Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

[Albrecht]

«Όπως κάποτε ο φιλόσοφος και γνώστης της Ρωσίας Λάιμπνιτς είχε χαρακτηρίσει τους Ρώσους "βαφτισμένες αρκούδες" ...

Λέει το βιβλίο γιά το πως άνοιξε ο δρόμος προς την πουτανιά ;

Εξαιτιας αυτης της κριτικης αγορασα το βιβλιο και απ οτι φαινεται θα συμφωνησω σε ολα μαζι της.

Τή σάρκα, τό αἷμα θά βάλω
σέ σχῆμα βιβλίου μεγάλο...

Αυτό ακριβώς είναι τούτο το βιβλίο, όπως το είχε γράψει ο Καρυωτάκης. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο αίμα και σάρκα. Καμένη, βασανισμένη, δαρμένη, πονεμένη σάρκα. Δεκάδες μαρτυρίες ανθρώπων που μάζεψε η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, από τις πρώην Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες. Γέροι, νέοι, παιδιά, άντρες, γυναίκες, κομμουνιστές, αντικομμουνιστές, μέλη του ΚΚΣΕ, κατάδικοι στρατοπέδων, δήμιοι, στρατιώτες, ιατροί, μηχανικοί, ακαδημαϊκοί, αγρότες, εργάτες κ.ά μιλούν για τη ζωή τους στην ΕΣΣΔ και την καπιταλιστική Ρωσία. Μια Ρωσία όπου κυριαρχεί ο καπιταλισμός με πρόσωπο λύκου, όπου οι άνθρωποι εξαπατήθηκαν και οι Νεορώσοι-νεόπλουτοι τούς άρπαξαν όσα είχαν φτιάξει με τον δικό τους κόπο. Μια βίαιη μετάβαση από μια Υπερδύναμη σε ένα ξένο για αυτούς κράτος χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα. Οι λίγοι προνομιούχοι είναι μια χαρά αλλά οι περισσότεροι υποφέρουν. Είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο από τη συγγραφέα του θαυμάσιου Τσέρνομπιλ, στην οποία απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2015. Αξίζει να διαβαστεί, είναι μια ωδή στον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία και παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα σκοπιά της ιστορίας, από τα μάτια των απλών, «μικρών» ανθρώπων, κάτι που δεν έχουμε πολλές φορές την ευκαιρία να δούμε και να εξετάσουμε.

[Ίακχος]

Σε τούτο το βιβλίο οι συγγραφείς του διατρέχουν τις μεγαλύτερες περιοχές της σύγχρονης επιστήμης, προσπαθώντας να μας γνωρίσουν αλλά και να λύσουν το μυστήριο του χρόνου. Εξετάζουν το χρόνο στη φυσική -κλασική μηχανική, σχετικότητα, κβαντομηχανική, θερμοδυναμική- και τις ευρύτερες εκδηλώσεις του στη βιολογία, τη χημεία, την ποίηση... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[Highlander]

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ

Τι ακριβώς εννοούμε όταν μιλάμε για Διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας στην Ελλάδα; Ποιοι είναι οι ιστορικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες που τον καθιστούν αναγκαίο; Ποια θα είναι τα οφέλη για τους πολίτες στους τομείς της Παιδείας, της Οικονομίας, της Πολιτικής και της Δικαιοσύνης; Και για ποιους λόγους το επίπεδο της Εκκοσμίκευσης στην πατρίδα μας δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να συγκρίνεται με άλλα ευρωπαϊκά κράτη;
Στην παρούσα μελέτη, ο δημοσιογράφος Μηνάς Παπαγεωργίου πραγματοποιεί μία εις βάθος έρευνα, από τους αιώνες κυριαρχίας του Βυζαντίου μέχρι και σήμερα, που στοχεύει στην ανάδειξη της αναγκαιότητας για τον Διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας στη χώρα μας. Συνομιλεί με 11 προσωπικότητες από τους χώρους της πολιτικής, της ακαδημαϊκής κοινότητας, της δικαιοσύνης, της οικονομίας και του ακτιβισμού, ενώ ταυτόχρονα σταχυολογεί τα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν τις σχέσεις Πολιτείας και Ανώτατης Ιεραρχίας κατά τον 21ο αιώνα στην Ελλάδα.
Συμμετέχουν με συνεντεύξεις τους οι: Χάρης Αθανασιάδης (Καθηγητής Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Παναγιώτης Γεννηματάς (Επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων), Παναγιώτης Δημητράς (Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας), Γιάννης Ιωαννίδης (Δικηγόρος - πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη), Ελεάννα Ιωαννίδου (Δικηγόρος), Φίλιππος Λοΐζος ("Γέροντας Παστίτσιος"), Αντώνης Παπαρίζος (Καθηγητής Κοινωνιολογίας και Κοινωνιολογίας της Θρησκείας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), Μιχάλης Σταθόπουλος (Ομ. Καθηγητής Αστικού Δικαίου - πρ. υπ. Δικαιοσύνης), Νίκος Φίλης (Βουλευτής ΣΥ.ΡΙZ.A - πρ. υπ. Παιδείας), Φώτης Φραγκόπουλος (Πρόεδρος της Ένωσης Αθέων), Evan T. (Βlogger). Προλογίζει ο επικοινωνιολόγος Γιώργος Πήττας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Πρόλογος από τον Γιώργο Πήττα
Εισαγωγή
Ύστερη αρχαιότητα, Βυζάντιο και Τουρκοκρατία
Ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός και ο 19ος αιώνας
Συνέντευξη με τον Αντώνη Παπαρίζο
Ο διαχωρισμός στην πολιτική
Συνέντευξη με τον Μιχάλη Σταθόπουλο
Συνέντευξη με τον Γιάννη Ιωαννίδη
Ο διαχωρισμός στην παιδεία
Συνέντευξη με τον Νίκο Φίλη
Συνέντευξη με τον Χάρη Αθανασιάδη
Ο διαχωρισμός στην οικονομία
Συνέντευξη με τον Παναγιώτη Γεννηματά
Συνέντευξη με τον blogger Evan T.
Ο διαχωρισμός στη δικαιοσύνη
Συνέντευξη με τον Παναγιώτη Δημητρά
Ο διαχωρισμός στην υγεία
Συνέντευξη με τον Φώτη Φραγκόπουλο
Συνέντευξη με τον Φίλιππο Λοΐζο (Γέροντας Παστίτσιος)
Επίλογο
Παράρτημα 1
Η αποτέφρωση στην Ελλάδα (της Μαρίας Μενεγάκη)
Παράρτημα 2
Πρόταση Νόμου (2005) της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη
Παράρτημα 3
Δημοσκοπήσεις για τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας
Ενδεικτική βιβλιογραφία για το θέμα των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας στην Ελλάδα

[Highlander]

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ (1870-1922)

(. . .) H εργασία αυτή έχει ως αντικείμενο την ιχνογράφηση της φυσιογνωμίας της ελληνίδας εργάτριας από την εμφάνισή της στον κόσμο της μισθωτής εργασίας ως τη Μικρασιατική Καταστροφή και την άφιξη των προσφύγων στην Ελλάδα το 1922, χρονολογία κατά την οποία αλλάζει το κοινωνικό σκηνικό στις ελληνικές πόλεις. Όταν αρχίζουν τα πρώτα φουγάρα των εργοστάσιων να ξεφυτρώνουν ένα ένα σαν τα μανιτάρια στον Πειραιά και η Αθήνα να αποκτά σιγά-σιγά τα χαρακτηριστικά ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Τότε εμφανίζονται επί της οθόνης του ιστορικού γίγνεσθαι οι πρώτες εργάτριες. Είμαστε στα 1870. Μέσα από το καλειδοσκόπιο του ανθρώπινου συρφετού της ελληνικής πόλης οι εργάτριες αρχίζουν να ξεχωρίζουν, βγαίνοντας από το σταθμό του τρένου στον Πειραιά, αγοράζοντας κλωστές από τα εμπορικά μαγαζιά της Αθήνας ή βαδίζοντας με γοργό βήμα για να φτάσουν εγκαίρως στα εργοστάσια που βρίσκονται στις παρυφές της Ερμούπολης. Ποιες ήσαν αυτές οι νεοφερμένες γυναίκες; Από πού προέρχονταν; Πώς εντάσσονταν στον κόσμο του καθημερινού μόχθου; Πώς αξιοποιούσαν τον καθημερινό χρόνο τους; Ποιες ήταν οι συλλογικές αναπαραστάσεις των άλλων γι' αυτές; (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
1. Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ (1870-1922)
2. ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΡΙΑΣ
3. ΔΥΟ ΑΠΟΚΛΙΝΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗΣ. Ο ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
4. Ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΗ «ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ»
5. ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
6. ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΓΕΝΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ (RESUME)

[Μπίστης]

Ψυχαναγκαστικέ τα δαβάζεις γιά να ανέλθεις στην κομματική ιεραρχία ή απλώς δεν τα βαριέσαι ;

[Mole]

Alexander Anievas & Kerem Nişancıoğlu, How the West Came to Rule.

[Albrecht]

Ο Ρέιμοντ Κάρβερ (1938-1988) είναι ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους του 20ού αιώνα, που στα χρόνια της συγγραφικής του ωριμότητας χαρακτηρίστηκε από πολλούς "πατέρας" των νεαρών Αμερικανών Νεορεαλιστών.
Η ανά χείρας συλλογή κυκλοφόρησε το 1988 και συγκεντρώνει τα τελευταία του διηγήματα. Στιγμιότυπα από τη ζωή ανθρώπων την κρίσιμη ώρα, την ώρα που δοκιμάζονται η αγάπη του συντρόφου τους, οι οικογενειακές τους σχέσεις, η αξιοπρέπειά τους, η καθημερινότητα τους, ακόμα και η ίδια τους η ζωή. Ο Κάρβερ αφηγείται τις ιστορίες τους χωρίς να δείχνει φανερή συμπάθεια, χωρίς μελοδραματισμούς, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα που μιλούν οι ήρωές του, με ειλικρίνεια και τρυφερότητα γι' αυτές τις ραγισμένες καρδιές.
Η έκδοση συμπληρώνεται από επίμετρο της μεταφράστριας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τα διηγήματα του Κάρβερ διακρίνονται από μια "τσεχοφική σαφήνεια αλλά και μια καφκική αίσθηση ότι κάτι τρομερό συμβαίνει πίσω από τη σκηνή" επισημαίνει ο Μάικλ Κοπφ. Ο Τσέχοφ, εξάλλου, ο Κάφκα και ο Χέμινγουεϊ είναι οι συγγραφείς από τους οποίους επηρεάζεται περισσότερο. Οι ήρωές του, αν δεν είναι άνεργοι, κάνουν συνήθως περιθωριακές δουλειές, είναι αλκοολικοί, υποφέρουν λόγω διαζυγίων ή οικογενειακής βίας, δυσκολεύονται να εκφραστούν, κι όμως είναι πιο δυνατοί και πιο προσαρμοστικοί απ' όσο φαντάζονται, παρά το ότι δεν συνειδητοποιούν τη λυσσαλέα μάχη που δίνουν ενάντια στη μοναξιά και την αποξένωση. "Είναι οι δικοί μου άνθρωποι" είπε κάποτε "δεν θα μπορούσα ποτέ να τους υποτιμήσω".

[Mole]

Quinn Slobodian, Globalists

Wolf Lepenies, Die Macht am Mittelmeer

[Albrecht]

Σε μια πεδιάδα όπου τα χωράφια, τα ποτάμια, οι βίλες, τα πολυκαταστήματα, τα κάμπινγκ, οι μικρές βιομηχανικές μονάδες και οι παράγκες συμβιώνουν διόλου αρμονικά, ζουν, σχεδόν στο περιθώριο της κοινωνίας, ένας πατέρας κι ένας γιος, ο Ρίνο και ο δεκατριάχρονος Κριστιάνο Τζένα. Δίπλα τους δύο παράξενα πλάσματα, ο Τέσσερα Τυριά, που όλοι θεωρούν καθυστερημένο, και ο Ντανίλο Απρέα, τον οποίο έχει εγκαταλείψει η γυναίκα του μετά το θάνατο της κόρης τους. Μια μέρα οι τρεις ενήλικες αποφασίζουν να αλλάξουν τη ζωή τους κλέβοντας μια τράπεζα. Τα σχέδιά τους όμως θα ανατραπούν μια τρομερή νύχτα καταιγίδας όπου η μοίρα τους θα διασταυρωθεί με τη μοίρα μιας όμορφης και αλαζονικής κοπέλας και όπου η βία θα πάρει το πάνω χέρι γιατί όλα, σε αυτή την κοινωνία, οδηγούν στη βία. Ένα δυνατό μυθιστόρημα με μορφή πολυπρόσωπης συμφωνίας όπου τα σκοτεινά χρώματα της τραγωδίας μπλέκονται με άφθονες δόσεις χιούμορ, και χαρακτήρες που μένουν χαραγμένοι στη μνήμη του αναγνώστη για πολύ καιρό μετά το τέλος της ανάγνωσης. Βραβείο Στρέγκα 2007.

[Drexler]

[Al Bundy]

Το βιβλίο του Ντάνου...

[sys3x]

Δύσκολα κάποιο βλιβλίο να σε ξεμπουκώσει, μάλλον θέτει ερωτήματα που γυρίζουν στο μυαλό και σε βάζουν σε διαδικασία αναζήτησης, ωραίος ο Lydian, με αρέσουν οι συγχορδίες με #4, αλλά δεν καταλαβαίνω την έννοια του τρόπου ...

Τι πιστεύεις ακριβώς ότι σε δυσκολεύει να καταλάβεις την έννοια του τρόπου;

[Mole]

Peo Hansen & Stefan Jonsson, Eurafrica (2014)



Perry Anderson & Peter Gowan (eds.), The Question of Europe (1997)

[Albrecht]

Το συνέδριο των νεκρών συνιστά ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον του πολέμου, εναντίον κάθε μορφής πολέμου που η ανθρωπότητα διεξήγαγε, όπως και εναντίον κάθε είδους βίας. Αποτελεί ίσως το σημαντικότερο έργο του Τζίνο Τζίνι, ένα βιβλίο κεφαλαιώδους σημασίας στο πανόραμα τόσο της ιταλικής λογοτεχνίας όσο και της ιταλικής πολιτικής ιστορίας.
Δημοσιευμένο το 1921, την επομένη της λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Το συνέδριο των νεκρών έγινε αμέσως δυσεύρετο, καθότι κατασχέθηκε και καταστράφηκε από τους φασίστες με ιδιαίτερη λύσσα, γιατί συνιστούσε προσβολή του επίσημου πατριωτισμού, της επίσημης ιδεολογίας και αφήγησης σχετικά με τη σφαγή του Μεγάλου Πολέμου.
Οι νεκροί των μεγάλων πολέμων της ιστορίας συγκαλούν εκτάκτως ένα συνέδριο στο επέκεινα με σκοπό να μάθουν πού οφείλονται όλες αυτές οι νέες αφίξεις και η μεγάλη αναταραχή. Γιατί αυτοί που επιθυμούν να ζήσουν πέθαναν στο άνθος της ηλικίας τους; Μπροστά στην πλημμύρα των νεκρών που προκαλούν τα σφαγεία του Μεγάλου Πολέμου, ο χώρος αρχίζει πλέον να μην επαρκεί για όλους. Αρχικώς μιλούν όσοι στάθηκαν υπεύθυνοι για τον θάνατό τους, οι δήμιοι, οι κατακτητές (ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ναπολέων, ο Αττίλας, ο Ροβεσπιέρος κ.ά ). Εν συνεχεία παίρνουν τον λόγο οι ίδιοι οι ανώνυμοι νεκροί, οι οποίοι θέτουν και το βασικό ερώτημα: Για ποιον λόγο τελικά σκοτωθήκαμε; Για ποιανού τη θέληση οδηγηθήκαμε στον θάνατο;

[Ίακχος]

Πήρα το Βήμα σήμερα.
Την εφημερίδα την πέταξα όπως ήταν, κράτησα το ένθετο Bazzar για τη σύζυγο και τον τόμο με τα Πολιτικά του Αριστοτέλη για μένα.

https://www.tovima.gr/2019/03/18/media/ ... wsource=cl