Τι διαβάζετε αυτό τον καιρό;

[ΓΑΛΗ]

Τί εννοείς με τα "πεζά" του Σκαρίμπα; Εγώ ως συγγραφέα και όχι ως ποιητή, τον ξέρω.
Ρίξε ινφο στο κοινό, δάσκαλε.

Ο Σκαρίμπας έχει γράψει και πολύ ενδιαφέρουσα ποίηση (κάποια ποιήματά του μάλιστα έχουν γίνει και τραγούδια)

https://www.politeianet.gr/books/978960 ... 970-265768

Το ξέρω αλλά έχει γίνει γνωστός με την τριλογία του.

[Isildur]

δεν θυμάμαι πια - γενικά, το μόνο που θυμάμαι από Τζόυς είναι να διαβάζω τον Οδυσσέα στη γαλαρία ενός λεωφορείου και να με διακόπτει ένας γύφτος προσπαθώντας να με ενημερώσει πως πήρε ο βάζελος έναν Τσέχο παικταρά, που τελικά αποδείχτηκε πως ήταν ο Μπίσκαν

αργότερα, πολύ αργότερα, κατάλαβα πως ο συμπαθής Μελκιαδες απλώς προσπαθούσε να με σώσει από τον Τζόυς

δεν τον βρήκα ποτέ για να τον ευχαριστήσω

Και να φανταστείς, ότι όταν πρωτο-πέτυχα ποστ σου εδώ, μου πέρασε στα (πολύ) γρήγορα μια σκέψη μήπως ήσουν ο Σύνδρομος...

ποιος είναι ο Σύνδρομος;

Ένας χρήστης από το παλιό πχόρουμ, που κάποια ποστς σου κάπως μου τον θύμισαν (αμυδρά, είναι η αλήθεια). Είχε διάφορα nicks κατά καιρούς, το Stockholm Syndrome ήταν ένα από αυτά και αυτό που μας έμεινε να τον φωνάζουμε στη συνέχεια. Και ήταν μέγας φαν του Τζόυς, για να καταλάβεις ένα από τα nicks του ήταν το Séamus Seoighe (φυσικά το γκούγκλαρα, σιγά μην το θυμόμουν).

[Otto Weininger]

https://www.ianos.gr/apateones-imaste-;-0546652

[ΓΑΛΗ]

Το ομώνυμο δεν ήταν το τελευταίο της συλλογής, έτσι δεν είναι (δεν το θυμάμαι καλά). Αν είναι έτσι, δεν ήταν και μεγάλη απώλεια πιστεύω...

δεν θυμάμαι πια - γενικά, το μόνο που θυμάμαι από Τζόυς είναι να διαβάζω τον Οδυσσέα στη γαλαρία ενός λεωφορείου και να με διακόπτει ένας γύφτος προσπαθώντας να με ενημερώσει πως πήρε ο βάζελος έναν Τσέχο παικταρά, που τελικά αποδείχτηκε πως ήταν ο Μπίσκαν

αργότερα, πολύ αργότερα, κατάλαβα πως ο συμπαθής Μελκιαδες απλώς προσπαθούσε να με σώσει από τον Τζόυς

δεν τον βρήκα ποτέ για να τον ευχαριστήσω

Και να φανταστείς, ότι όταν πρωτο-πέτυχα ποστ σου εδώ, μου πέρασε στα (πολύ) γρήγορα μια σκέψη μήπως ήσουν ο Σύνδρομος...

Καμμία σχέση. Ο Σύνδρομος ήταν φαν του Οδυσσέα αλλά και του Στάλιν. Το πως δέθηκε αυτό το ατσάλι (γιατί είχε όντως άποψη και όχι ρητά από ημερολόγια τοίχου) παραμένει για μένα μυστήριο.

[neon imposter]

Και να φανταστείς, ότι όταν πρωτο-πέτυχα ποστ σου εδώ, μου πέρασε στα (πολύ) γρήγορα μια σκέψη μήπως ήσουν ο Σύνδρομος...

ποιος είναι ο Σύνδρομος;

Ένας χρήστης από το παλιό πχόρουμ, που κάποια ποστς σου κάπως μου τον θύμισαν (αμυδρά, είναι η αλήθεια). Είχε διάφορα nicks κατά καιρούς, το Stockholm Syndrome ήταν ένα από αυτά και αυτό που μας έμεινε να τον φωνάζουμε στη συνέχεια. Και ήταν μέγας φαν του Τζόυς, για να καταλάβεις ένα από τα nicks του ήταν το Séamus Seoighe (φυσικά το γκούγκλαρα, σιγά μην το θυμόμουν).

[neon imposter]

δεν θυμάμαι πια - γενικά, το μόνο που θυμάμαι από Τζόυς είναι να διαβάζω τον Οδυσσέα στη γαλαρία ενός λεωφορείου και να με διακόπτει ένας γύφτος προσπαθώντας να με ενημερώσει πως πήρε ο βάζελος έναν Τσέχο παικταρά, που τελικά αποδείχτηκε πως ήταν ο Μπίσκαν

αργότερα, πολύ αργότερα, κατάλαβα πως ο συμπαθής Μελκιαδες απλώς προσπαθούσε να με σώσει από τον Τζόυς

δεν τον βρήκα ποτέ για να τον ευχαριστήσω

Και να φανταστείς, ότι όταν πρωτο-πέτυχα ποστ σου εδώ, μου πέρασε στα (πολύ) γρήγορα μια σκέψη μήπως ήσουν ο Σύνδρομος...

Καμμία σχέση. Ο Σύνδρομος ήταν φαν του Οδυσσέα αλλά και του Στάλιν. Το πως δέθηκε αυτό το ατσάλι (γιατί είχε όντως άποψη και όχι ρητά από ημερολόγια τοίχου) παραμένει για μένα μυστήριο.

το αγαπημένο θεατρικό του Στάλιν ήταν ο Βασιλιάς Ληρ - ο Στάλιν λογικά διέπετο από ένα είδος μεταποιημένης παράνοιας για να μπορεί να προστατευτεί από τους γύρω του (αλλά με διασταλτική έννοια του "γύρω του", να πιάνει τους πάντες)

πάντως, αν κρίνουμε από το 20ο Συνέδριο ΚΚΣΕ, ένα δίκιο το είχε

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Το ξέρω αλλά έχει γίνει γνωστός με την τριλογία του.

Αν ως "τριλογία" εννοείς αυτό:
https://www.politeianet.gr/books/978960 ... moi-350078

ίσως πράγματι να έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό όταν μπήκε στα χωράφια της ιστοριογραφίας

Τη θέση του όμως στη λογοτεχνία την έχει κερδίσει κυρίως με την άλλη "τριλογία" [Μαριάμπας (1935) – Το Σόλο του Φίγκαρω (1939) – Το Βατερλώ δύο γελοίων (1959)]

https://www.oanagnostis.gr/to-paralogo- ... remoyndoy/

[Isildur]

δεν θυμάμαι πια - γενικά, το μόνο που θυμάμαι από Τζόυς είναι να διαβάζω τον Οδυσσέα στη γαλαρία ενός λεωφορείου και να με διακόπτει ένας γύφτος προσπαθώντας να με ενημερώσει πως πήρε ο βάζελος έναν Τσέχο παικταρά, που τελικά αποδείχτηκε πως ήταν ο Μπίσκαν

αργότερα, πολύ αργότερα, κατάλαβα πως ο συμπαθής Μελκιαδες απλώς προσπαθούσε να με σώσει από τον Τζόυς

δεν τον βρήκα ποτέ για να τον ευχαριστήσω

Και να φανταστείς, ότι όταν πρωτο-πέτυχα ποστ σου εδώ, μου πέρασε στα (πολύ) γρήγορα μια σκέψη μήπως ήσουν ο Σύνδρομος...

Καμμία σχέση. Ο Σύνδρομος ήταν φαν του Οδυσσέα αλλά και του Στάλιν. Το πως δέθηκε αυτό το ατσάλι (γιατί είχε όντως άποψη και όχι ρητά από ημερολόγια τοίχου) παραμένει για μένα μυστήριο.

Εννοείται καμμιά σχέση, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και στη συνέχεια. Αλλά κάποια πρώτα ποστς του που διάβασα μου τον θύμισαν αμυδρά (όπως είπα), ως προς το στυλ γραφής πάνω σε κάποια θέματα που είχαν να κάνουν με τέχνες κλπ.

Για τη δε σχέση του Σύνδρομου με τον Στάλιν ειδικά (όχι γενικά με την παράταξη) μην παίρνεις και όρκο... τέσπα.

[ΓΑΛΗ]

Και να φανταστείς, ότι όταν πρωτο-πέτυχα ποστ σου εδώ, μου πέρασε στα (πολύ) γρήγορα μια σκέψη μήπως ήσουν ο Σύνδρομος...

Καμμία σχέση. Ο Σύνδρομος ήταν φαν του Οδυσσέα αλλά και του Στάλιν. Το πως δέθηκε αυτό το ατσάλι (γιατί είχε όντως άποψη και όχι ρητά από ημερολόγια τοίχου) παραμένει για μένα μυστήριο.

Εννοείται καμμιά σχέση, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και στη συνέχεια. Αλλά κάποια πρώτα ποστς του που διάβασα μου τον θύμισαν αμυδρά (όπως είπα), ως προς το στυλ γραφής πάνω σε κάποια θέματα που είχαν να κάνουν με τέχνες κλπ.

Για τη δε σχέση του Σύνδρομου με τον Στάλιν ειδικά (όχι γενικά με την παράταξη) μην παίρνεις και όρκο... τέσπα.

Isildur, όρκο δεν παίρνω για κανέναν. Απλώς παίρνω πολύ πιο σοβαρά -ή το αντίθετο - ανθρώπους που γνώρισα. Κι έχω γνωρίσει πολλούς πχορουμίτες.

Το ισοζύγιο είναι σαφώς θετικό, έτσι;

[Isildur]

Καμμία σχέση. Ο Σύνδρομος ήταν φαν του Οδυσσέα αλλά και του Στάλιν. Το πως δέθηκε αυτό το ατσάλι (γιατί είχε όντως άποψη και όχι ρητά από ημερολόγια τοίχου) παραμένει για μένα μυστήριο.

Εννοείται καμμιά σχέση, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και στη συνέχεια. Αλλά κάποια πρώτα ποστς του που διάβασα μου τον θύμισαν αμυδρά (όπως είπα), ως προς το στυλ γραφής πάνω σε κάποια θέματα που είχαν να κάνουν με τέχνες κλπ.

Για τη δε σχέση του Σύνδρομου με τον Στάλιν ειδικά (όχι γενικά με την παράταξη) μην παίρνεις και όρκο... τέσπα.

Isildur, όρκο δεν παίρνω για κανέναν. Απλώς παίρνω πολύ πιο σοβαρά -ή το αντίθετο - ανθρώπους που γνώρισα. Κι έχω γνωρίσει πολλούς πχορουμίτες.

Το ισοζύγιο είναι σαφώς θετικό, έτσι;

Κι εγώ το ίδιο. Όπως και τον συγκεκριμένο, αν και βρεθήκαμε μόνο μια φορά από κοντά (εξ αποστάσεως βέβαια είχαμε τακτικότατη επικοινωνία για αρκετό καιρό).

Κάποια στιγμή μάλιστα, σε κάποιο κατάλληλο νήμα, ίσως πω και μια μικρή, χαριτωμένη ιστοριούλα από την τότε συνάντησή μας, που αφορά και άλλους χρήστες (Χέλη, Ουδενοίδα -αν θυμάμαι καλά- και κάποιους ακόμα).

[ΓΑΛΗ]

Το ξέρω αλλά έχει γίνει γνωστός με την τριλογία του.

Αν ως "τριλογία" εννοείς αυτό:
https://www.politeianet.gr/books/978960 ... moi-350078

ίσως πράγματι να έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό όταν μπήκε στα χωράφια της ιστοριογραφίας

Τη θέση του όμως στη λογοτεχνία την έχει κερδίσει κυρίως με την άλλη "τριλογία" [Μαριάμπας (1935) – Το Σόλο του Φίγκαρω (1939) – Το Βατερλώ δύο γελοίων (1959)]

https://www.oanagnostis.gr/to-paralogo- ... remoyndoy/

Αυτήν που αναφέρεις, εννοούσα. Στις ιστορικές αναλύσεις, έχω την αίσθηση ότι γράφουν όλοι με μια πανοπλία που δεν τους αφήνει να ανασάνουν. Κι αυτό δεν είναι λογοτεχνία. Εμένα με "πιάνουν" οι ανάσες. Ελπίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ, έτσι;

[ΓΑΛΗ]

Εννοείται καμμιά σχέση, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και στη συνέχεια. Αλλά κάποια πρώτα ποστς του που διάβασα μου τον θύμισαν αμυδρά (όπως είπα), ως προς το στυλ γραφής πάνω σε κάποια θέματα που είχαν να κάνουν με τέχνες κλπ.

Για τη δε σχέση του Σύνδρομου με τον Στάλιν ειδικά (όχι γενικά με την παράταξη) μην παίρνεις και όρκο... τέσπα.

Isildur, όρκο δεν παίρνω για κανέναν. Απλώς παίρνω πολύ πιο σοβαρά -ή το αντίθετο - ανθρώπους που γνώρισα. Κι έχω γνωρίσει πολλούς πχορουμίτες.

Το ισοζύγιο είναι σαφώς θετικό, έτσι;

Κι εγώ το ίδιο. Όπως και τον συγκεκριμένο, αν και βρεθήκαμε μόνο μια φορά από κοντά (εξ αποστάσεως βέβαια είχαμε τακτικότατη επικοινωνία για αρκετό καιρό).

Κάποια στιγμή μάλιστα, σε κάποιο κατάλληλο νήμα, ίσως πω και μια μικρή, χαριτωμένη ιστοριούλα από την τότε συνάντησή μας, που αφορά και άλλους χρήστες (Χέλη, Ουδενοίδα -αν θυμάμαι καλά- και κάποιους ακόμα).

Εγώ κάπου έχω ψιλοβαρεθεί τις χαριτωμένες ιστορίες.

[Isildur]

Isildur, όρκο δεν παίρνω για κανέναν. Απλώς παίρνω πολύ πιο σοβαρά -ή το αντίθετο - ανθρώπους που γνώρισα. Κι έχω γνωρίσει πολλούς πχορουμίτες.

Το ισοζύγιο είναι σαφώς θετικό, έτσι;

Κι εγώ το ίδιο. Όπως και τον συγκεκριμένο, αν και βρεθήκαμε μόνο μια φορά από κοντά (εξ αποστάσεως βέβαια είχαμε τακτικότατη επικοινωνία για αρκετό καιρό).

Κάποια στιγμή μάλιστα, σε κάποιο κατάλληλο νήμα, ίσως πω και μια μικρή, χαριτωμένη ιστοριούλα από την τότε συνάντησή μας, που αφορά και άλλους χρήστες (Χέλη, Ουδενοίδα -αν θυμάμαι καλά- και κάποιους ακόμα).

Εγώ κάπου έχω ψιλοβαρεθεί τις χαριτωμένες ιστορίες.

Ε, όταν και άμα κάποια στιγμή την γράψω, μην τη διαβάσεις.

[ΓΑΛΗ]

Κι εγώ το ίδιο. Όπως και τον συγκεκριμένο, αν και βρεθήκαμε μόνο μια φορά από κοντά (εξ αποστάσεως βέβαια είχαμε τακτικότατη επικοινωνία για αρκετό καιρό).

Κάποια στιγμή μάλιστα, σε κάποιο κατάλληλο νήμα, ίσως πω και μια μικρή, χαριτωμένη ιστοριούλα από την τότε συνάντησή μας, που αφορά και άλλους χρήστες (Χέλη, Ουδενοίδα -αν θυμάμαι καλά- και κάποιους ακόμα).

Εγώ κάπου έχω ψιλοβαρεθεί τις χαριτωμένες ιστορίες.

Ε, όταν και άμα κάποια στιγμή την γράψω, μην τη διαβάσεις.

Θα τη διαβάσω βρε, κανένα πρόβλημα.

Αλλά οκ, από ένα σημείο και μετά, οι συνάξεις των γερόντων καταντούν γραφικές και επαναλαμβανόμενες "θυμάστε, τότε που έγινε αυτό, χαχαχά", "θυμάστε τότε που έγινε εκείνο, χουχουχού" και φτου ξαναμανά από την αρχή και πόσο τέλεια περάσαμε και περνάμε.

Ακριβώς γι' αυτό έχω κόψει τα νοσταλγικά εθιμικά ασμπέτε με συνομήλικους. Μια, δυο, τρεις στο τέλος καταλήγεις να λες αριθμό ανέκδοτου στη φάση και δε λέει.

[Kappa]

Ο Λουντέμης δεν μου αρέσει καθόλου, τον βρίσκω πολύ μελό και προχειρολόγο. Η ποσότητα των βιβλίων του μιλάει από μόνη της. Δεν γίνεται ένας συγγραφέας να είναι ποιοτικός όταν έγραφε και από ένα βιβλίο κάθε εξάμηνο. Σημαίνει ελάχιστη δουλειά στο γραπτό. Όπως κάνουν περίπου οι σύγχρονοι Κορτωχωμενίδιδες που, ασχέτως αν έχουν ταλέντο και ευχερεια, δεν βγάζουν καλά βιβλία.

Ο Σκαρίμπας στα σχολεία ως ποιητής διδασκεται. Σιγά μην διδάξουν Σόλο του Φιγκαρω. Εμένα ως σουρεαλιστης πεζογράφος μου αρέσει. Τον διάβαζα όμως μικρός, στην εφηβεία. Και ο Τερζάκης καλός είναι, αλλού στυλ όμως.