Phorum.com.gr

Αγήτωρας


Eίναι απόρροια επιμονής κι άρρητης ελπίδας
των γονιών μου, που υπό τον φόβο
στα στενά σοκάκια να πατήσουν
σκιές επινοήσαν, για να κρύψουν,
πως κάποτε ανήκανε σε αυτούς.

Πρίν ακόμα ,συνεπώς,το παραστράτημα
των ίδιων,όταν φως αχνής πηγής
βρέθηκε στο έρεβος δεμένο
με ενα στυλιάρι ξύλινο, δοσμένο
από φαντάσματα που ξέμαθαν σε αυτό.

Δεν ήταν, βεβαίως, της μοίρας εγκοπή
συναρμοσμένη, αυτό ήταν άλλωστε
ενάντια στις διδαχές των επιγόνων:
φιλοδοξίες άδοξες με ισχύ αιώνων,
παρά μυαλό συναίσθημα ντυμένο.

Σαγηνεύτηκαν,νοητικώς, από τον ψίθυρο
του βάθους, όπως αμφότερες πρωτύτερα
η Συδία και η τραγική Πλουτέλα.
Της μέθεξης απόληξη η νεκροφόρα τρέλα,
ενθύμιο της σκιώδους εναντίωσης.

Που φέρνει εμπρός στην ταπεινή
μεγαλειότητά μου, ασύντακτες και
άτεχνες απόπειρες αντίδρασης
γραμμένες πάνω σε ενα χαρτί παρόμοιας φτήνιας:

“ Περιγελών περἰ πεζών
ο εν ονείρου ζὠντας
Μικροαστών,μικρών μυαλών
ζωή απομυζώντας ”