέσα,ξέσπασαν σε γέλια.Ήταν πράγματι αστείος ο τρόπος που εκτινάχτηκε το alien ύστερα από την κλωτσιά που δέχτηκε.Γέλασαν πολύ,τρανταχτά,τόσο πολύ,που από έναν καραφλό και χοντρό απόστρατο του Πολεμικού Ναυτικού,που τώρα κατοικούσε σε κάποια απάτητα βουνά και ευκαιριακά κατέβαινε στην Αθήνα για να φάει κάτι άλλο εκτός από προβατίνα στα κάρβουνα,ξέφυγε μια φοβερή κλανιά.
Μία δυσωδία mRna πλημμύρισε το χώρο του εστιατορίου,αποφορά τέτοιας έντασης,ώστε μία νεαρή κοπέλλα δεν άντεξε και λιποθύμησε.
Οι πελάτες κάθησαν ξανά στις καρέκλες τους και συνέχισαν το φαγοπότι.

Η λιποθυμία της κοπέλλας αποδόθηκε απλά στην ένταση της στιγμής.
Για την κλανιά,δεν μίλησε κανείς.


Δεκέμβριος 2021