Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ( 21 Μαρτίου)

[xioni]

Το πχόρουμ μας έχει δώσει ποιητές όπως hellegennes και vag_el για παράδειγμα. Όποια κατάντια δηλαδή. Χωρίς αμφιβολία η παγκόσμια ημέρα ποίησης δεν είναι τίποτα παρά νεωτερικές εξυπνάδες (όποιος θέλει ας ψάξει την αφετηρία) αλλά την ίδια στιγμή μια αφορμή για να σκεφτούμε όλοι ποιοι είναι ποιητές και ποιοι όχι. Ας το πω καλύτερα, ποιοι δηλώνουν ποιητές σήμερα και ποιοι όχι; Ταυτόχρονα ας βάλω και έναν προβληματισμό για το πως και τι πρέπει να είναι είναι η ποίηση του 21ου αιώνα και πως ίσως πρέπει να την προσεγγίσουμε. Σαν Μετα-ποίηση ίσως; Μήπως και η Σάτι είναι μετα-ποίηση; Και όλη αυτή η σχετικοποίηση των πάντων που αμφισβητεί τα πάντα και οδηγεί στην απαξίωση σε τι εξυπηρετεί τελικά;

Βάζω λίγο αγαπημένο Γκόρπα για να νοιώσουμε όλοι τι είναι ποίηση (γνώμη μου)

Αναπόληση
Θα καταργήσω τον ουρανό, θα καταργήσω τη γη
και θ’ αφήσω μόνο ένα ουζερί
για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό κι εσύ να περνάς απ’ έξω.

Ποιοι μας αγαπάνε;
Αυτό το καλοκαίρι ποιος θα το πάρει;
Ποιοι μας αγαπάνε; Κλειστό μαγαζί
κλειστό μαγαζί της αγάπης.
Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια
σ’ αχρησιμοποίητες ακρογιαλιές
θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά, μπύρες, ουίσκια
άγρια εκμετάλλευση εχθρών και φίλων
αποκρουστικά ξενύχτια σε ντεκόρ ποιητικά κι ευχάριστα.
Είμαι κουρασμένος πολύ κουρασμένος μέσα
πώς θέλετε να το δείτε, ανοίξτε με να το δείτε
έχω όμως κουράγιο
αδυνατώ να επιχειρήσω με πνεύμα επιχειρησιακό την ηλικία μου
αδυνατώ να πιστέψω πως αγάπησε έστω κι ένας έως τώρα
αδυνατώ να βρω μια σκοπιμότητα στην τέχνη
εκτός της σκοπιμότητος πως πρέπει να ζήσει κι αυτή
όπως τόσα άλλα ωραία ή χαμερπή αδιάφορο…
Σου λέω: Θέλω να γείρω… να ξεκουραστώ… να γείρω…
να μάθω πάλι να μετράω τ’ άστρα χωρίς να χάνω και τον ουρανό
να ξαναγίνω θαυμαστής του ηλιοβασιλέματος
να λαχταράω το τσιγάρο ενώ δεν το έχω μάθει ακόμα. Σου λέω: Εγώ που αγάπησα τα πάντα πριν να τα γνωρίσω θέλω
ν’ αγαπήσω κάτι επιτέλους που το ξέρω.

Εμείς
Πιθανόν εμείς να πέφτουμε έξω μ’ όλα αυτά τα φτηνά μας γούστα
που τα πληρώνουμε πανάκριβα για τα μπουζούκια
και τα παρεμφερή ωραία πράγματα…
Πιστεύω να υπάρξει ένας παράδεισος και για μας
γεμάτος ανυπολόγιστα φιλιά, τσιγάρα, καφέδες και κρασιά,
κουτούκια
και ταξιά, έρημες μεταμεσονύχτιες πλατείες, κλειστά μαγαζιά
κλειστά παράθυρα κι από πίσω οι καλές γυναίκες μόνες
ή με τον άντρα τους και γι’ αυτό δυο φορές μόνες…

[Πηγή: www.doctv.gr]

Παρακαλώ τους δύο που μνημόνευσα να μην μολύνουν το νήμα. Επίσης δώστε τιπς για φρέσκους ποιητές, 21ος αιώνας, 2024 μ.χ. Ευχαριστώ.

[Ζενίθεδρος]

Μπήκε ο Σεπτέμβρης.
Κοιτάζω στον καθρέπτη
τον πατέρα μου.

Murakami

[Frappezitis]

Εγώ είμαι ένας τραγουδιστής
Του έρωτα και της ζωής
Τραγουδάω για τη φτώχεια για την ξενιτιά
Και για τους ερωτευμένους που έχουνε φωτιά

[xioni]

Μπήκε ο Σεπτέμβρης.
Κοιτάζω στον καθρέπτη
τον πατέρα μου.

Murakami

Πρέπει να τον διαβάσεις αλλά είναι τόσο πετυχημένος που μάλλον ψάχνουμε κάτι άλλο.

[Βίνγκιλοτ]

Η μάνα του γιου μου έτσι θα 'θελα να τον νανουρίσει:

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου• νάνι...
Στον ύπνο σου έρχεται μια θάλασσα απέραντη. Βουνά
τα κύματά της, φουσκώνουν αφρισμένα, λυσσομανάνε...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου• νάνι...
Στον ύπνο σου έρχεται ένα καράβι, κι εσύ στη γέφυρα
του καπετάνιου. Στα δεξιά σου, το κύμα που χτυπιέται,
και στα ζερβά σου... Για δες το που σε πολεμάει...
Μα μη σε νοιάζει, γιε μου, μη φοβάσαι! Οι μηχανές δουλεύουνε
σαν την καρδιά σου. Το σκαρί γερό και το τιμόνι στα χέρια σου...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου• νάνι...
Πελώρια αέρινη γέφυρα δένει τα περιγιάλια.
Στ' αστραφτερό δοκάρι της εσύ αγναντεύεις.
Κοίτα κάτω, μη ζαλιστείς. Κοίτα πάνω,
το κεφάλι σου λες κι ακουμπάει στον ουρανό...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου• νάνι...
Τι πολλά βιβλία είν' αυτά; Όλα τα έχεις διαβάσει;
Ρυτίδες στο μέτωπό σου, τα μαλλιά σου κατάλευκα.
Τα μάτια σου είναι τα μόνα στη γη που έχουν καταλάβει.
Το πρόσωπό σου όμορφο σαν την αιωνιότητα.
Μην αμφιβάλλεις, μη φοβάσαι μη και δεν βρήκες ό,τι έψαχνες.
Διάβαζε πολεμώντας, διάβαζε αυτό που διαβάζεις
χωρίς να το ξεχωρίζεις από τη μάχη...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου• νάνι...
Άκου• φωνές ακούς. Κοίτα τι όμορφα χρώματα που βλέπεις...
Τα χέρια σου χαϊδεύουν το μάρμαρο, και να, του δίνουν το πιο σταθερό,
το πιο ζωντανό σχήμα...

Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου• νάνι...
Άφοβος σαν θαλασσινός, μάστορας δημιουργός,
φιλόσοφος γνώστης και καλλιτέχνης τολμηρός• έτσι να γίνεις...
Κοιμήσου, σπλάχνο μου, κοιμήσου• νάνι...

Ν. Χικμέτ, Το ερωτευμένο σύννεφο,
μτφρ. Έρα Σαββαΐδου, Ύψιλον

http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547 ... exc_4.html

[Bazoomba]

δεν
δεν το φύλλο δεν
δέν-τρο

δεν η άνοιξη
δεν η επιθυμία
δεν ο δόλος δεν
δεν-τρο

δεν η λάμψη
δεν η μανία
δεν το κόκκινο το κόκκινο δεν
δεν-τρο

δεν ω
δεν α
δεν αγωνία
δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη δεν η κρύπτη

δεν
δεν το φύλλο δεν
ΔΕΝΤΡΟ

[xioni]

Δεν ξέρω αν πρέπει να σε πάρω στα σοβαρά επιτέλους.

Ακολουθεί ποίημα:

Πέθανε, είπαν

Πέθανε, είπε, στην ώρα του
Ασυναισθήτως
Κοιτάξαμε
Τα ρολόγια μας

Τηλέμαχος Χυτήρης

Υ.Γ. Το θέμα δεν είναι να αντιγράψουμε τα ποιήματα που μας άγγιξαν εκτός κι αν ακόμη είναι φρέσκα.

[georgebi]

https://www.liberal.gr/d-kampoyrakis/fe ... -sai-psila

[Bazoomba]

Η Άρτεμίς μου δεν κρατεί βέλος διά να τοξεύσει το γοργοπόδαρο ελάφι
Η Αθηνά μου δεν κρατεί δόρυ και ασπίδα
Η Αφροδίτη μου δεν κρατεί το μήλον της Έριδος που της χάρισε ο ερωτύλος Πάρις
Η ωραία Ελένη μου δεν κρατεί αργυρούν κάτοπτρον διά να καλλωπίζεται
Η Δήμητρα μου δεν κρατεί χρυσό στάχυ διά να ψωμίσει τους πεινασμένους της γής.
Η δικιά μου θεά, η Ευγενία,
την καρδιά μου κρατεί στα τρυφερά της χέρια.
Και μίαν ράβδον μαέστρου
για να διευθύνει την μουσική του σύμπαντος μου
ραπίζοντας με χάριν τον αέρα.

[xioni]

Είσαι ηλίθια.

[Bazoomba]

Χαμένο μνημεῖο πού παραδόθηκε στην αγκαλιἀ της λἠθης
Προδομένο ἀπό την μουντάδα των καφετί ἀποστημάτων της γῆς
Πού το ἐπί τοῦ κόσμου ἄγιο βῆμα ἀπέκρυψε, στερῶντας του σκοπό.

Ἐυτυχῆς ὄποιος γι΄αυτό δεν δίστασε βραδύ ρυθμό να ακολουθήσει
Παρά προτίμησε, ἐνθυμούμενος πως κάποτε οῦτε μποροῦσε να ξεχωρίσει
Το ἀχνό περίγραμμα του τόπου, καθότι τόσο ἐπιβλητική ῆταν ἠ εἰκόνα του
Και τόσο ψηλά ἀπλωνόταν, στα ὄρια του χιλιομιλημένου οὐρανοῦ,

Να ἐπιστρέψει στων αναμνῆσεων τον τὀπο.

[xioni]

Με νίκησε ο ίσκιος μου.

[Otto Weininger]

Να κλειδώσει το νήμα αφού έρθει ο Πτολεμαίος να βαθμολογήσει.

[xioni]

Ρε ηλίθιε, μην μεταφέρεις την εμμονή σου παντού. Πόσο μαλάκας μπορείς να είσαι;

[Otto Weininger]

Ρε ηλίθιε, μην μεταφέρεις την εμμονή σου παντού. Πόσο μαλάκας μπορείς να είσαι;

Συνέχισε το ποίημα της. Μοναδικός κανόνας να τελειώνει κάθε πρόταση σε - ίνι


Και πήγαμε στην Σαντορίνη
Ακούσαμε το καναρίνι
Με το βλέμμα στη σελήνη
Φάγαμε ένα μανταρίνι