Σύγχρονες/οι ποιήτριες/τες στην ελληνική γλώσσα.

[Zukertort]

Καλησπέρα.
Θα ήθελα να ανοίξω μια συζήτηση - αν φυσικά ενδιαφέρει και άλλα μέλη του forum - για ποιητές και ποιήτριες που γράφουν στην ελληνική γλώσσα
και είναι ενεργοί τώρα. Δηλαδή βρίσκονται στην αρχή ή στη μέση της δημιουργικής τους περιόδου. Ποιοι μας αρέσουν, ποιοι όχι και γιατί.
Συμβαίνουν πράγματα στην ποίηση στα ελληνικά τα τελευταία χρόνια;
Ως παράδειγμα μπορώ να αναφέρω κάποια ονόματα που θεωρώ ότι παράγουν έργο το οποίο θα μείνει και το θεωρώ σημαντικό. Γνωρίζουμε τους
παλαιότερους καλύτερα, αλλά τους νέους ίσως δεν τους έχουμε ψάξει όπως τους αξίζει. Για παράδειγμα ονόματα όπως Κυριάκος Συφιλτζόγλου,
Σταμάτης Πολενάκης, Δημήτρης Πέτρου, Κωνσταντίνα Κορρυβάντη, Ελένη Ντούξη και άλλες/οι φυσικά, θεωρώ ότι έχουν ήδη σημαντικό έργο
που αξίζει την προσοχή μας. Ποια η γνώμη σας;

[georgebi]

....τους νέους ίσως δεν τους έχουμε ψάξει όπως τους αξίζει. Για παράδειγμα ονόματα όπως .....Κωνσταντίνα Κορρυβάντη, Ελένη Ντούξη και άλλες....ποια η γνώμη σας;

5/10



3/10

Εμένα μ αρέσει πιο πολύ αυτή


6/10

https://www.andro.gr/empneusi/vivlio/oi-neoi-poiites/

[Zukertort]

Την Γκέκα δεν την έχω διαβάσει, οπότε δε μπορώ να έχω γνώμη.
Ένα μικρό δείγμα από τους ποιητές που ανέφερα πριν:


Συφιλτζόγλου Κυριάκος
Ο Φραντς Κάφκα

ο Φραντς Κάφκα. στα Γιάννενα. στο μέσα Συναγώγι. φορά λεπτό
σακάκι. γύρω στα δέκα –τα μάτια του δυο λίμνες. κρατά σουγιά.
σκαλίζει το μπροστινό στασίδι. έχει κάνει γούβα –τρεις οι λίμνες.
έρχεται ο ραβίνος. ξυλοκέρατο. τον αρπάζει απ’ τ’ αυτί -πέντε οι
λίμνες. ο Φραντς μπήγει τον σουγιά στο γόνατο του ραβίνου. τον
στρίβει -έξι οι λίμνες. ο ραβίνος στο πάτωμα. ο Φραντς σηκώνεται.
βγάζει μια μικρή αλεπού. απ’ το σακάκι -οκτώ οι λίμνες. την ξεσαρ-
κώνει. φορά το δέρμα της. φεύγει στα τέσσερα. για Πράγα. όχι στη
Βιέννη. είναι η σειρά του πατέρα-δέκα οι λίμνες
      Στο σπίτι του κρεμασμένου, Θράκα, 2015



Πέτρου Δημήτρης
Οικογενειακός γιατρός

Τρεις μέρες πάλευε στη ζούγκλα του ιατρείου.

Μάγοι ιθαγενείς   φυσοκάλαμα  θεραπευτικά φυτά
  θηρία και τυφώνες του έπνιγαν τη φωνή.

Δίπλα
  βάρκες με άλλους ασθενείς κωπηλατούσαν ήρεμα
  τον έδειχναν με το δάχτυλο  έβγαζαν φωτογραφίες.

Τον είδε ο γιατρός.
Είπε να κόψει τα ποιήματα το βράδυ.

  Α' Παθολογική, Μικρή Άρκτος, 2013



Πολενάκης Σταμάτης
Χειρόγραφο που βρέθηκε σε τσέπη νεκρού

Εγώ ο Ροντιόν Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικωφ, άπορος φοιτη-
τής στην Πετρούπολη, ονειρεύτηκα μια σκάλα κατασκότει-
νη που κατέβαινε ως τα έγκατα της γης, ονειρεύτηκα χι-
λιάδες αράχνες που ύφαιναν τον ιστό τους σε έρημες από-
θήκες, είδα τον εαυτό μου όρθιο μπροστά σ’ έναν στρεβλό
καθρέφτη, το τσεκούρι που μετέωρο στον αέρα για μια
στιγμή, καρφώνεται με δύναμη πάνω στο γέρικο κορμό
ενός δέντρου και τα μάτια της γριάς να λάμπουν κατακόκ-
κινα στο σκοτάδι. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να είναι
φτιαγμένος από την εικόνα του Θεού· έλεος δεν πρόκειται
πια να υπάρξει ποτέ και η ανθρωπότητα ολόκληρη δεν εί-
ναι παρά ένας μακάβριος χορός δαιμόνων.

     Νοτρ Νταμ, Οδός Πανός, 2008 



Κορρυβάντη Κωνσταντίνα
Καλλιστώ

Οι γυναίκες που κοιτάζουν τ' άστρα
γίνονται στο τέλος αστερισμοί.

Πολύ πολύ μακριά από εκείνον
που πραγματικά τις αγάπησε.

Εκείνον που τώρα περιμένει
την πτώση τους

για να ξαναφτιάξει τη ζωή του

  Μυθογονία, Μανδραγόρας, 2015



Ελένη Ντούξη
Milky way

Στου λαιμού τον γαλαξία
βρίσκεται μια πέτρα
με ουλές φεγγαριού
εξαρχής δοσμένη
που γεννήθηκες μαζί μου
στηρίζει το κεφάλι μου
τρέφεται στη φλέβα
και κάθε που κατεβαίνω γυμνή
κι ο βαρκάρης μού ζητάει τα ρέστα
δεν θα σε παίρνει ο καριόλης πρέφα
έτσι σφηνωμένο στον λαιμό
                              που θα σ’ έχω.

        Αντιδραστήρας, Ενύπνιο, 2020

[Λίνο Βεντούρα]

Τα έβαλες και σε σωστή σειρά. Από υποφερτά έως εντελώς για πέταμα

[Πτολεμαίος]

"Ποίηση" γτχ τους.

Ειχα λάβει μέρος σε διαγωνισμό ποίησης.
Όταν ανακοινωθηκαν οι νικητές, είχε και τα ποιήματα των 3 πρώτων.

Φυσικά και ήταν γυναίκες, φυσικά δεν υπήρχε μέτρο, δεν υπήρχε ομοιοκαταληξια, δεν υπήρχε τίποτα.
Απλα πεζά κείμενα που τα ελαφροπετσοκοβαν μόνο και μόνο για να μην δείχνουν απλά πεζά κείμενα.

Και όλη αυτή τη σαβούρα την ονομάζουν ποίηση.

Ένας στίχος του νικητήριου ποιήματος ήταν "το σώμα μου εργοστάσιο παραγωγής παιδιών".
Γ τ Π τους και το Χ τους.

[Zukertort]

Έχετε να προτείνετε εσείς κάτι ή θεωρείτε ότι δεν γράφεται πια τίποτα ενδιαφέρον;
Εμένα πχ και το παρακάτω ενδιαφέρον μου φαίνεται:

Μανόλης Νταγιαντάς
θα ξαναγίνει

σ’ αγαπώ
δεν υπάρχει τίποτα να εξηγήσω
σ’ αγαπώ
κι αυτό δεν είναι μια υπόσχεση
το σώμα μου μιλάει τον ενεστώτα
γιατί αυτή η λέξη μέλλοντα δεν έχει
αύριο;
αύριο ποιος ξέρει;
ίσως να είμαι ένας κλέφτης στην Μπρυζ
μπορεί μια πόρνη στην Πόλη του Μεξικού
ή ένας πλανόδιος μουσικός στην Ράμπλας
ίσως να πίνω αύριο ρακές στο Μεϊντάνι
μπορεί να με κυνηγάνε μανιασμένα σκουπίδια
καθώς θα πηδάω τους φράχτες της γης αύριο
μα σήμερα
εδώ και τώρα
σ’ αγαπώ!
τ’ άλλα δεν τα ξέρω ούτε τα μέλλομαι
αύριο;
αύριο ποιος ξέρει;
ίσως να πιλοτάρω ένα μονοκινητήριο
πάνω απ’ τα κεφάλια των φλαμίνγκο
σ’ έναν ξεχειλισμένο Ουαπούνο
ίσως πάλι να διασχίζω την Κομάλα
στο πλάι του Χουάν Πρεσιάδο
μπορεί να προλάβω ζωντανή
τη Μαρία ντο Κάρμο στη Λισσαβώνα
αύριο ίσως κυματίζω μια Μαριάννα στα χείλη μου
όμως σήμερα
εδώ και τώρα σ’ αγαπώ
κι έξω απ’ αυτό άλλο δεν ξέρω
αύριο…
αύριο ποιος ξέρει;
μπορεί να μουτζώνω μια γριά σε ένα ποίημα του Βαβούρη
ή ίσως να ‘χω βρει τους στίχους για τα οδοιπορικά κάποιας Αγγελικής
ενδεχομένως ο Μπάροουζ να μου κάνει το τραπέζι
δεν αποκλείεται μ’ ένα πλοίο να φεύγω απ’ το Μοντεβιδέο
όμως…
όμως εδώ και τώρα σ’ αγαπώ!
και ποιον νοιάζει το αύριο
αύριο μια γριά μ’ ανεστραμμένα τα μάτια θα με οδηγεί στα φρικτά καταλύματα
ίσως αύριο 15 του Μάη σελοτέιπ στα μάτια
αύριο βράδυ θα παίζω 23…Qg3 στο Βρότσλαβ που τότε το λέγανε Μπρεσλάου
ή πάλι μπορεί να με περιμένουνε τελονοφύλακες στο Τσίλι
μα εδώ και τώρα σ’ αγαπώ
και μην ρωτάς για τ’ αύριο
για τ’ αύριο μη ρωτάς
γιατί η αγάπη βλασταίνει στον ενεστώτα
αύριο…
αύριο μπορεί να με πνίγουν κάγκελα και σύρματα
στα San Quentin αυτού του κόσμου που ακόμα δεν κατέπεσαν
ίσως να με φιλοξενούν στους εφιάλτες τους εκείνοι που άκουγαν κάθε πρωί το τρομερό παράγγελμα
wstawac!

ίσως αύριο να είναι το ξημέρωμα μιας 23ης Αυγούστου και να πεθάνω δυο φορές
μα σήμερα εδώ και τώρα
σ’ αγαπώ!
και δεν ξέρω γιατί δε σου φτάνει
κι όλο ρωτάς
για το αύριο

λοιπόν,
θα σου πω εγώ
θα σου πω εγώ
τι θα γίνει αύριο
αύριο θα είναι 19 Ιούλη στη Βαρκελώνη
κι αυτή τη φορά δεν θα πεθάνουμε
αύριο ίσως
μια Άννα θα μ’ αγαπήσει ολόκληρο


να ‘σαι σίγουρη Άννα, θα ξαναγίνει!
μια άλλη φορά θα ξαναγίνει Άννα
και δεν θα πεθάνουμε!
δεν θα πεθάνουμε αύριο!
σήμερα
όμως
εδώ και τώρα
σ’ αγαπώ!

"θα ξαναγίνει" Γκοβόστης 2020