Phorum.com.gr

1. Αδερφοί Καραμάζοφ
2. Έγκλημα και Τιμωρία
3. Δαιμονισμένοι
4. Το Υπόγειο
5. Ο Ηλίθιος
6. Ο Παίκτης
7. Λευκές Νύχτες

1. Εγκλ. και τιμωρια
2. Ο παίχτης
3. Το υπογειο.

Αυτα εχω διαβασει αυτα βαθμολογω.

Aπό αυτά που έχω διαβάσει

1.Αδερφοί Καραμάζοφ (αν βαριέστε να το διαβάσετε όλο διαβάστε τουλάχιστον το κεφάλαιο ο Μέγας Ιεροεξεταστής)
2.Δαιμονισμένοι (με πολύ μικρή διαφορά από το πρώτο, θα μπορούσα να τα βάλω και στην ίδια θέση)
3.Εγκλημα και Τιμωρία (Ρασκόλνικοφ τι να λέμε τώρα, ένας φοιτητής που δεν έχει να φάει και σκοτώνει μια γριά τοκογλύφο, ιδιαίτερα συγκινητικός και ο φίλος του Ραζουμίχιν που προσπαθεί να τον βοηθήσει να βγει από το αδιέξοδο αλλά και η Σόνια)
4.Ο Ηλίθιος (λιγο χαοτικό και ακανόνιστο στις πρώτες σελίδες αλλά μετά ξεδιπλώνεται εξαιρετικά)
5.Ταπεινωμένοι και Καταφρονεμένοι (πολύ συγκινητική ιστορία που σπάει καρδιές με ιδιαίτερα συμπονετικό και καλόκαρδο πρωταγωνιστή)
6.Το Υπόγειο (ιδιαίτερα μ'αρεσε το δεύτερο μέρος του)
7.Το χωριό Στεπαντσίκοβο ( αν και σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνεται με τα τρια-τέσσερα πρώτα είναι αλλο ένα καλό βιβλίο από τον μέγα Ντοστογιέφσκι)

Αγορασα πριν καποιες μέρες και το "Οι Φτωχοί" αλλά δεν το ξεκίνησα ακόμη. Εννοείται πως θα διαβάσω και αλλα δικά του όπως τον "Παίχτη" ή το "Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων". Εντάξει είναι ο κορυφαίος για εμένα.

Εξαρτάται πώς ορίζεται η σημαντικοτητα. Αναμφίβολα οι Αδερφοί Καραμαζοφ, Οι Δαιμονισμενοι και ο Ηλιθιος είναι αρκετά πιο δομημένα μυθιστορηματα από ότι το Έγκλημα και Τιμωρία, ωστόσο το Έγκλημα και Τιμωρία θέλγει διαχρονικά περισσότερους αναγνώστες. Πολλές νουβέλες του όπου είναι πιο ειρωνικός (Ο Παικτης, Ο αιώνιος συζυγος κλπ) τον αφήνουν να εκτελέσει πιο συνοπτικά την πρόζα του και αναδεικνυουν πιο οργανικά τα θετικά του, από ότι στους εκτενείς μονολογους των ογκολιθων του.