Re: Νὰ ἤμουν, τώρα, ἀρχαῖος Ἕλληνας, - τελείως ἀρχαῖος, ὄχι σὰν ἐσᾶς!
Δημοσιεύτηκε: 12 Δεκ 2020, 07:02
Τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος σήμερα.
Ναί, μάλιστα, βεβαιώθηκα βλέποντας κάτω δεξιὰ τὴν ἡμερομηνία. Πῶς ἀλλοιῶς;
Θὰ τὰ ξεχάσουμε ὅλα, πρὶν ξεκουτιάνουμε.
Οὔτε οἱ καμπάνες δὲν περιμένω νὰ χτυπήσουν... Νἆταν ἡ πρώτη φυλετικὴ ἀπόδραση!...
Κάποτε γιόρταζε ὁ πατέρας μου.
Ὕστερα τὄχα καημὸ νὰ κάνω ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Δὲν ἤθελα τίποτ' ἆλλο δικό
μου, παρὰ ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Καὶ τὸν άπέκτησα, τὸν ἔχω, εἶναι 39 ἐτῶν.
Ἀλλὰ δὲν ξέρω ἄν σήμερα θὰ τὸν δῶ. Μὲ τί κόλπο, ποὺ πρέπει νὰ στείλω ἤ νὰ στείλει
ἐκεῖνος μήνυμα στὴν κυβέρνηση.
Κάθε στιγμὴ ἀγωνιῶ μὴ γίνει πόλεμος καὶ χάσω τὴν μοναδική μου ἐλπίδα, τὸ καμάρι μου,
σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλα ξεπουλιόνται. Ποιός θὰ θυμᾶται σὲ λίγον καιρὸ Χριστούγεννα, Φῶτα,
Πᾶσχα, 25ες Μαρτίου, Ἅγιους Σπυρίδωνες, Κέρκυρες, Αἰγαῖα Πελάγη...
Ὅ,τι δὲν ἀρέσει στοὺς συμμάχους νἄχουμε, θὰ τὸ ἀπεμπολίσουμε - ἄσχημα θἆναι, ἀφοῦ
θὰ γλυτώσουμε κι' ἀπὸ τὰ Ἑλληνικά;
Στὸ ΦέιςΜπούκ βλέπουμε ποιά εἶναι ἡ γλώσσα μας σήμερα. Καὶ ποῦ ὁδεύει: ἀγγλικὰ ἤ
τίποτα, ἐμβόλιο ἤ θάνατος, ἀλλοδαποὶ ἤ ἀλλοδαπέστεροι.
Ἕνα πιάτο φαΐ ὡς ἐπίδομα, οὔτε κἄν κόλλυβα.
Θὰ ἰσοπεδοθοῦν, ὡς ἀχρείαστα, μέχρι καὶ τὰ Νεκροταφεῖα μας. Θὰ γίνουν ἀλλόθρησκα.
Ἀλλά, σήμερα γιορτάζει ὁ Σπύρος.
Πῶς γιορτάζει; Ποὺ μοῦ ἐπιβάλλουν νὰ μὴ τὸν δῶ;
Τί ζητάω;
Παρηγοριὰ στὸν γέροντα ὥσπου νὰ βγεῖ ἡ ψυχή του, ἔτσι κι' ἀλλοιῶς: μὲ τὸν καιρὸ ἤ
μὲ δοκιμὲς ἐμβολίων;
Σὲ ὅλους ποὺ σήμερα γιορτάζουν,
Σπυρίδωνα Νικολοβιέννη,
Σπύρο Σούφη,
Σπύρο Ρωμάνο,
............................. εὔχομαι (δὲν μπορῶ κάτι ἆλλο)
νὰ παραμείνουν Ἕλληνες,
μὲ τὴν καλλίτερη σημασία τῆς λέξεως καὶ τῆς ἐννοίας της
καὶ ν' ἀφήσουν πίσω τους Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδα,
σὲ ὅλα.
------
Ἕνας δοξασμένος Σπύρος, ὁ Λούης.
Ναί, μάλιστα, βεβαιώθηκα βλέποντας κάτω δεξιὰ τὴν ἡμερομηνία. Πῶς ἀλλοιῶς;
Θὰ τὰ ξεχάσουμε ὅλα, πρὶν ξεκουτιάνουμε.
Οὔτε οἱ καμπάνες δὲν περιμένω νὰ χτυπήσουν... Νἆταν ἡ πρώτη φυλετικὴ ἀπόδραση!...
Κάποτε γιόρταζε ὁ πατέρας μου.
Ὕστερα τὄχα καημὸ νὰ κάνω ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Δὲν ἤθελα τίποτ' ἆλλο δικό
μου, παρὰ ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Καὶ τὸν άπέκτησα, τὸν ἔχω, εἶναι 39 ἐτῶν.
Ἀλλὰ δὲν ξέρω ἄν σήμερα θὰ τὸν δῶ. Μὲ τί κόλπο, ποὺ πρέπει νὰ στείλω ἤ νὰ στείλει
ἐκεῖνος μήνυμα στὴν κυβέρνηση.
Κάθε στιγμὴ ἀγωνιῶ μὴ γίνει πόλεμος καὶ χάσω τὴν μοναδική μου ἐλπίδα, τὸ καμάρι μου,
σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλα ξεπουλιόνται. Ποιός θὰ θυμᾶται σὲ λίγον καιρὸ Χριστούγεννα, Φῶτα,
Πᾶσχα, 25ες Μαρτίου, Ἅγιους Σπυρίδωνες, Κέρκυρες, Αἰγαῖα Πελάγη...
Ὅ,τι δὲν ἀρέσει στοὺς συμμάχους νἄχουμε, θὰ τὸ ἀπεμπολίσουμε - ἄσχημα θἆναι, ἀφοῦ
θὰ γλυτώσουμε κι' ἀπὸ τὰ Ἑλληνικά;
Στὸ ΦέιςΜπούκ βλέπουμε ποιά εἶναι ἡ γλώσσα μας σήμερα. Καὶ ποῦ ὁδεύει: ἀγγλικὰ ἤ
τίποτα, ἐμβόλιο ἤ θάνατος, ἀλλοδαποὶ ἤ ἀλλοδαπέστεροι.
Ἕνα πιάτο φαΐ ὡς ἐπίδομα, οὔτε κἄν κόλλυβα.
Θὰ ἰσοπεδοθοῦν, ὡς ἀχρείαστα, μέχρι καὶ τὰ Νεκροταφεῖα μας. Θὰ γίνουν ἀλλόθρησκα.
Ἀλλά, σήμερα γιορτάζει ὁ Σπύρος.
Πῶς γιορτάζει; Ποὺ μοῦ ἐπιβάλλουν νὰ μὴ τὸν δῶ;
Τί ζητάω;
Παρηγοριὰ στὸν γέροντα ὥσπου νὰ βγεῖ ἡ ψυχή του, ἔτσι κι' ἀλλοιῶς: μὲ τὸν καιρὸ ἤ
μὲ δοκιμὲς ἐμβολίων;
Σὲ ὅλους ποὺ σήμερα γιορτάζουν,
Σπυρίδωνα Νικολοβιέννη,
Σπύρο Σούφη,
Σπύρο Ρωμάνο,
............................. εὔχομαι (δὲν μπορῶ κάτι ἆλλο)
νὰ παραμείνουν Ἕλληνες,
μὲ τὴν καλλίτερη σημασία τῆς λέξεως καὶ τῆς ἐννοίας της
καὶ ν' ἀφήσουν πίσω τους Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδα,
σὲ ὅλα.
------
Ἕνας δοξασμένος Σπύρος, ὁ Λούης.