Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Πεζογραφία, ποίηση, γλώσσα και γραπτός λόγος, βιβλία
Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 28 Μάιος 2021, 16:03

Λίγη ἐξομολόγηση.
~~
Ἔψαχνα νὰ βρῶ κάτι στὸ διαδίκτυο γιὰ μιὰ πολὺ καλὴ φίλη μου,
τὴν Νιόβη Γαβριὴλ-Τριανταφύλου,
πεζογράφο - ποιήτρια καὶ δασκάλα ὀρθοφωνίας.
Εἴχαμε γνωριστεῖ ὡς μέλη τῆς Ἕνωσης τῶν Νέων Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν
καὶ δημιουργήσαμε μία ξεχωριστὴ φιλία.
Καὶ ὅμως, πέθανε τὸ 1980 (τότε ποὺ πέθανε κι' ἡ μητέρα μου) καὶ δὲν
τὸ ἤξερα... Τὸ ἔμαθα πέντε χρόνια ἀργότερα, ἀφοῦ φαγώθηκα νὰ μάθω
ποῦ βρισκόταν... Ἔκλαψα ἀληθινά.
Ἕνα δεῖγμα της, τοῦ ποιά ἦταν, ἐδῶ:
http://ellyxnion.blogspot.com/2021/03/1900-1980_19.html
--------
Ἔψαξα καὶ ἕνα ἆλλο ὄνομα, γνωστοῦ μου, κατὰ τύχη, μουσικοῦ. Πέθανε
πρὶν..., σὲ ἡλικία 64 ἐτῶν. Νέος.
Δὲν μ' ἔνοιαξε.
Κάποτε, μὲ σταμάτησε ἔξω ἀπὸ ἕνα καφενεῖο τῆς Ὁμόνοιας, νὰ μοῦ πεῖ
εἰρωνικὰ πὼς κάποιος πολὺ φίλος μου (νοικάρης του), 59 χρονῶ τότε,
πρὶν δέκα χρόνια ἀπὸ τώρα, πέθανε. Νόμισα πὼς χάθηκε τὸ ἔδαφος
κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μου.
Αἰσθάνθηκα τὴν ἀνάγκη νὰ καθήσω, πρὶν πέσω...
Δὲν μὲ ἄφησε.
- Ὄχι, περιμένω ἕνα τεκνό... Εἶναι ἀλλοδαπός καὶ θὰ νιώθει ἄσχημα νὰ
μιλᾶμε ἐμεῖς ἑλληνικά.
Δὲν θέλω δεύτερη ἐγώ:
- Κακὸ ψόφο νἄχεις, μαλάκα! τοῦ εἶπα.
Κι' ἔφυγα.
Πέθανε, λέει, ἀπὸ μακροχρόνια ἀρρώστεια σὲ ἰδιωτικὸ Νοσοκομεῖο.
================
Εἰδικὰ γιὰ τοὺς Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες, ὅταν ἀκούω κακὰ μαντάτα, κάτι σὰν
ἀνακούφιση μὲ κυριεύει... Ἀλλὰ εἶναι πολλοί, π' ἀνάθεμά τους. Ὅσο πάει,
δὲν βρίσκεις Ἕλληνες. Οἱ μπάσταρδοι, ναί, τὸ λέω, εὔχομαι κακὸ ψόφο
νἄχουνε.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 31 Μάιος 2021, 05:53

31 Μαΐου 2020.
(Χορτᾶστε... ἀναμνήσεις μου):
~
1η.
31 Μαΐου 2019.
(Ἀντίγραφον) (...καὶ γαμῶ τὰ ἀντίγραφα!):
~ Μάριος Χριστόπουλος‎,
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ
ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ:
Ποία ἡ κατάλληλος πρὸς γάμον ἡλικία ;

====
* Παντρεύτηκα σὲ καλῶς ἀνεγνωρισμένην ὑπὸ τῶν ἀρχαίων
προγόνων μου (ὄχι "σας") ἡλικίαν, ὑπῆρξα λίαν ἐπιτυχὴς ἐρα-
στὴς καὶ σύζυγος καὶ πατήρ (ἀπὸ πρὶν μάλιστα παντρευτῶ),
ὅμως, δυστυχῶς, δὲν μᾶς εἶπον, οἱ ἀρχαῖοι <ἐμοῦ> πρόγονοι
[Ἀριστοτέλης, Πλάτων,... - οἱ ἆλλοι ἀναφερόμενοι ἀνωτέρῳ δὲν
μ' ἐνδιαφέρουσι] πότε, εἰς ποίαν ἡλικίαν δέον νὰ χωρίζομεν
(ὄχι διὰ θανάτου ἀλλὰ) μετὰ διαζυγίου!
Ὁπότε, πρὶν 3 / τρία καὶ μισὸ (τριάμισυ - ὄχι τρεισήμισυ ποὺ
λένε οἱ Γκρὴκς πολυσπουδασμένοι) χρόνια πῆρα διαζύγιον καὶ
ἡσύχασα.
Ἄν δὲν ἀρέσω εἰς τὰς ψυχὰς τῶν Προγόνων μου, ἐλπίζω νὰ ἀρέσω
στοὺς μελλοντικούς, ἔστω κι' ἄν θὰ ἔχω ἀποθάνει προηγουμένως. Ἀπὸ
τὰ πλῆκτρα μου καὶ...στοῦ ἀγνώστου θεοῦ τ' αὐτί!...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
2η.
31 Μαΐου 2019.
(Ἀντίγραφον):
~
Σπυρίδων Νικολοβιέννης:
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ : Ο ΕΚΤΟΥΡΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΠΡΟΧΩΡΑ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ.

==
* Σπυρίδωνα, σὲ σκεφτόμουν πολύ, γι' αὐτὰ ποὺ γράφεις. Αὐτὰ τὰ ἴδια ποὺ
μὲ κάνουν κι' ἀγανακτῶ κάθε στιγμὴ ποὺ βγαίνω ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μου. Χωρὶς
ὑπερβολές, ἡ Τουρκία ἔχει μεταφερθεῖ ἐδῶ.
Ἄ, ἄκου μιὰν <ἀνακούφιση> κάποιων...Ἑλλήνων:
"- Εὐτυχῶς, ἐμεῖς ἀπὸ δῶ, δὲν ἔχουμε πολλούς. Ἐσεῖς, παρὰ εἴσαστε φορτωμένοι...".
Κατάλαβες ποῦ βρίσκεται τὸ πρόβλημα; Περιμένεις σωτηρία;
Ξέρεις μὲ πόση ἄνεση κυκλοφοροῦν οἱ τουρκοειδεῖς παντοῦ; Δὲν ὑποψιάζομαι
πουθενὰ προσφυγιὰ καὶ φτώχεια - ἐξὸν πιὰ κι' ἄν γέρασα τόσο ποὺ δὲν ξέρω
τί μοῦ γίνεται. Ὅλα τους τἄχουν.
Μᾶλλον τοὺς λείπουν τοὐλάχιστον δυὸ τζαμιὰ σὲ κάθε γειτωνιά καὶ ποὺ ὁ Ἐρντογὰν
δὲν καθιερώνει ἐδῶ παρελάσεις καὶ γιορτές.
(Ἔ, τί; Θὰ παρακολουθοῦν ἑλληνικὲς; Ψώνια εἶναι;)
Οὔτε εἰσιτήρια κἄν πληρώνουν στὰ λεωφορεῖα, ἀνεβαίνουν σὰν νἆναι κτῆμα τους.
Συνήθως, ἀσχολοῦνται κι' αὐτοί, ὅπως κι' οἱ Ἕλληνες, μὲ τὸ κινητό τους: ἄν δὲν τὸ
κοιτάζουν, δὲν κυκλοφορεῖ τὸ αἷμα στὶς φλέβες τους, δὲν χτυπᾶ ἡ καρδιά τους.
Ἀλλὰ αὐτοὶ φαίνονται πιὸ χαρούμενοι, πιὸ ξέγνοιαστοι ἀπὸ τοὺς Γκρήκς. Στὰ Αὐτό-
ματα Ταμεία Εἴσπραξης πᾶντα ὑπάρχει κάτι καὶ γι' αὐτούς.
Οἱ δὲ γκρὴκ κωλόγεροι, βρῆκαν τὴν σεξουαλικὴ εὐκαιρία τῆς ζωῆς τους. Πεινασμένοι
ἀνατολίτες κάνουν τὰ πᾶντα (ἀπὸ μπρός, ἀπὸ πίσω, ἀπὸ πάνω.... κτλ) γιὰ 5 εὐρώ.
Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἑλλάς.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
3η.
31 Μαΐου 2018.
(Ἄν δὲν σᾶς ἀρέσει ἡ πρώην Ἑλλάδα), νὰ φύγετε, νὰ πᾶτε ἀλλοῦ.
Spark, χθές, 16:17, ἔγραψε:

η λύση του προσφυγικου προβλήματος βρέθηκε! ο κάθε έλληνας φορολογούμενος
θα ταϊζει έναν ή περισσότερους πρόσφυγες. οι πρόσφυγες-μετανάστες θα γίνουν
έλληνες πριν έρθει η ώρα των εκλογών, θα πάρουν χαρτιά παραμονής με αντάλ-
λαγμα να ψηφίσουν αυτη την κυβέρνηση που τους βοηθά!!
έτσι το πρόβλημα πάει και όλα τα άλλα κόμματα οδηγουνται σε πτώχευση:
* * *
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ, 3 λεπτὰ πρίν, ἔγραψε:
Ἄχ, τί ὡραῖα!... Πόσο μ' ἀρέσει ν' ἀκούω τέτοια. Πῶς ἐπιβεβαιώνομαι!...
Νὰ βλέπω: ἀλλοδαποὺς ἕλληνες, ὅ,τι πιὸ ἀπολαυστικό. Ἄλλωστε, δὲν φοβᾶμαι νὰ
πάθω ξανὰ καρδιακὴ προσβολή! Νὰ μὴν ξαν'-ἀκούσσω τὰ ἑλληνικά σας.
Τούρκους καὶ Σκοπιανούς δῶστε μου, νὰ κάνω καὶ ἀχαλίνωτο σὲξ μαζύ τους. Σᾶς
χαρίζω καὶ τὶς γάτες μου, οὔτε νὰ τὶς βλέπω
δὲν θέλω, τὶς σιχαμένες, ἄν εἶναι γιὰ εὐλογημένη καθολικὴ μπασταρδοποίηση τοῦ
τόπου μας.
Spark, ὁ Ἀλλὰχ νὰ σ' ἔχει καλά, μπέστ ξεχωριστὸ δοῦλο του.
Τὰ εἶπες ὅλα.
Ἄν εἶχα ἀπορίες, ὥς καὶ μὲ λατινικὸ ἐρωτηματικὸ θὰ σὲ προκαλοῦσα νὰ μοῦ ἀπαν-
τήσεις.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 04 Ιουν 2021, 05:28

Ἀνάμνησις - μὲ ὅρκο καὶ πίστη στὸ μέλλον.
====
4 Ἰουνίου 2020.
Γιὰ νὰ μὴν κρυβόμαστε, τὸ λέμε κι' ἐδῶ:
~
Κοτζιάς: Τώρα επέκταση των χωρικών υδάτων Νότια και Ν/Α της Κρήτης στα 12 μίλια.
==
Ἐμεῖς:
* Ἡ Ἑλλὰς θὰ κάνει ὅ,τι καὶ ἐπὶ τῶν Πρεσπῶν σου: θὰ ἐπιδείξει σεβασμὸ στὴν Προδοσία.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 04 Ιουν 2021, 05:40

4 Ἰουνίου 2019.
(Ἀντίγραφον - γιατί δὲν θἄθελα νὰ πάει χαμένη ἡ ἀπορία μου):
~
* Ἄσχετο θὰ μοῦ πεῖς, ἀλλά, τώρα ποὺ τὸ θυμήθηκα, ἄς τὸ ρωτήσω.* Ἔχει τύχει κάποιες φορὲς
ν' ἀκούσω ἀπὸ κάποιους ὅτι
<αὐτοὶ οἱ ἴδιοι> εἶναι τρελλοί <καὶ ἔχουν χαρτί> γι' αὐτό.
Καὶ θέλησαν νὰ μοῦ τὸ δείξουν (τὸ εἶχαν μαζύ τους). Ὄχι, δὲν τὄπιασα στὰ χέρια μου.
Ὡστόσο, ξέρω πώς, <αὐτοὶ οἱ ἴδιοι> εἶναι ταχτοποιημένοι οἰκονομικά - πολὺ πάνω ἀπὸ 1.000.- εὐρὼ
τὸν μήνα, μπόλικη κακοήθεια καὶ μεγάλη ἀμορφωσιά, ὡς κοινὰ στοιχεῖα τους.
Ὑποπτεύομαι διαχρονικὴ <ρουφιανιά>.
Ξέρει κανεὶς τίποτα;
~~~~~~~~~~~~
Συμπλήρωμα τωρινό, 4.6.2020:
Τέτοιο εἶχε καὶ κάποιος ἠθοποιός καὶ μᾶς τὄδειχνε καμαρώνοντας (καὶ ἀπειλῶντας ἐμμέσως) λίγο πρὶν
φύγουμε μ' ἕναν θίασο γιὰ περιοδεία.
Εἶχα ἕναν θαυμάσιο ρόλο, δοκιμασμένο κι' ἀπὸ παληότερα ἐπὶ δύο χρόνια, μὲ μεγάλη μου ἐπιτυχία.
Σηκώθηκα κι' ἔφυγα ἀμέσως. Ἦταν ὁ τελευταῖος θίασος μὲ τὸν ὁποῖο πήγαινα νὰ συνεργαστῶ - πᾶνε
χρόνια τώρα.
Ἡ παράστασή τους δὲν πέτυχε....
Ποτὲ δὲν μπόρεσα νὰ συγκρατηθῶ καὶ νὰ ὑποκύψω σὲ παληανθρωπιές.
Θὰ μποροῦσα νὰ γράψω βιβλίο ὁλόκληρο μὲ πουστιὲς ἠθοποιῶν ποὺ τὶς ἔζησα ἀπὸ πρῶτο χέρι, δῖπλα
μου.
Εἶχε ἀπόλυτο δίκηο ὁ πατέρας μου ποὺ δὲν ἤθελε μὲ τίποτα νὰ ἀναμειχθῶ μ' αὐτούς - μολονότι ἔχω
γνωρίσει, μερικὲς φορές, καὶ ἔντιμους ἀνθρώπους τοῦ θεάτρου.
Χίλιες φορὲς προτιμῶ νὰ λέω αὐτὰ ποὺ ἔχω νὰ πῶ, ἀπὸ τὸ ΦέιςΜπούκ.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 05 Ιουν 2021, 07:00

Δὲν θ' ἀργήσουν ὅλ' αὐτά - νὰ γίνουν!
Ἄς γίνουν, ἐπιτέλους.
Πὲς πὼς ἔγιναν. Σιγὰ τώρα...
------

Πρὶν τὸ πράμα ξεθυμάνει:
****************
Ὁ Ἀμβρόσιος ἀφόρισε, λέει, τὸν Μητσοτάκη, τὴν Κεραμέως
καὶ τὸν Χαρδαλιά!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ὅλους τοὺς Ἕλληνες ἄν ἀφορίσει, μαζὺ καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, συγχρόνως
δέ, εὐλογῶντας τοὺς Τούρκους, νὰ κάνουν παγκόσμιο τζαμὶ τὴν Ἀκρόπολη τῶν
Ἀθηνῶν, τότε καὶ μόνον τότε, ἴσως, ποὺ δὲν τὸ πολυφαντάζομαι, μπορεῖ νὰ τα-
ρακουνηθεῖ κάπως ἀπὸ τὴ θέση Του ὁ Θεὸς καὶ νὰ πεῖ:
<- Σὰν πολλὴ φόρα δὲν πῆρες, Ἀμβρόσιε; Μὲ ρώτησες, Ἐμένα, ἄν θέλω νὰ μα-
γαρίσω τὴν Κόλαση, στέλνοντάς της ὅλους αὐτούς;>
Κι' ἀφοῦ τὸ σκεφτεῖ ἀκόμα λίγο, νὰ προσθέσει:
<- Καλά, κάνε ὅπως νομίζεις. Οἱ ρουφιάνοι, κάθε λογῆς, πρέπει νὰ ἐξαφανισθοῦν
ἀπὸ προσώπου Γῆς. Ἐσύ, εἶσαι πιὸ ἁρμόδιος, ὡς γνώστης, τῶν ἐπιγείων. Ἐγώ,
ποτὲ δὲν τὰ πῆγα καλὰ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐξ ἀρχῆς: καὶ τοὺς ἔδιωξα καὶ τοὺς
καταράστηκα. Καμιὰ φορά, μὲ πιάνουν οἱ χαζο-συναισθηματισμοί μου καὶ λυπᾶμαι,
ἀλλὰ...οὔστ! οὔστ, ἀπὸ κεῖ, μὴ στείλω κοπρόσκυλα νὰ τοὺς κατασπαράξουν. Δὲν
μοῦ φτούρησε, βλέπεις, ὁ κορωνοϊός. Ἄλλὰ ποῦ θὰ μοῦ πᾶνε; Ὁ Διάολος θὰ τοὺς
πάρει καὶ θὰ τοὺς σηκώσει, τοῦ ἔχω ἐμπιστοσύνη αὐτουνοῦ!...>
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 06 Ιουν 2021, 06:33

Κορωνοϊός.
====
Τὸ συχνότερο στέλεχος παραμένει τὸ «βρετανικό».
====
Μὲ τόση ἀγγλοπάθεια ποὺ τοὺς δέρνει,
ποιό θέλεις νὰ διαδοθεῖ περισσότερο;
Κοντὰ στὸν νοῦ κι' ἡ γνώση.
Θέλουμε νὰ ὑποφέρουμε ἀγγλικά,
νὰ πεθαίνουμε ἀγγλικά.
Ἀκόμη καὶ νὰ ψοφᾶμε ἀγγλικά - τί ἠδονή, μάυ Γκόντ ἤ μάυ Ντόγκ (δὲν θυμᾶμαι
καλὰ ποιό εἶναι τὸ σωστό).
Καὶ εἶναι φρικαλέο νὰ πεθαίνουμε ἑλληνικά,
οὔτε στοὺς ἐχθρούς μας [= κρυφογκόμενους] τοὺς Τούρκους
μὴ τύχει τέτοια συμφορά.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28676
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 13 Ιούλ 2021, 22:14

12/07/2021
Αυτό ήταν το κράτος πρόνοιας στην Αρχαία Ελλάδα.

Εικόνα

Το κράτος πρόνοιας για την εξασφάλιση ενός κατώτατου μισθού για την επιβίωση, που αναζητείται σήμερα, είναι υπαρκτό από την εποχή ακόμη του Πεισιστράτου, του Σόλωνα και του Περικλή στην αρχαία Αθήνα.

Μάλιστα, όχι ως φιλανθρωπία προς «κατώτερα όντα», αλλά ως εκδήλωση συγκροτημένης πολιτικής. Στο πλαίσιο, βεβαίως, μια δουλοκτητικής κοινωνίας, με ό,τι προϋποθέτει και συνεπάγεται αυτό για τους μη ελεύθερους πολίτες.

Οι φτωχοί πολίτες της αρχαίας Αθήνας (μικρογεωργοί, τεχνίτες και ακτήμονες για διάφορους λόγους) αντιμετώπιζαν πρόβλημα επισιτισμού. Η λύση του εξαρτιόταν από τον εφοδιασμό της αττικής αγοράς με δημητριακά, καθώς βάση της διατροφής ήταν το σταρένιο ψωμί και το κριθαρένιο παξιμάδι.

Για αυτό και οι εισαγωγές τους, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των τιμών διάθεσής τους στην αγορά ήταν περίπου συλλογική υπόθεση. Ας σημειωθεί ότι η παραγωγή σιτηρών στην Αττική κάλυπτε μόνο το 40% των αναγκών του συνολικού πληθυσμού της.

Ενα από τα πρώτα καταγραμμένα μέτρα για την εξασφάλιση του επισιτισμού είναι η απαγόρευση του Σόλωνα από τις αρχές ακόμη του 6ου π.Χ. αιώνα για εξαγωγή εγχώριων δημητριακών. Υπεράνω του συμφέροντος των εμπόρων ή των μεγάλων σιτοπαραγωγών έμπαινε, λοιπόν, το συλλογικό συμφέρον. Αυτή ήταν η «λυδία λίθος» κι όχι το αντίστροφο.

Εστω κι αν συχνά στην πράξη υπήρχαν περιπτώσεις όπου το συμφέρον των μεγάλων γαιοκτημόνων έπαιρνε τη μορφή του δημοσίου συμφέροντος.

Ενισχυτικά μέτρα Ο νόμος του Σόλωνα για τα σιτηρά, όπως για ορισμένα άλλα είδη πρώτης ανάγκης (σύκα, ξυλεία κ.ά.) ίσχυε πάντα, ενώ πάρθηκαν και πρόσθετα κατά καιρούς ενισχυτικά μέτρα. Όπως για παράδειγμα περιορισμοί στους εμπόρους, ώστε ν αγοράζουν από τους εισαγωγείς συγκεκριμένες ποσότητες, για να μη μονοπωλούν την αγορά δημητριακών και να μπορούν έτσι να πωλούν σε υψηλές τιμές. Απαγορευόταν, όπως θα λέγαμε σήμερα, «καρτέλ». Δια ροπάλου και όχι με… ήξεις αφήξεις!

Όπως απαγορευόταν ο δανεισμός χρημάτων σ’ εμπόρους για αγοραπωλησίες δημητριακών, που δεν εξυπηρετούσαν την αθηναϊκή αγορά. Ακόμη τα σιταγωγά πλοία, που καταπλέανε στον Πειραιά εκφόρτωναν υποχρεωτικά στο λιμάνι τα 2/3 του φορτίου τους, τα οποία έπρεπε να διατεθούν επιτόπου.

Το σχετικό έλεγχο είχαν οι σιτοφύλακες, σε συνδυασμό με τη λειτουργία και άλλων εποπτικών-αγορανομικών οργάνων (επιμελητές εμπορίου, σιτομέτρες κ.ά.). Τις μέρες του Αριστοτέλη οι σιτοφύλακες ήταν 35 από τους οποίους οι 20 είχαν έδρα την Αθήνα και οι υπόλοιποι τον Πειραιά. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τον έλεγχο του κυκλώματος σιτάρι-αλεύρι-ψωμί. Από την τιμή του σιταριού έως την ποιότητα και το βάρος του ψωμιού. Η σχετική νομοθεσία αναθεωρούνταν αναλόγως με τις τρέχουσες ανάγκες. Οι ποινές που επιβάλλονταν ήταν αυστηρές. Οι κερδοσκόποι, αλλά και οι διεφθαρμένοι σιτοφύλακες, αντιμετώπιζαν ακόμη και τον θάνατο.

Συμπίεση των τιμών.
Ο έλεγχος, με στόχο την προστασία των καταναλωτών από τους εισαγωγείς και μεταπράτες είχε, βεβαίως, τις παρενέργειές του. Κατέληγε, τελικά, στη συμπίεση των τιμών των εγχώριων ειδών πρώτης ανάγκης. Αυτό έθιγε, φυσικά, συμφέροντα εμπόρων και παραγωγών. Αλλά υπεράνω βρισκόταν το δημόσιο συμφέρον και η εξασφάλιση ψωμιού για όλους.

Στη θέση των σημερινών περιστασιακών φιλάνθρωπων συσσιτιαρχών και ευεργετών, υπήρχαν οι αρχαίοι σιτοφύλακες και άλλα παρεμφερή κληρωτά ή αιρετά κρατικά όργανα. Από την άποψη αυτή η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία εξακολουθεί να δίνει μαθήματα.

Δύο πολιτικές.
Τα παραδείγματα του Κίμωνα και του Περικλή είναι πολύ χαρακτηριστικά για τον τρόπο που η αρχαία αθηναϊκή ηγετική τάξη αντιμετώπιζε τη φτώχεια. Ο πρώτος επέτρεπε κατά καιρούς να πηγαίνουν ελεύθεροι στα μεγάλα κτήματά του οι φτωχοί συμπολίτες του και να συμπληρώνουν τη διατροφή τους. Η απάντηση του δεύτερου, ο οποίος δεν διέθετε τόσο μεγάλη περιουσία όση ο πολιτικός του αντίπαλος, ήταν η θέσπιση των δημόσιων μισθών. Ο ένας την αντιμετώπιζε με αριστοκρατικές περιστασιακές ευεργεσίες, ο άλλος με δημοκρατικές πολιτικές επιλογές και πρακτικές.

Φροντίδα για το ψωμί.
Η πολιτική ισότητα στις συνθήκες της αρχαίας δημοκρατίας, όπως και σήμερα άλλωστε, συμβάδιζε με την οικονομική ανισότητα. Όμως, η πόλη, κυρίως η Αθήνα -αλλά όχι μόνον αυτή- φρόντιζε να υπάρχει φτηνό ψωμί κι άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Ακόμη και με «ποιοτικούς» ελέγχους! Έδινε συντάξεις σε τραυματίες πολέμου, ανήμπορους και ηλικιωμένου.

Συντηρούσε τα ορφανά παιδιά και ενίσχυε τους ακτήμονες πολίτες με την εγκατάστασή τους σε αποικίες. Δημιουργούσε θέσεις εργασίας με δημόσια έργα και έδινε τη δυνατότητα ν ασκούν τα πολιτικά τους καθήκοντα χωρίς να πεινούν.

Οικονομική στήριξη.
Η ενίσχυση όσων πολιτών ζούσαν στα όρια της φτώχειας, κι αυτοί ήταν οι περισσότεροι ανάμεσα στους ελεύθερους Αθηναίους, ήταν ιδιότητα σύμφυτη με το άμεσο δημοκρατικό πολίτευμα. Στην ιστορική διαδρομή του οι πλειοψηφίες απαιτούσαν, επέβαλλαν ή ενέπνεαν μέτρα οικονομικής στήριξης των φτωχότερων μελών της πόλης. Η οικονομική ολιγαρχία (αριστοκράτες, γαιοκτήμονες, μεγαλέμποροι κ.ά.) ανέχονταν ή υιοθετούσαν τα μέτρα για λόγους κοινωνικής πολιτικής, αλλά και ισορροπίας της κοινωνίας, με κύριο στόχο ή την αύξηση της πολιτικής πελατείας είτε την εξουδετέρωση κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων.

Διανομές αγαθών στις θρησκευτικές τελετές.
Κατά καιρούς οι φτωχότεροι είχαν λαμβάνειν κάποιο είδος μερίσματος από παραχωρήσεις που γινόταν προς την πόλη-κράτος από ιδιώτες ή ξένους. Έτσι αναφέρεται η περίπτωση του βασιλιά της Αιγύπτου Ψαμμήτιχου, που δώρισε μεγάλη ποσότητα σιτηρών γύρω στο 445 π.Χ. Με απόφαση του δήμου μοιράστηκε σε 14.200 Αθηναίους. Προφανώς τους πιο ενδεείς.

Διανομές, επιπλέον, γίνονται κάθε φορά που λεηλατείται η σοδειά ξένης περιοχής. Κάθε ελεύθερος πολίτης μετέχει τότε στη διανομή της λείας. Αλλά το κυριότερο, από τη σκοπιά που ενδιαφέρει εδώ, ήταν οι διανομές αγαθών στις τόσο συχνές θρησκευτικές τελετές. Οι θυσίες σημαντικού αριθμού ζώων, λειτουργούσαν ως αγωγοί ενίσχυσης των φτωχότερων.

Ασφαλιστική δικλίδα.
Επέτρεπαν στον καθένα να προμηθευτεί ένα καλό κομμάτι κρέας. Για να πάρουμε μια «γεύση» του μέτρου, στα Διονύσια του 334 π.Χ. θυσιάστηκαν σε μια μέρα 240 αγελάδες και το κρέας τους μοιράστηκε στους πολίτες. Ήταν κι αυτό άλλη μια ασφαλιστική δικλίδα κατά της πείνας και υπέρ όσων δεν ήταν σε θέση να προμηθευτούν κρέας κατά τις γιορτές, χωρίς να γίνουν ζητιάνοι.

Γι αυτούς υπήρχαν οι εστίαρχοι, οι επιφορτισμένοι άρχοντες για την παροχή γευμάτων στα μέλη της φυλής τους κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Παναθηναίων, των Διονυσίων κτλ. Ενώ στα «κατ αγρούς» Διονύσια μπορούσαν να γιορτάζουν ακόμη και οι δούλοι.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ.

Υποχρέωση της πόλης προς τους πολίτες.

Για τους αναξιοπαθούντες, ανίκανους για εργασία, ανάπηρους και θύματα πολέμου από πολύ νωρίς η αθηναϊκή δημοκρατία πήρε μέτρα για την επιβίωσή τους. Έδινε συντάξεις σε όσους δεν είχαν επαρκές εισόδημα ή συγγενείς να τους συντηρήσουν.

Πολύ μικρές και κατώτερες από το ημερομίσθιο ενός εργαζομένου σε δημόσια έργα. Ήταν, όμως, μια ανακούφιση. Η διατροφή των αδυνάτων ήταν ένα σταθερό σημείο αναφοράς του πολιτεύματος και, τηρουμένων των αναλογιών, στις εκδηλώσεις αυτές εντοπίζονται στοιχεία κάποιας κοινωνικής ασφάλισης.

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όλα τα σχετικά καθιερώθηκαν με νόμο του Πεισίστρατου και αφορούσε καταρχήν τους τραυματίες των πολέμων. Αυτοί τρέφονταν δημοσία δαπάνη.

Αργότερα η δημόσια διατροφή θα επεκταθεί σε όλους τους ανίκανους για εργασία ή πολύ φτωχούς.

Τα παιδιά όσων έπεφταν στο πεδίο της μάχης τρέφονταν και εκπαιδεύονταν από την πόλη μέχρι να συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους.

Όταν περνούσαν στην εφηβεία το κράτος, μάλιστα, τους δώριζε και πανοπλία. Πανάκριβη για την εποχή.

Τα έξοδα δεν ήταν λίγα και αμελητέα καθώς ο αριθμός των ορφανών ήταν μεγάλος λόγω των συνεχών πολέμων. Οι αρχαίες πηγές μιλούν για «μέγα πλήθος ορφανών».

Ένας θεσμός που ίσχυε από τον 6ο π.Χ. ακόμη αιώνα και ίσχυε σε πολλές πόλεις και όχι μόνο στην Αθήνα. Ο μελετητής της αρχαίας πόλης Γκ. Γκλοτζ, αξιολογώντας το σύνολο των εκδηλώσεων κοινωνικής ασφάλισης, σημειώνει πολύ χαρακτηριστικά: «Εάν η πόλη αναγνώριζε με τον τρόπο αυτό ότι είχε καθήκοντα απέναντι στα άτομα, είναι γιατί στο κάτω κάτω δεν ήταν παρά το σύνολο των πολιτών.

Η άμεση διακυβέρνηση του λαού αναγκαστικά ευνοούσε την πλειονότητα (δηλαδή τους φτωχούς). Αλλά, όσο ζούσε ο Περικλής (πέθανε από το λοιμό το 429 π.Χ.) οι Αθηναίοι δεν συγχέανε τα άπειρα ιδιωτικά συμφέροντα με το κοινό συμφέρον. Οι υποχρεώσεις της πόλης απέναντι στους πολίτες έμπαιναν μπροστά από τις υποχρεώσεις των πολιτών απέναντι στην πόλη. Τις δέχονταν, λοιπόν, με προθυμία…». Η εκτίμηση αυτή προσφέρεται για πολλές σκέψεις και στην Πολιτεία του.

ΠΡΟΝΟΙΑ.

Δημόσιοι μισθοί και μερίσματα.

Η κοινωνική πρόνοια για τους φτωχούς-άπορους διατρέχει και τη μισθολογική πολιτική της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι δημόσιοι μισθοί (δικαστικός, βουλευτικός, εκκλησιαστικός) λειτουργούσαν ως εργαλείο συμπλήρωσης του εισοδήματος για τους φτωχούς.

Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούσε και η κατασκευή μεγάλων δημόσιων έργων. Όποιος ήθελε δουλειά, τουλάχιστον στις περιόδους ακμής, είχε εξασφαλισμένο τον επιούσιο. Ακόμη και στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου η Αθήνα ήταν σε θέση να πληρώνει 1 δραχμή την ημέρα στους εργάτες του Ερεχθείου το 409-407 π.Χ.

Οι μισθοί θεσπίστηκαν για να μπορεί ακόμη και ο πιο φτωχός ν ασκεί τα πολιτικά του δικαιώματα, μετέχοντας στα διάφορα όργανα της πολιτείας. Ήταν, όμως, παραλλήλως και ένα μέσο οικονομικής ενίσχυσης των απόρων. Και μάλλον υπό το δεύτερο πρίσμα τον έβλεπε η πλειονότητα.

Κάπου ο Αριστοφάνης μας λέει ότι κάποτε «όταν ένας ρήτορας πρότεινε στους Αθηναίους να ναυπηγήσουν τριήρεις και ο άλλος να διαθέσουν τα χρήματα για μισθούς, εκείνος που μίλαγε για μισθούς άφησε γρήγορα πίσω του τον άνθρωπο με τις τριήρεις». Φυσιολογικό ήταν οι εργάτες να προτιμούν τον μισθό από το μεροκάματο στα ναυπηγεία.

Ο δημόσιος μισθός επαρκούσε για τη στοιχειώδη διατροφή μιας οικογένειας. Στον «κοινωνικό μισθό» του Αθηναίου πολίτη υπάγονταν, βεβαίως, και τα θεωρικά.

Αυτά ήταν χρήματα που πρόσφερε η Αθήνα στους άπορους πολίτες της, προκειμένου να παρακολουθούν τις θεατρικές παραστάσεις που οργανώνονταν στη διάρκεια των μεγάλων εορτών της.

Σε περιόδους ειρήνης το κεφάλαιο για τα θεωρικά προερχόταν από έναν τακτικό μερισμό, πιθανόν όμως και από πλεόνασμα των εσόδων της πόλης. Το ποσό που συγκεντρωνόταν γι αυτό τον σκοπό πλεόναζε, ώστε να χρηματοδοτούνται και άλλες εργασίες.

Για τους φτωχούς μια από τις πιο σημαντικές πηγές εσόδων ήταν η μισθοδοσία από τη θητεία τους στο στράτευμα – και ήταν τόσοι πολλοί οι πόλεμοι τότε. Αλλά υπήρχαν κι εκείνοι που για διαφορετικούς λόγους δεν ήταν σε θέση να υπηρετήσουν στον στρατό.

Για όλους αυτούς την τελευταία δεκαετία του 5ου π.Χ. αιώνα καθιερώθηκε η περίφημη διωβελία (=δυο οβελοί). Ένας κατώτερος μισθός, που δικαιούνταν και έπαιρνε, ακόμη και στις εξαιρετικές συνθήκες του Πελοποννησιακού πολέμου, κάθε ηλικιωμένος ή ανήμπορος για τον πόλεμο πολίτης.

ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΠΟΡΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Σιτοφύλακες: Είχαν υπό τον ασφυκτικό έλεγχό τους την αγορά και διάθεση των σιτηρών. Οριζαν ακόμη και την τιμή του ψωμιού. Μπορούσαν να επιβάλλουν ακόμη και την ποινή του θανάτου στους παραβάτες της νομοθεσίας και τους κερδοσκόπους.

Εστιάρχες: Από τις ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν προκύπτει ότι ήταν δέκα (ένας για καθεμία από τις αθηναϊκές φυλές). Το καθήκον τους ήταν να εξασφαλίζουν τροφή σε όλους τους ελεύθερους πολίτες κατά τις μεγάλες αθηναϊκές γιορτές.

Διωβελία: Εκτακτη οικονομική ενίσχυση των φτωχών που εγκατέλειπαν τα χωράφια τους λόγω πολεμικών γεγονότων και δεν είχαν πόρους από εργατικά ή πολεμικά ημερομίσθια. Στην πράξη την έπαιρναν οι ανήμποροι και ηλικιωμένοι.

Θεωρικόν: Ποσό δύο οβελών (1/3 της δραχμής) που καταβαλλόταν σε φτωχούς Αθηναίους τις μέρες που δίνονταν παραστάσεις με αρχαίες τραγωδίες ή κωμωδίες. Ένα μέτρο κοινωνικής ευαισθησίας που συγκέντρωνε κατά καιρούς τα ολιγαρχικά πυρά.
https://www.pronews.gr/istoria/949462_a ... aia-ellada

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 02 Αύγ 2021, 06:54

Ιάνης Λο Σκόκκο
2 Αὐγούστου 2020.

Ἀρμένιοι.

Καὶ βέβαια οἱ Ἀρμένιοι εἶναι φίλοι μας. Γεννήθηκα καὶ μεγάλωσα δῖπλα στ' Ἀρμένικα,
περιοχὴ τοῦ Νέου Κόσμου (ἡ μάννα μου Σμυρνιά), ἔμενα σὲ προσφυγικὸ σπίτι ὥς
τὰ 20 μου χρόνια. Τοὺς ξέρω πολὺ καλά: ἔχουν καὶ ἦθος καὶ φιλότιμο... Ὁ μπακάλης
μας, ὁ μανάβης μας (Σάββας), ἡ ψιλικατζού μας (Βηθλεέμ) ἦταν Ἀρμένιοι. Μικρός,
σὲ ἠλικία Δημοτικοῦ, πήγαινα καὶ ὡς ἐπισκέπτης-μαθητὴς μὲ τὴν θέλησή μου, ὅποτε
μποροῦσα, στὸ Ἀρμενικὸ Σχολεῖο, (νομίζω ὁδὸς Κακλαμάνου), γιατί λάτρευα τὸ
Σχολεῖο (πήγαινα καὶ στὸ Νυχτερινό, Φωτομάρα καὶ Λυσιμαχίας, σὰν βοηθὸς δα-
σκάλου!...) καὶ ἔτρεχα στὸν καθολικὸ παππᾶ, Πραξαγόρου 4, ποὺ μοῦ ἔδινε εἰκονῖ-
τσες... Κάνανε σεμνοὺς ἐπιταφίους. Θυμᾶμαι πὼς οἱ Ἀρμένιοι ἀκολουθοῦσαν σε-
μνὰ καὶ μὲ εὐλάβεια τὴν μπομπή, δὲν πήγαιναν γιὰ νὰ κουτσομπολέψουν καὶ νὰ
γκομενίσουν, ὅπως οἱ Ἕλληνες, σημερινοὶ Ἄλλονταπ-Γκρήκς....
* Αὐτοὶ σεβάστηκαν τὸν τόπο μας. Δὲν θυμᾶμαι, τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, κανέναν
Ἀρμένιο παληάνθρωπο, οὔτε λαϊκοῦρες, χασικλῆδες καὶ τέτοια.
* Οἱ τωρινοὶ ἆλλοι "πρόσφυγες" εἶναι ὅ,τι ἀκριβῶς λέμε τοῦ κώλου τὰ ἐννιάμερα.
====
2 σχόλια:

Vagelis Xanthopoulos
Γιάννη μου καλημέρα. Συμφωνώ μαζί σου. Σήμερα ένας από τους παλαιούς και επι-
στήθιος παιδικούς μου φίλους είναι Αρμένιος και δυστυχώς τώρα είναι και βαριά άρ-
ρωστος και λυπάμαι πολύ. Είναι και αυτοί βασανισμένος λαός που όπως και εμείς
υπέστησαν όλες τις διώξεις και τα μαρτυρία από τους βαρβάρους Τούρκους.

· Ἀπάντηση
· 52 ἑβδ.

Σπυρίδων Νικολοβιέννης:
Σαφῶς καὶ ἔχουν διαφορὰ μὲ τοὺς σημερινοὺς ἀποκαλουμένους πρόσφυγες, Γιάννη μου.
- Κατ΄ ἀρχήν, ἦτο πρόσφυγες μὲ τὴν πραγματικὴ σημασία τῆς ἐννοίας· δὲν ἦτο τυχοδιῶ-
κτες καιροσκόποι καί, δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ, στρατιωτάκια κατάσκοποι ξένων δυνάμεων
καὶ κέντρων.
- Δεύτερον· ἦτο χριστιανοί , μὲ ὅ,τι θετικὸ συνεπάγεται αὐτὸ σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ τὸν πολιτισμό
των, τὴν συμπεριφορά των καὶ τὴν σχέσι των μὲ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Ἑλληνικῆς πραγ-
ματικότητος· δὲν ἦτο μισαλλόδοξοι καὶ φανατισμένοι πολέμιοι αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ πάσης ἄλ-
λης διαφορετικότητος.
-Ἔχουν μὲ ἐμᾶς, τοὺς Ἕλληνες, κοινὴ ἱστορία. Στὴν Αὐτοκρατορία τῆς Ῥωμανίας, ἕνας
μεγάλος ἀριθμὸς αὐτοκρατόρων, στρατηγῶν, λογίων καὶ πατριαρχῶν ἦτο Ἀρμένιοι.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28676
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 20 Αύγ 2021, 23:43

22/06/2021
Πυθαγόρας: Λόγια από χρυσάφι για ν’ απελευθερωθεί το μυαλό μας.

Εικόνα

Ένας σπουδαίος φιλόσοφος, μαθηματικός, θρησκευτικός και πολιτικός Δάσκαλος μας κληροδότησε λόγια από χρυσάφι.

Τα «Χρυσά Έπη».

Ο Πυθαγόρας γεννήθηκε στη Σάμο το 580 π.κ.χ και από την παιδική του ηλικία εκδήλωσε μία ιδιαίτερη αγάπη για τη μάθηση. Για καλή του – και καλή μας – τύχη, ο πατέρας του, Μνήσαρχος, τον έπαιρνε μαζί του στα ταξίδια σε Ανατολή και Δύση, με αποτέλεσμα ο νεαρός Πυθαγόρας να αναπτύξει από νωρίς διευρυμένη αντίληψη για τον κόσμο. Ο πατέρας του φρόντισε ακόμα να λάβει ο γιος του την καλύτερη μόρφωση κοντά στους μύστες της Ανατολής και στον διάσημο τότε φιλόσοφο από τη Σύρο, Φερεκύδη.

Ακόμα και αν δεν γνωρίζετε τίποτα για τον Πυθαγόρα, οπωσδήποτε κάτι θα έχετε ακούσει για το πυθαγόρειο θεώρημα. Ο Πυθαγόρας ήταν πρωτοπόρος στα μαθηματικά και στη γεωμετρία, ήταν εξαιρετικός θεωρητικός της μουσικής, φιλόσοφος με πολύ ιδιαίτερη κοσμοθεωρία θρησκευτικού τύπου και όταν εγκαταστάθηκε στον Κρότωνα της Ιταλίας, φανέρωσε και το πολιτικό του ταλέντο επίσης.

Εδώ θα ασχοληθούμε με τον φιλόσοφο Πυθαγόρα και τη διδασκαλία του σχετικά με τις αρετές που οφείλει να επιδιώκει κάθε άνθρωπος, ώστε να είναι αγνός, έτοιμος για μία καλύτερη ενσάρκωση. Είναι ένα απόσπασμα από τα «Χρυσά Έπη», ένα κείμενο με τα βασικά σημεία της διδασκαλίας του Πυθαγόρα, που γράφτηκε από πυθαγόρειους του 5ου αι. π.κ.χ, πολλές δεκαετίες μετά τον θάνατο του δασκάλου.

Για να διευκολύνουμε την ανάγνωση, δώσαμε στο απόσπασμα τη μορφή δεκαλόγου.

1. Κάνε συνήθεια να κυριαρχείς στον ύπνο, στο στομάχι, στη λαγνεία και στον θυμό.

2. Μην πράξεις κάτι επαίσχυντο, ούτε μόνος σου ούτε μαζί με άλλους και από όλους πιο πολύ τον εαυτό σου να ντρέπεσαι.

3. Να ασκείς τη δικαιοσύνη με έργα και με λόγια.

4. Να μην εθίζεσαι σε τίποτα ασυλλόγιστα, αλλά να γνωρίζεις πως ο θάνατος για όλους είναι αναπόφευκτος και τα χρήματα, άλλοτε είναι καλό να τ’ αποκτάς και άλλοτε να τα χάνεις.

5. Ό, τι σου αναλογεί από τις δυστυχίες που συμβαίνουν τυχαία στους θνητούς, να το υποφέρεις χωρίς αγανάκτηση. Και όσα από αυτά μπορείς να τα θεραπεύεις. Σκέψου πως οι θεοί δεν δίνουν μεγάλο μερίδιο από αυτά στους αγαθούς ανθρώπους.

6. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να εκπλήσσεται και να απορεί ούτε από τα άθλια ούτε από τα καλά λόγια των ανθρώπων που άφθονα ακούς. Κι αν ακούσεις ψέμα για κάτι, να είσαι πράος. Να μην σε παραπλανήσει κανείς ούτε με λόγια ούτε με έργα να κάνεις ή να πεις οτιδήποτε δεν είναι καλό.

7. Πριν πράξεις οτιδήποτε να σκέπτεσαι προσεκτικά, ώστε να μην κάνεις κάτι ανόητο. Ο ανόητος ( εκείνος που δεν σκέπτεται) λέει και πράττει ανόητα πράγματα.

8. Να πράττεις εκείνα που δεν θα σου προκαλέσουν στεναχώρια αργότερα. Μην πράττεις εκείνα που δεν γνωρίζεις, αλλά να φροντίσεις να μάθεις για όσα έχεις άγνοια κι έτσι η ζωή σου θα είναι ευχάριστη.

9. Δεν πρέπει να παραμελείς την υγεία του σώματός σου, αλλά, με μέτρο να πίνεις, να τρως και να γυμνάζεσαι, και μέτρο εννοώ εκείνο που δεν θα σε στεναχωρήσει. Συνήθισε σε διατροφή καθαρή και λιτή και ζώντας έτσι, φυλάξου από όσα επισύρουν φθόνο. Μην δαπανάς άκαιρα τα καλά, όπως κάνουν οι αδαείς, ούτε να στερείσαι σε σημείο που να γίνεις ανελεύθερος, διότι το μέτρο είναι η άριστη κατάσταση σε όλα.

10. Μην επιτρέψεις στα μάτια σου ύπνο απαλό πριν εξετάσεις τρεις φορές τις πράξεις της ημέρας: «Σε τι αστόχησα; Τι έπραξα; Τι δεν έπραξα από εκείνα που έπρεπε να πράξω;» Ξεκινώντας από το πρώτο να επεκτείνεσαι στα επόμενα, για τα άσχημα που έκανες να επιπλήττεις τον εαυτό σου, για τα καλά να ευχαριστιέσαι.

Για τούτα να κοπιάζεις, αυτά να μελετάς, αυτά πρέπει να επιθυμείς.

«Εκείνος το είπε», όπως συνήθιζαν να λένε οι μαθητές του, από σεβασμό στον δάσκαλο και δέος για το κύρος της αυθεντίας του. Αλλά εμείς δεν τον γνωρίζουμε τόσο καλά όσο εκείνοι για να τον εμπιστευτούμε με τόση ευκολία. Ας εμπιστευτούμε την ίδια τη ζωή εξετάζοντας, αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά οφείλονται στην αστοχία μας να αποφύγουμε κάτι από αυτά που είχε «Εκείνος» εντοπίσει ως πηγές της δυστυχίας μας. Αν δυσκολεύεστε να αντιμετωπίσετε τον εαυτό σας σε αυτή την εξέταση, σας προτείνω να ξεκινήσετε από το νούμερο 10. Αυτό θα σας διευκολύνει να βάλετε τις σκέψεις σας (και μετά τις πράξεις σας) σε τάξη και θα σας οδηγήσει με μεγαλύτερη ευκολία σε όλα τα άλλα.

Αν ο Πυθαγόρας είχε δίκιο, τότε αυτή η διαδικασία θα αναβαθμίσει την ψυχή σας και θα την προετοιμάσει για μία καλύτερη μετενσάρκωση. Σε κάθε περίπτωση όμως θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας, να αποκτήσετε αυτοπεποίθηση και αντοχή και να διαμορφώσετε έναν χαρακτήρα αξιοθαύμαστο!
https://www.pronews.gr/istoria/996619_p ... -myalo-mas


Εικόνα

Ανώτερη επιστήμη και τεχνολογία από την αρχαιότητα – Το πιο αποκαλυπτικό βίντεο για την αρχαία τεχνολογία.


Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 21 Αύγ 2021, 07:21

Λέει: ΔΕΝ ΠΕΡΝΑ ΚΑΝΕΝΑΣ (στὴν Ἄλλονταπ-Γκρής,
δηλαδή, Ταλιμπάν, δηλαδή....). ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ _ ΕΡΝΤΟΓΑΝ,
συνεφώνησαν, λέει.
Μαλακιστεῖτε ἥσυχοι, συνεπῶς. Κανεὶς δὲν θὰ σᾶς διακόψει.
------
* Ὅλοι, ἀνεξαιρέτως, ἐδῶ θἄρουν, θὰ πληρώνονται νὰ λιάζονται
καὶ νὰ γαμοῦνε Ἄλλονταπ-Γκρὴκς, θὰ πάρουν σπἰτι καὶ τὰ λοιπά.
Μόνο ποὺ θὰ εἶναι αὐτοὶ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐγχώριους καὶ δὲν
θὰ ἐπαρκοῦν τὰ γαμησιάτικα. Τότε, θὰ γίνει Ἐπανάσταση,
νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τοὺς Γκρήκς. Ἀλλονταπία τοῦ κερατᾶ.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
Ὁ ἴδιος ἀρνεῖται κάθε τίτλο
Δημοσιεύσεις: 772
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 07:37

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » 30 Αύγ 2021, 00:57

Δὲν γιορτάζουμε τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, - ...καμωνόμαστε
πὼς τὰ γιορτάζουμε
ἀκριβῶς ὅπως οἱ κοινὲς γυναῖκες,
κι' αὐτὸ περιστασιακά, ἄν δηλαδὴ βρεθεῖ πελάτης...
Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, νταβατζῆ γυρεύουμε, καθημερινῶς κι' ἀνὰ πάσαν στιγμήν. Κι' ἄν ἔχει τὴ λόξα νὰ τοῦ παίξουμε
....τὸν Ἕλληνα, ἔτσι, γιὰ πλάκα,
τοῦ τὸν παίζουμε,
μὲ τὸ ἀζημίωτο πᾶντα.
* images/smilies/old-valid-code/klinoi.gif
Ὁ ἴδιος ἀρνοῦμαι κάθε τίτλο.

Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 68567
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 30 Αύγ 2021, 01:13

ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ έγραψε:
30 Αύγ 2021, 00:57
Δὲν γιορτάζουμε τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, - ...καμωνόμαστε
πὼς τὰ γιορτάζουμε
ἀκριβῶς ὅπως οἱ κοινὲς γυναῖκες,
κι' αὐτὸ περιστασιακά, ἄν δηλαδὴ βρεθεῖ πελάτης...
Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, νταβατζῆ γυρεύουμε, καθημερινῶς κι' ἀνὰ πάσαν στιγμήν. Κι' ἄν ἔχει τὴ λόξα νὰ τοῦ παίξουμε
....τὸν Ἕλληνα, ἔτσι, γιὰ πλάκα,
τοῦ τὸν παίζουμε,
μὲ τὸ ἀζημίωτο πᾶντα.
Συμφωνώ. Καλύτερα θα ήταν να άφηναν την επέτειο να περάσει αθόρυβα, παρά να την ευτελίσουν με τόσο αμήχανες εκδηλώσεις, για να μην ταράξουν τα νερά του πολυπολιτισμικού βάλτου.
Το γαρ πολύ της κατανόησης γεννά αδιαφορία.

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28676
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 17 Οκτ 2021, 21:48

16 Οκτ 2021
The New York Times: "Από τους ‘Έλληνες μάθαμε"...

Εικόνα

«…Για χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, όπως αυτοί των Περσών, των Ασσυρίων, των Βαβυλώνιων, έβλεπαν τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που σέρνονταν μπροστά σε θεότητες και δυνάστες.

Οι ‘Έλληνες όμως, πήραν τον άνθρωπο και τον έστησαν στα πόδια του.
Τον δίδαξαν να είναι υπερήφανος…
Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, έλεγε ο Σοφοκλής,
αλλά τίποτα δεν είναι πιο θαυμάσιο από τον άνθρωπο.

Οι Έλληνες έπεισαν τον άνθρωπο, όπως ο Περικλής το τοποθέτησε, ότι ήταν δικαιωματικά ο κάτοχος και ο κύριος του εαυτού του και δημιούργησαν νόμους για να περιφρουρήσουν τις προσωπικές του ελευθερίες.

Οι αρχαίοι Έλληνες ενθάρρυναν την... περιέργεια που είχε ο άνθρωπος για τον εαυτόν του και για τον κόσμο που τον περιτριγύριζε, διακηρύττονταν μαζί με τον Σωκράτη ότι μια ζωή χωρίς έρευνα δεν αξίζει τον κόπο να την ζούμε.

Οι ‘Έλληνες πίστευαν στην τελειότητα σε όλα τα πράγματα, γιʼ αυτό μας κληροδότησαν την ομορφιά, που φτάνει από τον Παρθενώνα και τα ελληνικά αγάλματα, τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, την ποίηση του Ησίοδου και του Ομήρου, μέχρι τα ζωγραφισμένα αγγεία ενός απλού νοικοκυριού.

Χωρίς τους ‘Έλληνες μπορεί ποτέ να μην είχαμε αντιληφθεί τι είναι αυτοδιοίκηση.
Αλλά, πολύ περισσότερο ακόμα και από την γλώσσα μας, τους νόμους μας, τη λογική μας, τα πρότυπά μας της αλήθειας και της ομορφιάς, χρωστάμε σε αυτούς την βαθιά αίσθηση για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Από τους ‘Έλληνες μάθαμε να φιλοδοξούμε χωρίς περιορισμούς, να είμαστε, όπως είπε ο Αριστοτέλης, αθάνατοι μέχρι εκεί που μας είναι δυνατό…».
The New York Times.
https://wwwaristofanis.blogspot.com/202 ... .html#more



Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28676
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 05 Αύγ 2022, 20:58

04.08.2022
Το μεγαλύτερο τάνκερ του κόσμου που μεταφέρει κρουαζιερόπλοια χτίστηκε βάσει των θεωριών του Αρχιμήδη.
«Απλώς αξιοποιούμε την Αρχή του Αρχιμήδη για να σηκώσουμε κάποια τεράστια φορτία»

Εικόνα

Είναι συγκλονιστικό το τι μπορεί να πετύχει σήμερα η Μηχανική αν διδαχτεί σωστά από τις θεωρίες των σπουδαίων αρχαίων Ελλήνων μαθηματικών. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα σύγχρονα κρουαζιερόπλοια.


«Τι γίνεται, όμως, όταν οι γίγαντες αυτοί των θαλασσών χρειάζονται υποβοήθηση στον ελλιμενισμό τους; Εκεί επιστρατεύονται τα ακόμα μεγαλύτερα ημι-βυθιζόμενα πλοία μεταφοράς βαρέων σκαφών, όπως το Boka Vanguard», σημειώνει σε εκτενές του άρθρο το CNN.

Κατασκευασμένο το 2012, το Boka Vanguard, μήκους 275 μέτρων είναι το μεγαλύτερο πλοίο του είδους του που χρησιμεύει για έναν συγκεκριμένο σκοπό.

Το κολοσσιαίο πλοίο δημιουργήθηκε για τη μεταφορά πλατφορμών πετρελαίου και αερίου, ωστόσο κάποιες φορές επιστρατεύεται για τη μεταφορά άλλων πλοίων – όπως το Carnival Vista, το δεύτερο μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο του στόλου της Carnival 133.500 τόνων και 325 μέτρων που, τον Ιούλιο του 2019, μετά από πρόβλημα χρειάστηκε να μεταφερθεί.



Το θαύμα της σύγχρονης Μηχανικής.
Το πελώριο σκάφος με την περίεργη, φαινομενικά, όψη έχει ένα κεντρικό, ανοιχτό, εντελώς άδειο κατάστρωμα ενώ πέντε τεράστιες κάθετες κολώνες βρίσκονται στα άκρα του ατσάλινου σκελετού του.

Ποιο είναι λοιπόν το «θαύμα» της μηχανικής στην προκειμένη περίπτωση; Το πλοίο μπορεί και βυθίζεται με αποτέλεσμα να είναι ορατοί μόνο οι πέντε αυτοί ατσάλινες δοκοί και με χειρουργική ακρίβεια μεταφέρεται το επίδοξο φορτίο του -είτε είναι πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου, είτε κρουαζιερόπλοιο- στη σωστή θέση, ώστε με την ανάδυσή του να «κάτσει» με ακρίβεια πάνω στο κατάστρωμά του.

Η γέφυρα και οι εγκαταστάσεις του πληρώματος βρίσκονται στη μεγαλύτερη και ψηλότερη από αυτές τις κολώνες. «Απλώς αξιοποιούμε την Αρχή του Αρχιμήδη (σ.σ: που ορίζει πως κάθε σώμα που βυθίζεται σε ρευστό, δέχεται άνωση ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει) για να σηκώσουμε κάποια τεράστια φορτία» εξηγεί ο Μίτσελ Σέι, γενικός διευθυντής μηχανικής της Boskalis, της ολλανδικής εταιρείας που κατασκεύασε το Boka Banguard.

Εικόνα

Όπως πάντως σημειώνει το σχετικό δημοσίευμα του CNN, εκτός από το Boka Vanguard, υπάρχουν και μικρότερα ημι-βυθιζόμενα σκάφη μεταφορά βαρέων πλοίων – όπως τα Transshelf και Treasure που το 2017, χρειάστηκε να μεταφέρουν τα αντιτορπιλικά του αμερικανικού Ναυτικού USS Fitzgerald και USS John S. McCain που υπέστησαν ζημιές μετά από πρόσκρουσή τους με εμπορικά πλοία, σε δύο ξεχωριστά περιστατικά, στα νερά της Ασίας.

Εύρηκα: η Αρχή του Αρχιμήδη.
Η Αρχή του Αρχιμήδη αφορά στην μέθοδο που εφηύρε για τον προσδιορισμό του όγκου ενός αντικειμένου με ακανόνιστο σχήμα. Σύμφωνα με τον ιστορικό Βιτρούβιο, ο βασιλιάς Ιέρωνας Β’ είχε παραγγείλει να του φτιάξουν ένα αναθηματικό στέμμα από ατόφιο χρυσάφι.

Επειδή δεν είχε εμπιστοσύνη στον χρυσοχόο, ζήτησε από τον Αρχιμήδη να εξετάσει αν ο χρυσός είχε νοθευτεί με ασήμι.



Επειδή ο Αρχιμήδης έπρεπε να λύσει το πρόβλημα χωρίς να καταστρέψει το στέμμα, δεν μπορούσε να το λιώσει προκειμένου να υπολογίσει την πυκνότητά του και την προέλευσή του. Καθώς έκανε μπάνιο, παρατήρησε ότι η στάθμη του νερού στην μπανιέρα ανέβηκε όταν μπήκε ο ίδιος μέσα, και συνειδητοποίησε ότι αυτή η επίδραση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του όγκου του στέμματος.

Με την παραδοχή ότι το νερό πρακτικά είναι ασυμπίεστο, το αποτέλεσμα της βύθισης θα ήταν το στέμμα να εκτοπίσει μια ποσότητα νερού ίση με τον δικό του όγκο. Διαιρώντας την μάζα του στέμματος με τον όγκο του νερού που εκτοπίζεται, προκύπτει η πυκνότητα του στέμματος.

Αυτή η πυκνότητα θα είναι μικρότερη από εκείνη του χρυσού, εάν κάποια φθηνότερα και λιγότερο πυκνά μέταλλα είχαν προστεθεί. Ο Αρχιμήδης ενθουσιάστηκε τόσο από την ανακάλυψή του ώστε βγήκε στο δρόμο γυμνός φωνάζοντας «Εύρηκα! Εύρηκα!». Η εξέταση του στέμματος απέδειξε στη συνέχεια ότι όντως είχε νοθευτεί με σίδερο.



Παρ’ όλα αυτά η ιστορία του χρυσού στέμματος δεν εμφανίζεται στα γνωστά έργα του Αρχιμήδη. Επιπλέον, η πρακτικότητα της μεθόδου που περιγράφει έχει αμφισβητηθεί, λόγω της υψηλής ακρίβειας που χρειάζεται κάποιος για να μετρήσει τη μετατόπιση νερού. Αντ’ αυτού, ο Αρχιμήδης αναζήτησε μια λύση της υδροστατικής που αναφέρεται ως η γνωστή «Αρχή του Αρχιμήδη», την οποία ο ίδιος περιγράφει στο σύγγραμμά του «Περί επιπλέοντων σωμάτων». Αυτή η αρχή δηλώνει ότι ένα σώμα που βυθίζεται σε ένα ρευστό δέχεται μια δύναμη άνωσης ίση με το βάρος του υγρού που εκτοπίζει.

Χρησιμοποιώντας αυτή την αρχή, θα ήταν δυνατή η σύγκριση της πυκνότητας της χρυσής στεφάνης με εκείνη του στερεού χρυσού με την εξισορρόπηση της κορώνας σε ένα ζυγό με ένα δείγμα αναφοράς χρυσού, και στη συνέχεια βυθίζοντας τη συσκευή στο νερό. Η διαφορά πυκνότητας μεταξύ των δύο δειγμάτων θα μπορούσε να προκαλέσει την κλίμακα να ανατραπεί αναλόγως.

Ο Γαλιλαίος έκρινε ότι «πιθανολογείται ότι η μέθοδος αυτή είναι η ίδια που ακολούθησε ο Αρχιμήδης, δεδομένου ότι, εκτός του ότι είναι πολύ ακριβής, βασίζεται σε επιδείξεις που παρουσίασε ο Αρχιμήδης ο ίδιος».

Σε ένα κείμενο του 12ου αιώνα μ.Χ. με τίτλο «Mappae clavicula» υπάρχουν οδηγίες για το πώς να εκτελέσει κανείς τις ζυγίσεις στο νερό προκειμένου να υπολογίσει το ποσοστό του αργύρου που χρησιμοποιήθηκε, και ως εκ τούτου την επίλυση του προβλήματος. Πάντως, το λατινικό ποίημα «Carmen de ponderibus et mensuris» του 4ου ή 5ου αιώνα μ.Χ. περιγράφει τη χρήση της υδραυλικής ισορροπίας για την επίλυση του προβλήματος της κορώνας, και αποδίδει την μέθοδο στον Αρχιμήδη.
https://www.pronews.gr/istoria/to-megal ... -arximidi/

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28676
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 06 Αύγ 2022, 21:35

04.08.2022
Τίμων ο Αθηναίος: Έμεινε στην ιστορία ως μισάνθρωπος – Δεν συμπαθούσε και δεν μιλούσε με κανέναν.
Μια μορφή που έμεινε στην ιστορία για όλους τους λάθος λόγους.

Εικόνα

Αν για κάτι είναι γνωστή η αρχαία Ελλάδα και η αρχαία Αθήνα, ειδικότερα, είναι οι ιδιόμορφες περσόνες που έδιναν έναν άλλον αέρα στην, τότε, πόλη κράτος.


Στην κλασική περίοδο του 5ου αιώνα π.Χ.,νικώντας τους Πέρσες, η Αθήνα καθιερώνεται ως ηγέτιδα του ελλαδικού χώρου και μπαίνει σε μία περίοδο πρωτοφανούς ακμής. Ξεκινάει ο «Χρυσός Αιώνας» της Αθηναϊκής Δημοκρατίας που αποτέλεσε τη βάση του Δυτικού πολιτισμού.

Την πνευματική ζωή της πόλης καθορίζουν πολιτικοί, φιλόσοφοι, αρχιτέκτονες και ποιητές όπως ο Περικλής, ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης, ο Φειδίας, ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής και ο Αριστοφάνης.

Το έργο τους και οι ιδέες τους διαμόρφωσαν την ιστορία της ανθρωπότητας, ενώ την εποχή αυτή χτίζεται ο Παρθενώνας.

Εκτός από όλους τους παραπάνω στην Αθήνα υπήρξε και μία μορφή που έμεινε στην ιστορία για όλους τους λάθος λόγους. Ο Τίμων ο Αθηναίος ήταν ο άνδρας που μισούσε τους πάντες και χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους πρώτους μισανθρώπους.

Ποιος ήταν ο Τίμων ο πρώτος μισάνθρωπος.

Εικόνα

Ο Τίμων, ήταν Αθηναίος εύπορος πολίτης που έζησε το β’ μισό 5ου αι. π.Χ. και έμεινε στην ιστορία για τον στριφνό του χαρακτήρα και τη μισανθρωπία του. Η εποχή που έζησε, ήταν στο καιρό του Πελοποννησιακού πολέμου και εξαιτίας της ηθικής κατάπτωσης των συγχρόνων του, αλλά και της εξαπάτησης που δέχθηκε από διάφορους επιτήδειους οδηγήθηκε στην απομόνωση και το μίσος κατά των συνανθρώπων του.

Η Αθήνα στην αρχαιότητα (όπως και η «παλιά Αθήνα» του 19ου αιώνα φυσικά), είχε τους χαρακτηριστικούς «τύπους» της. Ιδιόμορφοι άνθρωποι Ανθρώπους ιδιόμορφους, που μόνο με την παρουσία τους και την συμπεριφορά τους προκαλούσαν την προσοχή και γι΄ αυτό ορισμένοι από αυτούς πέρασαν στην ιστορία.

Τέτοια περσόνα ήταν και ο Τίμων Εχεκρατίδου Κολυττεύς, που ονομάστηκε Μισάνθρωπος. Ήταν από καλή οικογένεια, αρκετά πλούσιος και πήρε φιλοσοφική μόρφωση, αλλά εύπιστος και καλόκαρδος. Αποτέλεσμα; Τον περιτριγύριζαν διάφορα παράσιτα και κόλακες παριστάνοντας τους φίλους του. Οι οποίοι εν τέλει, κατάφεραν να του φάνε όλη την περιουσία.

Σε έναν από αυτούς τον Φιλιάδη, χάρισε ένα μεγάλο χωράφι για να προικίσει την κόρη του, σε έναν άλλον τον Δημέα, τον ρήτορα, ο Τίμων του έδωσε ένα τεράστιο ποσό της εποχής για να αποφύγει την καταδίκη. Και επειδή, σύμφωνα με τον πανάρχαιο κώδικα ανθρώπινης συμπεριφοράς, η αχαριστία είναι παιδί της ευεργεσίας, όταν ο Τίμων έχασε τα πάντα όλοι αυτοί οι κόλακες του γύρισαν την πλάτη.

Ο μόνος άνθρωπος που «συμπαθούσε» και μιλούσε.
Ο Τίμων, είχε ένα μικρό κτήμα στις πλαγιές του Υμηττού εκεί που χοντρικά σήμερα είναι η Ηλιούπολη. Πάμφτωχος πλέον μετά βίας επιβίωνε, καλλιεργώντας μόνος του. Η δυστυχία τον έκανε να τραβηχτεί στον εαυτό του και να μη θέλει να δει άνθρωπο στα μάτια του.

Έπαψε να πηγαίνει στην Αγορά, ενώ έκοψε τις συναναστροφές με άλλους ανθρώπους. Μάλιστα όσους τον επισκέπτονταν στην καλύβα του, τους έπαιρνε κυριολεκτικά με τις πέτρες. Φυσικά, μολονότι ήταν πολίτης με όλα τα δικαιώματα της ιδιότητάς του αυτής, σταμάτησε να προσέρχεται στην Εκκλησία του Δήμου και αρνήθηκε να αναλάβει οποιοδήποτε αξίωμα ή λειτούργημα, που ως πολίτης εδικαιούτο. Έτσι με τον καιρό ονομάστηκε από τους συμπολίτες του, Τίμων ο Μισάνθρωπος.

Υπήρχε όμως ένας άνθρωπος που ο Τίμων «συμπαθούσε». Και η λέξη είναι σε εισαγωγικά γιατί στην προκειμένη η σχέση του Τίμωνα με τον Απήμαντο ήταν απλά σχέση που ο ένας απλά ανεχόταν τον άλλο. Μάλιστα οι δύο άνδρες συγκατοίκησαν. Δε θα μπορούσε να τους πει κανείς φίλους, αφού σπανίως αλλάζανε μια δυο κουβέντες.

Όταν κάποτε γιόρτασαν τις «επιτάφιες σπονδές», μετά το καθιερωμένο γεύμα, ο Απήμαντος είπε στον Τίμωνα:

«Ωραίο δεν ήταν το γεύμα μας Τίμων;»

Αυτός του απάντησε:

«Πράγματι ήταν ωραίο και θα ήταν ωραιότερο αν δεν ήσουνα κι εσύ στο τραπέζι».

Εικόνα

«Έχω μια συκιά και θέλω να την κόψω, οπότε όποιος θέλει να κρεμαστεί ας σπεύσει»


Ο Τίμων έμεινε στην ιστορία και για τις ατάκες του που έσταζαν φαρμάκι. Όταν ο Τίμων για παράδειγμα έμαθε πως οι Αθηναίοι είχαν εκλέξει τον Αλκιβιάδη μεταξύ των δέκα στρατηγών χάρηκε ιδιαίτερα γιατί προέβλεπε πως η Αθήνα θα πάθαινε μεγάλες συμφορές από την εκλογή αυτή. Και δεν έπεσε και πολύ έξω.

Μολονότι ο ίδιος αποστρεφόταν τους συμπολίτες του και απέφευγε κάθε συνάφεια μαζί τους, οι Αθηναίοι μιλούσαν συχνά για τις παραξενιές του και ο Αριστοφάνης τον σατίρισε στις κωμωδίες του «Όρνιθες» και «Λυσιστράτη».

Δεν πατούσε το πόδι του στην Αθήνα. Εντούτοις κάποια μέρα φάνηκε στην Πνύκα, την ώρα που συνεδρίαζε αυτό το ανώτατο όργανο της Δημοκρατίας. Οι συμπολίτες του γνωρίζοντας το ποιόν του έκαναν μεγάλο σούσουρο. Το σούσουρο το διαδέχτηκε η κατάπληξη, όταν ο Τίμων ζήτησε τον λόγο. Ανέβηκε στο βήμα και εν μέσω νεκρικής σιγής είπε στους συγκεντρωμένους:

«Άνδρες Αθηναίοι, όπως ξέρετε στο χτήμα που έχω στους πρόποδες του Υμηττού, υπάρχει μια συκιά, που χρησίμεψε ως τώρα σε πολλούς για να κρεμαστούν. Επειδή σκοπεύω να χτίσω μια καλύβα εκεί και θα κόψω αυτή τη συκιά θα ήθελα να ειδοποιήσω όσους έχουν σκοπό να αυτοκτονήσουν, να το κάνουν σύντομα, πριν κόψω το δέντρο».

Εικόνα

Το τέλος του Τίμωνα ήταν αρκετά ταιριαστό με τον βίο του. Κάποτε, αρκετά μεγάλος στην ηλικία, έπεσε από μιαν αχλαδιά και χτύπησε άσκημα. Δε θέλησε να φωνάξει γιατρό και το τραύμα χειροτέρεψε, έπαθε γάγγραινα και τελικά πέθανε.

Τον έθαψαν στην παραλία του Σαρωνικού, στον δρόμο που οδηγεί από τον Πειραιά στο Σούνιο. Στον τάφο του, που ήταν φυσικά πάντοτε απεριποίητος, σκεπασμένος με αγκάθια και πέτρες, υπήρχε επίγραμμα, που υπαγόρευσε ο ίδιος πριν πεθάνει:

«Διαβάτη, αφού άφησα μιαν άθλια ζωή, κοιμάμαι σ΄ αυτόν τον τάφο. Μη ζητήσεις να μάθεις το όνομά μου αλλά πήγαινε στον διάβολο».

Ο Λουκιάνειος Τίμων και ο Σαιξπηρικός Τίμων.
Τον τύπο του περιέγραψαν εκτενώς ο Λουκιανός στο έργο του «Τίμων ή Μισάνθρωπος» και ο Σαίξπηρ στο δράμα του «Τίμων ο Αθηναίος» (The life of Timon of Athens).

Το θέμα του Τίμωνα και της μισανθρωπίας του γίνεται αφορμή για τον Λουκιανό να θίξει άλλη μια φορά το καυτό πρόβλημα του πλούτου, της φτώχειας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που το αντιμετώπισε στα Προς Κρόνον-Επιστολαί Κρονικαί και στους Εταιρικούς διαλόγους.

Στην κωμικοτραγική αντιπαράθεση του Πλούτου και της Πενίας δεν κρύβει τη συμπαράστασή του προς τη δεύτερη. Ταυτόχρονα όμως η σάτιρά του έχει κι άλλους στόχους: εξουθενώνει τον Δία, μαστιγώνει τους κόλακες, τους παρασίτους και τους νεόπλουτους απελεύθερους και εξευτελίζει τους ψευτορήτορες και ψευτοφιλοσόφους.

Κάτω από τον σκαιό μανδύα ενός μισανθρώπου όπως ο Τίμων, κρύβεται και υποδηλώνεται η αγανάκτηση του φιλάνθρωπου Λουκιανού.

Εικόνα

Ο Τίμων ο Αθηναίος είναι, κατά χρονολογική σειρά (1607-1608) το τριακοστό δεύτερο έργο του Σαίξπηρ από τα τριάντα επτά, χωρίς τα ποιήματα και τα Σονέτα του. Πήρε το έργο από τον Πλούταρχο και τον Λουκιανό και έφτιαξε ένα δικό του ξεχωριστό και μοναδικό για την ποιητική του ανωτερότητα, την τραγική ειρωνεία και τη δραματική του απλότητα.

Είναι άλλωστε και το πιο σύντομο, μετά τον Μάκμπεθ, έργο του. Εδώ τώρα μπαίνουμε σε μια τραγική περιοχή χωρίς ορίζοντα, επάνω σε πεδίο ασύνορο, όπου το χάος περιβάλλει απειλητικά το πνεύμα: ο θάνατος του ήρωα είναι ένας τελειωτικός θάνατος, χωρίς καμία παρηγοριά, θάνατος πιο «ολοκληρωτικός» από τον θάνατο του Βασιλιά Ληρ, του Άμλετ, του Οθέλου, του Βρούτου. Είναι ο θάνατος του ανθρώπου, που έχασε την πίστη του στον άνθρωπο.

Ο Τίμων είναι ο στενότερος συγγενής του βασιλιά Ληρ. Ο Ληρ πίστεψε στη στοργή των θυγατέρων του και τους μοίρασε το βασίλειό του. Κι όταν η πραγματικότητα τού διαψεύδει την πίστη του σ΄αυτή τη στοργή, έξαλλος βγαίνει έξω στην φύση και στη μπόρα τ΄ ουρανού και καταριέται τις κόρες του.

Με τον Τίμωνα, το ιδανικό δεν περιορίζεται στη στοργή την οικογενειακή, αλλά απλώνεται πλατιά, γενικά στην ανθρώπινη αγάπη, στη φιλία. Ο Τίμων δεν ζει στο φεγγάρι, ζει στην Αθήνα και βέβαια ξέρει, πως υπάρχουν και δούλοι και κλέφτες και τοκογλύφοι κι απατεώνες και κίβδηλοι κι Απήμαντοι. Αυτός όμως πιστεύει στην φιλία, γι’ αυτό μοιράζει τα πλούτη του αλογάριαστα.

Δείτε το έργο το Σαίξπηρ «Τίμων ο Αθηναίος» σε ένα animated video:


https://www.pronews.gr/istoria/timon-o- ... e-kanenan/

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Λογοτεχνία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών