ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Πεζογραφία, ποίηση, γλώσσα και γραπτός λόγος, βιβλία
Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 29 Ιούλ 2022, 00:13

ΓΑΛΗ έγραψε:
29 Ιούλ 2022, 00:03
vag_el έγραψε:
29 Ιούλ 2022, 00:01
ΓΑΛΗ έγραψε:
28 Ιούλ 2022, 23:57
vag_el

Ρίξε και μια ματιά στην ιστορία του Πέτρου Γιαννόπουλου και της Σοφίας Λασκαρίδου.
θα το κάνω ΓΑΛΗ
Περικλής Γιαννόπουλος είναι το σωστό, συγγνώμη.
Δεν πειράζει,την βρήκα την ιστορία ,τώρα θα την διαβάσω
:o
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 29 Ιούλ 2022, 00:25

ΓΑΛΗ έγραψε:
28 Ιούλ 2022, 23:57
vag_el

Ρίξε και μια ματιά στην ιστορία του Περικλή Γιαννόπουλου και της Σοφίας Λασκαρίδου.
πολύ ωραία ιστορία ΓΑΛΗ ,σ΄ευχαριστώ πολύ
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 68600
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 29 Ιούλ 2022, 00:34

vag_el έγραψε:
29 Ιούλ 2022, 00:25
ΓΑΛΗ έγραψε:
28 Ιούλ 2022, 23:57
vag_el

Ρίξε και μια ματιά στην ιστορία του Περικλή Γιαννόπουλου και της Σοφίας Λασκαρίδου.
πολύ ωραία ιστορία ΓΑΛΗ ,σ΄ευχαριστώ πολύ
Ρίξε και μια ματιά στο λινκ που ανέβασα όπως και σ' αυτό.

https://24grammata.com/%CE%B1%CF%85%CF% ... %B7%CF%82/

Και μη μ' ευχαριστείς. Χαρά μου. :wink
Το γαρ πολύ της κατανόησης γεννά αδιαφορία.

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 29 Ιούλ 2022, 01:07

Μου δίδεται η εντύπωση πως η Ποίηση αλλά και γενικώς οι τέχνες σε γράμματα και σε μουσική ή θέατρο ,που αποκαλούμε Πολιτισμό ,γεννά διθυράμβους ή κατακόμβες νεκρών.
Δεν γνωρίζω τι προσπαθεί να δείξει με αυτόν τον τρόπο η ζωή,αλλά σίγουρα γενναται το ερώτημα ''γιατί εδώ,και όχι εκεί''.Γιατί να σβήνουμε τον Ηλιο μες στα σκοτάδια της απαλλοτρίωσης των γενεών,γιατί να υποθάλπτουμε ή να υιοθετούμε ως κοινό τρόπο έκφρασης την Πολιτική μας συνείδηση.Γιατί θα πρέπει να ξεπουλάμε ή να αγοράζουμε τον Ερωτα και τη ζωή,....αφού απο αυτόν γεννιόμαστε και τελικά σε αυτόν καταλήγουμε .
Ενα πράγμα μου δίδαξε η Ποίηση Γαλή.''Ποτέ μη λές ποτέ'' ,γιατί ποτέ δε ξερεις
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 08 Αύγ 2022, 01:41

Τα παιδάκια που παίζουν στ’ ανοιξιάτικο δείλι
μια ιαχή μακρυσμένη
Τ’ αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει

Τ’ ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου
Ένα τρένο που θα `ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου

Οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ’ ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη.

Κ. Καρυωτάκης
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 15 Οκτ 2022, 08:49

ΤΟ ΚΑΥΚΑΛΟ
Οἱ ἄνθρωποι νομίζουνε πὼς τὰ ξέρουν ὅλα. Ἔτσι κανένας δὲ θά ῾θελε νὰ ὑποθέσει πὼς ἕνα καύκαλο μέσα στὴν ὀστεοθήκη του εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ ὅ,τι πιστεύεται κοινά. Γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔτρεμε καθόλου τὸ χέρι τοῦ παράξενου ποιητῆ ὅταν ἦρθε μία μέρα νὰ ταράξει τὸν ὕπνο τῶν αἰώνων ποὺ κοιμόμουν μέσα στὸ μαῦρο μου κασονάκι, ὄξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τοῦ νεκροταφείου.

Τὶς δυὸ μικρὲς σπηλιὲς στὴ βάση τοῦ μετώπου μου - στὴ ζωὴ τ᾿ ὄνομά τους ἦταν γλυκὸ σὰν τὸ φῶς - τὶς γιόμιζε ἡ νύχτα τοῦ ἀσυνείδητου. Κάποια ἀράχνη ἐσάλευε ἀπάνω στὸ μηλίγγι μου κ᾿ εἶχε γίνει τὸ ὄνειρό μου. Ξυπνώντας ἔξαφνα, ἔνοιωσα νὰ μὲ σηκώνουν. Σίγουρα θὰ ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ χωνευτηρίου, ἐσκέφτηκα. Μὲ τὸ δίκιο τους θὰ κουράστηκαν οἱ δικοί μου νὰ πληρώνουν τόσα χρόνια τώρα τὸ μισὸ νοῖκι ποὺ ἐξασφάλιζε τὴ θέση μου στὴν αὐλὴ τῆς ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δὲν ἦταν αὐτό. Μ᾿ ἐτύλιξαν σὲ μίαν ἐφημερίδα, κ᾿ ὕστερα ἀπὸ λίγην ὥρα ἐβρέθηκα στὸ τραπέζι τῆς μελέτης τοῦ ποιητῆ μου, ἀπάνω σ᾿ ἕνα βιβλίο ποὺ ἔτυχε νά ῾ναι κάτι εὔθυμα τραγούδια ἀγάπης.
Στὴν ἀρχὴ μ᾿ ἄφησαν ἥσυχο νὰ κοιτάζω ὅ,τι μποροῦσε νὰ χωρέσει στὸ στενό του κύκλο τὸ βλέμμα μου, ποὺ δὲν ἦταν βέβαια βολετὸ νὰ τὸ διευθύνω ὅπου ἤθελα. Ἀντίκρυ μου ἄσπριζε τὸ κρεβάτι. Οἱ θύμησές μου ὁλοένα ἐζωήρευαν μὲ τὸ νὰ τὸ βλέπω. Τώρα θυμόμουν καθαρὰ ἕνα κρεβάτι. Δὲν ἦταν τὸ κρεβάτι τῆς τελευταίας μου ἀρρώστειας. Γιατί τὸ ξεκουραστικὸ κρεβάτι τοῦ θανάτου δὲν τὸ θυμᾶται ἕνα καύκαλο σὰν ἐμένα παρὰ μόνο γιὰ νὰ νοσταλγήσει τὴ ζωή. Θυμόμουν, ὅμως, καθαρὰ ἕνα κρεβάτι. Ὕστερα ἐπέρασε θαμπὸ ἀπὸ τὴ μνήμη μου κάτι ἄλλο... Δὲν μπόρεσα νὰ ξεχωρίσω τί. Πάει τόσος καιρὸς ἀπὸ τότε...
Ἐκοίταζα τὸ ἡμερολόγιο στὸν τοῖχο γιὰ νὰ ἰδῶ πόσα χρόνια ἐβάστηξε ὁ ὕπνος μου, ὅταν ἔνιωσα ἀπὸ τὸ θόρυβο πὼς κάποιος ἐμπῆκε στὴν κάμαρα. Ἦταν ἕνας φίλος τοῦ ἀπαγωγέα μου. Ἦρθε καὶ στάθηκε μπροστά μου. Ὁ ποιητὴς μ᾿ ἔδειξε λέγοντας: «Νὰ σοῦ συστήσω τὸν κύριο...», κ᾿ εἶπε τ᾿ ὄνομά μου, ποὺ τό᾿ χε διαβάσει στὴν ὀστεοθήκη. Ὁ ἄλλος ὑποκλίθηκε χωρικά, ἔβγαλε τὸ καπέλο του καὶ μοῦ τὸ φόρεσε. Ἄναψε κ᾿ ἕνα τσιγάρο καὶ τὸ σφήνωσε στὰ δόντια μου. Ὕστερα ἀρχίσανε νὰ γελᾶνε. Ἐγὼ τοὺς ἐκοίταζα σοβαρά, ὅπως ταιριάζει, σ᾿ ὅσους ἔζησαν τὴ ζωή, νὰ κοιτοῦνε αὐτοὺς ποὺ θὰ τὴ ζήσουν. Δὲ μὲ πείραζε καθόλου ἕνα τέτοιο φέρσιμο, μόνε συλλογιζόμουνα τί ἁπλοϊκοὶ πού ῾ναι οἱ ἄνθρωποι νὰ νομίζουνε πὼς τὰ ξέρουν ὅλα καὶ νὰ μὴ θέλουνε ποτὲ νὰ παραδεχτοῦνε πὼς ἕνα καύκαλο μπορεῖ νά ῾ναι κάτι παραπάνω ἀπὸ ὅ,τι πιστεύεται κοινά.

Δυὸ ὁλόκληρες ὧρες ἀναγκάστηκα νὰ τοὺς ἀκούω. Τὰ λόγια τους θὰ μοῦ ῾φέρναν πικρὸ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη. Μιλούσανε γιὰ τὶς γυναῖκες τους, γιὰ τὰ βιβλία τους, γιὰ κάθε τί, σὰ νὰ μὴν ἦταν τὸ κρανίο ἑνὸς ἀνθρώπου ὅμοιου μ᾿ αὐτοὺς ἡ μπάλα ἐκείνη τῆς φρίκης ποὺ τὴ ἤξεραν τόσο κοντά τους.
Ἐφύγανε.

Ἀργά, μετὰ τὰ μεσάνυχτα, ἐγύρισε μονάχος ὁ ποιητής. Δὲν ξέρω γιατί ἔνιωσα κάτι σὰν ἕνα αἴσθημα ὑπεροχῆς νὰ μὲ κυριεύει. Καθὼς ἄναβε ἡ λάμπα, τὸ χέρι του δὲν ἦταν ὅμοια σταθερὸ ὅπως ὅταν ἄνοιγε τὸ μαῦρο μου κουτί, στὸ νεκροταφεῖο. Τὸ φῶς, πέφτοντας λοξὰ ἀπάνω μου, μοῦ ῾δωσε μίαν ὄψη παράξενα ζωντανή. Τὸ κατάλαβα ἀπὸ τὴν ἔκφραση τοῦ φίλου μου αὐτό. Μὲ πῆρε στὰ χέρι του. Ἄνοιξε τὸ παράθυρο. Θὰ μὲ πετοῦσε στὸ δρόμο, ἂν δὲν ἐκάρφωνα πιὸ μαῦρο καὶ πιὸ βαθὺ τὸ βλέμμα μου στὸ μεταξὺ τῶν ματιῶν του. Μ᾿ ἄφησε στὸ πεζοῦλι τοῦ παραθύρου κ᾿ ἔκλεισε. Ὅλη τὴ νύχτα τὸν ἄκουγα νὰ στριφογυρίζει στὸ κρεβάτι. Ἂν ἐκοιμήθηκε, θά ῾κάνε πολὺ ταραγμένο ὕπνο.

Τὸ πρωὶ βρέθηκα μέσα στὴν ὀστεοθήκη μου. Χωρὶς ἄλλο θὰ μ᾿ ἔφερε στὴ θέση μου ὁ ἴδιος ἐκεῖνος τύπος μὲ τὰ παράξενα γοῦστα. Τώρα ἀκουμπῶ τὸ σαγόνι μου στοχαστικὰ στὸ κόκκαλο τοῦ χεριοῦ καὶ σκέφτομαι τὴν περιπέτειά μου. Μοῦ φαίνεται πὼς βλέπω ἀκόμα τὸ βιβλίο μὲ τὰ εὔθυμα ἐρωτικὰ τραγούδια καὶ τὸ ἡμερολόγιο μὲ τὴν τραγικὰ προχωρημένη ἡμερομηνία. Περσότερο ὅμως συλλογιέμαι τὸ κρεβάτι. Τὸ κρεβάτι μ᾿ ἔκαμε νὰ μισοθυμηθῶ μιὰ μικρὴ ἱστορία ποὺ ἐνόμιζα πὼς εἶχα κατορθώσει νὰ ξεχάσω ὁλότελα.

Κώστας Καρυωτάκης
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 21 Ιούλ 2023, 15:45

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ έφυγε από τη ζωή 21 Ιουλίου 1928


Η ζωή του όλη. Σύντομη. Πικρή. Στερημένη.
Οι ποιητικές του συλλογές γεμάτες πόνο, λύπη, σαρκασμό.
«Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων» 1919
«Νηπενθή» 1921 «Ελεγεία και Σάτιρες» 1927
Τελευταία ποιήματα (1928).

Κάποτε ήρθε ο έρωτας. Μια φωτεινή αναλαμπή στη ζωή του.

Γνώρισε τη Μαρία Πολυδούρη το 1922 επίσης ποιήτρια.

Ένας έρωτας που θα διαρκέσει έξι χρόνια ως το θάνατό του.

Η χαρά θα είναι σύντομη.
Μοιάζει μ’ ένα χαμόγελο που πάγωσε γρήγορα στα χείλη.
Ένα ανθάκι που έμεινε αποξηραμένο ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου

Για εκείνη θα είναι όλη της η ζωή ο Κώστας Καρυωτάκης…
«ο Τάκης που το όνομα του το ψιθυρίζουν και οι χτύποι του ρολογιού τά-κη.. τά-κη»…

Σύντομα όμως ο Τάκης θα διαπιστώσει ότι είναι άρρωστος.
Ένα ύπουλο μικρόβιο έχει εισχωρήσει στον οργανισμό του και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τον οδηγήσει στον θάνατο.
Όλα αλλάζουν. Της ζητάει να χωρίσουν.
Η Μαρία θέλει να τον παντρευτεί. Έρχονται σε ρήξη.

Εκείνος απομακρύνεται από κοντά της.
Η Μαρία θα ταξιδέψει στο Παρίσι. Είναι μια εποχή που θερίζει η φυματίωση σε όλη την Ευρώπη. Η Μαρία θα προσβληθεί από τον ιό της φυματίωσης εκείνον που έστειλε στον άλλο κόσμο τόσους και τόσους νέους της εποχή της. Θα καταλήξει στο νοσοκομείο Σωτηρία. Εκεί ο Τάκης θα την επισκεφτεί και θα τη δει για τελευταία φορά.

Μετά θα τον μεταθέσουν στην Πρέβεζα. Τι να την κάνει πια τη ζωή. Αντίο ζωή. Αντίο για πάντα.… «Περπατώντας αργά στην προκυμαία, «υπάρχω;» λες, κι ύστερα: «δεν υπάρχεις!»…..
Το όνομα του είχε πει η Μαρία ακούγονταν σαν τους χτύπους του ρολογιού Τά-κη Τά-κη. Τώρα το ρολόι σταμάτησε για εκείνον.
Ήταν 32 χρονών. Σε λίγο σταμάτησε και για εκείνη, στα 28 της…
Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΙΑ ΤΑΣΗ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ «ΚΑΡΥΩΤΑΚΙΣΜΟΣ».

ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ.
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
sys3x
Δημοσιεύσεις: 37590
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 21:40
Τοποθεσία: m lagou

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από sys3x » 21 Ιούλ 2023, 16:24


:c040:
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

.

ΑΙΝΕΙΑΝ06
Δημοσιεύσεις: 19092
Εγγραφή: 30 Σεπ 2018, 00:23

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΑΙΝΕΙΑΝ06 » 21 Ιούλ 2023, 16:38

Είναι τρελοί αυτοί οι ποιητές.

Άβαταρ μέλους
Antares
Δημοσιεύσεις: 7852
Εγγραφή: 11 Απρ 2018, 10:46
Phorum.gr user: Ακταία

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Antares » 21 Ιούλ 2023, 16:47

Η γενιά αυτή (γενιά του 30) έβγαλε πολλούς καλλιτέχνες, επιστήμονες και λογοτέχνες.
Πως να συγκρίνουμε με τους τωρινούς καλλιτέχνες; Μόνο και μόνο ότι ονομάζονται καλλιτέχνες είναι πολύ γι' αυτούς.

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 21 Ιούλ 2023, 23:49

Τα γράμματά σου τα' χω, Αγάπη πρώτη σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου! Τα γράμματά σου πνέουν τη νιότη κι ανθίζουν την όψιμη χαρά μου. Κ. Καρυωτάκης
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
jason0
Δημοσιεύσεις: 9894
Εγγραφή: 29 Ιαν 2020, 19:41

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από jason0 » 22 Ιούλ 2023, 00:04

Καλά δεν πολυγουσταρε από ένα σημείο και μετά ο καρυωτάκης μπαμ κάνει, η άλλη είχε κολλήσει

Άβαταρ μέλους
νύχτα
Δημοσιεύσεις: 8657
Εγγραφή: 03 Μαρ 2019, 12:18

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από νύχτα » 22 Ιούλ 2023, 00:46

jason0 έγραψε:
22 Ιούλ 2023, 00:04
Καλά δεν πολυγουσταρε από ένα σημείο και μετά ο καρυωτάκης μπαμ κάνει, η άλλη είχε κολλήσει
:smt005:
fear as night can’t be shut off

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 28 Ιούλ 2023, 19:09

Μέσα στον πλούτο της πολυγραφότατης εκείνης εποχής,μέσα στον πλουμιστό απο κοσμήματα
και διαμάντια της Ελληνικής Λογοτεχνίας ,προσπαθούμε να συγκριθούμε (κακώς) με τα Ιερά της τέρατα.

Και θέλουμε πραγματικά να κάνουμε υποδείξεις (γιατι άραγε) ως μια γενιά που τα κατέχει όλα

Πόσο θανάσιμα ανυπόληπτοι μπορεί να είμαστε?Και πόσο ευτραφείς στις λέξεις που αντανακλούν τον ήλιο του καθενός μας?Ελπίζω η κάμαρη να μη μείνει ορφανή απο χέρια που τρέμουν εμπρός στη μαγεία του Ερωτα και της συντροφικότητας



Γράφει η Μαρία Πολυδούρη
“Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον…»
Ω, των παθών δεν κράτησα εγώ την ανόσια Λύρα, εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.
Και τραγουδούσα τον καημό της άσπιλης ψυχής μου μες στων δακρύων την ευχαριστία, κι όλη η χαρά του τραγουδιού μου ήταν, πώς τη φωνή μου θα την δεχόταν μια βραδιά μπρος στη φτωχή του εστία.
Κι ως διάβαζα στα μάτια του κάποτε τη χαρά του, ποια δόξα πιο ακριβή να πω;
Στο χωρισμό μας του ’φερναν σα χελιδόνια οι στίχοι μήνυμα, πως από μακριά διπλά τον αγαπώ.
Τώρα καμιά, καμιάν ηχώ δεν άφησε η φωνή μου σπαρακτική όταν γέμισε μιας νύχτας το σκοτάδι.
Όμως όλοι φοβήθηκαν, και εγώ πιστεύω ακόμα αληθινά πως τη βαριά χτύπησα πόρτα του Άδη.
Λοιπόν γιατί να δέχομαι το κάλεσμα της Μούσας;
Σαρκάζει η πίστη μέσα μου των θείων και των γηίνων.
Μια ανόσια λύρα των παθών σε μένα δεν ταιριάζει. Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3046
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΆΚΗΣ

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 13 Αύγ 2023, 17:43

Μαρία Πολυδούρη


Η αγάπη του Ποιητή



Μ' απάντησες στο δρόμο σου, Ποιητή.
Ήμουν το πρωτολούλουδο του Απρίλη.
Η δίψα της αγάπης που ζητεί
σου φλόγιζε τη σκέψη και τα χείλη.

Ήμουν το πρωτολούλουδο. Κλειστή
τότε η πηγή των στοχασμών μου, εμίλει
μόνο η καρδιά μου αθώα και λατρευτή,
όταν το πρώτο βλέμμα μου είχες στείλει.

Με τον καιρό, τον πόθο σου σ' εμέ
να φανερώσης σίμωσες. Ωιμέ,
είμασταν μια γενιάς παιδιά. Η καρδιά μας

Αγάπαε με το πάθος που ζητά
να πάρη, το αισθανθήκαμε φριχτά
και πήραμεν αλλούθε τη ματιά μας.
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Λογοτεχνία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών