Το πλοίο

[Λόρδος Ταντρίδης]

- Αύριο φεύγουμε με το πλοίο για την Αθήνα , αγάπη μου , είπε ο Στέργιος στην Κατερίνα καθώς την αγκάλιαζε .
Τα μαύρα μάτια της εικοσάχρονης κοπέλας έλαμψαν από συγκίνηση , και γέμισαν δάκρυα καθώς κοιτούσαν τον τριαντάχρονο νεαρό που την έσφιγγε με τα μυώδη μπράτσα του .
- Και τι θα κάνουμε μετά ; τον ρώτησε αγγίζοντας τα απαλά χείλη του .
- Μετά θα πάμε με άμαξα στην Θεσσαλονίκη , και από εκεί θα πάρουμε το Όριαν Εξπρές για το Παρίσι . Να βρούμε τις αδερφές σου , της απάντησε καθώς τα χέρια του τύλιγαν την μέση της και κατέβαιναν προς τους μηρούς της .
- Ανυπομονώ να τις δω Στέργιο , του είπε και μετά ένιωσε να ηλεκτρίζεται καθώς το χέρι του έφτασε σε ένα επίμαχο σημείο . Την έπιασε δυνατό ρίγος , οι απαλές τριχούλες στα χέρια της σηκώθηκαν , οι θήλες της τσίτωσαν και τέντωσε μπροστά τα πόδια της .
- Μην φοβάσαι , μωρό μου , είναι περίεργη η πρώτη φορά , αλλά θα σου αρέσει , της ψιθύρισε και την φίλησε στα χείλη . Παραδόθηκε στα φιλιά του με όλο της το είναι και έβγαλε ένα μικρό βρόγχο μόλις το δάχτυλο του Στέργιου ξεκίνησε το έργο του .
Όταν κατάλαβε ότι ανταποκρίνεται θετικά , της έβγαλε το φόρεμα , μετά τα εσώρουχα , σιγά σιγά , και άρχισε να την φιλάει στον λαιμό . Κατέβηκε στο στήθος , στην κοιλιά , και …
Έτοιμη να φωνάξει ήταν η Κατερίνα αλλά της έκλεισε το στόμα . Σήκωσε το κεφάλι του και την κοίταξε στα μάτια . Επιτακτικά της είπε , ότι γνωρίζει πόσο δύσκολο είναι , αλλά να προσπαθεί να παραμείνει ψύχραιμη .
Συνέχισε την δουλειά . Η Κατερίνα είχε γείρει το κεφάλι προς τα πίσω και είχε γουρλώσει τα μάτια . Τα είχε δει όλα . Ένιωθε όλες τις αισθήσεις της να εκρήγνυνται . Δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ .
Ο Στέργιος την ένιωσε έτοιμη . Την κοίταξε , και αυτή διέκρινε σε αυτόν το αντίκτυπο των ενεργειών του . Τρόμαξε λίγο με το μέγεθος .
Εισχώρησε μέσα της με αργές απαλές κινήσεις και ξεκίνησε . Ένιωσε τα μηνίγγια του έτοιμα να σπάσουν . Αν και έμπειρος ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση που είχε νιώσει . Η Κατερίνα πια είχε παραδοθεί , τα μακριά μαύρα της μαλλιά ήταν απλωμένα στο έδαφος , το οποίο σε ένα σημείο είχε μερικές σταγόνες αίματος , και κρατούμενη να μην αρχίσει να ουρλιάζει από πόνο και ηδονή , τον γρατσουνούσε στην πλάτη με τα δύο της χέρια .
Ο Στέργιος επιτάχυνε την ένταση κοιτώντας την . Με το ένα χέρι του χάιδευε το κεφάλι της και με το άλλο έπαιζε με τα στήθη της . Η Κατερίνα ήταν ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε , μόνο κοιτούσε το ταβάνι και ένιωθε τον ανδρισμό του να απλώνεται πάνω της , μέσα της , σε όλα τα κύτταρα της .
Ο Στέργιος για λίγο σταμάτησε . Ποια Αθήνα και ποιο Παρίσι , γνώριζε προφανώς ότι ήταν αδύνατα και τα έλεγε για παρηγοριά .
Δεν έπρεπε να σταματήσει . Ήταν η πρώτη της φορά .
Συνέχισε ακόμα πιο γρήγορα και έχασε αισθητά και αυτός τον έλεγχο . Την έπαιρνε άγρια , με μανία . Η Κατερίνα σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε . Κάθε σπρωξιά ήταν σαν χάδι . Τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση του . Ήθελε να γευτεί όλη την ένταση της στιγμής .
Δεν άντεξε . Άρχισε να ουρλιάζει . Φώναζε ασταμάτητα με όλη της την δύναμη ενώ όργωνε την πλάτη του .
Ο Στέργιος τελείωσε . Τα μάτια του αλληθώρισαν . Για πέντε λεπτά δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον . Βγήκε από την Κατερίνα και σηκώθηκε όρθιος κοιτώντας την γλυκά . Αυτή τον κοιτούσε με λαγνεία .
Ακούστηκαν φωνές ‘’ Γκιαούρ , γκιαούρ ‘’ , η βαριά ξύλινη πόρτα να γίνεται θρύψαλα , και η Κατερίνα είδε το κεφάλι του Στέργιου να σωριάζεται στο έδαφος . Οι Τούρκοι κλώτσησαν από πάνω της το πτώμα του και αντίκρισαν την γύμνια της . Το μάτι τους έγινε κόκκινο . Κόκκινη και η Κατερίνα με το αίμα του Στέργιου .
Ο Τούρκος που τον σκότωσε την πλησίασε και κατέβασε το παντελόνι του . Η Κατερίνα φώναζε με μανία , έπεσε πάνω του , άρπαξε το πρόσωπο του με τα νύχια της τα οποία πριν από λίγα λεπτά όργωναν την πλάτη του Στέργιου και τα έμπηξε στις κόγχες των ματιών του . Τσίριξε ο Τούρκος στρατιώτης καθώς η Κατερίνα έβγαζε τα νύχια της μαζί με τα μάτια του .
Έτρεξε σαν το αγρίμι ανάμεσα στους υπόλοιπους και βγήκε στον δρόμο . Κοίταξε γύρω της . Παντού πτώματα . Η μυρωδιά της πυρκαγιάς έντονη . Του αίματος επίσης .
Δεν τα έβλεπε . Έβλεπε την αψίδα του θριάμβου , έβλεπε το διαμέρισμα του πατέρα της στο κέντρο της πόλης , έβλεπε τις αδερφές της να κάνουν ιππασία στο κτήμα χαρούμενες . Ξέχασε ότι είχαν επιστρέψει πρόπερσι στην Σμύρνη . Ξέχασε ότι οι αδερφές της είχαν προλάβει μεν να φύγουν με τον θείο της , αλλά και οι δύο γονείς της είχαν σκοτωθεί την ημέρα που είχε περάσει . Ότι ο πατέρας της ήταν σε μία κρεμάλα στην πλατεία και η μητέρα της είχε την μοίρα του Στέργιου .
Ένιωσε τόσο έντονα ότι βρισκόταν στο Παρίσι που δεν ένιωσε το σπαθί που καρφώθηκε στα σπλάχνα της .