Phorum.com.gr

Πέρα από το Inherent Vice για το οποίο βλέπω ένα καχεκτικό 6.6 στο Imdb.

Αξιοπερίεργο τουλάχιστον, καθώς υπάρχουν δύο τουλάχιστον βιβλία του που θεωρούνται από τα κορυφαία του 20ου αιώνα - το Crying Lot και το Gravity s Rainbow.

Αρκετοί "μεταμοντέρνοι," παντελονάτοι σκηνοθέτες του Zoollywood θα ήθελαν να "αναμετρηθούν" φαντάζομαι με τα κείμενά του, έστω και αν αυτά αποτελούν έναν λαβύρινθο (το Gravity s Rainbow τουλάχιστον).

Ωστόσο, για κάποιο λόγο όλοι φαίνεται να το αποφεύγουν

Για να ρωτάς.

Το The Crying of Lot 49 θα μπορούσε πιστεύω.
Τώρα, κάτι V. (το άφησα στη μεση) ή Gravity's Rainbow, πολύ πιο δύσκολα.

neon imposter έγραψε: ↑

16 Οκτ 2022, 13:37

Πέρα από το Inherent Vice

πώς σου φάνηκε σαν ταινία;

Δεν έχει νόημα να γυρνας ταινιες βασισμενες σε σπουδαία λογοτεχνικά έργα.
Είδαμε τον ΠΤΑ που γύριζε το inherent vice και ήταν μάπα. Το ίδιο και ο cronenberg που έβγαλε έργα του de lillo.
Το ίδιο και ο Κιούμπρικ με την Λολιτα του Ναμπόκοφ.
Όχι δεν μπορείς να γυρίσεις ταινία Ναμπόκοφ.
Όταν άρχισα να διαβάζω καλή λογοτεχνία κατάλαβα ποσό υπερεκτιμημένοι είναι οι σκηνοθέτες σαν καλλιτέχνες συγκριτικά με τους σπουδαίους συγγραφείς.

AOC έγραψε: ↑

17 Οκτ 2022, 20:07

Είδαμε τον ΠΤΑ που γύριζε το inherent vice και ήταν μάπα.

γιατί ήταν μάπα η ταινία; σε σχέση με το βιβλίο εννοείς ή μάπα έτσι κι αλλιώς;

kongrosian έγραψε: ↑

17 Οκτ 2022, 20:09

AOC έγραψε: ↑

17 Οκτ 2022, 20:07

Είδαμε τον ΠΤΑ που γύριζε το inherent vice και ήταν μάπα.

γιατί ήταν μάπα η ταινία; σε σχέση με το βιβλίο εννοείς ή μάπα έτσι κι αλλιώς;

Δεν έχω διαβάσει το inherent vice , έχω διαβάσει μεισον και ντιξον και την υπέρ αιχμή.
Το έργο του ΠΤΑ μου αφησε μια αίσθηση του ανολοκλήρωτου και σήμερα δεν το θυμάμαι καν πλην μιας σκηνής. Είμαι σχεδόν βέβαιος πως η μεταφορά δεν έδωσε όσα έδωσε το λογοτεχνικό έργο.

Lugozzi έγραψε: ↑

17 Οκτ 2022, 19:59

Το The Crying of Lot 49 θα μπορούσε πιστεύω.
Τώρα, κάτι V. (το άφησα στη μεση) ή Gravity's Rainbow, πολύ πιο δύσκολα.

Ναι, στο Lot εστιάζω - πάααααρα πολύ περίεργο ότι κανείς δεν πείραξε το συγκεκριμένο

Τα άλλα είναι ογκώδη, χρειάζεται πολλή δουλειά

kongrosian έγραψε: ↑

17 Οκτ 2022, 20:05

neon imposter έγραψε: ↑

16 Οκτ 2022, 13:37

Πέρα από το Inherent Vice

πώς σου φάνηκε σαν ταινία;

Ούτε καν το είχα πάρει χαμπάρι όταν βγήκε. Πολύ αργότερα ασχολήθηκα με τον Pynchon, και βασικά δεν νομίζω καν το ινχερεντ να θεωρείται από τα δυνατά του.

Από το 2004 ως το 2014 δεν θυμάμαι τίποτε

https://www.goodreads.com/book/show/252 ... ic_Pynchon

Στη βιβλιοθήκη της αγγλικής γλώσσας κ φιλολογίας του Καποδιστριακού κάποιος ή κάποια παρήγγειλε το συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν γνωρίζω αν έγινε αυτή η παραγγελία κατά τύχη ή συνειδητά, αλλά μιλάμε για εκπληκτικό βιβλίο - όσο τουλάχιστον διάβασα.

Δίνει μία διάσταση στα έργα του Π που η μετά- κριτική δεν μπόρεσε να δώσει και ούτε καν φανταζόταν ότι υπάρχει.

AOC έγραψε: ↑

17 Οκτ 2022, 20:07

Δεν έχει νόημα να γυρνας ταινιες βασισμενες σε σπουδαία λογοτεχνικά έργα.
Είδαμε τον ΠΤΑ που γύριζε το inherent vice και ήταν μάπα. Το ίδιο και ο cronenberg που έβγαλε έργα του de lillo.
Το ίδιο και ο Κιούμπρικ με την Λολιτα του Ναμπόκοφ.
Όχι δεν μπορείς να γυρίσεις ταινία Ναμπόκοφ.
Όταν άρχισα να διαβάζω καλή λογοτεχνία κατάλαβα ποσό υπερεκτιμημένοι είναι οι σκηνοθέτες σαν καλλιτέχνες συγκριτικά με τους σπουδαίους συγγραφείς.

Ανάλογα - έχεις δει τον Θάνατο στη Βενετία του Βισκόντι;

Τι σας αρέσει προσωπικά στον Pynchon; Καταλαβαίνω γιατί έχει καπαρώσει την θέση που έχει καπαρώσει στην μοντέρνα λογοτεχνία αλλά το Inherent Vice και το Vineland μου φάνηκαν περισσότερο στυλιστικές ασκήσεις παρά κάτι που θα θεωρούσα ολοκληρωμένη λογοτεχνία σε με βάση τα υποκειμενικά μου στάνταρ.

Μήπως είναι θέμα μόνο της ύστερης δουλειας του και π.χ. το Gravity's Rainbow που δεν έχω πιάσει είναι τόσο καλό και πρωτοποριακό που οι κριτικοί συλλογικά θεώρησαν πως ό,τι και να γράψει από δω και πέρα θα είναι στο απυρόβλητο;

Δοκίμασε το Lot που είναι μικρό.

Αν δεν σου αρέσει το Lot μην ασχολείσαι με το Rainbow.

Για νόμπελ ανάμεσα σε Π και Κόρμακ Μακάρθυ αμφιταλαντεύομαι πάντως

Ο Πυντσόν έχει την ικανότητα να δημιουργεί ένα σύμπαν παράνοιας και σου δίνει την εντύπωση ότι μάλλον είναι με τους καλούς

Αντιγράφω από το Gnostic Pynchon, που έλεγα παραπάνω, από το κεφάλαιο Orphic contra Gnostic The religious dialectic of gravity s rainbow

Because he (εννοεί τον Pynchon) begins his literary inquiry with an overpowering sense of gnostic malaise as an apparently inescapable given, he must find the locus of spiritual health in a parodic inversion of this malaise and its generating machinery

The book is the Orphic Word that preserves, valorizes and ultimately redeems the chaotic, transient reality that enshrines Orphic naturalism and the gnostic drive toward synthesis and control are shown to parody each other with an eerily perverse precision at almost every point

The Cartel (αν θυμάμαι καλά είναι οι κακοί στο GR) applies to create an absolutely pervasive system of connections, a definitive and inescapable nexus that would usurp nature's orderings and "correct" nature's randomness with its framework of controlled causality

As Voegelin points out, the gnostic compulsively rejects reality in favor of "magic operations in the dream world", operations productive of "intellectual and moral corruption" that may pervade a society with the weird, ghostly atmosphere of a lunatic asylum

Dutch Calvinists - Empowered by the interpretive presumptions of a presumed elect, they become the arbiters of existence and extinction, rearranging nature's taxonomy through the extinction of an entire species (αναφέρεται στον αφανισμό των Ντόντο, χαρακτηριστικό επεισόδιο του GR)

Και μία ακόμη πρόταση, δεν είμαι σίγουρος ότι είναι από το ίδιο κεφάλαιο

obviously, the tracing of gnostic plots through all possible permutations and convolutions involves a regressus ad infinitum that requires in turn infinite paranoia and infinite bureaucracy