Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ( 21 Μαρτίου)

[hellegennes]

(Κανα ποιηματάκι σας δε βάλατε να δούμε την αξία σας.Εκ του ασφαλούς πολλοί γίναμε κάτι)

Ώστε ο κριτικός λογοτεχνίας πρέπει να είναι λογοτέχνης ο ίδιος για να κρίνει;

Εννοείται πως όχι. Βέβαια είναι αλήθεια πως κάποιος που είναι εκτός της δημιουργικής διαδικασίας ο ίδιος δεν μπορεί να έχει πλήρη αντίληψη αυτής (της διαδικασίας, όχι του αποτελέσματος). Σπανιότερα θα δεις αιχμηρές κριτικές φιλμ π.χ. από σκηνοθέτες και όσες φορές δεις τέτοιες κριτικές είναι τόσο ον πόιντ που 1.000 επαγγελματίες κριτικοί δεν θα μπορούσαν να συνοψίσουν καλύτερα την κριτική.

[vag_el]

(Κανα ποιηματάκι σας δε βάλατε να δούμε την αξία σας.Εκ του ασφαλούς πολλοί γίναμε κάτι)

Ώστε ο κριτικός λογοτεχνίας πρέπει να είναι λογοτέχνης ο ίδιος για να κρίνει;

Τι διαβάζουμε οι έρμοι;

Ευάγγελε, αν δεν μάθεις να σβήνεις, δεν θα μάθεις να γράφεις (ούτε καν εδώ σε τέτοια νήματα)
Αν δεν ξεσκιστείς στο διάβασμα, δεν πρόκειται να ξεκουκίσεις λέξη της "ποιητικής" προκοπής...
Φιλικάτα στο λέω

1)Πώς θα κρίνω έναν μαθηματικό εαν δεν έχω εγώ ο ίδιος καθόλου γνώση στην Άλγεβρα?Ούτε κάν γνώμη υποκειμενική δεν δύναμαι να έχω.
Το ίδιο ισχύει και για την ποίηση και την λογοτεχνία γενικότερα.Ενας οικοδόμος δεν έχει τη δυνατότητα να κρίνει έναν ποιητή ,παρά μόνο σαν υποκειμενική εντύπωση (μ΄αρέσει-δεν μ΄αρέσει) του συγκεκριμένου έργου.Και δεν μπορώ να καταλάβω την παραίνεση σε εμένα στο να διαβάσω περισσότερα πράγματα και δεν ισχύει για όλους τους υπόλοιπους (η παραίνεση)

2)Δεν μιλάμε για μένα,και δεν ξέρω πως ήρθε η κουβέντα σε μένα.Αλλά μιάς και το ανέφερες,εγώ δε χρειάστηκε να διαβάσω άλλους ποιητές ή συγγραφείς για να γράψω ποίηση.Μου την πρόσφερε ο Θεός δίχως άλλη επιλογή.Τώρα πλέον που διαβάζω και ποιητές και συγγραφείς έχω απλώς μια υποκειμενική γνώμη(γιατί αυτό θέλω) για την προσπάθειά τους και τίποτα περισσότερο.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

εγώ δε χρειάστηκε να διαβάσω άλλους ποιητές ή συγγραφείς για να γράψω ποίηση.Μου την πρόσφερε ο Θεός δίχως άλλη επιλογή.

Αποστομωμένος, δεσμεύομαι ότι δεν πρόκειται να εμφιλοχωρήσω ούτε και να παρακωλύσω εις το εξής τη ροή του εν λόγω θεόσδοτου αγαθού

[Bazoomba]

(Κανα ποιηματάκι σας δε βάλατε να δούμε την αξία σας.Εκ του ασφαλούς πολλοί γίναμε κάτι)

Ώστε ο κριτικός λογοτεχνίας πρέπει να είναι λογοτέχνης ο ίδιος για να κρίνει;

Τι διαβάζουμε οι έρμοι;

Ευάγγελε, αν δεν μάθεις να σβήνεις, δεν θα μάθεις να γράφεις (ούτε καν εδώ σε τέτοια νήματα)
Αν δεν ξεσκιστείς στο διάβασμα, δεν πρόκειται να ξεκουκίσεις λέξη της "ποιητικής" προκοπής...
Φιλικάτα στο λέω

1)Πώς θα κρίνω έναν μαθηματικό εαν δεν έχω εγώ ο ίδιος καθόλου γνώση στην Άλγεβρα?Ούτε κάν γνώμη υποκειμενική δεν δύναμαι να έχω.
Το ίδιο ισχύει και για την ποίηση και την λογοτεχνία γενικότερα.Ενας οικοδόμος δεν έχει τη δυνατότητα να κρίνει έναν ποιητή ,παρά μόνο σαν υποκειμενική εντύπωση (μ΄αρέσει-δεν μ΄αρέσει) του συγκεκριμένου έργου.Και δεν μπορώ να καταλάβω την παραίνεση σε εμένα στο να διαβάσω περισσότερα πράγματα και δεν ισχύει για όλους τους υπόλοιπους (η παραίνεση)

2)Δεν μιλάμε για μένα,και δεν ξέρω πως ήρθε η κουβέντα σε μένα.Αλλά μιάς και το ανέφερες,εγώ δε χρειάστηκε να διαβάσω άλλους ποιητές ή συγγραφείς για να γράψω ποίηση.Μου την πρόσφερε ο Θεός δίχως άλλη επιλογή.Τώρα πλέον που διαβάζω και ποιητές και συγγραφείς έχω απλώς μια υποκειμενική γνώμη(γιατί αυτό θέλω) για την προσπάθειά τους και τίποτα περισσότερο.

Tην ικανότητα να γράφουμε σαχλές ομοιοκαταληξίες και κλισέ δίχως περιεχόμενο την έχουμε (σχεδόν) όλοι.
Ακόμα κι έτσι όμως, εφόσον παραδέχεστε, κύριε Βάγγο, ότι ούτε η ενασχόληση σας, ούτε το "ταλέντο" που σας χάρισε ο θεός αρκούν για να διαμορφώσετε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ γνώμη για την προσπάθεια των ποιητών που διαβάζετε, γιατί εγκαλείτε τον συνάδελφό μας τον Χιόνι, που απλώς κάνει το ίδιο;

[decadent]

Το πχόρουμ μας έχει δώσει ποιητές όπως hellegennes και vag_el για παράδειγμα. Όποια κατάντια δηλαδή. Χωρίς αμφιβολία η παγκόσμια ημέρα ποίησης δεν είναι τίποτα παρά νεωτερικές εξυπνάδες (όποιος θέλει ας ψάξει την αφετηρία) αλλά την ίδια στιγμή μια αφορμή για να σκεφτούμε όλοι ποιοι είναι ποιητές και ποιοι όχι. Ας το πω καλύτερα, ποιοι δηλώνουν ποιητές σήμερα και ποιοι όχι; Ταυτόχρονα ας βάλω και έναν προβληματισμό για το πως και τι πρέπει να είναι είναι η ποίηση του 21ου αιώνα και πως ίσως πρέπει να την προσεγγίσουμε. Σαν Μετα-ποίηση ίσως; Μήπως και η Σάτι είναι μετα-ποίηση; Και όλη αυτή η σχετικοποίηση των πάντων που αμφισβητεί τα πάντα και οδηγεί στην απαξίωση σε τι εξυπηρετεί τελικά;

Βάζω λίγο αγαπημένο Γκόρπα για να νοιώσουμε όλοι τι είναι ποίηση (γνώμη μου)

Αναπόληση
Θα καταργήσω τον ουρανό, θα καταργήσω τη γη
και θ’ αφήσω μόνο ένα ουζερί
για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό κι εσύ να περνάς απ’ έξω.

Ποιοι μας αγαπάνε;
Αυτό το καλοκαίρι ποιος θα το πάρει;
Ποιοι μας αγαπάνε; Κλειστό μαγαζί
κλειστό μαγαζί της αγάπης.
Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια
σ’ αχρησιμοποίητες ακρογιαλιές
θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά, μπύρες, ουίσκια
άγρια εκμετάλλευση εχθρών και φίλων
αποκρουστικά ξενύχτια σε ντεκόρ ποιητικά κι ευχάριστα.
Είμαι κουρασμένος πολύ κουρασμένος μέσα
πώς θέλετε να το δείτε, ανοίξτε με να το δείτε
έχω όμως κουράγιο
αδυνατώ να επιχειρήσω με πνεύμα επιχειρησιακό την ηλικία μου
αδυνατώ να πιστέψω πως αγάπησε έστω κι ένας έως τώρα
αδυνατώ να βρω μια σκοπιμότητα στην τέχνη
εκτός της σκοπιμότητος πως πρέπει να ζήσει κι αυτή
όπως τόσα άλλα ωραία ή χαμερπή αδιάφορο…
Σου λέω: Θέλω να γείρω… να ξεκουραστώ… να γείρω…
να μάθω πάλι να μετράω τ’ άστρα χωρίς να χάνω και τον ουρανό
να ξαναγίνω θαυμαστής του ηλιοβασιλέματος
να λαχταράω το τσιγάρο ενώ δεν το έχω μάθει ακόμα. Σου λέω: Εγώ που αγάπησα τα πάντα πριν να τα γνωρίσω θέλω
ν’ αγαπήσω κάτι επιτέλους που το ξέρω.

Εμείς
Πιθανόν εμείς να πέφτουμε έξω μ’ όλα αυτά τα φτηνά μας γούστα
που τα πληρώνουμε πανάκριβα για τα μπουζούκια
και τα παρεμφερή ωραία πράγματα…
Πιστεύω να υπάρξει ένας παράδεισος και για μας
γεμάτος ανυπολόγιστα φιλιά, τσιγάρα, καφέδες και κρασιά,
κουτούκια
και ταξιά, έρημες μεταμεσονύχτιες πλατείες, κλειστά μαγαζιά
κλειστά παράθυρα κι από πίσω οι καλές γυναίκες μόνες
ή με τον άντρα τους και γι’ αυτό δυο φορές μόνες…

[Πηγή: www.doctv.gr]

Παρακαλώ τους δύο που μνημόνευσα να μην μολύνουν το νήμα. Επίσης δώστε τιπς για φρέσκους ποιητές, 21ος αιώνας, 2024 μ.χ. Ευχαριστώ.

Δεν θα συγκρίνω Σάτι με Γκόρπα, να υπάρχει και ένα μέτρο. Όλο αυτό το meta- έχει, ή μάλλον θα είχε νόημα, αν από πίσω υπήρχε μια συλλογιστική κι όχι απλός και αγνός μιμητισμός διπόδων που ζούνε στην επιφάνεια σε ρυθμούς fast food. Κοινώς δηθενιές πασπαλισμένες με κάποιο κρυφό "νόημα". Για να σε προλάβω όχι δεν είναι απαξίωση, είναι περιγραφή της πραγματικότητας. Προτιμώ το ποίημα της Δήμητρας στους Απαράδεκτους με ήρωα έναν γύρο.

there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody's asleep.

υ.γ. επίσης Une négresse του Stéphane Mallarmé

[xioni]

Δεν θα συγκρίνω Σάτι με Γκόρπα, να υπάρχει και ένα μέτρο. Όλο αυτό το meta- έχει, ή μάλλον θα είχε νόημα, αν από πίσω υπήρχε μια συλλογιστική κι όχι απλός και αγνός μιμητισμός διπόδων που ζούνε στην επιφάνεια σε ρυθμούς fast food. Κοινώς δηθενιές πασπαλισμένες με κάποιο κρυφό "νόημα". Για να σε προλάβω όχι δεν είναι απαξίωση, είναι περιγραφή της πραγματικότητας. Προτιμώ το ποίημα της Δήμητρας στους Απαράδεκτους με ήρωα έναν γύρο.

there's a bluebird in my heart that
wants to get out
but I'm too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody's asleep.

υ.γ. επίσης Une négresse του Stéphane Mallarmé

Για αυτό τον λόγο έγραψα στο τέλος για σχετικοποίηση των πάντων και αμφισβήτηση που οδηγεί στην απαξίωση. Δε διαφωνούμε επί της ουσίας. Για την σύνδεση Γκόρπα- Σάτι δες το νήμα για γιουροβίζιον. Προφανώς και το έγραψα με ελαφρότητα.

Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι το ποίημα της Δήμητρας στους απαράδεκτους, καλά έκανες που μας θύμησες Μπουκό, θενκς για Στεφάν Μαλαρμέ.

[decadent]

The old pond-
a frog jumps in,
sound of water.

-Matsuo Bashō-

Τα χαϊκού είναι μια από τις πιο αγνές μορφές meta-. Με 10 λέξεις ή 3 αστείους στίχους δημιουργείται κόσμος.

[decadent]

Σχόλιο

Ένας άντρακλας μου έφερε ένα τετράδιο με στίχους τραγουδιών του.
Σε κάποιο απ’ αυτά απευθυνό-
ταν «σ’ ένα ποιητή ομοφυλόφιλο» και του ‘λεγε πως
ευχαρίστως θα του ξέσκιζε τον κώλο, αν έτσι τον βοηθούσε
να γράψει ένα ποίημα. Πήρα μολύβι και σημείωσα από
κάτω: «Γελιέστε αν νομίζετε πως έτσι γράφονται τα
ποιήματα. Το ποίημα δε βγαίνει απ’ το ξέσκισμα του
κώλου, αλλά από το ξέσκισμα της ψυχής».

-Ντίνος Χριστιανόπουλος-

[decadent]

Στην έρημο

Είδα ένα πλάσμα γυμνό,τερατώδες,
Που, σκυφτό κατάχαμα,
Κρατούσε στα χέρια την καρδιά του,
Και την έτρωγε.
Ρώτησα: «Είναι νόστιμη, φίλε;»
«Είναι πικρή · πικρή» αποκρίθηκε·
«Αλλά μ’αρέσει
Επειδή είναι πικρή,
Κι επειδή είναι η καρδιά μου.

-Stephen Crane-

[decadent]

Η θλίψη της θάλασσας

Αυτή είναι η θλίψη της θάλασσας –
κύματα σαν λέξεις, όλα διαλυμένα –
μια μονοτονία ανύψωσης και πτώσης της διάθεσης.

Γέρνω και προσέχω τη λεπτομέρεια
της εύθραυστης νεροκορφής, τον ατελή
ευαίσθητο αφρό, τις άκρες των κίτρινων
φυκιών απαράλλαχτες –

Δεν υπάρχει ελπίδα – εκτός κι αν ένα κοραλλιογενές
νησί σχηματιστεί αργά
για να προσμένει τα πουλιά να ρίξουν
τους σπόρους που θα το κάνουν κατοικήσιμο.

-Ουίλλιαμ Κάρλος Ουίλλιαμς-

[decadent]

Κλυδωνίζεται ανάμεσα στη ζωή και την ερημιά του θανάτου. Η φωνή του δεν ξυπνά καμία ηχώ.

Γιατί αυτά που έχει να πει δεν απευθύνονται πια σε κανέναν, κι ούτε χρειάζεται να τα καταλάβουνε οι ζωντανοί—δεν τα υπαγορεύει εξάλλου η ζωή, παρά τα επιβάλει η εξουσία του θανάτου.

Μάταιες οι συμβουλές μου και άστοχες. Δεν είναι δυνατόν να τις ακολουθήσει κανείς. Ήθελα μόνο να γράψω για την τέχνη σου ένα ποίημα που θα σε θερμάνει ολόκληρο, απ' την κορφή ως τα νύχια. Ν' αναφλεγείς ήθελα, όχι να σε διδάξω.



Jean Genet - Ο σχοινοβάτης